บทที่ 3

ดาษดาวคิดอย่างประชดประชัน

“ยัยดาว...ไหวจริงๆ นะ”

เมษาเม้มปาก แล้วตบบ่าเพื่อน ดาษดาวยิ้มนิดๆ แต่นัยน์ตานั้นเศร้านัก

“มองไปทางไหนก็มีแต่เสือหิว แล้วตอนนี้ฉันเป็นกวาง ยังไงก็ต้องโดนกินอยู่ดีแหละยัยเม เป็นเหยื่อก็ต้องยอม...แต่จะเป็นการยอมที่ทำให้ฉันได้ประโยชน์มากที่สุด”

“เฮ้อ...อยากถูกหวยรางวัลที่หนึ่งฉันจะได้เอามาช่วยเธอ”

เมษาว่า ดาษดาวหัวเราะ เป็นการหัวเราะหนแรกในรอบหลายวันตั้งแต่เกิดเรื่อง

เสียงโทรศัพท์ของเมษาดังขึ้นขณะที่สองสาวกำลังนั่งคุยกัน เธอกดรับทันทีเมื่อเห็นเป็นเบอร์ของนิลนี

“ได้ลูกค้าแล้วเหรอพี่นินี”

“ก็มีลูกค้าระดับ VVIP มาน่ะ แต่...เค้าชอบคนเป็นงานหน่อย อื้ม...เพื่อนเราก็ลองดูๆ ศึกษาเอาละกันว่าควรจะทำยังไงบ้าง พี่สกรีนให้ล่ะเรื่องรูปร่างหน้าตาและทิป ทิปหนักแน่คนนี้ เพื่อนเราเอาใจเค้าดีๆ ล่ะ ตรงปกใช่มะนังเมเพื่อนแกน่ะ”

“ตรงปกสิพี่นินีก็ แล้วลูกค้าของพี่นินี...ไม่ใช่เสี่ยอ้วนๆ นะ”

“ไม่อ้วนย่ะ ว้าวมากด้วย พาเพื่อนเราไปแต่งหน้าทำผม หาซื้อเสื้อผ้าแบบ...อะ ขี้เกียจบรรยายเป็นอันว่าเดี๋ยวส่งไปให้ดู คุณเค้าชอบสาวทรงๆ นี้ อัพเกรดให้ราวๆ นั้นล่ะ นานๆ เค้าจะมาทีนะคนนี้ มาทีก็จ่ายหนักเหมานาน อะ...พี่บอกราคาไว้เลยว่ารอบนี้เพื่อนเราจะได้เท่าไหร่ สามแสนห้า งานหนึ่งเดือน โอเคไหม? พาไปฉีดยาคุมให้เรียบร้อยล่ะ เดี๋ยวพี่จะโอนเงินให้พวกค่าแต่งตัวแต่งหน้า ราคาดีกว่านี้ไม่มีแล้วในปฐพีนี้ฉันจะบอกไว้ก่อน”

“สามแสนห้า!”

“เอ่อ...สามแสนห้าหนึ่งเดือน เรียนอยู่ไม่ใช่เหรอ คือต้องไม่ไปเรียนอะเดือนหนึ่งไปอยู่กับลูกค้า รับได้ปะ เพราะลูกค้าเค้าให้ไปอยู่ด้วยบนดอยแถวๆ แม่ฮ่องสอนโน่น ฉันรับรองได้ว่าไปแล้วไม่ตาย ไม่ได้หลอกไปขายต่อ”

เธอหันมามองหน้าดาษดาวที่กำลังนั่งนิ่งฟังอยู่ สามแสนห้า หนึ่งเดือน สามแสนห้าที่เธอจะเหลือเงินอีกหลักแสน แต่...ก็เสี่ยงมาก...เอาเถอะ นาทีนี้ทำยังไงก็ทำล่ะ

