ตอนที่ 3

ผิวพรรณของเกวลินขาวเนียนเปล่งปลั่งไปด้วยเลือดเนื้อของวัยสาวสะพรั่ง ทำเอาลุงสิงห์ใจเต้นระทึก นึกอิจฉาเสี่ยตุลย์ที่ได้ผู้หญิงคนนี้มาเป็นภรรยา

“ครับ… รับรองว่าเสร็จทันแน่นอนครับ”

นายช่างคอนเฟิร์ม ก้าวเดินไปยังตู้เย็นเล็กๆ ตั้งอยู่มุมห้อง

“ขออภัยด้วยนะครับ วันนี้ในตู้เย็นผมมีแต่เบียร์… คุณแก้วดื่มได้ไหมครับ ถ้าไม่ได้เดี๋ยวผมออกไปซื้อน้ำเปล่ามาให้… ”

ลุงสิงห์ถาม

“เบียร์ก็ได้ค่ะ… ลุงไม่ต้องออกไปให้ลำบาก”

แก้วตอบ เธอเป็นคนง่ายๆ ลุงสิงห์ลุกขึ้นจากเก้าอี้ ก้าวเดินไปที่ตู้เย็นแล้วกลับมาพร้อมด้วยเบียร์สองกระป๋องในมือ ยื่นกระป๋องหนึ่งให้เธอ

“ขอบคุณค่ะ… ”

เกวลินเอื้อมมือรับเบียร์เย็นฉ่ำ และในจังหวะที่เธอดึงฝานั้นเอง จู่ๆ ก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิด เบียร์ระเบิดพุ่งเข้าใส่ลำตัวลุงสิงห์จนแฉะ

“ว้าย… ”

เกวลินอุทานด้วยความตกใจ ตามองน้ำเบียร์เปียกแฉะกางเกงลุงสิงห์ และช่างบังเอิญเสียจริงที่มันพุ่งไปตรงนั้นของเขาพอดี

“อุ๊ย… ขอโทษนะคะ… ”

เกวลินตกใจ…

และสิ่งที่ทำให้เธอต้องตกใจยิ่งกว่า ก็คือภาพของกางเกงขาสั้นบางๆ ที่ตอนนี้เปียกน้ำจนแนบไปกับลำเนื้อของความเป็นชายชาตรี ผ้าที่ชื้นคัดเน้นให้เห็นลำเอ็นมหึมา เพราะว่าลุงสิงห์ไม่ได้สวมกางเกงใน

ลุงสิงห์เห็นสายตาของเกวลินจับจ้องมองเป้ากางเกงของตนไม่วางตา แทนที่จะปิดป้อง… จู่ๆ ก็เกิดความรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาอย่างประหลาด

สายตาของเธอที่ยังตะลึงมองไม่เลิก ส่งผลให้ลำเอ็นยาวใหญ่เหยียดขยายขึ้นมาเป็นลำอย่างไม่อาจห้ามความรู้สึกเอาไว้ได้

‘โห… ’

ภาพที่เห็นทำเอาเกวลินอุทานในใจ…

เธอยกมือขึ้นปิดปากกับขนาดของความเป็นชายทั้งใหญ่ทั้งยาวที่คิดว่าจะมีแต่ในหนังโป๊เท่านั้น วันนี้มีโอกาสได้มาเห็นของจริงเต็มตา ทำเอาใจเต้นแรง แค่มองก็รู้สึกร้อนผะผ่าวไปทั้งใบหน้า ความซ่านเสียวพุ่งวาบเข้ามาปั่นป่วนในช่องท้อง

“ขอโทษนะครับ… ”

ลุงสิงห์รู้สึกเขินที่ตัวเองควบคุมอารมณ์ไม่ได้ เมื่อเห็นหญิงสาวเบือนหน้าหนีจึงรีบขอโทษ แต่นั่นก็หลังจากเธอเผลอมองเต็มตา

