ตอนที่1 ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง

หญิงสาวมองคนตรงหน้าด้วยสายตาเคลือบแคลงสงสัยว่าเธอมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรในเมื่อเธอสิ้นลมหายใจไปแล้วแต่ทำไมการลืมตาขึ้นมาครั้งนี้กลับอยู่ที่โรงพยาบาลได้

พยาบาลสาว พูดคุยเสียงหวานเพราะนี่คือแม่ดาวร้ายสุดแซ่บแห่งวงการซีรีส์ย้อนยุคแถมยังได้รับรางวัลมากมายอีกทั้งยังเคยบริจาคเงินจำนวนมาก เพื่อช่วยผู้ป่วยยากไร้ในโรงพยาบาลให้ได้รับการรักษา

แต่ครั้งนี้แม่นักแสดงสาวคนงามที่แสนดีกลับประสบอุบัติเหตุจนต้องทำให้นอนพักฟื้นอยู่ในโรงพยาบาลมาหลายวัน ทว่าเธอกับปฏิเสธการทำแผลแล้วยังพูดเรื่องแปลก ๆ

ทำให้พยาบาลสาวงุนงงจนต้องเอ่ยถามขึ้น “คุณไป๋คะ ทำแผลเถอะค่ะเดี๋ยวแผลติดเชื้อขึ้นมาจะต้องนอนพักรักษายาวนะคะ”

“คุณพยาบาลคะ ไม่ทราบว่าวันนี้วันที่เท่าไหร่” เธอรู้สึกประหลาดใจนะและไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นว่าทำไมกันใบหน้าของเธอ ในขณะนี้ที่มองกระจกซึ่งในมือของเธอถือกระจกเอาไว้

มันกลับเป็นใบหน้าของนักแสดงคนหนึ่งที่มีอายุน้อยกว่าเธอตั้งหลายปีดวงตาที่ต้องการคำตอบจ้องมองไปยังพยาบาลเพื่อรอคอยคำตอบที่น่าเชื่อถือ

พยาบาลสาวคนนี้นั่งลงบนเก้าอี้กุมมือของนักแสดงสาว “คุณ ไป๋คะ วันนี้ตรงกับวันอาทิตย์ค่ะวันที่ 25 เดือน 4 คุณไป๋ประสบอุบัติเหตุเข้าโรงพยาบาลมาเมื่อวันที่ 20 ถ้าหากคุณไป๋รู้สึกไม่สบายเดี๋ยวดิฉันจะแจ้งคุณหมอให้มาตรวจนะคะแต่ตอนนี้คุณไปจะต้องทำแผลก่อนค่ะ”

พอได้ยินเช่นนี้แล้วคนป่วยถึงกลับอ้าปากค้างอย่างตระหนกตกใจไม่คาดฝันว่าเธอจะได้มีชีวิตอีกครั้งและครั้งนี้เธอกลับเป็นถึงนักแสดงที่มีฐานะตรงกันข้ามกับอดีตอย่างสิ้นเชิง

สิ่งเดียวที่คิดได้ในตอนนี้คือลูกสาวสุดที่รักที่เธอส่งไปยังตระกูลเจ้าเมื่อเดือนที่แล้วก่อนที่เธอจะสิ้นใจในห้องอย่างน่าอนาถไม่รู้ว่าป่านนี้ลูกสาวของเธอจะเป็นอย่างไรคนบ้านนั้นจะดูแลเธออย่างดีหรือไม่

หรืออาจถูกรังแกจากคนใจร้ายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นพ่อแท้ ๆ ย้อนกลับไปเมื่อเดือนที่แล้ววันนั้นเธอหอบลูกพร้อมกับกระเป๋าเดินทางใบเล็กนั่งรถแท็กซี่ไปยังบ้านตระกูลจ้าว

เธอยืนกดกริ่งอยู่นานกว่าจะมีคนเปิดประตูได้ก็ใช้เวลาราว ๆ15 นาที

เมื่อเธอบอกว่ามาขอพบจ้าวหยาง พ่อบ้านคนนั้นก็มองเธออยากสายตาดูแคลน แล้วยังพูดอีกว่าคงสิ้นไร้ไม้ตอกแล้วสินะถึงได้กลับมาแล้วนี่ลูกใครล่ะครับ ถึงได้พามาด้วยหน้าตาน่าเอ็นดูเสียจริงคงไม่ใช่ลูกคุณชายกระมัง”

“แล้วเขาจะกลับมาเมื่อไร” คำถามนี้เหมือนคำถามอย่างสิ้นหวังแต่ก็ต้องพบความประหลาดใจเมื่อคนที่เธอต้องการพบกับเดินออกมาพร้อมกับหญิงสาวคนหนึ่งทั้งคู่ ดูเหมือนกำลังมีความสุข

