นางร้ายฝากรัก

“เอาล่ะ เธอต้องเข้มแข็งสิส้มเช้ง” ส้มเช้งพูดกับตัวเองในกระจก เธอสวมชุดเจ้าสาวสีขาวกระโปรงยาวลากพื้น ใบหน้าสวยสง่าในแบบฉบับของนางร้ายในนิยายไทยแสดงความไม่มั่นใจเท่าไหร่ออกมา แต่เมื่อมาถึงจุดนี้แล้ว คงเหลือไม่กี่ทางให้เธอเลือก ส้มเช้งที่ได้รับโอกาสเกิดใหม่ในร่าง ลลิตา นางร้ายในนิยายไทยจำต้องเล่นไปตามบท

ฉากนี้เท่าที่เคยอ่านนิยายมานั้น ควรจะเป็นอนันญานางเอกของเรื่องต่างหากสวมชุดเจ้าสาวในวันแต่งงาน เพราะได้เสียกับคุณพระเอกในงานเลี้ยงวันคล้ายวันเกิดของคุณหญิงชไมพรเมื่อเดือนก่อน

ทว่าด้วยเหตุสุดวิสัยหรืออย่างไรก็ไม่อาจทราบ

กลับกลายเป็นนางร้ายอย่างเธอต่างหากกำลังเข้าได้เข้าเข็มกับคุณพระเอก

ฟื้นขึ้นมาอีกทีเธอก็โดนชี้หน้าด่าด้วยคำหยาบคายหลายประโยค ยังจำได้ก้องหูอยู่เลย ไม่ว่าจะเป็นนางผู้หญิงแพศยา ฉันเกลียดเธอ ฉันรังเกียจนักที่พลาดท่าให้กับผู้หญิงไร้ยางอาย กล้าวางยา กล้าคิดทำชั่วใจเหี้ยมจริง ๆ

หากเป็นลลิตาคนเดิมที่หลงรักพระเอกจนกล้าทำเรื่องเลวร้ายแบบนั้นคงเสียใจไม่น้อยที่ได้ยินคำเหล่านั้น ทว่ามันไม่ใช่สำหรับส้มเช้ง

เหตุวุ่นวายในวันนั้นทำให้ผู้ใหญ่ทั้งสองตระกูลต้องมาปรึกษาหารือกันเพื่อหาทางออก จึงได้ข้อสรุปว่าควรจับธราเทพ และลลิตาแต่งงานกันให้เร็วที่สุดเพื่อกันความผิดพลาดที่จะตามมาในภายหลัง

เนื่องจากลลิตาไม่ได้ทานยาคุมกำเนิด เพราะคุณหญิงชไมพรผู้เป็นย่าสั่งห้ามไม่ให้ทานยาเป็นอันขาด นางรู้ดีว่าหลานสาวตัวดีของนางแพ้ยา

ซึ่งคืนวันนั้นที่ได้เสียกัน ธราเทพจำต้องยืดอกยอมรับแบบลูกผู้ชาย เขาเองก็ไม่ได้ป้องกันเช่นกัน

หากจำไม่ผิดก็ปลดปล่อยในภายในไปตั้งหลายหน

การจับคู่ถุงชนเลยเกิดขึ้น ธราเทพไม่อาจแย้งผู้ใหญ่ได้ ในเมื่อเขาละลาบละล้วงเธอจริง และเขาก็คิดว่าใครบางคนคงพอใจมากกับผลการตัดสินของผู้ใหญ่ในครั้งนี้

เขาเกลียดเธอเข้าไส้!

ส้มเช้งเกิดใหม่ในร่างนางร้ายทั้งที เธอไม่ยอมอยู่ในสถานะจำยอมเช่นนี้แน่

เวรกรรมอะไรหนอ ในโลกก่อนเป็นเด็กกำพร้าที่ออกมาเรียนรู้อยู่นอกรั้วบ้านสถานสงเคราะห์เด็ก หาเช้ากินค่ำชีวิตลำบากลำบนยังไม่พอ เคราะห์ซ้ำกรรมซัดคู่ผัวเมียมหาภัยที่พักอาศัยห้องเช่าข้าง ๆ ห้องเธอก็ทะเลาะกันหนักกว่าทุกคืน ด้วยความรับบทเป็นบ้าข้างบ้าน เธอจึงวางหนังสือนิยายที่อ่านถึงแค่ครึ่งบทเอาไว้ ก่อนจะไปส่องตาแมวหน้าประตูห้องอีกฝ่ายดู เพราะได้ยินเสียงผู้หญิงเรียกขอความช่วยเหลือ

แต่แล้วความซวยสองก็มาเยือน เมื่อไอ้ผัวชั่วคนนั้นถีบประตูปึงออกมาประจันต่อหน้าส้มเช้ง

เธอไม่ทันก้าวเท้าหนีไปไกลด้วยซ้ำ ไอ้ชายร่างหนาตัวใหญ่บึกบึนก็ยกกระบอกปืนจ่อมาที่เธอ พร้อมกับลั่นไกปืนยิงใส่ร่างกายของเธอ จนตัวพรุน เลือดสีแดงไหลรองพื้น กลิ่นคาวคลุ้ง เป็นการตายที่อนาถา แถมตายอย่างโดดเดี่ยว

เกิดมาไม่เคยเจอพ่อแม่ แม้แต่หน้าก็ไม่เคยเห็น พอโตขึ้นยังไม่มีโอกาสใช้ชีวิตวัยรุ่นเลย กลับต้องมาตายด้วยน้ำมือคนชั่ว

บัดซบตั้งแต่เกิดยันตายจริง ๆ!!

