ตอนที่ 5 ออกอาการ

ทั้งสองเดินทางมาถึงเชียงใหม่ในช่วงเวลาเกือบบ่ายโมงตรง ไอรินลดาทั้งเหนื่อยทั้งเพลียและตื่นเต้นเพราะไม่เคยนั่งเครื่องบินมาก่อน

พอมาถึงโรงแรมหญิงสาวอยากทิ้งตัวลงนอนทันที และสิ่งที่ตกใจมากกว่านั้นคือเขาจองห้องพักแค่ห้องเดียวซึ่งเธอไม่โอเค

“ฉันต้องการความเป็นส่วนตัว”

“หมายความว่าอะไร”

“ฉันต้องการแยกห้องค่ะจองห้องใหม่ให้ด้วย”

“ลดาไม่เอาน่า” ปกติหญิงสาวไม่เห็นเรื่องมากเรื่องเหล่านี้เลย วันนี้มาแปลกเหมือนว่าตั้งใจจะตีตัวออกห่างจากเขา

“ถ้าไม่จองห้องเพิ่มฉันจะไปนอนที่อื่น” เรื่องอะไรที่เธอต้องมานอนร่วมเตียงกับเขา ถึงเขาจะหล่อแต่ก็ไม่คิดจะแย่งของคนอื่นมาเป็นของตัวเอง

สุดท้ายนาธานต้องยอมจองห้องเพิ่มโชคดีที่ยังมีห้องว่างไม่อย่างนั้นเขาคงต้องไปนอนที่อื่น แปลกมากความจำเสื่อมก็ไม่น่าจะทำตัวเหมือนรังเกียจเขาขนาดนั้น

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“ลดาเย็นนี้คุณต้องลงไปทานข้าวกับผม หากไม่ลงไปผมจะมาลากคุณลงไปเอง”

“รู้แล้วน่า”

“ผมไปแล้วคุณพักผ่อนตามสบาย”

ไอรินลดาตอบกลับมาอย่างรำคาญทำไมเขาถึงบังคับเธอทุกอย่างเลยนะ แล้วอยู่กับเจ้าของร่างเดิมได้ยังไงอีกคนก็ขี้วีนขี้เหวี่ยง อีกคนก็บังคับขู่เข็ญกันเก่ง อีกคนเป็นไฟอีกคนเป็นระเบิดตายกันไปข้าง

ไอรินลดาค้นหาเสื้อผ้าที่นำติดตัวมาซึ่งมีชุดว่ายน้ำอยู่ น่าจะเป็นของดาราสาว เพราะเธอไม่ได้จัดกระเป๋าเองหญิงสาวเปลี่ยนชุดเสร็จสรรพ และสวมทับด้วยเสื้อคลุมแล้วออกมาจากห้องพัก

“ตายแล้วเพิ่งจมน้ำมายังจะอยากมาว่ายน้ำอีก” วันที่จมน้ำแม่ดาราสาวขาเหวี่ยงน่าจะไม่ว่ายน้ำไม่เป็น ส่วนเธอก็พอว่ายน้ำได้

ไอรินลดาเดินไปเรื่อยๆ จนมาหยุดที่สระน้ำกว้างใหญ่ หญิงสาวเดินเหม่อลอยไปเรื่อย เพราะคิดถึงเรื่องที่ผ่านมาว่าทำไมเธอถึงมาอยู่ในร่างของไอรินลดาได้ ระหว่างนั้นเธอเกิดเดินเซเล็กน้อยจนเกือบจะตกลงไปในสระน้ำ

“ระวังครับ”

“ว้ายยยย”

“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”

“เอ่อ ไม่เป็นอะไรค่ะ” ไอรินลด่รีบขอบคุณเขาที่ช่วยเธอไว้ ไม่อย่างนั้นคงได้ตกลงไปในสระน้ำ เธอเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขาและส่งยิ้มให้ เธอกำลังจะขอบคุณชายหนุ่มที่ช่วยเธอไว้ แต่มีมือหนาของนาธานดึงเธอออกมาจากอ้อมแขนของเขา

“เกิดอะไรขึ้น!!” เขาเผลอหน่อยไม่ได้เลย ดีนะที่เขาเดินผ่านมาทางนี้พอดี ไหนบอกว่ารักเขาจะเป็นจะตายทำไมตอนนี้ถึงได้อ่อยผู้ชายไปเรื่อย

“มะ ว้ายคุณ!”

