ตอน 5

“ใช่ๆๆ เพราะของชมพูแน่นมาก ตอดดีด้วย ตอดของพี่กล้าจนปวดหมดแล้ว” พี่กล้ารู้ว่าตอนนี้ตัวเองปวดหนักมากขึ้น เพราะความแน่นในกายสาวชมพู เขาเพิ่งรู้ว่าชมพูสดใหม่ ไม่ใช่สาวร่านที่แรดวิ่งหาแต่ผู้ชาย ที่แท้ชมพูเก็บความสาวไว้สำหรับให้เขาเปิดทางแยกเป็นคนแรกนี่เอง

พี่กล้าขยับโยกตัวเองช้าๆ เพราะไม่อาจโยกได้เร็วทันใจ ด้วยเลือดชมพูไหลผ่านออกมาจากทางแยก ทุกครั้งที่ขยับใบหน้าชมพูก็ยับย่น บิดเบี้ยว แสดงถึงความเจ็บปวด สองมือน้อยกอบกุมหน้าอกคู่ใหญ่ของตัวเอง บีบเคล้น เพื่อหวังจะได้ช่วยบรรเทาอาการเจ็บจี๊ดตรงเนื้อกายสาว

“พี่กล้าจะค่อยๆ นะชมพู” พี่กล้าโน้มกายลงไปดูดแตงโมจินตหรา อมส่วนปลายค้างไว้ในปาก ล้อเล่นด้วยปลายลิ้น ดูดสลับข้างกันไปมา

“ทั้งเจ็บ ทั้งเสียว นี่อะไรกันพี่กล้า”

“เดี๋ยวไม่เจ็บแล้วชมพู” พี่กล้าปลอบไม่ค่อยเก่ง แต่การจูบดูดลิ้นรุนแรง อย่างที่เขากำลังทำอยู่ตอนนี้ คงช่วยชมพูให้ลืมความเจ็บตรงแมลงภู่ได้ พี่กล้าสอดลิ้น พี่กล้าดูดลิ้นชมพู พันเกี่ยว วกวน ซอกซอน ฝ่ามือใหญ่แข็งแรงดั่งคีมเหล็กก็กอบกุม บีบเคล้าแตงโมสองข้างไม่เคยว่างเว้ย

พี่กล้าดึงชมพูขึ้นมาจูบ จากนั้นผ่อนร่างให้นอนลงบนแคร่ช้าๆ ถนอมราวกับเส้นไหมถนอมตัวไหม แล้วตัวเขาก็ตะกายขึ้นไปนั่งบนแคร่ด้วยการคร่อมร่างบอบบางแตงโมใหญ่เอาไว้ เริ่มขยับสะโพกกระแทกเข้าหาความสาวที่หยาดเยิ้มลื่นของชมพู รสชาติชมพูกับส้มต่างกันลิบลับ ชมพูดูร่าน แรด แต่ทำไมเร้าใจชนิดหยุดจังหวะการกวาดต้อนไล่กินไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว กับส้มระยะสองปีหลังแต่งงานจืดชืดไร้สีสัน เพราะส้มปล่อยตัว ปล่อยให้ตัวเองอ้วน จนกู่ไม่กลับ กินได้ทุกอย่างที่ขวางหน้า กินข้าวเป็นกะละมัง กินทุเรียน กินๆๆ ห้ามก็ไม่เชื่อ

“โอ้วววววว ชมพู ตอดแท่งพี่ดีจัง โอวววว” พี่กล้ากระแทกตัวตนเข้าหาช่องหวามชมพู ภายในชมพูแน่นหนึบ ตอดความแข็งที่แทงเข้าเป็นจังหวะพอเหมาะลงตัวกันดี

สะโพกชมพูเด้งรับการกระแทกเข้าหาของพี่เขย ส่ายสะโพกโยกโยนเข้าท่ากันดี ราวกับซ้อมกันมาเป็นอย่างดี

“อ่า...อ๊ะ...พี่กล้า ของพี่กล้าใหญ่คับของชมพูดีจังเลย” หล่อนครางโหย ดวงตาปิด ปากสั่น กายส่ายร่อน หน้าอกคู่งามเด้งโยน ราวกับจะหลุด แต่ไม่หลุด พี่กล้ากระแทกสะโพกบีบเคล้นแตงโมไป ราวกับกำลังนวดแป้ง แต่นวดแรงจนปรากฏรอยนิ้วมือ

