บทที 9 ใครปล้ำใคร NC20+

ผ่านมาเกือบสองอาทิตย์ ที่สโรชาพยายามที่จะเข้าใกล้รามีน แต่เขาก็ไม่เปิดโอกาสให้เธอเลยสักนิด จนแผนที่เธอคิดไว้ต้องล่มแล้วล่มอีก ยิ่งยัยนานาก็ขยันมาตอกย้ำเธอเหลือเกิน

“ยัยเอย คืนนี้แกจะไปงานการกุศลกับเจ้ไหมหรือว่าจะรอไปพร้อมคุณรามีน” โตมรเอ่ยถาม สโรชาออกไป

“รออะไรล่ะเจ้ เขาหนีหน้าฉันควงยัยนานาไปนู้นแล้ว” สโรชาเอ่ยบอกอย่างอารมณ์เสีย เพราะเธอหลบนานาไม่ให้เห็นว่าเธอมาเป็นเลขาของรามีน จึงไม่ได้ออกมาขัดขวาง

“แล้วเขาจะหนีแกทำไมยะ แกไม่ใช่ยักษ์ใช่มารสักหน่อย” โตมรเอ่ยบอกออกไป แล้วพากันเดินออกมาหน้าบริษัทพร้อมกัน

“อ่าวน้องเอย พี่ลืมบอกไปเลยว่าคุณรามีนเขาสั่งให้น้องเอยเลิกงานแล้วกลับบ้านได้เลย” ชานนที่กำลังจะออกไป เอ่ยบอกสโรชาออกไปตามที่รามีนสั่งเขาไว้ ซึ่งเขาก็ไม่เข้าใจเหมือนกันเพราะสองอาทิตย์มานี้เจ้านายของเขาทำตัวห่างกับสโรชามาก

“แล้วเอยไม่ต้องไปงานด้วยหรอคะ” สโรชาถามออกไปอย่างสงสัย แล้วแบบนี้เธอจะได้เจอหน้าเขาเมื่อไหร่กัน สโรชาคิดในใจ

“คงงั้นแหละครับ” ชานนเอ่ยบอกออกไป แล้วทำหน้ายิ้มแห้งๆ เมื่อเห็นสโรชาหน้าจ๋อยไป

“เอาน่า เดี๋ยวฉันดูให้แกเอง” โตมรกระซิบบอกสโรชา ก่อนจะเดินไปขึ้นรถของชานน แล้วออกไปพร้อมกัน

ยัยเอย แกต้องจัดการเขาก่อนที่เขาจะเสร็จยัยนานาให้ได้ สโรชาเอ่ยบอกตัวเองแล้วเปิดดูตารางงานของรามีน ที่เธอเก็บไว้ในมือถือแล้วเลื่อนดูว่าพอจะมีโอกาสรึเปล่า

“พรุ่งนี้ตอนเที่ยงเดินทางไปประชุมที่เขาใหญ่งั้นหรอ ไปกับพี่ชานนแน่ๆ แล้วเราจะทำยังไงให้พี่ชานนไปไม่ได้นะ” สโรชาพูดออกไป แล้วเดินไปที่รถของตัวเองพลางคิดไปด้วยว่าจะทำยังไง

“จริงสิ พี่ชานนไปงานการกุศลคืนนี้นี่” สโรชาคิดได้ก็ไลน์ไปหาโตมร ว่าถ้าถึงงานแล้วให้โทรหาเธอ พอเธอกลับถึงคอนโดของตัวเองโตมรก็โทรมาหาเธอพอดี

“ว่าไงคะแม่คุณ นึกว่าจะนอนร้องไห้ขี้มูกโป่งซะแล้ว” โตมรเห็นสโรชารับสายก็เอ่ยแซวออกไป

“เจ้ตั้มช่วยเอยหน่อยสิคะ เอยขอร้อง” สโรชาเอ่ยบอกออกไป แล้วทำเสียงโอดครวญ

“อะไรอีกละยะ ฉันล่ะกลัวเสียงแกจริงๆเลยยัยเอย คราวนี้จะให้เจ้ทำอะไรอีกล่ะ” โตมรเอ่ยถามออกไป แล้วเดินออกมาคุยแบบลับๆเพราะกลัวคนจะได้ยิน