นาธานลากหญิงสาวขึ้นมาบนห้องพัก ทั้งที่หญิงสาวยังไม่ได้ขอบคุณเขาเลย เมื่อมาถึงชายหนุ่มปิดประตูเสียงดังพร้อมกับหันมาจ้องหน้าไอรินลดา

ปัง!

“คุณทำตัวดีๆ ไม่ได้รึไงมันแรดมันคันขนาดนั้นเลยเหรอ” เขาโกรธที่เธอไม่ระวังตัวแถมยังใส่ชุดว่ายน้ำ เดินลงไปโชว์พวกหนุ่มๆ แถวนั้นอีก

“พูดอะไรของคุณ”

“ถ้าผมลงไปไม่ทันไม่ใช่ไปเอากันแล้วเหรอ”

“คุณจะดูถูกฉันมากเกินไปแล้วนะ!” เขาแค่มีน้ำใจช่วยเหลือเธอ ไม่มีใครมีความคิดสกปรกแบบนั้นหรอกมีแต่เขาที่ไม่ยอมฟังอะไรเลย

“อยากเป็นข่าวมากหรือไง!”

“ฉันทำอะไร ห๊ะ!” เธอเองก็เริ่มจะโมโหเช่นกันที่ถูกเขาต่อว่าแบบนี้ ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงได้ไร้เหตุผลทำตัวเหมือนตัวเองเป็นศูนย์กลางของจักรวาล

“ก็ไอ้ที่คุณไปอ่อยพวกมันไง”

“คุณแก่แล้วท่าจะเลอะเลือน”

“ไอรินลดาผมยังไม่แก่อย่ามาเดินหนีผมนะ!!” เขาเกลียดที่สุดตอนที่หญิงสาวไม่ปฏิเสธ แถมยังคิดจะเดินหนีเขาอีก

“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้คุณโฬม”

“คุณชอบมันใช่ไหม ตอบมาดิวะ!”

“คุณเริ่มไม่มีเหตุผลแล้วนะ” เธอจะเอาอะไรไปชอบเขาในเมื่อเขาเป็นคนมาช่วยเหลือเอง ยังไม่ทันจะขอบคุณนาธานก็เข้ามาเสียก่อน

“ที่คุณเปลี่ยนไปเพราะเริ่มมีใจให้คนอื่นสินะ”

“ไร้สาระ! อื้อ...อ๊ะ”

เขาคว้าท้ายทอยของหญิงสาวให้หันกลับมารับรสจูบของ เขาไม่ชอบที่ปากเล็กๆ นี้ยืนเถียงเขาแทบเป็นแทบตายไอรินลดาไม่เคยเป็นแบบนี้

“อืมม”

นาธานครางออกมาเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าหญิงสาวจูบตอบเขา ลิ้นหนาซอกแซกเข้าไปในปากและกวาดต้อนน้ำหวานในโพรงปาก

ไอรินลดาทั้งตกใจและตื่นเต้นเพราะนี่เป็นจูบแรกของเธอ เธอเผลอจูบตอบเขาโดยไม่รู้ตัว เขาบังคับให้ทำอะไรเธอก็ยอม เมื่อตั้งสติได้ว่าไม่ควรทำแบบนี้ไอรินลดาจึงกัดลิ้นของเขา

สองลิ้นหนาผละออกมาจากกันเมื่อหญิงสาวเป็นฝ่ายผลักเขาออกก่อน หญิงสาวเช็ดน้ำลายออกจากมุมปากและสูดหายใจเข้าปอด ก่อนจะหันมาเอาเรื่องเขา

เพียะ!