พี่กล้าหน้าแดงเพราะการออกแรงอย่างต่อเนื่อง เส้นเลือดข้างขมับขึ้นเป็นรอยนูน เพราะความเครียดขึง จากรสสวาทที่ได้จากน้องเมีย คราวนี้พี่กล้าเห็นว่าชมพูตั้งรับตัวตนอันแข็งใหญ่ของพี่กล้าได้บ้างแล้ว จึงจับน้องเมียคนสวยผิวเนียน สะโพกเด้ง พลิกกายอยู่ในท่าสี่ขา ชมพูคลาน พร้อมกับยกสะโพกส่ายอวดพี่เขย

ฝ่ามือแข็งแรงคว้าหมับกับสะโพกงอนสวยขาวเนียน บีบเคล้นแรงๆ จนเป็นรอยแดง ตบดังป๊าบๆ สองสามที จากนั้นก็พาตัวเองกลับเข้าทางเชื่อมความสัมพันธ์กับน้องเมียคนสวยอีกครั้ง พี่กล้ากระแทกสะโพกรัวสะบัดในท่าคุกเข่าอยู่ด้านหลังคนสวยเนื้อเด้งดึ๋งเต่งตึงแห่งความสาว

“อ๊า...อ๊ะ...พี่กล้า” ชมพูรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะขาดใจให้ได้ มือที่ตบสะโพกหล่อนป๊าบแล้วป๊าบอีก ไม่รู้สึกเจ็บแต่รู้สึกคล้ายกับการกระตุ้นรสสวาท ที่มีพี่กล้านำพาความแข็งเข้าใส่ความนิ่มของหล่อน “พี่กล้าขา พี่กล้าอ๊า...อ๊า...” หล่อนอดครางไม่ได้จริงๆ ยิ่งกัดริมฝีปากก็ยิ่งอึดอัด หายใจไม่ทั่วท้อง เสียว...ซ่านไปทุกส่วนในร่างกาย

พี่กล้ากระแทกไม่หยุดไม่หย่อน ไม่พัก แรงโคตรเยอะ ซ้ำแต่ละครั้งที่กระแทกเข้าทางลื่น พี่กล้าไม่ยับยั้งแต่อย่างใด ทั้งเถื่อน ทั้งดิบ ดุดัน ร่างกายหล่อนแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆ เพราะต้องรองรับแรงสวาทจากพี่กล้า แต่ก็เสียวสุดจะต้านทาน หล่อนยอมรับว่าพี่กล้าทำได้อร่อยเกินจะกล่าวออกมาเป็นคำพูด

“ดีไหมชมพู”

“ไม่รู้สิ”

“เมื่อไหร่จะรู้ใจตัวเองชมพู”

“รอให้พี่กล้าทำให้รู้อีกสัก...” ชมพูเว้นช่องว่าง

“สัก....อะไรจ๊ะ” คนถามก็ไม่หยุดระรัวแรงสวาทเข้าหาน้องเมียผู้น่ารัก น่าจับฟาด แล้วตอนนี้พี่กล้าก็จับน้องเมียยอมยั่วฟาดเรียบร้อย แล้วยังไม่ร้อยเรียบ เพราะยังไม่เสร็จสมอารมณ์กิจกาม

“สักหลายๆ ครั้ง อ๊ะ...อ่า...อ่า พี่กล้า” หล่อนบอกชายหนุ่ม รูปร่างพี่กล้าล่ำ ตัวใหญ่ ด้วยถ้อยคำไม่เป็นภาษา

ดังนั้นทั้งสองจึงต้องใช้ภาษากายแห่งรสสวาทพูดคุยกัน ไอ้ใบ้โรมรันพันตูเข้าหาความลื่น ความหนับ ที่ตอดรัดรุนแรง เป็นจังหวะลงตัวสอดประสาน ชมพูมายืนพิงต้นมะม่วงที่ให้ร่มเงา แต่ในยามที่สุริยาลับขอบฟ้าไปแล้วเช่นนี้ ไม่จำเป็นใดๆ สำหรับร่มเงา เพราะเอาไว้ทำอย่างอื่น

พี่กล้าตามมาติดๆ ยื่นมือจับเรียวขาเนียนเยิ้มไปด้วยน้ำหวานไหลราดลงมาตามขาเนียน ยกขึ้นวางเหยียบกับขอบแคร่ ปากดูดดุนมาตามปลายยอดที่แข็งตั้งชัน เม้มดูดขบกัดด้วยไรฟัน สองมือบีบเคล้าเกาะกุมแตงโมลูกใหญ่ ด้วยอาการละลานใจ ตื่นเต้น สุขสันต์รัญจวน ลิงโลด โจนทะยาน ไม่คิดจะหยุดพัก

