บทนำ

รุ่งอรุณเบิกฟ้าวันใหม่ที่สดใสวุ่นวายในตลาดเช้าของโคราช ตอนนี้ทุกคนพลุกพล่านขวักไขว่ไปมาจนทำให้เช้านี้ในตลาดดูวุ่นวายเป็นพิเศษ

“ผักจ้า ผักสด ๆ มาแล้วจ้า” เสียงแม่ค้าขายผักในตลาดร้องเรียกลูกค้าให้เข้าร้านของตัวเอง ด้วยความครึกครื้นเหมือนอย่างทุกวันที่ผ่านมา

“ป้าทิพย์จ๊ะ อลินอยากกินผักคะน้าน้ำมันหอยจังเลยค่ะ” อลินชา พาซื่อ สาวน้อยร่างบางอรชร เอวคอดน่าสัมผัสรวบรัดเข้ามากอด แผงขนตาที่งอนยาวช่างน่าอิจฉา คิ้วเรียวได้รูปยิ่งทำให้ใบหน้าสวยหวานเด่น จมูกเรียวเล็กเชิด เรียวปากอิ่มแดงระเรื่อเป็นมันวาวจนคนที่มองอยากจะเข้าไปจุมพิตจนผู้คนที่พบเห็นหลงใหลไปกับเสน่ห์เธอ

“คุณของป้าอยากกินเหรอจ๊ะ?”

“จ้าป้าทิพย์” เสียงหวานรีบขานรับทันที

“ป้าจัดให้เลยจ้ะ”

ระว่างที่สองสาวต่างวัยยืนเลือกผักอยู่นั้นก็มีอีกสายตาคมคู่หนึ่งกำลังจ้องมองมาทางพวกเธอตลอดเวลา ไม่ว่าจะอิริยาบถไหน เขาก็ไม่ปล่อยให้คลาดสายตา ตั้งแต่ที่เห็นหญิงสาวเดินเข้ามาในตลาดแห่งนี้ไม่ว่าหญิงสาวจะทำอะไร หยิบจับอะไรก็ดูคล่องแคล่วไปหมด เธอช่างเหมาะกับการเป็นแม่บ้านแม่เรือนของเขายิ่งนัก

นานแล้วที่เขาไม่ได้เห็นภาพที่ประทับใจแบบนี้ ยิ่งเห็นหญิงสาวในตอนนี้ก็ยิ่งทำให้เขาคิดถึงมารดาผู้ลาลับไป ในตลาดแห่งนี้หญิงสาวที่เขากำลังจ้องมองอยู่นั้นดูโดดเด่นที่สุด ใบหน้าสวยหวานของเธอที่ลอยเด่นอยู่นั้นเวลาพูดคุยกับแม่ค้าและป้าที่มากับหญิงสาวนั้นดูแล้วเป็นธรรมชาติไม่มีพิษมีภัย ซ้ำยังทำให้ผู้ชายทุกคนในตลาดหัวใจพองโตด้วยรอยยิ้มหวาน ๆ ของเธอ รวมทั้งเขาด้วย ตอนนี้ชายหนุ่มกำลังหลงใหลในความไร้เดียงสาของหญิงสาวอย่างจัง

“เธอเป็นใครกันนะสาวน้อย” ชายหนุ่มคมเข้มตาฉบับหนุ่มไทยแท้ รูปร่างสูงใหญ่ จมูกโด่งคมเข้ม ปากสวยเกินหญิงจนทำให้สาว ๆ ทุกคนที่อยู่ใกล้พากันกรี๊ดด้วยความหลงใหลในตัวเขา แต่หากสายตาของเขาในตอนนี้นั้นมีแค่ร่างบางอรชรที่อยู่ร้านขายผักคนเดียวที่เขากำลังให้ความสนใจเป็นพิเศษ

“พ่อเลี้ยงมองอะไรครับ?” เลขาฯ หนุ่มเอ่ยถามและปรายตามองไปทางที่เจ้านายของตัวเองมองด้วยความสงสัย พอมองไปกลับไม่พบอะไรเลยนอกจากผู้คนที่เดินพลุกพล่านไปมา

“ไม่มีอะไรไม้” ตอนนี้สาวน้อยได้เดินหายลับเข้าไปในกลุ่มคนที่พลุกพล่านแล้ว จึงทำให้เขาหันมาสนใจคนรอบข้าง

“ไม่มีอะไร ก็กลับกันเถอะครับ”

“อืม!"

ถึงเขาจะเดินออกมาจากตลาดแล้วแต่ใจเขาก็ยังคิดถึงใบหน้าหวาน ๆ ของสาวน้อยคนเมื่อกี้อยู่ จึงทำให้เขาอยากรู้ยิ่งนักว่าหญิงสาวเป็นลูกเต้าเหล่าใครถึงได้น่ารักแบบนี้ จนตอนนี้เขาได้นั่งรถออกมาห่างไกลจากตลาดแล้วเขาก็ยังคิดเรื่องเธอไม่หายเลย

สาวน้อย ไม่ว่าเธอจะเป็นลูกเต้าเหล่าใคร ก็ตามฉันจะสืบจนรู้ให้ได้ว่าเธอเป็นใคร

พ่อเลี้ยงพิพัฒน์ ใจอสูร เจ้าของบ้านไร่ใจอสูรที่มีชื่อเสียงที่สุดในโคราชเอ่ยหมายมาดในใจในขณะที่นั่งรถกลับไร่