“โอ๊ะ ไอรินลดาคุณตบผมทำไม” นาธารลูบแก้มสากที่โดนเธอตบ เกิดมาไม่เคยมีใครกล้าตบหน้าเขาด้วยซ้ำไปไอรินลดาเปลี่ยนไปแล้วจริง

“คุณมันคนฉวยโอกาสน่ารังเกียจ” จูบแรกของเธอไม่มีอยู่แล้ว โดยผู้ชายคนอื่นมาช่วงชิงไป

“...”

“ห้ามทำกับฉันแบบนั้นอีก!!”

“ไอรินลดาคุณกล้าตบหน้าผมเหรอ” เขายืนงงเป็นไก่ตาแตกว่าแค่จูบทำไมต้องโวยวายขนาดนั้นด้วย ทำเหมือนว่าไม่เคยจูบกับใครมาก่อน

“อย่าเข้าใกล้ฉันอีกไสหัวออกไป”

“ไอรินลดา...”

ปัง!

นาธานยืนมองประตูที่เพิ่งถูกปิดใส่หน้า โดนกัดลิ้นไม่เจ็บเท่าโดนหญิงสาวตบ ไอรินลดาเป็นอะไรทำไมถึงรังเกียจเขา หรือว่าหญิงสาวจะมีคนอื่น พอคิดมาถึงตรงนี้หัวใจของเขาก็ว้าวุ่นเข้าไปกันใหญ่ จากที่คิดจะเขี่ยหญิงสาวทิ้ง เหมือนจะเป็นเขาเองที่กำลังจะถูกเขี่ยทิ้ง

“แม่งเอ๊ย!”

ไอรินลดาเขาหูแนบกับประตูเมื่อมั่นใจแล้วว่าชายหนุ่มออกไป หญิงสาวจึงโล่งใจเธอใช้นิ้วแตะเบาๆ ที่ริมฝีปากที่เพิ่งถูกเขาขโมยจูบไป

“ยัยลดาเขามีเจ้าของแล้ว ขอโทษด้วยนะคะคุณดาราฉันไม่ได้ตั้งใจ”

หญิงสาวยกมือขึ้นไหว้และพึมพำอยู่คนเดียวก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปเพื่อสงบสติอารมณ์ตัวเอง ขนาดอยู่กับร่างนี้แค่ไม่กี่วันก็โดนเล่นงานเสียแล้ว แล้วเธอจะเอาตัวรอดยังไง

“หรือเราจะบอกความจริงดี”

“ใครมันจะไปเชื่อวะ”

หญิงสาวยืนคุยคนเดียวจนเริ่มปวดศีรษะขึ้นมาจึงเข้าไปอาบน้ำ เพื่อระบายความอัดอั้นตันใจเย็นนี้ต้องลงไปรับประทานอาหารกับนาธานอีก จะทำยังไงให้ไม่คิดถึงเรื่องจูบนั้น

“บ้าจริงทำไมเราต้องคิดถึงแต่ไอรินลดาด้วย”

ครืด ครืด ครืด

“ครับคุณแคท”

“ถึงเชียงใหม่แล้วเงียบไปเลยนะคะ”

“คุณรู้ได้ยังไงว่าผมอยู่เชียงใหม่” เขาไม่ได้บอกคทเธอรีน รอบนี้เขามากันแค่สองคนกับไอรินลดา นาธานเริ่มแปลกใจ

“ก็ถามคุณเอเดนไงคะ” ความจริงแล้วเธอจ้างเลขาของเขาให้คอยรายงานว่านาธานไปไหนบ้างในแต่ละวัน และไปกับใคร

“ครับ ผมติดธุระแค่นี้ก่อนนะครับ” เขาเลือกที่จะวางสายปกติลูกน้องของเขาไม่น่าจะบอกเรื่องนี้กับใคร เพราะถือเป็นความปลอดภัยอย่างหนึ่ง กลับไปเขาต้องจัดการมันก่อน

“...”

เขาเกิดความสับสนเพราะใจหนึ่งไม่อยากเลิกกับหญิงสาวแล้ว แต่อีกใจแคทเธอรีนจะพาเขาไปได้ไกลกว่า เพราะเขาต้องทำธุรกิจคบกับคนที่มีอุดมการณ์เดียวกันน่าจะเวิร์กกว่าเยอะ