“คือ เอยอยากจะให้เจ้ช่วยทำยังไงก็ได้ ให้พี่ชานนเขาไปประชุมกับคุณรามีนพรุ่งนี้ไม่ได้อะ” สโรชาเอ่ยบอกออกไป แล้วรอลุ้นว่าโตมรจะตอบว่าอย่างไร

“ยัยเอย แล้วเจ้จะทำยังไงยะ แกนี่ทำเจ้ปวดหัวอีกแล้วนะ แล้วนี่อย่าบอกนะว่าแกจะเผด็จศึกคุณ รามีนเขาน่ะ” โตมรบอกไป แล้วถามกลับอย่างรู้ทัน

“อืม ก็เขาเอาแต่หนีเอยอะเจ้ เอยก็ต้องจัดการเขาน่ะสิ” สโรชาเอ่ยบอกออกไป

“เจ้ก็ว่าดีเหมือนกัน เพราะเห็นคนในงานเขาเม้าท์กันว่า ยัยรวีแฟนเก่าคุณรามีนกลับมาไทยแล้ว แกรีบๆรุกตอนที่เขายังไม่กลับมาเจอกันเนี่ยดีที่สุด เดี๋ยวคุณชานนเจ้จะจัดการให้เอง แต่เรื่องคุณรามีนแกก็คิดเอาเองละกันว่าจะจัดการเขายังไง” โตมรเอ่ยบอกออกไป เพราะยังไงก็ช่วยแล้วก็ช่วยให้สุด

“จริงนะเจ้ตั้ม เจ้ตั้มน่ารักที่สุดเลย” สโรชาเอ่ยบอกออกไป แล้วยิ้มอย่างดีใจ

“ย่ะ แกก็อย่าให้พลาดล่ะ เจ้ไม่อยากเห็นแกต้องมาน้ำตาเช็ดหัวเข่า ยิ่งแฟนเก่าคุณรามีนกลับมาอีก แกศัตรูรอบด้านแน่ยัยเอยเอ้ย เจ้เจอคุณนนพอดีแค่นี้ก่อนนะ” โตมรเอ่ยบอกออกไป แล้วหันไปเห็นชานนพอดี จึงเอ่ยวางสาย

“ค่ะเจ้ ขอบคุณนะคะ” สโรชาเอ่ยบอก ก็กดวางสายไป แล้วไปเตรียมเสื้อผ้าสำหรับไปเขาใหญ่ในวันพรุ่งนี้ พร้อมกับอุปกรณ์เสริมอย่างดี๊ด๊า

“คุณรามีน คุณบังคับเอยให้ทำแบบนี้เองนะคะ” สโรชาก็เอ่ยบอกออกไป แล้วจัดการจัดของจนเสร็จและเข้านอนรอให้ถึงวันพรุ่งนี้

เช้าของอีกวันรามีนต้องเดินทางไปเขาใหญ่ก่อนชานน เพราะชานนบอกมีปัญหานิดหน่อย เขาจึงเดินทางออกมาก่อนด้วยรถของตัวเอง เพราะต้องไปร่วมประชุมให้ทันก่อนสามโมงเย็น

ด้านสโรชาก็นั่งอยู่หน้าโต๊ะทำงานรอชานนให้โทรมาหาเธอ จนในที่สุดชานนก็โทรเข้ามาจนได้

“น้องเอยครับ พอดีพี่คงจะไปช่วยคุณรามีนประชุมไม่ทัน น้องเอยช่วยไปแทนพี่หน่อยนะครับ ตอนนี้พี่ท้องเสียหนักจนหมอให้นอนโรงพยาบาลรอดูอาการก่อนน่ะครับ” ชานนเอ่ยบอกออกไป เพราะตั้งแต่กลับจากงานเมื่อคืน เขาก็ท้องเสียทั้งคืน

