ตอนพิเศษ

หมิงเซ่อก้าวขายาวๆ ผ่านช่องประตูทางเข้าวังหลวง ยืนมองร่างอ้อนแอ้นในอาภรณ์สีฟ้าสดใส ทว่าท่าทีอ่อนโยนจนเขายืนนิ่งมองนางจนลับสายตาปากเล็กขยับขึ้นลง แววตาเศร้าศร้อยแต่ทว่าติดตราตรึงใจ

“พี่ใหญ่ท่านมองอะไร”

ฟางหลานลับสายตาไปแล้ว แต่เขากลับรู้สึกว่าหัวใจเขาถูกนางพรากไปด้วยหญิงงามเพียงหนึ่งเช่นไรทำให้หัวใจสั่นไหวได้เพียงนี้ท่าทีงดงามกิริยาน่ามองตรึงใจเหลือเกิน

“เจ้าแปดเจ้าเคยพบใครที่ทำให้เจ้าตกตลึงได้หรือไม่”หมิงต้าอ้าปากค้าง พยักหน้าขึ้นลงเข้าใจในทันทีว่าหมิงเซ่อกำลังพานพบหญิงงามที่ต้องตาต้องใจ

“พี่ใหญ่ พูดแบบนี้แสดงว่าเจอใครเข้าให้แล้ว นางเป็นลูกบ้านไหนกัน”เอ่ยปากถามยิ้มๆร้อยวันพันปีหมิงเซ่อไม่เคยชอบพอใครทั้งที่มีหญิงงามบุตตรีขุนนางมากมายให้เลือกสรรได้ตามใจแต่กลับไม่เคยได้ยินว่าหมิงเซ่อต้องตาใครมาก่อน

“จริงด้วยข้าลืมไปเสียสนิทนางเป็นลูกบ้านไหนกัน จริงสิต้องถามว่าบิดานางเป็นขุนนางคนไหนกันมากกว่าจึงจะมีหวัง”

สาวเท้าข้ามยังอีกฟากฝั่งของถนน ร้านขายผลซานซาเชื่อม

“เถ้าแก่ หญิงงามคนเมื่อครู่ท่านรู๋จักนางหรือไ่ม่”

“คุณชายท่านนี้ ท่านคงไม่เคยได้ยินเสียงร่ำลือลูกสาวตระกูลกวง สองคนล้วนงามล่มเมืองคนหนึ่งอ่อนหวานนุ่มนวลอีกคนสดใสน่ารัก”

“ลูกสาวตระกูลกวง ใต้เท้ากวงใช่หรือไม่”

น้ำเสียงตื่นเต้นดีใจใต้เท้ากวง บุตตรีใต้เท้ากวงไม่ใช่เรื่องยากในเมื่อก็คือขุนนางคนหนึ่งในราชสำนักเรื่องที่จะทาบทามนางจึงง่ายขึ้น

“ใช่ นั่นเลยทีเดียวพ่อของนางโอ้อวดว่าจะส่งลูกสาวเข้าวังหลวง เป็นสนมนางใน รับใช้ฝ่าบาท ด้วยท่าทีอ่อนหวานกับใบหน้างดงามเช่นนี้ เกรงว่าอีกหน่อยคงได้เป็นถึงฮองเฮา”

หมิงเซ่อยิ้มบางๆ เป็นอะไรก็ช่างแต่เขายามนี้ต้องตานางเข้าให้แล้ว

“ขอบคุณท่านมากที่บอกกล่าว”

ในใจลิงโลด ตั้งจว่าพรุ่งนี้ที่ท้องพระโรงจะต้องเอ่ยปากเรื่องนี้กับฮ่องเต้ เผื่อว่าจะได้สู่ขอนางทันทีก้าวเดินจากมา เถ้าแก่ตะโกนตามหลังแต่หมิงเซ่อหาได้ยินไม่

“คนพี่มีคนที่นางหมายปองแล้ว ข้าเห็นนางจูงมือกับเขาบ่อยไป แต่คนน้องน่ารักสดใสยังไม่มีใครหมายปอง อ้าวไปเสียแล้ว ไม่ยอมฟังที่ข้าพูดเลย”

ส่ายหน้าไปมา

หมิงเซ่อ มุ่งหน้ากลับไปยังวังหลวง

“หมิงเซ่อถวายพระพรเสด็จพ่อเสด็จแม่”

“หมิงเซ่อ เจ้าใหญ่มาพอดี องค์หญิงเก้าแห่งแคว้นฉินถูกส่งมาเชื่อมสัมพันธ์กับแคว้นของเราแม่เห็นว่าหมิงเซ่อยังไม่มีผู้ใดในใจ”

“เสด็จแม่ตอนนี้ลูกมีผู้ที่อยู่ในใจแล้ว”

ฮองเฮาขมวดคิ้วพูดด้วยน้ำเสียงแสดงความประหลาดใจ

“ตั้งนานก็เห็นอยู่เพียงลำพังไม่เคยชอบพอใคร พอมีองค์หญิงมาเชื่อมสัมพันธ์เจ้ากับบ่ายเบี่ยงอย่างนั้นหรือ”

“เสด็จแม่นางคือบุตรีใต้เท้ากวง”

“บุตรีใต้เท้ากวง”

ฮ่องเต้พูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย

“แล้วองค์หญิงแคว้นฉินเล่า”

“คงจะต้องเป็นจ้าแปดหรืออาจเป็นเจ้ารอง”

ฮองเฮาออกความเห็น หมิงเซ่อยิ้มกว้างทุกอย่างเหมือนดังที่ตั้งใจไว้ พรุ่งนี้เขาจึงจะ สู่ขอบุตรีใต้เท้ากวงต่อหน้าพระพักตร์ในท้องพระโรง

“เจ้าแปดจึงดี เจ้ารองนิสัยมุทะลุไม่มีถ้อยทีถ้อยอาศัยอีกทั้งไม่เคยเห็นว่าจะ อ่อนโยนกับใคร ไม่แน่ว่าอาจพอใจองค์หญิงเก้า แต่ไม่กี่วันก็หย่าขาดเช่นนั้นการเชื่อมสัมพันธ์ระหว่างสองแคว้นจึงอาจล่มไม่เป็นท่า ว่าแต่เจ้าแน่ใจหรือว่านางจะไม่ปฏิเสธเจ้า”

“ลูกตั้งใจสู่ขอนางต่อหน้าพระพักตร์ในท้องพระโรงกับใต้เท้ากวงในวันพรุ่งนี้”

“555เจ้าใหญ่กลยุทธ์เฉียบขาดแน่นอน มัดมือชก ใต้เท้ากวงคงไม่มีทางหลีกเลี่ยงอีกทั้งยังพอใจในเมื่อองค์ชายใหญ่ยกเรื่องนี้เข้าไปพูดในท้องพระโรง”

“ขอบพระทัยเสด็จพ่อ”ยิ้มแก้มปริ ครั้งนี้เขาวางแผนไว้แล้วจะไม่มีทางพลาดแน่ๆ