กวงอิงนา
"คุณหนูข้าอย่าวิ่งเจ้าค่ะ ชุดสวยสวยที่ใส่จะเปรอะเปื้อนหมดแล้ว"
"ไม่ได้เลยองค์ชายจากในวังเชียวนะป้าถงมาสู่พี่สาว ข้าอยากเห็นขบวนเสด็จ"
ดึงชายกระโปรงวิ่งลิ่วไปยังเรือนใหญ่ร่างเล็กกำลังจะโตเป็นสาวของบุตรีคนเล็กของใต้เท้ากวงวิ่งนำไปข้างหน้าด้วยความมุ่งมั่น และสดใสร่าเริง
"อุ๊ป ไม่เห็นหรือไรคนกำลังรีบมาขวางทาง อยู่ได้"
ร่างสูงรวบตัวเล็กของอีกคนไว้แน่น ดวงตาคมมีแววฉงนเล็กน้อยตาสบตาแววตาถือตัวของอิงนา ทำเอาเขายิ้มบางๆอิงนามองรอยยิ้มนั้นอย่างตกตะลึง อย่าบอกนะว่านี่คือองค์ชายที่กำลังจะมาสู่ขอพี่สาว
"องค์ชาย ทางด้านนั้นขอรับ"
ขันทีข้างกายประสานมือเดินนำ อิงนามองตามแผ่นหลังผึ่งผาย อ้อมกอดกับรอยยิ้มอบอุ่น เป็นองค์ชายถึงว่าหน้าตาผิวพรรณจึงดูสะอาดสะอ้านแล้วยังหล่อเหลา
วิ่งตามคนผู้นั้นไปทันที
"ท่านเป็นองค์ชายที่จะมาสู่ขอพี่สาวข้าใช่ไหม"
อิงนาตามไปจนทัน ถามขึ้นทันทีด้วยความอยากให้แน่ใจ
"ใช่"ตอบสั้นๆห้วนๆ
"ท่านชอบพี่สาวข้ามากไหม"
หมิงเซ่อหันมองหน้าพบรอยยิ้มสดใสหาได้มีสิ่งใดเสแสร้งหรือเคลือบแฝง มือยังดึงกระโปรงให้สูงขึ้นมา หมิงเซ่อใบหน้าเรียบเฉยพลางคิดว่าอย่าถือสานางไร้การอบรม
"มาก"ตอบเพียงสั้นๆ
"ดี ดี ดี ท่านพูดแบบนี้ข้าก็ชอบท่านมาก"
วิ่งออกหน้าเลยไปยังเรือนใหญ่ที่บิดาและมารดาต่างชะเง้อมองมาทางที่หมิงเซ่อ กำลังเดินเข้ามา
"กวงอิงนา อย่าแสดงกิริยาเช่นนั้นพี่สาวของเจ้าจะขายหน้ามายืนอยู่ตรงนี้"
ฮูหยินตระกูลกวงส่งเสียงดุอิงนาเบาๆ
"ค่ะท่านแม่"
ก้มตัวลงค่อยๆเดินไปยืนอยู่ด้านหลังบิดากับมารดาแต่ยังไม่วายชะเง้อคอยาวด้วยตัวเล็กจึงอยากมองเห็นหมิงเซ่อเดินเข้ามาพร้อมขบวนขันหมาก ขันทีข้างกายขันทีอาวุโสล้วนเดินมาพร้อมกับขบวนและสินสอดที่มากมายสำหรับสู่ขอบุตรีบ้านกวง
"ถวายพระพรองค์ชาย"
ใต้เท้ากวงและฮูหยิน ย่อตัวลงช้าๆอิงนาก้มหน้าอมยิ้มย่อตัวเก้เก้กังกัง
"กวงฟางหลานเล่า"
คำแรกที่เอ่ยถาม ใต้เท้ากวงพยักหน้าให้สาวใช้ เข้าไปในนำตัวฟางหลานออกมา เพียงครู่เดียว ร่างอ้อนแอ้นชดช้อยของฟางหลานก็ถูกพยุงออกมา หมิงเซ่อยิ้มกว้างสดใส เมื่อเห็นว่าฟางหลานในอาภรณ์สีสวยสดใบหน้านี้ืั้เขาหลงใหลเมื่อแรกพบหญิงงามล่มเมืองทว่าอ่อนหวานเกินใคร
"ฟางหลาน"
เอ่ยทักฟางหลานเหลือบตามองบิดาก่อนจะยิ้มบางๆ
"ฟางหลานคารวะองค์ชาย"
ย่อตัวลงอย่างงดงาม อิงนาเผลอย่อตัวตามพี่สาวช้าๆ
"ข้าเตรียมของหมั้นมามากหน่อย ให้ใต้เท้ากวงกับเจ้าเลือกเฟ้น”
อิงนายิ้มดวงตากลมโตเป็นประกายอยากจะเห็นของหมั้น จนแทบจะระงับอาการไม่อยู่ผิดกับฟางหลานที่ยิ้งบางเบาเหมือนสายลม
"ขอบพระทัยองค์ชาย"
แม้เสียงพูดเองก็บางเบาราวขนนกเช่นกัน ใต้เท้ากวงกับฮูหยินยิ้มมองสบตากัน อิงนากับคิดไปเองว่าทุกคนสุขสมรวมทั้งตัวเองด้วย พี่เขยคนนี้มีหลายอย่างน่าสนใจ รอให้สนิทกันกว่านี้อิงนาจะต้องมีเรื่องรบกวนถามเขามากมายอย่างแน่นอน เขาจะยินดีตอบคำถามอิงนาไหมหนอ