ยังไงวันนี้ก็จะไม่ยอมแต่งงานกับผู้ชายที่ไม่ได้รักเธอ แถมยังดูถูก ต่อว่าเธอสารพัด

ความคิดทั้งหมดหยุดชะงักเมื่อพี่เลี้ยงอย่างพี่ดวงพรเปิดประตูเข้ามา ลลิตาละสายตาจากกระจกมองไปยังผู้มาใหม่แล้วเอ่ยขึ้น “ถึงเวลาแล้วเหรอคะพี่พร”

“ค่ะคุณตา คุณตาดีใจไหมคะที่จะได้แต่งงานกับผู้ชายที่คุณตาหมายปองชอบมาตั้งแต่เด็ก”

“ค่ะ” แม้ตอบไปเช่นนั้น หากสีหน้า และแววตาของลลิตากลับไร้ความรู้สึกตื่นเต้นดีใจ ทั้ง ๆ ที่วันนี้เธอจะต้องเจ้าพิธีแต่งงานกับธราเทพ ผู้ชายที่เธอแอบรักแอบชอบมาตั้งแต่จำความได้

“ออกไปกันดึกว่าค่ะ ผู้ใหญ่มากันครบแล้ว”

ป้าดวงพรกวาดกระโปรงเจ้าสาวที่ยาวลากพื้นขึ้นมารวบไว้บนอก เพื่ออำนวยความสะดวกให้เจ้าสาวป้ายแดงเดินได้อย่างไม่เกิดข้อผิดพลาด

ลลิตาสูดหายใจเข้าปอดลึก ๆ อีกรอบ เรียกความกล้าให้ตัวเองมากพอแล้วจึงก้าวออกไปจากห้องแต่งตัว

พรมสีแดงถูกทอดยาวจนไปถึงหน้าเวที ทุกสายตาจับจ้องมองเจ้าสาวของงานวันนี้ซึ่งสวยสะดุด และโดดเด่น ลลิตาส่งยิ้มอ่อนให้เจ้าบ่าวที่เดินมารับด้วยสีหน้าบึ้งตึง เธอคล้องแขนแกร่ง พร้อมก้าวตามเขาไป กลีบกุหลาบสีชมพูก็ถูกเด็กวัยห้าขวบซึ่งเป็นหลาน ๆ ของญาติฝั่งพ่อแม่เธอโปรยลงมา

เสียงซุบซิบดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง พิธีกรชายผู้ดำเนินเรื่องราวต่อไปยังไม่ทันกล่าวอะไรด้วยซ้ำ เจ้าสาวแสนสวยก็แย่งไมค์ไปเสียก่อน

“สวัสดีค่ะ ฉันลลิตา เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ฉันคงไม่ต้องอ้อมค้อมอะไรไปมากกว้านี้…”

มือที่เคยสอดเกี่ยวท่อนแขนแกร่งก็คลายออกห่าง ธราเทพรีบกระซิบหูถามหญิงสาวที่ตนเกลียดชังด้วยความไม่เข้าใจ

“เธอจะทำบ้าอะไรของเธอ เลิกทำให้เรื่องทุกอย่างมันวุ่นวายไปกว่านี้ได้แล้ว!”

“พี่เทพคะ พี่ไม่ได้รักตาเลย การที่เราแต่งงานกันไปนั่นหมายความว่าเราต้องอยู่ร่วมทุกข์ร่วมสุขไปด้วยกันจนแก่เฒ่า ซึ่งตาก็คงอยู่ใช้ชีวิตกับคนที่ไม่ได้รักตาไม่ได้หรอกค่ะ อยู่ไปก็คงรู้สึกเหมือนตายทั้งเป็น”

“เธอจะทำอะไรกันแน่”

คำถามนั้นยังไม่ได้คำตอบ ลลิตาจึงหันหน้ากวาดตามองไปหาญาติผู้ใหญ่ที่มาร่วมงานวิวาห์ในวันนี้ มุมปากเธอยกยิ้มเล็กน้อยเมื่อเอ่ยออกไป

“ขอบคุณทุกคนที่ยอมเสียเวลาเพื่อมางานในวันนี้นะคะ แต่วิธีการทุกอย่างคงต้องจบลงเท่านี้แล้วล่ะค่ะ ฉันขอยกเลิกการแต่งงาน ไม่ขอมีเจ้าบ่าวที่ชื่อว่าธราเทพ ฉันไม่ใช่เจ้าสาวของเขา เขาก็ไม่ใช่เจ้าบ่าวของฉันค่ะ…”

เกิดเสียงดังกระหึ่มเพราะตกใจ และแปลกใจ เต็มไปด้วยความฉงนเมื่อได้ฟังเช่นนั้น

บิดา มารดาของลลิตาเข่าแทบทรุดเมื่อถูกลูกสาวตัวดีล่มงานแต่งงาน ไม่ไว้หน้าญาติผู้ใหญ่

เจ้าสาวตัวดีก่อเรื่องเสร็จก็หายเข้าไปเปลี่ยนชุดทันที มีเพียงเจ้าบ่าวที่โดนฉีกหน้าต่อหน้าคนอื่นว่าเธอจะไม่แต่งงานกับเขา ต้องออกไปส่งแขกกลับ เขาไม่รู้ว่าต้องรู้สึกยังไง ทว่าก็ดีเหมือนกันอย่างน้อยเขาก็ยังครองโสดอยู่เหมือนเดิม

เป็นเรื่องราวดี ๆ ยิ่งกว่าถูกล็อตเตอรี่รางวัลที่หนึ่งซะอีก!