“แล้วคุณรามีนจะไม่ว่าหรอคะ ช่วงนี้ยิ่งไม่อยากเจอเอยอยู่ด้วย” สโรชาแกล้งบอกออกไป เจ้ตั้มคงไม่ได้เอายาถ่ายให้กินหรอกนะ เอยขอโทษนะคะพี่นน เอยไม่รู้ว่าเจ้ตั้มจะเล่นของหนักขนาดนี้ อย่าโกรธเอยเลยนะคะ สโรชาคิดในใจ เมื่อชานนเอ่ยบอกว่าต้องนอนโรงพยาบาลเพราะท้องเสีย

“ไม่หรอก ตอนนี้คุณรามคงจะใกล้ถึงแล้วพี่ยังไม่ได้บอกคุณรามหรอก เอยไปถึงคุณรามเขาก็คงไม่ว่าอะไรหรอก เอยเอาเสื้อผ้าไปสักสองสามชุดนะ เพราะคงต้องพักค้างคืนที่นั่นเลย ที่นั่นมีบ้านพักตากอากาศของคุณรามอยู่ เอยไม่ต้องห่วงนะที่นั่นมีแม่บ้านอยู่ด้วย ตอนนี้พี่สั่งรถตู้ให้ไปรอเอยหน้าบริษัทแล้ว เอยพร้อมก็ไปเก็บของที่คอนโดได้เลย” ชานนเอ่ยบอกออกไปอย่างละเอียดกับสโรชา

“อ่อค่ะ ได้ค่ะ เดี๋ยวเอยไปเอาของที่รถแล้วเอยจะตามไปค่ะ พอดีมีเตรียมไว้เผื่อฉุกเฉินน่ะค่ะ” สโรชาเอ่ยบอกออกไป แล้วยิ้มอย่างมารยา เมื่อทุกอย่างเป็นไปตามแผน

“พี่ฝากด้วยนะ แล้วพี่จะโทรหา” ชานนเอ่ยบอกออกไป

“ค่ะ เอยจะดูแลคุณรามอย่างดีเลยค่ะพี่นน” สโรชาเอ่ยบอกแล้วกดวางสายไป จากนั้นก็ลงไปเอากระเป๋าแล้วไปขึ้นรถตู้ของบริษัทที่รอเธออยู่อย่างรวดเร็ว

สโรชามาถึงก็เกือบจะหกโมงเย็น เพราะเธอออกจากรุงเทพฯมาตอนสามโมงเย็น รถตู้ก็พาเธอมาส่งที่บ้านพักหลังใหญ่ที่อยู่ท่ามกลางบรรยากาศธรรมชาติ ก่อนจะมีแม่บ้านออกมารับเธอและพาเธอเข้าไปด้านใน ตามคำสั่งของชานนที่โทรมาบอกก่อน

พอจัดการเตรียมของเสร็จสโรชาก็ไปตามรามีนที่โรงแรมที่จัดงานก็ปาเข้าไปทุ่มกว่า แต่เธอเห็นรามีนกำลังดื่มกับลูกค้าอยู่ เธอจึงเดินเข้าไปหาเขาแบบนอบน้อม จนลูกค้าของเขามองเธอเป็นตาเดียวจนรามีนหันมามองเธอ

“สโรชา เธอมาได้ยังไง” รามีนเอ่ยถามออกไป เมื่อเห็นสโรชาแทนที่จะเป็นชานน

“ก็คุณนนบอกให้เอยมานี่คะ เอยก็เลยมาเพราะพี่นนเข้าโรงพยาบาลกะทันหันค่ะ” สโรชาเอ่ยบอกออกไป แล้วนั่งข้างๆกับรามีน

“สาวสวยคนนี้เป็นใครกันครับ สวยน่ารักเชียว” ลูกค้าคนหนึ่งของรามีนเอ่ยขึ้นด้วยสำเนียงภาษาอังกฤษ

“เธอคือเลขาของผมเองครับ” รามีนเอ่ยบอกออกไป แล้วยิ้มตอบกับลูกค้าญี่ปุ่นคนใหม่ของตัวเอง

