ตอนที่ 1 ลายมือบอกชะตา

เรื่อง...นายหัวคลั่งรัก

คำโปรย

เมื่อเธอหนีร้อนมาพึ่งเย็น ถ้าเขาไม่ช่วยแล้วใครจะช่วย

"มองหน้า...มีปัญหาหรือว่ามีใจ"

"นายหัวพูดว่าอะไรนะคะ หนูฟังไม่ค่อยถนัด"

"ไม่ได้ยินก็แล้วไป"

แนะนำตัวละคร

ภูผา (เฮียผา) อายุ 38 ปี พี่ชายคนโตของบ้าน สถานะยังโสดสนิท มีอิทธิพลในพื้นที่ นิสัยไม่เชื่อใจใครง่ายๆ ใครๆก็เรียกเขาว่านายหัว

เพียงนารา (นารา) อายุ 20 ปี ชีวิตมีปัญหาจนต้องถึงขั้นหนี บังเอิญมาเจอนายหัวภูผา แต่เขากลับคิดว่าเธอเข้าหาเขาเพราะมีบางอย่างแอบแฝง

ตัวละครในเรื่อง

สิงโต (เฮียสิงห์) ลูกชายคนที่ 2 ของบ้าน

ต้นกล้า (เฮียกล้า) ลูกชายคนที่ 3 ของบ้าน

ตะวัน (น้องสาวคนเล็กของบ้าน)

#นิยายเรื่องนี้เขียนต่อจากเรื่อง...เพลย์บอยพ่ายรัก สามารถแยกอ่านได้ ไม่งงแน่นอนค่ะ

?????

ตอนที่ 1 ลายมือบอกชะตา

เพียงนารา สาวน้อยน่ารักใบหน้าจิ้มลิ้ม กำลังนั่งคิดถึงคำพูดของป้าบุญ ป้าบุญคือหมอดูชื่อดังในย่านที่เธออยู่ วันนั้นแกขอดูลายมือ และทักเพียงนาราว่า...

"เส้นเดินทางเด่น มีแพลนจะไปไหนหรือเปล่า" เพียงนาราส่ายหน้าให้ป้าบุญ

"ไม่ค่ะ หนูจะไปไหนได้ ลองหนูหายไปสิ แม่ได้ด่าสามวันไม่เลิก" แม่ที่เพียงนาราพูดถึงเป็นเพียงแม่เลี้ยงเท่านั้น ไม่ใช่มารดาผู้ให้กำเนิด

"แต่ป้าว่านารากำลังจะได้เดินทางนะเนี่ย" ป้าบุญมองลายมือแล้วพูดย้ำอีกครั้งด้วยความมั่นใจ

"ไปไกลมั้ยจ๊ะ"

"ไม่ใกล้ ไม่ไกล แต่เส้นมันคมลึก เหมือนจะได้ไปจากที่นี่" ป้าบุญก็พูดไปตามเส้นลายมือที่เห็น ส่วนจะเกิดขึ้นหรือไม่นั้นก็อีกเรื่อง

"แฟนหนูก็ยังไม่มี ป้าดูใหม่ซิ ในใจหนูไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว แม่ด่าทุกวัน ถ้าเมามาก็..."

"ก็ถูกตีใช่มั้ย"

"ใช่จ่ะ แต่หนูไม่รู้จะไปไหน"

"เอาน่า...อาจจะมีอะไรบางอย่างนำพาให้ต้องไปก็ได้ ปีนี้นารากำลังจะได้เจอเนื้อคู่ด้วยนะเนี่ย" ป้าบุญมองแล้วมองอีก มองเส้นลายมือ จากประสบการณ์ดูลายมือมาทั้งชีวิตของท่าน เรื่องเนื้อคู่ยังไงก็ไม่พลาด

"เนื้อคู่เหรอจ๊ะ" นาราทำหน้างง ผู้ชายที่เข้ามาจีบเธอ แค่ได้เห็นสภาพแม่ขี้เมาแถมยังด่าเก่ง คุยได้ไม่ถึงสามวันก็หนีแล้ว

"ใช่จ่ะ เส้นเนื้อคู่ก็เด่น นี่ไงเส้นนี้ดูสิ" ป้าบุญชี้ให้เพียงนาราดูเส้นในลายมือของเธอ พร้อมกับสอนให้เธอดูลายมือไปด้วย

"แต่ชีวิตยังต้องเจออุปสรรคอีก ยังไงก็อดทนเอาหน่อยนะ ถ้าผ่านช่วงนี้ไปได้ชีวิตก็จะเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ"

"ชีวิตหนูตั้งแต่เสียพ่อไปก็ไม่เห็นมีอะไรดีเลย" นาราคิดถึงพ่อที่สุด ถ้าพ่อยังอยู่ ชีวิตของนาราต้องดีกว่านี้แน่ๆ