ดาษดาวแบมือของโทรศัพท์จากเมษา แล้วกรอกเสียงลงไปกับทางปลายสาย

“พี่นินีคะ หนูดาษดาวนะคะ ที่เอ่อ...จะไปทำงานให้พี่น่ะค่ะ หนูขอบคุณมากๆ ที่พี่หาลูกค้ามาให้ หนูจะทำตามที่พี่บอกค่ะ แล้วจะไม่ทำให้ลูกค้าของพี่ผิดหวังกับการบริการของหนู”

“อ้อ..จ้ะ ตกลงรับนะ พี่จะได้ตกลงกับทางนั้น พี่จะโอนเงินให้หนูก่อนสองแสน อีกแสนห้าพี่จะให้อีกทีหลังรับงาน ตกลงไหม?”

“ค่ะ”

“งั้นเอาหมายเลขบัญชีมาเลย เดี๋ยวพี่โอนให้”

“ยัยดาว...”

เมษาจับมือเพื่อนมาบีบ มือของดาษดาวเย็นมาก ดาษดาวฝืนยิ้มให้กับเพื่อนทั้งที่อยากร้องไห้

“ฉันได้เงินไถ่ตัวแม่ล่ะ ฉันจะไปรับตัวแม่ แล้วต่อไปนี้ถ้าใครทำเรื่องอีกก็แก้กันเอาเอง ฉัน...คงไม่เอาชีวิตไปเสี่ยงกับเขาอีกแล้ว”

“โธ่...”

เมษาดึงเพื่อนมากอด ดาษดาวร้องไห้โฮเลยหนนี้ เนื้อตัวสั่นไปหมดเพราะอารมณ์อันหลากหลาย

กลัว เศร้า โล่งใจ

มันปะปนกัน

เธอจะร้องไห้วันนี้เป็นวันสุดท้ายแล้วนะดาษดาว ต่อไปนี้ห้ามร้องไห้อีกแล้ว

รับงานเขามาแล้วเธอก็จะต้องทำให้ดีที่สุด ถึงจะเป็นสิ่งที่ไม่เคยทำมาเลยก็ตามที

....................

ลูคัสถึงสนามบินแล้วเรียบร้อย เขากำลังยืนรอให้คนมารับ...น้องชายเลือกที่นี่ให้ เขาก็เห็นควรตกลงด้วยเมื่อน้องชายเอาภาพและคลิปสถานที่ให้ดู มันคือบ้านพักตากอากาศของลลิต ที่ซื้อต่อจากเพื่อน...มันเป็นสถานที่สงบสุขไม่พลุ่กพล่าน

บ้านน้อยทำจากไม้สักทั้งหลัก อยู่ในทิวเขา มีบ่อน้ำขนาดใหญ่ และมีลำธารไหลผ่าน ธรรมชาติสมบูรณ์มาก ลลิตบอกว่าถ้าเขาอยากสวมบทนายพรานก็จะจัดทริปไปล่าเก้งให้ แถบนี้ติดชายแดนพม่า มีสัตว์ป่าพอสมควร แต่ลูคัสบอกว่าเขาไม่อยากยิงสัตว์ อยากแค่ไปดูพวกมันมากกว่า ถ้าจะเข้าป่าวันไหนจะบอกให้น้องชายจัดการให้

เขาชอบปืน ชอบการล่า แต่...ไม่ใช่การล่าสัตว์แน่นอน

ลูคัสเมื่อคิดมาถึงตรงนี้ก็ยิ้มนิดๆ ที่มุมปาก เขาทำงานต่อจากบิดาของเขาที่เป็นมาเฟียมีอิทธิพลอย่างจอนห์ นอกจากธุรกิจกาสิโนที่เขารับสืบทอดมาแล้ว ความแค้นของบิดาเขาก็รับมาด้วย