“ดีๆ งั้นมาดื่มกับผมหน่อย” ลูกค้าของรามีนเอ่ยขึ้นแล้วยื่นแก้วเหล้าให้กับสโรชา

“เธอแพ้แอลกอฮอล์น่ะครับ ผมขอดื่มแทนเธอนะครับ คุณคิโรเงะ” รามีนเอ่ยบอกออกไป เพราะเหล้านี้เป็นเหล้าผสมแล้ว เขาจึงกลัวว่าสโรชาจะเมาซะก่อน

“อ่อๆ ได้ครับๆ” ลูกค้าของรามีนบอกออกไป แล้วส่งแก้วเหล้าให้กับรามีน

“รู้ได้ไงว่าแพ้ เอยคอแข็งจะตาย” สโรชาเอ่ยกระซิบกับรามีนเบาๆ

“เงียบแล้วก็นั่งไปสโรชา” รามีนเอ่ยบอก แล้วนั่งดื่มกับลูกค้าต่อจนเมามาย

เวลา 22.00 น.

ด้านสโรชาก็พารามีนกลับมาที่ห้องนอนของรามีนในบ้านพักสุดหรูของเขา หลังจากที่เขาคุยกับลูกค้าคนสำคัญของเขาเสร็จ โดยมีพนักงานชายสองคนจากโรงแรมช่วยกันหามร่างหนาที่เมาเข้ามาในห้องนอนอย่างทุลักทุเล

“ขอบคุณนะคะ” สโรชาบอกพนักงานออกไป ก็ยื่นเงินให้เป็นการขอบคุณพนักงานทั้งสอง จากนั้นในห้องก็เหลือแค่เธอกับรามีนสองคน

“ไม่คิดว่าจะเหมาะเจาะขนาดนี้ ฟ้าคงอยากให้เราคู่กันนะคะคุณรามีน” สโรชาเอ่ยพูด เมื่อทุกอย่างมันลงตัวไปหมดแม้กระทั่งตอนนี้ที่รามีนเมา สโรชาคิดในใจ ก็เดินไปหยิบกระเป๋าของตัวเองที่เตรียมมา แล้วเปิดเอาเชือกออกมา แล้วเดินกลับไปหารามีนที่เตียง

“คุณหลบหน้าหนีเอยก่อนนะคะ คุณทำให้เอยต้องทำแบบนี้” สโรชาพูดไป ก็ถอดเสื้อของรามีนที่นอนสลบไสลออก จนเผยให้เห็นซิคแพ็คเป็นลอน อย่างน่าหลงใหล

“ยัยเอย แกตัดสินใจแล้ว แกต้องทำให้ได้ ห้ามอาย ห้ามเขินสิ ถอดต่อ ถอดต่อให้หมด” สโรชาย้ำบอกตัวเองในใจ เมื่อมือไม้เริ่มสั่นที่ต้องเลื่อนมือลงไปปลดกางเกงขายาวของเขาออก จนเผยให้เห็นกางเกงชั้นในสีขาวของรามีนที่นูนขึ้นมาตามขนาดของแก่นกายของเขา ถึงจะเคยเห็นมาแล้วครั้งหนึ่งแต่เธอก็ไม่ชินอยู่ดี

“โอ๊ย จะบ้าตาย ทูนหัวของบ่าวจะเหมือนในคลิปไหมนะ” สโรชาคิดในใจอย่างเขินๆ ว่าขนาดน้องชายของรามีนจะเหมือนกับในคลิปที่เธอดูเพื่อศึกษามารึเปล่า

“อือ” รามีนครางละเมอออกมา จนสโรชาเด้งตัวออกจากเตียงไป จนเห็นว่าเขาแค่ละเมอ เธอจึงรีบเอาเชือกไปมัดมือของรามีนทั้งสองข้างไว้ แล้วเอาแต่ละข้างไปมัดไว้กับเสาบนหัวเตียงไว้แน่น

“เรียบร้อย ทีนี้ก็รอให้ทูนหัวของบ่าวสร่างเมาเท่านั้น แล้วเราจะได้สนุกกัน” สโรชาบอกออกไป แล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ เมื่อแผนที่วางไว้สำเร็จตามที่เธอคิดไว้ ก่อนจะเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ พร้อมกับแต่งชุดที่เตรียมไว้

