ว่าที่สามี

ห้ามอะไรห้ามได้ แต่ห้ามลมห้ามฟ้ามันยากนัก ยิ่งห้ามชายหญิงซึ่งมีจิตพิศวาสต่อกันยิ่งยากกว่าพันเท่า ภูรินทร์ ผู้เป็นพี่ชายพยายามเหลือเกินที่จะกีดกันลดาน้องสาว เล่าบอกเธอถึงความมั่วและทั่วถึงของตฤณ แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล ทั้งสองยังหาทางติดต่อกันและกัน ตฤณกลับตัวจากหลังตีนเป็นหน้ามือ ดีต่อเธอสารพัดจนใจอ่อน จนกระทั่งลดาตกเป็นของตฤณในที่สุด

เมื่อบรรลุผล เมื่อได้ความสาวสดเป็นของตน เสืออย่างตฤณมีหรือจะทิ้งลาย เขากลับไปนอนกับผู้หญิงมากหน้าหลายตาอย่างเคย นำพาเอาความเจ็บช้ำน้ำใจให้กับสาวเจ้ายิ่งนัก ในปีถัดไปเธอจึงขอย้ายมหาวิทยาลัย ตัวภูรินทร์เองก็เจ็บหนักไม่แพ้กับน้องสาว จึงจัดการกับตฤณเสียหมอบกระแต เละเทะอยู่บนพื้นต่อหน้าชาวคณะที่มหาวิทยาลัย

ดังที่เขาว่าคู่กันแล้วไม่แคล้วกัน สามปีให้หลังขณะที่ลดาเรียนจบและไปสมัครงาน ณ บริษัทแห่งหนึ่ง ก็เจอกับตฤณที่ทำงานอยู่ที่นั่น ตฤณต้องยอมรับว่าเขาเองตกหลุมรักเธออีกครั้ง เพราะความใส ความเป็นธรรมชาติ ความไม่มีจริตจก้าน และที่สำคัญ เขาเป็นผู้ชายคนแรกของเธอ ซึ่งยากนักที่จะพานพบได้จากผู้หญิงหลากหลายที่มานอนกับเขา เขาจึงพยายามนักหนาที่อยากจะได้ตัวเธออีกครั้ง

แต่หญิงสาวหน้าใสผู้เคยอ่อนแอนั้น ไม่ใช่คนเดิมอีกแล้ว ความเจ็บปวดหล่อหลอมให้เธอใจแข็งเหลือหลาย นอกจากเธอไม่ใจอ่อนให้เขาแล้ว เธอยังยอมคบหากับเพื่อนร่วมแผนกของตฤณที่ไปขายขนมจีบให้ นำพาให้เขายิ่งเจ็บใจหนัก

อาจจะเป็นเพราะตฤณผ่านผู้หญิงมามาก พบเจอเรื่องราวมาหลากหลาย หรือไม่ก็เพราะเขาโตขึ้น ทำให้มุมมองที่มีต่อผู้หญิงและชีวิตเปลี่ยนไป เช่นเดียวกับหัวใจที่เขามีให้ลดา เขาไม่ได้แค่อยากสนุกกับเธอ แต่อยากใช้ชีวิตร่วมกับเธอ อยากให้เธอมาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต

ตฤณยอมทำทุกอย่าง แม้กระทั่งตามหาภูรินทร์ พี่ชายของลดาซึ่งเคยกระทืบเขาจมพื้นมาแล้ว เพื่อไปขอขมา ขอโทษ ขอพูดจาคบหากับลดาอีกสักครั้ง เขาเฝ้าเพียรพยายามพิสูจน์ตนเอง แรกนั้นภูรินทร์และลดาไม่ยอมเชื่อเด็ดขาด แต่ก็ต้องยอมใจตฤณในที่สุดเพราะเขายังคงเป็นผู้ชายที่ดีสม่ำเสมอ เฝ้ารอ ดูแล ไม่เคยนอกลู่นอกทางแม้ลดาจะสนใจหรือไม่สนใจ

ลดาเองนั้น ภายในใจลึก ๆ ก็ยังคงรักตฤณอยู่ น้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อน สุดท้ายเธอก็พ่ายแพ้หัวใจของตฤณและหัวใจตนเอง

จากวันนั้นถึงวันนี้ทั้งสองเป็นแฟนกันมาหกปีแล้ว (ไม่นับช่วงที่เรียนมหาวิทยาลัย เพราะตฤณทำตัวแย่กับเธอเหลือเกิน ) ตฤณยังคงสม่ำเสมอ ไม่นอกลู่นอกทาง พลิกจากหลังตีนเป็นหน้ามือ เขาสามารถเอาชนะทั้งหัวใจของลดาและภูรินทร์ ทุกคนให้อภัย ภูรินทร์นั้นยอมเป็นเพื่อนกับตฤณอีกครั้ง ตราบใดที่ตฤณไม่เหยียบย่ำหัวใจน้องสาวของเขา

และเมื่อปีที่แล้ว ตฤณก็ได้ขอลดาแต่งงาน เขาเป็นคนเก่ง มีความสามารถ ตั้งใจเก็บหอมรอมริบสร้างเนื้อสร้างตัว จนกระทั่งผ่อนบ้านที่จะใช้เป็นเรือนหอหมด รถเจ็ดที่นั่งอีกหนึ่งคัน ในวัยสามสิบสองก็เหมาะแล้วที่จะสร้างครอบครัว แน่นอนว่าครอบครัวของลดาไม่ปฏิเสธ เพราะเขาได้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่ากลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดี และสามารถดูแลลดาได้

อีกสองเดือน ทั้งสองก็จะเข้าพิธีวิวาห์ สร้างครอบครัวด้วยกันแล้ว ดังนั้นเพื่อนสนิทตัวดีของตฤณก็คือ วีและภาค จึงออกความคิดเห็นให้ตฤณแบกเป้ลุยเที่ยว สนุกกันดังเช่นสมัยมหาวิทยาลัย ก่อนที่จะกลายเป็นสามีและพ่อคนในอนาคต ซึ่งคงจะหาโอกาสทำได้ยากเต็มที

ตฤณเองก็นึกอยากสนุกกับเพื่อนเช่นกัน หลังจากที่เขาร้างลาการท่องเที่ยวทางธรรมชาติเช่นนั้นมานาน เขาชวนภูรินทร์ผู้เป็นพี่ชายลดาไปด้วยเพื่อให้เธอสบายใจ ซึ่งภูรินทร์เองก็ไม่ขัดข้อง เพราะชอบการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์เช่นนี้อยู่แล้ว

ตฤณชวนลดาไปด้วย แต่เธอบอกว่าอยากให้เขาสนุกให้เต็มที่กับเพื่อน ๆ จะได้ไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลังกับเธอ เธอมั่นใจว่าเขาจะไม่นอกลู่นอกทาง พรุ่งนี้เขาจะออกเดินทาง วันนี้เธอช่วยเขาเตรียมกระเป๋าและข้าวของจนครบพร้อม

เขามองเธอด้วยสายตาเชื่อมหวาน จนสาวเจ้าสะเทิ้นอาย