บทที่ 6
ลูคัสตื่นมาในตอนสาย วันนี้คือวันพักผ่อนของเขา...เขาวางแพลนไว้คร่าวๆ ว่าจะทำกิจกรรมอะไรบ้าง
เพื่อนเที่ยวคนสวยที่น้องชายส่งมาให้ เขาอาจจะต้องกันเธอออกนอกแผน ถ้าไม่อยากเป็นอันตรายต่อหัวใจตัวเอง...
เขาถอนใจเฮือก คิดอยู่ว่าเขาจะส่งเธอกลับดีไหม? เพียงแค่คิดถึงเธอ ก็คิดถึงรสชาติของจูบ...เธอเป็นผู้หญิงที่ทำให้เขารู้สึกวูบ...ใช่...เขาวูบ เหมือนตกลงไปในเหว ดีที่ดึงตัวเองขึ้นมาทัน ถ้าเจ้าหล่อนเป็นสาวบริสุทธิ์ เขาก็ไม่ควรอย่างยิ่งที่จะแตะต้องเธอ
มีเสียงข้อความเข้าทางโปรแกรมแชท เขาหยิบขึ้นมา น้องชายของเขานั่นเอง สองพี่น้องมักจะใช้พิมพ์ข้อความหากันทาง whatsapp
เป็นยังไงบ้างพี่
ก็ดี
อากาศดีไหม เพื่อนที่ผมส่งไปให้ถูกใจพี่หรือเปล่า
เขาลังเลที่จะพิมพ์ตอบน้องชาย ทางนั้นพิมพ์ข้อความมาก่อน
ถ้าหล่อนไม่ถูกใจพี่ เดี๋ยวผมจะให้คนไปรับกลับมา
ทำไม นายจะส่งหล่อนกลับหรือ ลิต...ค่าตัวหล่อนนายจ่ายมาเท่าไหร่?
ก็แพงอยู่น่ะครับ ถ้าพี่ไม่ชอบ ผมคงจะเก็บเอาไว้เอง
อ้อ...พี่ชอบ
โอเคครับ ขอให้เป็นวันพักที่พี่มีความสุข
เขาถอนใจน้อยๆ แบบนี้ก็คงจะส่งกลับไม่ได้...
แปลกที่เขารู้สึก...หวงถ้าเกิดว่าเจ้าหล่อนตกไปอยู่ในมือของน้องชาย น้องชายบอกว่าค่าตัวของหล่อนแพง ลลิตอาจจะเสียดายเงินถ้าจะต้องส่งคืน
นายเสียดายเงิน หรือเสียดายเพื่อนที่ส่งมาให้พี่
เพื่อให้หายคาใจ ลูคัสเลยส่งข้อความไปแบบนั้น
ดูจากรูปแล้ว ผมก็ต้องเสียดายเพื่อนของพี่มากกว่าเงินสิครับ ลูคัส พี่ถามอะไรแปลกๆ นะนี่ ผมยังคิดอยู่ว่าอาจจะต่อสัญญาพาเธอไปต่อ...ที่ญี่ปุ่นด้วย
นายไม่ถือหรือ ถ้าใช้เธอต่อจากพี่
พี่ถือหรือครับ...ผมไม่เคยเห็นพี่แคร์นี่ลูคัส
ก็แค่ถามเท่านั้นแหละ แค่นี้แหละ ขอบคุณมากสำหรับทริปพักร้อนของพี่ แต่ว่า...พี่ว่านายใช้คนอื่นเถอะลิตถ้าจะหาเพื่อนเที่ยวน่ะ พี่อาจจะพักเลตอีกสักอาทิตย์หนึ่ง นายจ่ายเพิ่มไปเลยนะ มาเก็บที่พี่ล่ะ ค่าเพื่อนเที่ยวน่ะ
ไม่ต้องหรอกครับผมจ่ายเอง
พี่จะโอนให้นายเป็นค่าเพื่อนเที่ยวคนใหม่ของนายก็แล้วกัน
หึๆ โอเคครับลูคัส ผมห้ามพี่ไม่เคยได้อยู่แล้ว
เขาเม้มปากเล็กน้อย แล้วยักไหล่ เหมือนจะเพิ่งนึกได้...ว่าเขาไม่ได้ไล่หล่อนกลับไป แถมยังไปต่อเวลาให้หล่อนอีกด้วย
สาวบริสุทธิ์
ผู้หญิงที่เขาจูบแล้วใจสั่นราวกับแผ่นดินไหว ทั้งๆ ที่หล่อนตัวแข็งทื่อใส่เขาเหมือนตุ๊กตายาง