ผ่านไปชั่วโมงกว่ารามีนก็รู้สึกเมื่อยตัว พอจะขยับตัวก็เหมือนมีอะไรมายืดมือของเขาไว้ทั้งสองข้าง เขาจึงลืมตาขึ้นมามอง แล้วเห็นตัวเองถูกมัดมือกางกับเตียงอยู่ แถม ไม่ได้ใส่เสื้อผ้าอีกด้วย ใครมันกล้ามาเล่นพิเรนกับเขาแบบนี้กันนะ รามีนมองไปรอบๆก็ไม่เห็นใครจึงพยายามสะบัดเชือกออก

“อ่าว ตื่นแล้วหรอคะคุณรามีน เอยรอตั้งนานแหน่ะ” สโรชาเข้ามาในห้องด้วยชุดคลุม แถมในมือของเธอก็ถือเจลหล่อลื่นไว้ด้วย

“สโรชานี่เธอจะทำบ้าอะไร ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ” รามีนเอ่ยบอกออกไปเสียงดัง แต่ก็แอบตื่นเต้นในใจเมื่อรู้ว่าสโรชาเป็นคนมัดเขาไว้แบบนี้ เห้ย ไม่ได้สิไอ้ราม แกจะคิดแบบนี้ไม่ได้ไอ้ราม นั่นเมียน้อยพี่ตะวันนะโว้ย แกต้องด่าเธอสิวะ รามีนด่าตัวเองในใจ

“เอยแค่อยากจะได้ทูนหัวมาเป็นสามีไงคะ” สโรชาบอกไปก็เข้าไปนั่งบนเตียงแล้วมองหน้าหล่อๆของรามีนที่จ้องเธอเขม็ง

“สโรชาเธอมันโรคจิต ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้” รามีนว่าออกไปอย่างสุดทน แล้วก็ไม่เข้าใจสิ่งที่สโรชาทำกับเขาตอนนี้

“เอยไม่ได้โรคจิตสักหน่อย เอยอ่อยคุณมาตั้งนาน แต่คุณกลับไม่สนใจแถมยังคอยหลบหน้าเอยอีก เอยเลยต้องทำแบบนี้” สโรชาบอกไป ก็ลุกขึ้นยืนแล้วปลดเสื้อคลุมของตัวเองออก แล้วสูดหายใจเข้าลึกๆ

“พรึบ” เสียงชุดคลุมไปกองกับพื้น แล้วก็ทำให้รามีนนั้นตัวแข็งทื่อไป เมื่อมองรูปร่างของสโรชาจากด้านหลังของเธอที่ใส่ชุดชั้นในสองชิ้นอยู่ มันขาว มันเว้า มันยั่วตัณหาในใจของเขาจริงๆ รามีนคิดในใจ

“สโรชา ถึงเธอจะทำแบบนี้ ฉันก็ไม่มีอารมณ์เอาเธอหรอก” รามีนเอ่ยบอกออกไปแต่ก็มองร่างบางไม่วางตา

“งั้นหรอคะ คุณไม่เอาจริงๆหรอ” สโรชาหันตัวกลับมาหารามีน แล้วเอ่ยถามเขาออกไป

“ไม่ ฉันไม่ต้องการ ผู้หญิงของฉันสวยกว่า ดีกว่าเธอมีตั้งมากมาย เธอจะสู้ใครได้ ปล่อยฉันไปได้แล้ว” รามีนพูดออกไป เพราะต้องการให้สโรชาหยุดการกระทำนี้ เพราะเขาจะห้ามตัวเองไม่ได้แล้ว ยิ่งเห็นนมขาวๆใหญ่ๆที่มันล้นชุดชั้นในสีดำนั่น เขาก็อยากจะโลมเลียแทบบ้า