แท่งแข็งสอดแทรกทางหวามในท่าที่ชมพูยืนพิงแผ่นหลังกับต้นมะม่วง ที่มีลูกเต็มต้นสีเขียวอวบน่ากินพอๆ กับชมพูตอนนี้ เรียวขายกเหยียบกับแคร่ข้างเดียว อีกข้างอยู่ด้านล่าง เปิดเผยความโหนกหนั่นกว้างขวางชัดตา

“ตรงนี้รกไปด้วยหญ้า ว่างๆ พี่กล้าจะจัดทรงให้นะจ๊ะชมพู”

“อุ้ย...จริงหรือพี่กล้า” หล่อนเอ่ยถามด้วยอาการขวยเขิน เป็นมารยาที่สามารถล่อลวงพี่กล้า ให้ไหลหลงได้ไม่ยาก

“จริงสิจ๊ะชมพู” พี่กล้ายิ้มเจ้าเล่ห์ ในขณะเดียวกันที่แท่งแข็งสอดแทรกผ่านเนื้อหวานของชมพู ส่วนล่างขยับ ส่วนบนเจรจา มือหนาบีบนวดแตงโมลูกใหญ่ บ้างส่งเข้าปาก บ้างดึงออกมาเลียรอบฐานที่ยังเป็นสีอ่อนอยู่ ปลายยอดก็ชมพูอ่อนระเรื่อรสหวานกำลังดีแม้จะมีรสเหงื่อเค็มปร่าติดมาด้วย แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา เป็นการเพิ่มรสสวาทให้คุกรุ่นหนักหนาแน่นหนึบเข้าไปอีก

การกระแทกของพี่กล้าส่งผลให้แคร่ไม้ไผ่ขยับเขยื้อนดังเอี้ยดๆ กับพื้นซีเมนเนื้อหยาบ

“พี่กล้า...อ๊ะ...เดี๋ยวแคร่พัก โยกเบาๆ หน่อยสิจ๊ะ”

“ช่างหัว เดี๋ยวพี่ซ่อม” กล้าไม่สนใจของพรรค์นั้น สิ่งที่สนใจคือหอยแมลงภู่ของชมพูเท่านั้น ชมพูยกสองมือขึ้นประสานกันเหนือศีรษะ จับยึดกิ่งมะม่วงเพื่อใช้พยุงกาย

จังหวะที่พี่กล้ากระแทกตัวอย่างรุนแรงเข้าหาชมพู ส่งผลให้ผลมะม่วงร่วงหล่นจากแรงโยกเป็นจังหวะ ของการทำรัก ยิ่งพี่กล้าโยกแรงมะม่วงก็หล่นลงพื้นหลายผล

“อ๊ายยยย พี่กล้าขา แรงดีจัง ชมพูชอบ อีกค่ะแรงอีก อีก...เร็วๆ” ร่างกายชมพูป่วนปั่นไปหมด เสียวซ่านไปทุกตารางนิ้วของร่างกาย สองสิ่งแตกต่างแต่เกิดมาเพื่อเป็นสิ่งเติมเต็มให้กันและกัน พี่กล้าเติมให้ชมพู ส่วนชมพูก็มีหน้าที่รองรับในสิ่งที่พี่กล้ากำลังเติม

แตงโมชมพูโยกไหวตามแรงที่พี่กล้าส่งเข้ามาในร่างกายหญิงสาว กล้าจับชมพูโก้งโค้งวางมือลงกับแคร่ ส่วนสะโพกยกสูง เรียวขากางห่างจากกัน พี่กล้าไม่ได้ออกห่างไปไหน จึงโยกต่อด้วยอาการเมามัน สะเทือนเลื่อนลั่น เรียวขาเนียนสั่นระริกพานจะหยัดยืนไม่อยู่เต็มที

พี่กล้านำพาช่วยยกเรียวขาเนียนลออขึ้นวางบนแคร่ข้างหนึ่ง เขาสวนเข้าหาหญิงสาวเร่งๆ จังหวะถี่ยิบ เสียงเนื้อกระทบกันดังสอดประสาน พร่างพราวกับเสียงหอบหายใจ และเสียงครางกรีดร้องของชมพู

“อ๊ะ...อ๊ะ...อา...อา...อา...พี่กล้า...ขา พี่กล้า...อ๊ะ...อ๊ะ...พี่กล้าเก่ง...จัง”