"ไม่เชื่ออย่าลบหลู่สิ"

"หนูเชื่อป้าอยู่แล้วจ่ะ ขอให้คำทำนายของป้าเป็นจริง หนูจะได้ไปจากที่นี่สักที" ที่ยังต้องอยู่ เพราะไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน เธอเกิดและโตที่นี่ ไม่เคยไปไหนไกล

"เอาเถอะ คงอีกไม่นาน ชีวิตเอ็งจะต้องดีขึ้นอย่างแน่นอนเชื่อป้านะ"

"ป้าจ๊ะ หนูจะได้เรียนต่อมั้ยจ๊ะ" ป้าบุญส่ายหน้าให้เป็นคำตอบ

ตั้งแต่ที่พ่อของเธอเสียไป ตอนจบ ม.6 พอดี หลังจากที่พ่อเสียไปแม่เลี้ยงก็บอกกับเธอว่าไม่มีเงินส่งเรียน นั่นจึงทำให้เพียงนาราไม่มีโอกาสได้เรียนต่อเหมือนเด็กรุ่นเดียวกัน

ทุกวันนี้เธอมาช่วยป้าบุญดูแลคิวลูกค้าในร้าน และช่วยขายของ ได้ค่าจ้างเป็นรายวัน ช่วงไหนลูกค้าดูดวงเยอะป้าแกก็แบ่งให้มากหน่อย ป้าบุญเป็นคนใจดี ขี้สงสาร เงินส่วนหนึ่งที่ได้มาจากการดูดวงท่านก็ต้องแบ่งไปทำบุญด้วย

ช่วงเวลาว่างๆสองปีที่ผ่านมา ป้าบุญก็มักจะสอนเพียงนาราดูลายมืออยู่เสมอ ทำให้เพียงนาราพอที่จะดูลายมือให้คนอื่นได้ แต่ยังไม่เก่งมากนัก

ในขณะที่เพียงนารากำลังนั่งคิดถึงเรื่องราวต่างๆที่ผ่านๆมา เสียงแม่ร้องตะโกนเรียกนาราดังลั่นบ้าน

"นารา นารา แกอยู่ไหน มาหากูหน่อย" นาราออกจากภวังค์ความคิดเมื่อสักครู่นี้ทันที

"หนูอยู่นี่จ่ะ" ขานรับพร้อมกับรีบลุกเดินไปหาแม่ที่กำลังร้องเรียกอยู่ตอนนี้ ขืนชักช้าเดี๋ยวแม่โมโห คนที่เจ็บตัวก็คงหนีไม่พ้นนาราอีกตามเคย

"มานี่ซิ" อนงค์แม่เลี้ยงของนารา ท่าทางเมามาด้วย เดินเข้ามานั่งด้วยท่าทางหัวเสีย คงจะไปบ่อนแล้วเสียมาอีกตามเคย

"แม่มีอะไรจะใช้หนูหรือเปล่าจ๊ะ" เมื่อก่อนตอนพ่อยังอยู่ นาราและแม่เลี้ยงมีความเป็นอยู่ที่ดี แต่หลังจากที่พ่อเสียไป แม่ก็เริ่มเข้าบ่อน ดื่มเหล้า ติดการพนัน นาราไม่ได้เรียนหนังสือ การศึกษาน้อยเธอจึงไม่รู้ว่าจะไปทำงานอะไร บังเอิญเจอป้าบุญ ชักชวนให้ไปช่วยแกทำงานที่ร้าน มีค่าแรงให้ นาราจึงไป เนื่องจากบ้านของป้าบุญอยู่ไม่ได้ห่างจากบ้านของเธอมากนัก

"ถึงเวลาที่มึงจะต้องตอบแทนกูแล้ว" สายตาของอนงค์จับจ้องมองมาที่ใบหน้าของเพียงนารา ส่วนแขนอีกข้างกอดขวดเหล้าเอาไว้แน่น

"ตอบแทนอะไรจ๊ะ" ทุกวันนี้เธอก็กำลังตอบแทนอยู่ไม่ใช่เหรอ แม่ชอบอ้างเรื่องตอบแทนบุญคุณกับเพียงนาราอยู่เสมอ สองปีมานี้หลังจากที่พ่อของเธอเสียชีวิตไปแล้ว เงินที่เพียงนารารับจ้างหามาได้ ก็เอามาเป็นค่าน้ำ ค่าไฟ ค่ากับข้าว ในบางครั้งก็ยังต้องเจียดให้แม่ด้วย

การที่มีกันอยู่แค่สองคน ทำให้เพียงนาราไม่กล้าออกจากบ้านไปทำงานที่ไกลๆ ถึงแม้ว่าเธอจะอยากไปมากก็ตาม ก่อนพ่อเสียแม่อยู่กับพ่อมาห้าปี พ่อเสียไปสองปี เพียงนาราอยู่กับแม่เลี้ยงมาเจ็ดปี แม่ไม่มีลูก ถ้าเธอไปแม่คงอยู่คนเดียว