“แล้วลีลาล่ะคะ ฉันจะสู้ได้รึเปล่า” สโรชาบอกไป ก็ขึ้นไปนั่งควบบนหน้าท้องแกร่งอย่างยั่วยวน ตามที่อ่านในหนังสือแล้วในคลิปมา อย่างใจกล้า เพราะถ้าไม่ทำยัยนานาได้ชิ่งรามีนไปก่อนเธออีกแน่ๆ

“สโรชา เธอกำลังเล่นกับไฟ อย่าทำให้ฉันหมดความอดทนกับเธอ” รามีนบอกออกไป ขณะที่ตอนนี้สโรชาขึ้นมานั่งควบบนตัวเขา แล้วโยกถูความสาวบนหน้าท้องของเขา

“นั่นแหละค่ะคือสิ่งที่เอยต้องการ” สโรชาเอ่ยบอกแล้วก้มลงไปจูบปากของรามีนที่ปิดสนิทอย่างล้อเล่น แต่รามีนก็ปิดปากตัวเองแน่นไม่ยอมให้เธอจูบ

“คุณจะทนได้สักกี่น้ำกันคะ คุณรามีน” สโรชาเอ่ยบอกก็รั้งมือไปข้างหลัง แล้วปลดตะขอบราออก แล้วเขวี้ยงทิ้งไป

รามีนพอเห็นสองเต้างามโชว์เด่นอยู่ตรงหน้าก็มองอย่างหลงใหล พร้อมกับเลียริมฝีปากอย่างอดไม่ได้

“สโรชา หยุดเดี๋ยวนี้” รามีนเอ่ยบอกออกไป เพราะเขาจะทนไม่ไหวแล้ว แถมตอนนี้แก่นกายก็เริ่มปวดตุบๆ อยู่ในกางเกงชั้นในที่เหลืออยู่

“แบบนี้หรอคะ ใหญ่พอจะสู้ผู้หญิงของคุณได้ไหมคะ อ้า” สโรชาพูดบอกก็ลูบไล้หน้าอกสาวของตัวเอง แล้วทำหน้ายั่วยวนรามีนอย่างจงใจ

“สโรชา” รามีนบอกออกไปเพียงเท่านั้นแล้วสะบัดหน้าไม่มอง แล้วท่องในใจ เมียพี่ตะวัน พนักงาน เมียพี่ตะวัน พนักงาน สลับกัน พร้อมกับหลับตาทำเป็นไม่สน เพราะเขาจะทำผิดต่อรุ่นพี่ของตัวเองไม่ได้ แต่สโรชาก็เด็ดจนเขาอยากจะฝากแก่นกายลงไปในตัวเธอแรงๆ เขาไม่แปลกใจเลยว่าทำไมตะวันถึงมีสโรชาเป็นเมียน้อย เพราะเธอเด็ดและก็ยั่วเก่งแบบนี้นี่เอง รามีนคิดในใจคนบ้า

ไม่อยากได้เราขนาดนี้เลยรึไง คอยดูนะจะทำให้ทรมานเลยตาบ้า สโรชาเอ่ยต่อว่า รามีนในใจ ก่อนจะลงไปปลดกางเกงชั้นในของรามีนออกไปกองที่ขา ก่อนจะมองแก่นกายที่ชูชันแบบในคลิป แต่ของจริงทำไมมันใหญ่น่ากลัวแบบนี้เนี่ย สโรชามองอย่างอึ้งๆ แล้วกลืนน้ำลายลงคอเลยทีเดียว

“อย่านะสโรชา ห้ามแตะต้องน้องชายของฉัน” รามีนหันควบมามองสโรชา ที่ถอดกางเกงของเขาออกไป แล้วทำหน้าอึ้ง แถมยังมองแก่นกายของเขานิ่ง เขาจึงเอ่ยบอกเธอ

“ใหญ่จัง แบบนี้เวลาขย่มจะเจ็บไม่นะ” สโรชาไม่ฟังที่รามีนพูดออกมา เพราะเธอกำลังมองดูแก่นกายของเขาอย่างพิจารณาอยู่

“สโรชา ยัยลามก เธอคิดอะไรอยู่ห้ะ” รามีนตะโกนเสียงดัง เรียกสติของสโรชา ที่เอาแต่จ้องน้องชายของเขา แล้วพูดจาออกมาแบบนั้นจนเขาเริ่มจะอาย

