ทิ้งทวน

“ ทิ้งทวนก่อนติดคุกให้สนุกนะคะที่รัก ” เสียงหวานเอ่ยกลั้วหัวเราะ ขณะที่มือกำลังสาละวนช่วยคนรักจัดข้าวของลงกระเป๋าเดินทาง

ใบหน้าคมคายที่กำลังก้ม ๆ เงย ๆ เช็คของเบื้องหน้า เงยขึ้นแล้วหัวเราะเช่นกัน ยามแย้มยิ้ม ตาคมกริบภายใต้คิ้วเข้มมีแววฉ่ำหวาน จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากหยักยกขึ้น ทำให้ความคมเข้มนั้นยิ่งมีเสน่ห์น่ามองมากขึ้น ร่างสูงใหญ่เดินเข้ามาใกล้ร่างบอบบางของผู้เป็นคู่หมั้นแล้วรวบเข้ามาในอกแกร่ง จมูกโด่งกดลงบนแก้มนวลแล้วหอมฟอดใหญ่

“ พูดอะไรอย่างนั้นละครับ ลดา พี่แค่ไปเที่ยวกับเพื่อน ๆ ก่อนแต่งงาน ไม่ได้ทิ้งทวนอะไรสักหน่อย แล้วที่จะไปก็คือเดินป่า กางเต็นท์ สำรวจโน่นนี่ไปตามประสา ไม่ใช่จะไปหาผู้หญิงที่ไหนมานอนด้วยสักหน่อย ที่สำคัญสุด ๆ เลยก็คือ ไอ้ภูรินทร์ พี่ชายจอมโหดของว่าที่เมียมันตามไปคุมด้วย แบบนี้พี่จะกระดิกตัวไปไหนได้ ” หญิงสาวหัวเราะคิกคัก

“ ลดาแค่ล้อเล่นน่า รู้ว่าพี่ตฤณเป็นเด็กดี ถอดเขี้ยวเล็บออกหมดแล้วเลยกล้าที่จะขอลดาแต่งงาน ”

“ เราผ่านอะไรกันมามาก ความทรงจำร่วมสิบปีมันยาก ที่จะลบเลือนและมีสิ่งใดมาทดแทนได้ พี่สัญญากับลดาแล้วไง ว่าจะรักและเป็นของลดาคนเดียว ตลอดไป หากผิดคำสัญญาขอให้พี่ตายห่าตายโหง ตายไม่ดี ” นิ้วเรียวถูกยกขึ้นชิดริมฝีปากหยักของผู้เป็นคู่หมั้นเบา ๆ

“ ชู่ว หยุดพูดแบบนั้นเดี๋ยวนี้นะ คนโบราณเขาถือรู้ไหมว่าห้ามพูดเรื่องตาย ๆ แบบนี้ก่อนแต่งงาน เพราะจะมีมารมาทดสอบ แล้วลดาบอกพี่ตฤณหลายครั้งแล้วว่าห้ามสาบานพร่ำเพรื่อ รู้ไหมว่าคำสาบานน่ะมันศักดิ์สิทธิ์ ”

“ แล้วทำไมต้องกลัวด้วยล่ะ ในเมื่อพี่จะไม่มีทางผิดคำสาบาน ”

“ อย่างนั้นก็เถอะค่ะ ฟังแล้วก็รู้สึกไม่ดีอยู่ดีแหละ ”

“ ลดาไม่เปลี่ยนใจแน่นะ ไปด้วยกันอาจจะสนุกก็ได้ ”

“ โอ๊ย ไม่ล่ะค่ะ ลดาเข็ดตั้งแต่ไปเดินป่าที่เหนือคราวนั้น ทากก็ดูดเลือด ขาก็ปวด ตัวก็แทบจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ ไม่ไหว ๆ ” ชายหนุ่มหัวเราะหึ ๆ