ลูคัสลุกจากเตียง เขาเข้าห้องน้ำเพื่อนทำธุระส่วนตัวในตอนเช้า เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเรียบร้อยเป็นเสื้อยืดกับกางเกงยีนแบบขาห้าส่วน กับล้วงหยิบเอารองเท้าผ้าใบออกมาจากกระเป๋า และอุปกรณ์เครื่องตกปลา ค่อนข้างจะพะรุงพะรังเล็กน้อยเวลาที่ออกมาจากห้องนอน ตาคมมองกวาดไปรอบๆ ทันทีเมื่อลงมาจากชั้นสอง บ้านค่อนข้างเงียบ เขาเอาของวางไว้ตรงใกล้กับโซฟา แล้วเดินออกไปทางด้านหลังบ้าน นายเสกคนขับรถมักจะใช้ที่นั่งบริเวณนี้เป็นที่พัก เพื่อรอคำสั่งของเขา ลูคัสแน่ใจว่าเขาจะพบกับเพื่อนสาวของเขาที่นี่ด้วย เพราะคนงานในบ้านมักจะรวมตัวกันที่นี่ เพื่อรอให้นายเรียกใช้
เขาพบว่านายเสกกำลังคุยกับสาวน้อยอย่างออกรส เจ้าหล่อนยิ้มให้กับคนขับรถของเขาเสียด้วยสิ
รอยยิ้มแบบไม่เหยเก รอยยิ้มแบบสดใสราวกับตะวันส่องมาในยามเช้า
เขากระแอม แล้วทุกคนก็หันไปมองเขาเป็นตาเดียว เสกยกมือไหว้เอ่ยอรุณสวัสดิ์กับเขา ส่วนเธอดาษดาว...ชื่อเธอฟังแปลกหูดี มันแปลว่าอะไรนะ เขาชักจะอยากรู้แล้วตอนนี้ ยกมือไหว้ทักทายเขาเช่นกันและลุกขึ้นเดินมาหาเขา เพื่อทำหน้าที่ของตนเอง
หน้าที่...ดาษดาวตกลงใจกับตนเองว่า เธอจะไม่มีทางให้เขาส่งเธอกลับเด็ดขาด...เธอจะใช้มารยาหญิง? ที่ตัวเองไม่ค่อยจะมีนี่แหละตกเขาไว้ ให้เขายอมให้เธออยู่ ให้เธอยอมทำหน้าที่อย่างว่า
แก้มสาวแดงเล็กน้อย ขณะที่มองสบตาเขาแล้วเอ่ยกับเขาเสียงหวานใส
“ดาวเตรียมอาหารเช้าไว้ให้แล้วนะคะ เป็นข้าวต้มหมูสับเห็ดหอมค่ะ”
เมนูยามเช้าทำให้เขารู้สึกหิว ลูคัสชอบอาหารไทยมาก เพราะเคยได้ลิ้มรสอาหารไทยจากแม่เลี้ยงอย่างคุณลินินตอนที่ท่านไปอยู่กับบิดาเขาที่ต่างประเทศ เขาติดรสมือเธอ และชอบอาหารไทย กินอาหารรสจัดได้ และทุกวันนี้ครัวของเขาก็มีเชฟไทย ไว้ทำอาหารไทยให้เขารับประทาน ความชอบนี้เผื่อแผ่ไปถึงร้านอาหารในโรงแรมของเขา มันมีเมนูอาหารไทยไว้บริการลูกค้าด้วย
“เมนูของเธอน่ากินดี”
“จะให้ตั้งโต๊ะที่ไหนคะ”
“ที่ระเบียงฝั่งโน้นก็ได้”
เขาว่า ตาคมมองเธออย่างไม่วางตา วันนี้เธอดูสวยสดใส ในชุดเดรสสั้นลายดอกทานตะวัน แบบของชุดไม่ได้เปิดโป๊ เป็นเดรสแบบคอปาดแขนตุ๊กตา เนื้อผ้านิ่มเกาะไปกับเรือนร่างงดงามนั่น เธอมีหน้าอกเหมาะเจาะ เอวคอดเล็ก สะโพกผาย แขนขาเรียวยาว...ตัวเล็กแบบเขารวบไว้ในอ้อมแขนได้ ด้วยแขนเดียว
ใบหน้าหวานสวยนั่น แต่งแต้มไว้เล็กน้อย ปากอิ่มเคลือบด้วยลิปกอสสีชมพูดูฉ่ำเยิ้มน่าจูบ เจ้าตัวคงไม่รู้ตัวหรอก...ว่าทาลิปสติกสีนี้แล้ว มันทำให้เธอดูน่ากินมากกว่าเมนูอาหารเช้าของเธอเสียอีก
ให้ตายแค่มอง ความยับยั้งชั่งใจมันก็แทบจะไม่เหลือ
ลูคัสเมินไปทางอื่นเสียที่ไม่ใช่ผู้หญิงสาวสวยยวนใจ เขาควรอดกลั้น...ถ้าไม่อยากเดือดร้อนหัวใจ
เขาหวังว่าตัวเองจะอดทนได้
หรือไม่ควรจะอดทนดีนะ?