“คิดว่าจะทำอะไรก่อนดี ชัก ไซร้ เลีย หรือว่าอมดี” สโรชาว่าไปก็เลื่อนมื่อสั่นๆ ไปจับแก่นกายของรามีน แล้วมองหน้ารามีนที่ซี๊ดอยู่

“อ่า อย่าสโรชา อย่าจับ” รามีนเอ่ยบอกอย่างเสียวเมื่อสโรชาเล่นชักแก่นกายของเขาถอกขึ้นถอกลงอย่างเมามันส์

“เอยว่าแค่มือคงยังไม่พอ” สโรชาเอ่ยบอกแล้วยิ้มเขินๆ พร้อมกับก้มลงไปหาแก่นกาย แล้วใช่ลิ้นเล็กๆเลียวนรอบหัวเห็ดที่บานออกมา

“อ้า ซี๊ด สโรชา เธอมันยัยแม่มด” รามีนเอ่ยครางออกมา แล้วชักกระตุกเชือกอย่างแรง ยัยแม่มด แค่มือฉันก็จะแตกอยู่แล้ว นี่เอาปากเอาลิ้นมาเลียอีก คอยดูนะเชือกหลุดเมื่อไหร่ เธอตายแน่สโรชา รามีนคิดในใจ เมื่อแก่นกายถูกลิ้นเล็กๆ ที่เขาเคยจินตนาการว่าเธอดูดเลียให้เขา จนวันนี้มันก็เป็นจริง

“อืม แผล็บ แผล็บ ทั้งใหญ่ ทั้งยาว เหมือนไอติมแท่งเลย อืม แผล็บ แผล็บ” สโรชาเอ่ยพูดปลุกอารมณ์ของรามีน แล้วเอาลิ้นเลียแก่นกายอย่างชอบใจ พร้อมกับเอามือชักแก่นกายไปด้วย

“อมสิสโรชา แล้วโยกมันในปากของเธอ” รามีนที่เริ่มเสียว ก็เริ่มคุมสติตัวเองไม่ได้ แล้วบอกให้ สโรชาทำตามที่ใจเขาต้องการ พอได้ยินดังนั้น สโรชาก็เปลี่ยนจากใช้ลิ้นเลียไปมา เธอก็เอาปากเล็กไปอมแก่นกายใหญ่ไว้ตามที่รามีนบอก แต่มันเข้าไปแค่นิดเดียวเท่านั้น เธอจึงโยกหัวขึ้นลงใส่แก่นกายของรามีน

“อ่า แบบนั้น เร็วอีกเอย เร็วอีก” รามีนครางบอกออกไป พร้อมกับเรียกชื่อเล่นของสโรชาออกไป แล้วเขาก็เริ่มขยับสะโพกขึ้นสวนกับปากเล็กๆ

“อึกๆ อึกๆ” สโรชาเร่งโยกหัวให้เร็วขึ้นก่อนจะถอดปากเล็กออกไป แล้วมองหน้าของรามีนที่ทำหน้าโกรธเธอ ที่หยุดเกมสวาทไป

“ทำต่อสโรชา ฉันจะแตกอยู่แล้ว” รามีนบอกออกไป แล้วมองร่างบางตั้งแต่ใบหน้ามาจนถึงสองเต้างาม อย่างหื่นกระหาย

“ไหนบอกไม่อยากมีอะไรกับเอยไงคะคุณรามีน เรียกร้องเชียวนะคะ” สโรชาเอ่ยถามออกไป แล้วยิ้มหัวเราะใส่รามีน

“เธอแกล้งฉัน อย่าให้ฉันหลุดไปได้นะสโรชาเธอตายแน่” รามีนพูดออกไป เมื่อเสียรู้ให้กับสโรชาซะแล้ว ก่อนจะเอ่ยขู่เธอออกไป

