บทที่ 1

สภาพท้องถนนที่จอแจแออัดไปด้วยรถราที่ต่างก็เบียดเสียดกันอยู่บนถนนซึ่งแม้จะได้รับการขยายออกจากเลนเดียว กลายเป็น...สองเลน...สามเลน จนกระทั่งบางสายมีถึงสี่เลนก็ตามที ทว่าดูเหมือนว่าขนาดช่องทางการเดินรถที่เพิ่มขึ้นมิได้ทำให้ท้องถนนเบียดเสียดน้อยลงไปกว่าเดิมสักเท่าไร ตรงกันข้าม...จำนวนรถนับวันก็ยิ่งจะเพิ่มมากขึ้นทุกที...ทุกที

หญิงสาวซึ่งนั่งประจำที่นั่งคนขับ มือข้างหนึ่งแตะอยู่ที่พวงมาลัยรถ อีกข้างแตะอยู่ที่เกียร์กระปุกกระชับมือ ดูท่าจะเตรียมพร้อมอยู่ทุกขณะ เมื่อใดที่รถคันหน้าขยับเขยื้อนเคลื่อนไป หล่อนก็สามารถออกรถตามได้ทันทีเช่นกัน

ไลลา สวรรยา รู้สึกกระวนกระวายใจ และสุดแสนจะเบื่อหน่ายกับสภาพรถติดแบบมหาโหดของกรุงเทพมหานคร ยิ่งเมื่อหล่อนนึกเปรียบเทียบกับมอเตอร์เวย์ที่หล่อนเพิ่งจะขับผ่านมาด้วยแล้ว มันคนละเรื่องกันเลยทีเดียว หากก็นั่นแหละ...มอเตอร์เวย์...เรียบ...โล่งก็จริง ทว่าก็ทำให้หล่อนหวุดหวิดจะเกิดอุบัติเหตุตั้งสองครั้งซ้อน...ก็เพราะความรีบร้อนของหล่อนน่ะซี...

ไลลาติดอยู่ตรงนี้ราวครึ่งชั่วโมงแล้ว หล่อนเหลือบมองดูนาฬิกาที่ข้อมือ เข็มยาวเคลื่อนผ่านไปอย่างรวดเร็วพอกับเข็มวินาทีที่เพียงละสายตาไปนิด มันก็เคลื่อนวนกลับมาอยู่ที่เดิมที่เคยอยู่เมื่อครู่ หญิงสาวพยายามที่จะสลัดความรุ่มร้อนในจิตใจออกไป บางทีถ้าอากาศเย็นๆ ใจของหล่อนคงจะเย็นลงบ้างกระมัง คิดได้ดังนั้นหญิงสาวก็เปิดเครื่องปรับอากาศจนถึงขีดสุด หวังเพียงว่าสายลมเย็นฉ่ำชื่นที่เป่าออกมานั้นจะสามารถดับความร้อนภายในลงได้บ้าง

ทว่าเพลิงในอกของไลลาคงสุมด้วยเชื้อเพลิงชั้นดี จึงมิอาจคลายลงได้แม้สักเล็กน้อย หญิงสาวเคาะนิ้วกับพวงมาลัยรถ ละม้ายอาการเคาะนิ้วนั้นจะเร่งเวลาให้ได้ทันใจ กระนั้นยิ่งเคาะ...จังหวะกลับระรัวกระชั้นถี่มิได้ผิดเพี้ยนไปจากเสียงกลองที่ดังอยู่ภายในใจของหล่อนแต่อย่างใด

หญิงสาวเลื่อนแว่นตาดำที่สวมอยู่ขึ้นไปคาดไว้บนศีรษะ เผยให้เห็นหน้าผากกลมมนและไรผมที่ปรกลงมาเพียงบางๆ ไลลาจัดได้ว่าเป็นผู้หญิงสวยคนหนึ่ง ด้วยรูปหน้าและรูปร่างที่ถอดแบบมาจากสายเลือดตะวันตกของผู้เป็นแม่ วงหน้าของหล่อนเป็นรูปไข่ ประดับประดาด้วยดวงตาโตสีน้ำตาลใสเป็นประกาย จมูกเล็กโด่งเรียวเป็นสันรับกับโหนกแก้มสูง และปากอิ่มเต็มสีกุหลาบที่พร้อมจะแย้มบานได้ทุกเมื่อ ส่วนรูปร่างของหล่อนก็สูงโปร่งปราดเปรียวราวกับนางแบบ จึงดูสะดุดตาตั้งแต่แรกเห็นนั่นเทียว

รถขับเคลื่อนสี่ล้อสีบรอนซ์เงินคันใหญ่แล่นเลี้ยวเข้ามาสู่ลานจอดรถหน้าคอนโดมิเนียมหรูริมแม่น้ำเจ้าพระยาทำให้นักข่าวที่บ้างก็นั่ง บ้างก็ยืน ออกันอยู่ด้านหน้าหันมาให้ความสนใจ บางคนเริ่มขยับเครื่องไม้เครื่องมืออันได้แก่ กล้องถ่ายรูปและเครื่องอัดเสียงขนาดเหมาะมือเพื่อเตรียมพร้อม...ทำงาน