จอนห์ผู้ที่มีชีวิตบั้นปลายที่สงบสุขแค่ไม่กี่ปีเพราะล้างมือแล้วส่งต่อให้ลูกชายคนโตอย่างลูคัส แต่ก็จากไปก่อนวัยอันควรด้วยเหตุที่ไม่ควรจะจากไป จอนห์ถูกลอบฆ่า กฎหมายจัดการไม่ได้ เขานี่แหละค่อยๆ จัดการล้างแค้นให้กับบิดา

เครือข่ายโยงใยหลายคนที่ลงขันจัดการบิดาเขา และลูคัสก็สอยพวกมันทีละคน การแก้แค้นของเขาแน่นอนว่าก็ทำให้คนอื่นแค้นเช่นกัน และเขาก็กำลังถูกหมายหัวเหมือนบิดา มันกลายเป็นวงจรอุบาทว์

เขารู้...

วงการนี้ก็เป็นแบบนี้

ความยิ่งใหญ่ที่ไม่ยาวนาน

เขาผู้ไม่มีทางมีชีวิตที่สงบสุขได้เท่าไหร่ เขาจึงไม่อยากจะมีครอบครัว

ลูคัสจุดบุหรี่สูบตามองไปรอบๆ ขอพักผ่อนให้สบายใจกับพักร้อนที่กำหนดให้กับตนเองหนึ่งปีหน มาเยี่ยมครอบครัว และหนีจากความวุ่นวายใดๆ เขาทิ้งงานไว้กับมือขวาและเลขาที่จัดการให้เขาได้ทุกสิ่ง วันหนึ่งหวังว่าน้องชายจะไปช่วยงานเขาบ้าง ถ้าวันหนึ่งเขาลาโลกไป ลูคัสตั้งเป้าหมายในใจไว้ว่าเขาจะยกทุกอย่างให้กับลลิตกับคุณลินิน และพวกลูกน้องที่ช่วยเหลือทำงานร่วมกันมา

ถ้าวันหนึ่งการแก้แค้นพวกนี้จบลงโดยที่เขายังไม่ตาย กาสิโน ธุรกิจของเขาไปในทิศทางที่เขาตั้งธงไว้แล้ว ลูคัสก็อยากมีชีวิตชิลๆ อย่างมนุษย์คนอื่นเขาบ้าง เดินทางท่องเที่ยว ทำสิ่งที่เขาชอบ เลิกหาเงิน เพราะเงินเขามีมากจนเกินพอแล้ว

ครอบครัว...ภรรยา...ลูก

นั่นไม่ได้อยู่ในหัวสมองเขาเลยแม้แต่น้อย

รถตู้คันหรูเลี้ยวเข้ามาในสนามบิน ก่อนที่คนขับจะลงมาจากรถและเดินเข้ามาในส่วนพักผู้โดยสาร ลูคัสเห็นเขาเข้าก็โบกมือให้ทันที เขาจำคนแม่น จำได้ว่าชายผู้นี้คือคนของน้องชาย ที่ลลิตส่งมาให้อำนวยความสะดวกเขาในระหว่างที่พักที่นี่

“เฮ้! ทางนี้”

ชายร่างสูงพอๆ กับเขา เดินตรงมาแล้วพนมมือไหว้เขา ตามแบบมารยาทของคนไทย ลูคัสยิ้มให้ก่อนจะเอ่ยทัก

“มาดูแลฉันหรือ...เสก”

“ครับท่าน ท่านจำผมได้ด้วย”

ทางนั้นดูเหมือนจะตกใจเล็กน้อย ที่พี่ชายของเจ้านายจำเขาได้ เสกเป็นอดีตนายตำรวจที่ออกจากราชการมาทำงานเป็นการ์ดอารักขาคนสำคัญ เขาทำงานให้กับลลิต ถูกส่งมาเป็นคนขับรถและดูแลพี่ชายในระหว่างที่มาพักผ่อนที่นี่

