บทที่ 5

จูบนั้นถูกละไปเพียงแค่ชั่วครู่

ก่อนที่เขาจะจูบบดเคล้าลงมาใหม่ หนนี้ดื่มด่ำลึกซึ้งกว่าเดิม...ดาษดาวถึงกับหายใจสะดุด เธอกำลังรู้สึกเหมือนถูกสูบลมหายใจเพราะจูบเร่าร้อนนั่นของลูคัส

มือของเขาเลื่อนไล้ไปที่เต้าอวบจับมันบีบคลึงเบาๆ ความรู้สึกถูกรวบรวมไปไว้ตรงจุดนั้น เมื่อเขาบีบปลายยอดเบาๆ นอกเสื้อผ้าชุดสวยของเธอ ร่างกายเธออ่อนระทวยไปหมดกับสัมผัสราวกับพายุของลูคัสที่จู่โจมเธอด้วยพลังปรารถนา

เขายังคงไม่ถอนจูบราวกับว่าติดต้องรสชาติอันหวานล้ำนั่น ดาษดาวตัวอ่อนกับอกเขา เผยอปากให้เขา ร่างกายเธอยินยอมพร้อมใจไปกับสัมผัสของเขา ไม่มีการต่อต้านใดๆ เลยแม้แต่น้อย ทั้งที่ตอนแรกใจเธอคิดหวาดกลัวเขา แต่ตอนนี้ดาษดาวไม่เหลือความกลัวกับการที่จะต้องทำหน้าที่บริการเขา แวบหนึ่งนึกยินดีที่เธอได้เขาเป็นลูกค้ารายแรกของเธอ

เขาจะเป็นรายเดียวที่ทำให้เธอคิดมาทำงานแบบนี้

ลูคัสปลดกระดุมชุดเดรสของดาษดาวทีละเม็ด ทีละเม็ด ขณะที่จูบเธอไปด้วย...แม่เด็กสาวในอ้อมแขนเขานี่...หล่อนจูบไม่เป็น แม้จะโอนอ่อน แต่ก็มีจังหวะที่ตัวแข็งทื่อ ราวกับว่าทำอะไรไม่ถูก ถ้าจะบอกว่ามารยาแสร้งไร้เดียงสา หล่อนก็ทำมันได้สมบทบาทสุดๆ

ดาษดาวรู้สึกตัวอีกที เขาก็ซบหน้าลงมากับบัวนุ่มที่เปลือยเปล่า เธอสะดุ้งสุดตัว ขณะที่เขานั้นตอนนี้เงยหน้าขึ้นมองเธอ เธอหน้าแดงตัวแดงไปทั้งตัว...ใจเต้นจนจะโลดออกมานอกอก ภาพที่เห็นมันช่างเร้าอารมณ์เหลือเกิน

“ไปที่เตียงกันเลยไหม?”

เขาถามเสียงพร่า...ด้วยอารมณ์ภายใน

ดาษดาวเม้มปากแน่น...เธอควรจะไปต่อให้สุดเลยใช่ไหม?

แม้จะกลัว แม้จะสั่น แต่ดาษดาวก็ต้องสั่นสู้ ไปให้สุดไปเลย ไหนๆ ก็ต้องอยู่กับเขาไปอีกเดือนหนึ่งและเธอก็ตระเตรียมตัวมาพร้อมแล้วสำหรับงานแบบนี้ ถึงจะใจยังไม่ค่อยพร้อมก็เถอะ

เธอพยักหน้า

แล้วเขาก็อุ้มเธอขึ้น เขาไม่ถามว่าห้องอยู่ตรงไหน เหมือนจะคุ้นเคยกับที่นี่ ลูคัสเคยมาแล้วหนหนึ่งกับน้องชายเขาถูกจัดให้นอนที่ห้องชั้นสอง เขาคิดว่าห้องที่จะใช้หนนี้ก็น่าจะอยู่ตรงนั้น

ดาษดาวใจเต้นตุบๆ ในอ้อมแขนเขา เธอซุกหน้ากับอกกว้างนั่น หลับตาเสียเพราะความตื่นเต้น มันถึงเวลาทำงานของเธอแล้วใช่ไหม...