จนกระทั่งร่างระหงเปิดประตูรถด้านคนขับก้าวลงมานั่นแหละ ท่าทางกระตือรือร้นเมื่อสักครู่ก็มลายวับไปทันที พวกเขาต้องอดทนรอมาเป็นเวลาหลายชั่วโมงก็เพื่อข่าวชิ้นสำคัญ แม้ใครๆ จะมองว่าข่าวบันเทิงมีแต่เรื่องไร้สาระ ประเภทผัวคนนี้ เมียคนโน้นก็ตามที หากเรื่องไร้สาระเหล่านี้มิใช่หรือที่อยู่ในกระแสความสนใจและดึงดูดผู้อ่านเสมอมา

ก็นิสัยอยากรู้อยากเห็น โดยเฉพาะเรื่องของคนอื่นนี่คงจะเป็นหนึ่งในนิสัย ‘ยอดนิยม’ ที่ไม่ว่าใครก็คงจะมีนิสัยนี้ติดอยู่บ้างไม่มากก็น้อย และก็คงจะเป็นนิสัย ‘ยอดแย่’ อย่างยิ่งของมนุษย์ทุกผู้

ทว่าไอ้นิสัย ‘ยอดแย่’ นี้ ทำให้อาชีพนักข่าวสายบันเทิงคงอยู่ได้จนถึงทุกวันนี้

“นี่เรารอกันมาสามชั่วโมงเต็มๆ แล้วนะ ยังไม่เห็นวี่แววพ่อพระเอกของเราเลย”

เสียงบ่นอย่างเบื่อหน่ายดังขึ้น

“หรือว่าจะรู้ตัว เลยหนีไปซุ่มแถวเซฟเฮ้าส์ที่ไหน”

“เซฟเฮ้าส์...ที่ไหน...ถ้าที่บ้านมาลินีล่ะก็ ป่านนี้ก็คงมีนักข่าวดักรอเต็มพรืดไม่แพ้ที่นี่หรอก”

นักข่าวและช่างภาพจากหนังสือพิมพ์และนิตยสารบันเทิงฉบับต่างๆ ของเมืองไทยต่างก็พูดคุยกันโดยมิได้แบ่งแยกพรรคพวก เพราะต่างก็เคยเจอกันมาแล้วตามงานบันเทิงต่างๆ ที่เคยจัดขึ้น

หญิงสาวคนที่ลงมาจากรถเมื่อครู่นี้ เดินมาถึงตัวอาคารแล้ว หล่อนปรายตามองกลุ่มนักข่าวที่ยืนขวางบันได้ทางขึ้น แววตามีรอยสนใจฉาบอยู่เล็กน้อย หากก็มิได้แสดงทีท่าหรือถึงกับเข้าไปถามไถ่

นั่นมิใช่นิสัยของหล่อน!

หญิงสาวเอ่ยอะไรขึ้นเบาๆ แทบจะจับคำมิได้ หากกลุ่มนักข่าวก็พอจะเดาออกว่า คงจะเป็นการขอทาง เพราะรู้ตัวว่าตนกีดขวางทางเข้าออกอยู่ จึงได้หลีกให้โดยง่าย หล่อนยิ้มนิดๆ เป็นเชิงขอบคุณ และเดินผ่านประตูเข้าไปข้างใน

แม้ว่าหญิงสาวจะสวมแว่นตาดำปกปิดดวงตาเอาไว้ หากดูจากรูปหน้า ซึ่งประกอบไปด้วยจมูกโด่งเป็นสัน และโหนกแก้มสูง ทั้งผิวพรรณผ่องเป็นสีชมพูยามเจออากาศตอนบ่ายจัดๆ เช่นนี้ ทำให้พอจะสันนิษฐานได้ว่าหล่อนคงจะมีเลือดตะวันตกปะปนอยู่ในกายแน่เทียว รูปลักษณ์จึงได้ดูเด่นสะดุดตา ทำให้นักข่าวบางคนเริ่มให้ความสนใจขึ้นมา

“ใครวะ? ดาราใหม่หรือเปล่า?”

“ไม่ใช่มั้ง...ไม่เคยเห็นหน้าเลย แต่รูปร่าง หน้าตาอย่างนี้ เป็นดาราได้สบายเลยว่ะ ยังไงกระแสดาราลูกครึ่งก็ยังมาแรงไม่มีตก ดูซี ดาราใหม่ๆ มีแต่ลูกครึ่งทั้งนั้น”

“เออวะ...ลูกครึ่งกะพวกอิมพอร์ตนี่แรงพอๆ กันเลยว่ะ ดูอย่างคิม สิรภพ กับ มาลินีนั่นปะไร คนหนึ่งก็อิมพอร์ตจาก USA อีกคนก็ลูกครึ่งเยอรมัน สมกันจริง จริ๊ง”

“ใช่! ถ้ามาลินีดันไม่แต่งงานมีลูกมีผัวแล้วเนี่ยซิ” คนพูดทอดถอนใจยาวเหยียดคล้ายระอา

“อ้าว เฮ้ย! ก็เพราะอย่างนี้ไม่ใช่เหรอวะ เราถึงต้องมารอกันเงกอย่างนี้ไงเล่า”