“ เลยไม่มีสาว ๆ ไปคอยปรุงอาหารอร่อย ๆ ให้สักคนเลย มิ้งแฟนไอ้ภาคก็ไม่ไป นันท์แฟนไอ้วีก็ไม่ไป ส่วนไอ้ภูรินทร์ ผู้ไม่มีแฟนก็ไม่ได้เอาใครไปเช่นกัน ”

“ ดีแล้วล่ะค่ะ ไปกันแค่สี่หนุ่ม สามสี่คืนเอง ซุปกับอาหารสำเร็จรูปที่ลดาเตรียมให้นี่ก็น่าจะพอนะคะ ”

เธอเปิดกระเป๋าเป้ใบเล็ก ๆ ที่ในนั้นอัดแน่นไปด้วย ซุปสำเร็จหลายห่อที่เพียงเติมน้ำร้อนก็สามารถรับประทานได้ ขนมขบเคี้ยว ลูกอม บ๊วย และยาสามัญประจำบ้าน ที่เล่นเอาชายหนุ่มยิ้มอย่างภูมิอกภูมิใจ

เขาคิดไม่ผิดเลยที่กลับตัวกลับใจแล้วมอบหัวใจภักดีให้เธอ ..ลดา หนึ่งเดียวที่ได้หัวใจของตฤณ

ย้อนกลับไปเมื่อสิบปีที่แล้ว เขาเรียนมหาวิทยาลัยปีสี่ ในขณะที่ลดาเข้ามหาวิทยาลัยปีหนึ่ง ในฐานะน้องสาวของภูรินทร์ เพื่อนที่รู้จักในห้องเรียนทำให้เขาได้พบเธอโดยบังเอิญขณะที่เธอลงจากรถพี่ชาย ด้วยความที่เขาสูงใหญ่และหน้าตาดีเลิศ จนกระทั่งได้รับตำแหน่งเดือนคณะ มันหนุนนำให้มีแต่ผู้หญิงวิ่งใส่ และตัวเขาก็เป็นที่รู้กันไปทั่วว่าเป็นเสือผู้หญิงเป็นเพลย์บอยผู้เปลี่ยนคู่นอนเป็นว่าเล่น

ภูรินทร์นั้น ไม่ได้ยินดีที่จะแนะนำน้องสาวให้คนอย่างตฤณรู้จักอยู่แล้ว เพราะกลัวเหลือเกิน กลัวมันคิดจะมางาบน้องสาวเขาเล่น ๆ กระนั้นก็หลีกเลี่ยงไม่ได้เพราะตฤณนั่นแหละเป็นฝ่ายเข้ามาทักทายก่อน

ใบหน้ารูปไข่ หน้าผากหยักเป็นรูปหัวใจ ดวงตากลมโตใสแจ๋วฉายแววสดใสร่าเริง จมูกโด่งเล็กรับกับปากอวบอิ่มรูปกระจับสีชมพูระเรื่อ ที่ยามแย้มยิ้มปรากฏลักยิ้มบุ๋มสองข้างบนแก้มใสยุ้ย มันทำให้หัวใจเสืออย่างตฤณละลาย

เช่นเดียวกันกับตฤณ ทันทีที่ลดาพบเห็นเพื่อนของพี่ชายคนนี้ ซึ่งสูงใหญ่ราวร้อยแปดสิบกว่า กายแกร่งผึ่งผาย ใบหน้าหล่อเข้มคมสันอย่างชายไทยนั้นมีไรเคราสีเขียวขึ้นอยู่รำไรล้อมกรอบ ทำให้เขายิ่งดูคมเข้ม มีเสน่ห์ น่ามองมากขึ้น ยิ่งยามเขาแย้มยิ้มแล้วจ้องสายตาคม ๆ นั้นมายังเธอ มันคล้ายดังทำให้กล้ามเนื้อเป็นอัมพาต เธอแทบจะละลายลงไปกองบนพื้น