“ตายคาแท่งนี้หรอคะ เอย ช๊อบชอบ แน่จริงก็หลุดมาให้ได้สิคะ ฮ่าๆ” สโรชาเอ่ยบอกไปก็หัวเราะใส่รามีน ที่ตอนนี้โกธรเธอจนหน้าแดงก่ำ ใครบอกให้พูดไม่เข้าหูเธอตั้งแต่แรกกัน ไม่งั้นจะออรัลเซ็กส์ให้แบบนันสต๊อปเลย

รามีนพอได้ฟังที่สโรชาพูดก็สะบัดมือทั้งสองข้างแรงๆ จนเตียงสั่น

“โอ๋ๆ เจ็บตัวเปล่าๆนะคะทูนหัว เดี๋ยวเอยจะทำต่อให้นะคะ” สโรชาเอ่ยบอก แล้วลุกขึ้นยืนบนเตียงพร้อมกับถอดกางเกงชั้นในของตัวเองออก

รามีนที่มองอยู่ก็เห็นเนินสามเหลี่ยมของสโรชา ที่มีขนอ่อยๆอย่างอึ้งๆ

“ทำเป็นไม่เคยเห็นไปได้นะคะทูนหัว เอยว่าคุณคงจะเห็นจนชินแล้วมั้ง เห็นซื้อผู้หญิงเป็นว่าเล่น”สโรชาเอ่ยบอกแล้วนั่งบนตัวของรามีนอีกครั้ง พร้อมกับเอาชั้นในของตัวเองโยนทิ้งไป

รามีนพอมองร่างบางที่นั่งลงมาก็เห็นกุหลาบงามสีชมพูสวยปิดชิดกันอย่างน่าสัมผัส

“ฉันอยากเล่นกับน้องสาวของเธอสโรชา” รามีนบอกออกไปอย่างอดไม่ได้ เพราะอยากจะลิ้มลองความสาวของสโรชา แบบที่ไม่เคยคิดที่จะทำกับใครมาก่อน แต่เล่นยั่วขนาดนี้ใครมันจะไปอดใจไหววะ เมียพี่ตะวันก็พี่ตะวันเถอะ คืนนี้จะเอาให้ล้มเลย

“เล่นแบบไหนหรอคะทูนหัว” สโรชาบอกไปอย่างยั่วยวน แล้วเขยิบไปนั่งบนหน้าอกแกร่งแทน พร้อมกับอ้าขากว้างขึ้นอย่างจงใจ

“ฉันอยากชิมน้ำหวานของเธอ ได้รึเปล่า” รามีนบอกไป แล้วมองกายสาวที่เข้ามาใกล้เขา อย่างหลงใหลแถมกลิ่นก็หอมหวนชวนสัมผัส พอได้ยินสโรชาก็ยิ้มปริ่ม เมื่อรามีนทนกับเกมสวาทของเธอไม่ได้ เธอจึงเอามือไปกรีดกายตรงกลีบกุหลาบของตัวเองต่อหน้ารามีน ที่เลียริมฝีปากของตัวเองอยู่

“อ้า ชิมแบบนี้หรอคะ อ้า” สโรชาเอ่ยบอกออกไป ก็เขี่ยร่องสาวแล้วปาดน้ำหวานของตัวเอง ไปใส่ปากของรามีนเหมือนกับที่เห็นในคลิปทำ

“อืม จ๊วบ หวานมาก สโรชา อืม” รามีนก็ใช้ลิ้นเลียวนไปตามนิ้วสวยของสโรชาอย่างชอบใจ กับรสสวาทของเธอ

“ทูนหัวเร่าร้อนแบบนี้ เอยชักอยากจะลองแล้วสิคะ” สโรชาเอ่ยบอกออกไป แล้วยิ้มหวานให้รามีนพร้อมกับดึงนิ้วออกมา แล้วมาเขี่ยยอดถันของตัวเองบ้าง

“ให้ฉันช่วยเธอสโรชา ฉันจะทำให้เธอมีความสุขเอง ก้มลงมาสิ เอานมมาจ่อที่ปากฉัน สโรชา” รามีนบอกไป ก็มองภาพตรงหน้าอย่างหลงใหล เมื่อเห็นสโรชากำลังเล่นกับหน้าอกตัวเอง