“จำได้สิ” ลูคัสว่า

“อืม...ที่นี่มีอะไรน่าอร่อยบ้าง พาฉันไปกินหน่อยสิ นั่งเครื่องมาชักจะหิวแล้วตอนนี้”

“ได้ครับ มีตลาดเช้าอยู่ไม่ไกลแถวนี้”

เสกรับคำ ลูคัสพูดไทยได้ ทำให้เขาไม่ลำบากในการสื่อสาร และการที่เคยได้ดูแลกันมาเมื่อสองปีก่อน ข้อมูลที่ลลิตส่งให้มาว่าพี่ชายของเขาชอบไม่ชอบอะไร นิสัยแบบไหนเสกจึงต้อนรับดูแลพี่ชายของเจ้านายได้เป็นอย่างดีและสร้างความพึงพอใจให้กับลูคัส

หลังจากรับประทานอาหารเช้า ที่เป็นโจ๊กกับกาแฟแบบไทยสไตล์เสร็จแล้ว ลูคัสก็ยังไม่เข้าไปที่บ้านพัก เขาให้เสกพาไปเที่ยวเล่นบริเวณนั้น เสกก็พาเจ้านายไปตามประสงค์

หนนี้น่าจะเป็นการมาพักสมองที่ดี

เป็นยังไงบ้างพี่ บ้านพักและก็เพื่อนเที่ยวหนนี้

น้องชายส่งข้อความมาหา เขาเพียงขมวดคิ้วนิดๆ เพื่อน...ที่ว่าน้องชายหมายความว่าอะไรเขารู้ดีเชียวแหละ เพราะลลิตจัดหาให้ทุกครั้งกับวันพักผ่อนที่เมืองไทย

เขาชอบสาวเอเชีย

โดยเฉพาะสาวไทยเป็นพิเศษ อาจจะเพราะมีคุณลินินเป็นคนที่สร้างความประทับใจให้กับเขาก็เป็นได้ แต่สาวไทยแบบคุณลินินก็น่าจะมีเพียงคนเดียวเสียด้วยสิ

ถึงแล้วแต่ยังไม่เจอเพื่อนเที่ยว จริงๆ แล้วหนนี้พี่แค่อยากมาตกปลา มานอนเล่น เพื่อนน่ะ...พี่อยากลองหาเองบ้าง

ให้พี่เจอเพื่อนเที่ยวคนนี้ พี่อาจจะไม่อยากลองหาเองก็ได้นะครับ ผมจัดเกรดอย่างดีมาให้เลยคนนี้น่ะ ถ้าพี่ไม่ชอบก็ส่งคืนมาได้นะลูคัส ผมจะรับไว้เอง

ได้

ตอบข้อความน้องชายก็ขมวดคิ้วนิดๆ ชักจะอยากไปเห็นเพื่อนเที่ยวที่ว่าเสียแล้วว่าจะมีรูปร่างหน้าตาแบบไหน น้องชายถึงกับบอกว่าไม่ชอบให้ส่งมาคืน จะเอาไว้เองอีก

หล่อนจะเป็นยังไงกันนะ

เสกเสนอที่เที่ยวใกล้ๆ จะพาเขาไปแวะชิมไวน์ผลไม้จากชาวบ้านมีเหล้าชุมชนให้ได้ลองลิ้มดู เขาบอกให้เสกพาไปได้เลย และให้หาแวะดูพวกอุปกรณ์ตกปลา เพราะต่อให้น้องชายเตรียมให้มันก็ไม่สนุกเหมือนหาเอง

เพลินกับเสกจนเกือบๆ จะลืมเพื่อนเที่ยวที่ว่าไปเสียแล้ว

พอเกือบสามทุ่มเขากับเสกถึงกลับมาถึงบ้านพักต่างอากาศของน้องชาย

และเขาก็ได้พบกับ ‘เพื่อนเที่ยว’ หนนี้ที่ลลิตตระเตรียมไว้ให้