ลุงสิงห์รีบเดินไปคว้าผ้าขนหนูสีเทาที่แขวนไว้ปลายเตียง เอามานุ่งทับกางเกงอีกที

“ขอโทษอีกครั้งนะครับที่ทำให้คุณแก้วต้องมาเห็นภาพไม่เรียบร้อยของผม… ”

ลุงสิงห์กล่าว

“มะ… ไม่เป็นไรค่ะ… คนที่ต้องกล่าวขอโทษควรเป็นหนูมากกว่าที่ไม่ทันได้ระมัดระวัง… ทำให้กางเกงลุงเปียก”

เกวลินหน้าแดงเรื่อ อาการแก้มร้อนวูบวาบกับภาพที่เห็นเมื่อครู่ยังไม่คลาย

“ไม่เป็นไรครับ… ไม่มีใครตั้งใจครับ… ”

ลุงสิงห์เดินกลับไปที่ตู้เย็นอีกครั้ง รินเบียร์ที่เหลือกระป๋องเดียวแบ่งเป็นสองแก้วแล้วถือมาวางลงตรงหน้าหญิงสาว ยื่นกระดาษทิชชู่ตามมาให้เธอ

“ขอบคุณค่ะ… ”

เกวลินยกเบียร์ขึ้นดื่มดับกระหาย ทั้งสองนั่งคุยกันต่อมาอีกครู่ใหญ่ๆ ก็ได้ยินเสียงลมพัดแรงเข้ามาปะทะผ้าใบที่ขึงกันแดดไว้หน้าตู้คอนเทนเนอร์

เกวลินลุกขึ้นจากโซฟา เธอเดินมาที่หน้าต่างของตู้คอนเทนเนอร์ ทอดสายตามองดูสายฝนที่กำลังตกลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา

“ฝนตกหนักมาก… ”

หญิงสาวตกใจ

“ลมแรงมาก… คุณแก้วคงต้องหลบฝนอยู่ในนี้สักพัก… ขับรถกลับตอนนี้อันตราย”

ลุงสิงห์กล่าวขณะเดินสำรวจหน้าต่าง

“ค่ะ… เมื่อตอนที่หนูมาถึงแดดยังร้อนอยู่เลยนะคะ… ”

“ครับ… เมืองที่อยู่ติดทะเลก็เป็นแบบนี้แหละครับ สภาพอากาศแปรปรวนเปลี่ยนแปลงเร็ว… ”

ลุงสิงห์กล่าว และในขณะที่กำลังนั่งคุยกันอยู่นั้น จู่ๆ เกวลินก็ร้องออกมาด้วยความตกใจ

“ว้าย… ”

เธอรีบสลัดชายกระโปรง มีแมลงเล็กๆ ตัวหนึ่งคล้ายแมงมุมร่วงจากชายกระโปรง ตกลงที่พื้นแล้ววิ่งหายไปใต้โซฟา ลุงสิงห์พยายามมองหา แต่มันหนีไปแล้ว

“คุณแก้วโดนกัดหรือเปล่าครับ… ”

ลุงสิงห์ถามด้วยความเป็นห่วง

“ไม่แน่ใจค่ะ… ”

“เจ็บไหมครับ”

“เจ็บนิดหน่อยค่ะ แต่ไม่รู้ว่าโดนกัดหรือเปล่า”

“อาจจะโดนเล็บของมัน”

นายช่างตั้งข้อสันนิษฐาน

“ไม่แน่ใจค่ะ… ”

“เจ้าตัวนี้พิษไม่แรงนัก แต่ถ้าแพ้ก็อาจถึงตายได้… คุณแก้วแพ้แมลงหรือเปล่าครับ”

ลุงสิงห์พูดให้คนฟังรู้สึกกลัว

“ไม่แน่ใจค่ะ… เอ่อ พิษมันถึงตายจริงหรือคะ”

เกวลินแสดงอาการหวาดกลัวออกมาจนเห็นได้ชัด

“ครับ… ถ้าไม่แน่ใจว่าโดนกัดหรือเปล่า งั้นผมตรวจดูให้แน่ใจนะครับ… ”