ในขณะที่เธอกำลังมีความทุกข์ที่เขาขอหย่าร้างกับเธอก็เพื่อผู้หญิงคนนี้สินะ ลู่ชิงระบายยิ้มเจื่อน คุณจ้าวคะฉันมีเรื่องอยากคุยกับคุณ”

ชายหนุ่มเห็นอดีตคนรักมากับเด็กผู้หญิงใบหน้าจิ้มลิ้มพริ้มเพรามีใบหน้าละม้ายคล้ายคลึงกับเขา ชายหนุ่มถึงขั้นชะงักงันไปครู่หนึ่ง

แต่กลับมีสีหน้าเรียบเฉยแม้นจะใจเต้นแรงที่ได้พบเธออีกครั้ง คนตัวโตใบหน้าคมคาย ดวงตาเป็นประกายพร่างพราวตอบกลับเสียงทุ้มแต่แฝงไปด้วยความแข็งกระด้าง “มีอะไรถึงได้มาหาผม”

“ฉันขอเข้าไปคุยในบ้านได้ไหมคะเด็กคนนี้ยืนมานานแล้วค่ะฉันมีเรื่องรบกวนคุณไม่มากหวังว่าคุณคงจะสละเวลาอันมีค่า”

“เธอหย่ากับเขาไปแล้วและยังจะเสนอหน้ามาที่นี่ทำไมอีก หรือว่าเด็กคนนี้เป็นลูกของพี่จ้าวอย่างนั้นหรือเธอคิดจะมาเรียกร้องอะไรอีก เงินจำนวนไม่น้อยที่เธอได้ไปมันยังไม่พออีกรึไง เธอมาที่นี่ต้องการอะไร” คู่หมั้นสาวออกมายืนระหว่างกลาง สีหน้าบิดเบี้ยว แสดงกิริยาชัดเจนว่าไม่ต้องการให้ผู้หญิงหน้าด้าน หน้าหนาซึ่งเอาเด็กมาอ้าง เพื่อเรียกร้องความสนใจ

“ขอโทษนะคะฉันมีเรื่องคุยกับอดีตสามีไม่ใช่คุณ” ลู่ชิงตอกหน้า หนทางเดียวที่ทำให้ลูกสาวของเธอ มีชีวิตที่สุขสบาย ย่อมต้องพึ่งพาคนเป็นบิดาก็คือ คนใจร้าย เช่นจ้าวหยางคนนี้

“ในเมื่อคุณต้องการคุยกับผมตามลำพังงั้นก็ได้” ชายหนุ่มหัวเราะ ขยับกรอบแว่นตาเล็กน้อย จ้องมองไปยังเด็กน้อยที่มองมาด้วยสีหน้าบึ้งตึง พยายามดึงแขนเสื้อของผู้เป็นแม่

แต่ดูเหมือนว่าลู่ชิง ยังแน่วแน่ที่จะพบและพูดคุยกับเขาตามลำพัง อดีตอันแสนปวดร้าว ที่เขาจดจำได้ไม่มีวันลืมเลือน มันหวนกลับมาหาเขาอีกครั้ง

หกปีมานี้ลู่ชิงไปอยู่ที่ไหน ไม่ติดต่อมาหา หรือพูดคุยปรับความเข้าใจ นึกอยากจะหย่าก็ขอหย่าอย่างหน้าตาเฉย นึกอยากจะมาก็มา เห็นเขาเป็นตัวอะไรกัน หนนี้เขาถือไพ่เหนือกว่า วันนี้เขาจะจัดการผู้หญิงหน้าเงินให้รู้จักคำว่าละอาย

“คุณจ้าว นำทางสิคะ” ลู่ชิงแทบจะทรงตัวไม่ไหว รู้สึกหน้ามืดตาลาย คล้ายจะเป็นลมรอมร่อ แต่ก็ต้องฝืนทนยืนต่อ เพราะวันนี้เธอจะต้องส่งลู่อ้าย เข้าบ้านตระกูลจ้าวให้ได้ ก่อนที่เธอจะสิ้นใจไป ความหวังเดียวคือ ลูกสาวคนนี้จะต้องมีอนาคตที่สดใส เธอยอมเป็นคนไร้ยางอายก็เพื่อแก้วตาดวงใจคนนี้

ชายหนุ่มเหยียดยิ้มร้าย มองใบหน้าของอดีตคนรัก ซึ่งครั้งหนึ่งเธอทำให้เขาเสียใจอย่างเจ็บปวด หนนี้เธอเดินเข้ามา ขอร้องด้วยสายตา พ่วงเด็กน้อยคนนี้มาด้วย เช่นนั้นจ้าวหยาง จึงฉกฉวยโอกาสกลั่นแกล้งลู่ชิง ผู้หญิงไร้ยางอายคนนี้

“ใครบอกว่าผมจะให้คุณเข้าไป หากอยากเข้าไปจริง ๆ ละก็ คุกเข่า อ้อนวอนผมสิ ผมยินดีช่วยเหลือคุณ”