"ก็ตอบแทนที่กูเลี้ยงมึงมาจนโตป่านนี้นี่ไง กูจะให้มึงแต่งงาน" คำว่าแต่งงานทำให้เพียงนารารู้สึกตกใจมาก

"แต่งงาน! แต่งกับใคร หนูไม่แต่ง"

"มึงต้องแต่ง กูไม่มีเงินแล้ว บ้านพ่อมึงกำลังจะโดนยึด" แม่เอาบ้านของพ่อหลังนี้ไปจำนำที่บ่อน ซึ่งเธอเองก็เพิ่งจะรู้แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

"ก็ถ้าแม่ไม่ไปเล่นการพนัน..." เพียงนารายังพูดไม่ทันจบ เสียงของแม่เลี้ยงก็ดังขึ้นพร้อมกับชี้นิ้วมาที่ใบหน้าของเธอ ด้วยสายตาไม่พอใจ จนเพียงนาราไม่กล้าที่จะพูดต่อ เธอจึงหยุดคำพูดอยู่แค่นั้น

"มึงหยุดพูดเดี๋ยวนี้เลยนะ ใครใช้ให้พ่อมึงรีบตายล่ะ ยังไงมึงก็ต้องแต่ง กูจะเอาเงินค่าสินสอดไปใช้หนี้" เมื่อก่อนตอนยังมีพ่ออยู่ พ่อทำงานคนเดียว เลี้ยงแม่ เลี้ยงนาราอย่างดี หลังจากที่หัวเรือของบ้านไม่อยู่แล้ว ความเป็นอยู่ในบ้านก็เปลี่ยนไป

"เท่าไหร่จ๊ะ"

"ห้าแสน"

"ห้าแสน!! หนูไม่แต่งนะแม่" ลึกๆแล้วนาราก็มีความดื้ออยู่บ้างพอสมควร แต่ด้วยความที่ตัวเองเป็นเด็กจึงยอมแม่เลี้ยงมาตลอด แต่เรื่องแต่งงานเธอคงยอมไม่ได้

"กูให้มึงเลือก แต่งงานมีครอบครัว กับถูกขายให้เจ้าของบ่อน มึงจะเลือกอันไหน"

"หนูไม่เลือก" คำพูดของผู้หญิงที่เพียงนาราเรียกว่าแม่ ทำให้เพียงนาราน้ำตาร่วง เธอคิดว่าแม่น่าจะพูดจริง แม่เลือกสิ่งนี้ให้เธอคงเป็นทางเลือกสุดท้ายแล้ว เพราะที่ผ่านมาแม่ก็พาผู้ชายเข้าบ้านไม่ซ้ำหน้าตลอด ตัวเองคงขายไม่ได้แล้ว ก็เลยคิดจะขายลูก

"เงินห้าแสนที่แม่เป็นหนี้ เรามาช่วยกันทำงานใช้หนี้ก็ได้นี่จ๊ะ" แม่ไม่มีลูก นาราเองก็ไม่มีใคร เงินห้าแสนจะว่าเยอะก็เยอะ แต่ถ้าตั้งใจทำงาน ตั้งใจเก็บสักวันจะต้องใช้หนี้หมดได้อย่างแน่นอน

"ชาติไหนจะหมดล่ะ ก็แค่แต่งงาน เบื่อก็เลิก สมัยนี้เขาไม่ถือกันแล้ว ช่วยแม่หน่อยไม่ได้หรือไง" ฝ่ามือเรียวยกขึ้นปาดน้ำตาที่แก้มใสๆของตัวเอง

"หนูไม่แต่ง ยังไงหนูก็ไม่แต่ง"

"ไม่แต่งไม่ได้! กูเอาเงินเขามาแล้ว เตรียมตัวให้พร้อม เย็นนี้เขาจะมารับตัวแกไป" พูดจบก็ลุกเดินกอดขวดเหล้าเข้าห้องไป โดยไม่สนใจความรู้สึกของเพียงนาราเลยสักนิด

ตอนแรกบอกว่าจะเอาเงินไปใช้หนี้ เธอเข้าใจว่ายังไม่ได้เอาเงินเขามา ครั้งนี้บอกว่าเอาเงินเขามาแล้ว คำพูดของแม่มีอะไรเชื่อถือได้บ้าง

เมื่ออนงค์เดินหายเข้าห้องไป เพียงนาราจึงวิ่งออกจากบ้านไป พร้อมกับกระเป๋าสะพายที่เธอใช้เป็นประจำเวลาออกนอกบ้าน เธอไม่รู้ว่าจะไปไหน จึงวิ่งไปหาป้าบุญ คนที่ให้งานและเงินกับเธอ

?????