สาวน้อยร้องบอกตัวเอง ประตูห้องถูกเปิดออก เป็นห้องที่แม่บ้านบอกว่าใช้เป็นห้องของเจ้าของบ้าน

เขาวางเธอลงบนเตียง ลูคัสหยัดตัวขึ้น เขามองหญิงสาวที่นอนบนเตียงขนาดคิงไซซ์ เธอกำลังนอนเบิกตากว้างนิดๆ มองเขาด้วยสายตาตื่นตะลึง ใบหน้างดงามนั้นซีดเผือดนิดๆ เมื่อเธอมองตามเขาที่กำลังเลื่อนมือไปที่ชายเสื้อยืดที่เขาสวมมา

ลูคัสหรี่ตาลงเล็กน้อย ก่อนจะดึงชายเสื้อขึ้นแล้วดึงมันออกทางศีรษะ นัยน์ตากลมโตนั่นยิ่งเบิกมากขึ้นไปอีก เขามองออกว่าเธอกำลังตื่นเต้นจนตัวเริ่มสั่น...

มารยา...

ถ้าเป็นมารยาแกล้งไร้เดียงสา เด็กคนนี้ก็ทำได้โคตรเนียน

เขาไม่มีรสนิยมสาวบริสุทธิ์

เคยบอกกับน้องชายไปแบบนั้น

เขาคร่อมเธอไว้แต่ยังไม่ได้ลงมือใดๆ เขาแตะปลายคางของเธอ ดาษดาวนั้นลืมตัวหลับตาปี๋ แล้วทำตัวแข็งทื่อ

เขาถอนใจ

“ยังไม่เคยหรือ”

น้ำเสียงนั้นดังเอ่ยอย่างเย็นชา คนที่หัวใจกำลังจะวายใต้ร่างเขาปรือตามองเขา เธอกำลังจะเป็นลม...ดาษดาวพยักหน้าแล้วตอบออกมาเสียงสั่น

“ค่ะ...ยะ ยัง”

“โดนบังคับมาหรือเปล่า”

เขาลงไปจากร่างเธอแล้วตอนนี้ แล้วลุกออกจากเตียง ไปยืนกอดอกอยู่ตรงนั้น นัยน์ตาเย็นชานั่นยังคงอ่านไม่ออกว่าเขารู้สึกอะไร

ดาษดาวทรงตัวลุกขึ้นนั่ง เธอสับสนและงุนงงกับสิ่งที่เขากำลังทำ เขาแปลกมาก...ตอนแรกทำเหมือนอยากได้เธอมาก แต่ตอนนี้เขาหนีไปยืนตรงโน้น เหมือนกับการเป็นสาวบริสุทธิ์ของเธอมันคือโรคร้าย

“เปล่าค่ะ ฉันเต็มใจ”

“อืม...” เขากระแอมแล้วชี้นิ้วไปที่ประตูห้อง

“ออกไป คืนนี้ไม่ต้องเข้ามาในห้องฉัน เธอมีที่นอนใช่ไหม?”

“มะ มีค่ะ”

งงสุดๆ แล้วตอนนี้สำหรับดาษดาว แต่ก็ลนลานก้าวตรงไปยังประตูห้อง เสียงนุ่มนั้นยังคงสั่งกำกับตามหลังเธอ

“พรุ่งนี้ก็ตื่นมาทำอาหารเช้าให้ฉัน ส่วนหน้าที่นี้ของเธอ ถ้าฉันต้องการ ฉันจะเรียก”

ดาษดาวเอ่ยรับคำและปิดประตูตามหลังโดยพยายามให้เบามือ

เธอเอามือแตะที่หัวใจที่ยังคงเต้นรัวเร็ว

เข่าอ่อนจนต้องนั่งแปะลงกับพื้นอยู่เป็นครู่ แล้วก็รวบรวมสติและเรี่ยวแรงลุกขึ้นก่อนจะค่อยๆ เดินกลับไปที่ห้องของตัวเอง

เจ้านายของเธอทำให้เธอรู้สึกหลากหลายไปหมดแล้ววันนี้กับการได้พบหน้าเขา

ดาษดาวนอนแทบไม่หลับ

เธอกลัวว่าเขาจะส่งเธอกลับ...และยึดเงินทั้งหมดคืน ดาษดาวควรทำอย่างไรดีไม่ให้ลูกค้าคอมเพลนและส่งเธอกลับ

เธอก็ต้องทำงานให้บรรลุวัตถุประสงค์ให้ได้น่ะสิ

โอ...มันช่างน่าหนักใจเหลือเกิน

เธอกระสับกระส่ายจนเกือบค่อนรุ่งถึงได้หลับลง