Chapter 6

เปลี่ยนเป็นหมุนตัวเหวี่ยงลูกอัดเข้าข้างลำตัวแทน พันตำรวจเอกมาซอกโดป้องกันไม่ทันจึงเสียหลักไป แต่เขาก็ไม่ยอมล้มง่าย ๆ 

พันตำรวจเอกมาซอกโดกัดฟันทนความเจ็บ แล้วคว้าขาของอัศวินดำไว้ได้ และจับทุ่มใส่รถคันหนึ่งเต็มแรงจนกระจกหน้ารถแตกกระจาย แม้จะเป็นถึงหัวหน้าหกอัศวินแต่โดนแบบนี้ เป็นใครก็ต้องรู้สึกจุกอยู่แล้ว ด้านพันตำรวจเอกมาซอกโดก็ไม่หยุดแค่นี้ เขาจับคอเสื้อของอัศวินดำขึ้นมาและเหวี่ยงไปชนกับเสาไฟฟ้าต้นหนึ่ง 

"มึงรู้อะไรไหม" พันตำรวจเอกมาซอกโดพูดและถุยเลือดลงพื้น "เห็นการแต่งกายของมึงแล้วมันทำให้กูนึกถึงคนหนึ่งมากเลยวะ"

อัศวินดำไม่พูดอะไรอาจเพราะยังรู้สึกจุกอยู่ พันตำรวจเอกมาซอกโดจึงพูดต่อ "สมัยที่กูได้ทำหน้าที่เป็นครูฝึกพวกตำรวจหน้าใหม่ มันก็มีหลายคนน่าสนใจนะรวมถึงหมอนั่นด้วย มันชอบใส่หมวกกันน็อคเหมือนมึง เพียงแต่หมวกกันน็อคมันไม่ใช่สีดำ" 

อัศวินดำที่พอตั้งหลักได้ก็เข้าโจมจีใส่พันตำรวจเอกมาซอกโดอีกรอบ แต่เขาหลบขวาและจับอีกฝ่ายทุ่มลงพื้นอีกรอบ อัศวินดำรู้สึกจุกหลังแต่ก็ไม่ยอมสิ้นฤทธิ์จึงใช้ฝ่ามือ พุ่งจับน่องขาของตำรวจร่างหมีใหญ่ และบดขยี้ขาข้างนั้นในทันที ความเจ็บปวดพุ่งเข้าเส้นประสาทจนถึงแก่นสมอง ทว่าพันตำรวจเอกมาซอกโดก็ไม่ยอมปริปากส่งเสียงร้องออกมา และซัดหมัดขวาอัดเข้าท้องอัศวินดำแทน แรงหมัดของพันตำรวจเอกมาซอกโดทำให้อัศวินดำยอมปล่อยขาอีกฝ่าย พร้อมกับถอยไปตั้งหลัก

"ทำแสบมากนะมึง" พันตำรวจเอกมาซอกโดพูดเสียงเจ็บแค้น 

แม้จะรู้สึกเจ็บขาขวาแต่เขาก็ข่มความเจ็บปวดไว้ พร้อมกับเดินหน้าเข้าหาอัศวินดำ ทว่าในจังหวะนั้นเองพันตำรวจเอกมาซอกโดรู้สึกเจ็บกลางหลัง พอหันไปมองก็พบว่ามีคนแอบลอบกัดตน ซึ่งคนที่ทำก็คือไอ้เจนั่นเอง "ไอ้ลูกหมา !" พันตำรวจเอกมาซอกโดพุ่งตัวจะจับล็อคไอ้เจ แต่ก็ถูกอัศวินดำเข้าประชิดตัว พร้อมเหวี่ยงหมัดซ้ายอัดเข้าหน้าเต็ม ๆ ส่งผลให้พันตำรวจเอกมาซอกโดที่ไม่ทันระวังตัวล้มไปนอน ไอ้เจที่เห็นแบบนั้นก็สั่งให้ลูกน้องคนอื่น ๆ รุมกระทืบอัดร่างของตำรวจที่นอนอยู่

พันตำรวจเอกมาซอกโดไม่สามารถจะลุกขึ้นมาตอบโต้ได้ จึงทำได้แค่เอาสองมือกันหัวอันเป็นอวัยวะสำคัญเท่านั้น ระหว่างที่พวกมันกำลังมันเท้ากันอยู่ ในตอนนั้นเองที่สองตำรวจหนุ่มอย่างสิบตำรวจตรีโจและสิบตำรวจตรีพรชัย เห็นว่าหัวหน้ากำลังแย่และที่สะเทือนใจสำหรับสิบตำรวจตรีพรชัยคือ ไอ้เจเพื่อนของตนอยู่ในกลุ่มดังกล่าวด้วย หรือมันจะเป็นดั่งคำที่ใครหลายคนพูดไว้ ไอ้เจมันถลำถึงในเส้นทางอาชญากรจนกู่ไม่กลับแล้ว

"รีบไปช่วยสารวัตรใหญ่ เร็ว !" สิบตำรวจตรีโจหันมาบอก

"อืม" สิบตำรวจตรีพรชัยรับคำหนักแน่น แสดงให้เห็นว่าความลังเลได้หายไปแล้ว

ไอ้เจหันมาเห็นอดีตเพื่อนสองคนที่กลายเป็นศัตรู จึงสั่งให้ลูกสมุนเข้าไปขัดขวางไม่ให้ทั้งสองเข้ามาช่วยพันตำรวจเอกมาซอกโดได้ ซึ่งอัศวินดำยกฝ่ามือขวาอัดพลังไฟธาตุรัตติกาล หมายจะปลิดชีพอีกฝ่าย "ตายซะเถอะ ไอ้มาซอกโด !" อัศวินดำก็ฟาดฝ่ามือลงเป็นแนวตั้งคล้ายเหมือนคมดาบที่จะประหารนักโทษ

"ไม่นะ !" สิบตำรวจตรีโจร้องเสียงหลง

ผัวะ !

เสียงของหมัดใครสักคนปะทะเข้าที่หลังฝ่ามือของอัศวินดำ แรงหมัดรุนแรงจนถึงขั้นทำให้ทั้งตัวของอัศวินดำ เซถอยไปด้านข้างและล้มลงกระแทกพื้น พวกไอ้เจซึ่งอยู่ใกล้ที่สุดต่างทำหน้าตกใจ ก่อนจะพบว่าคนที่โจมตีใส่หัวหน้าของตน เป็นทหารสวมเกราะเต็มอัตราศึก กำลังยืนบังร่างของพันตำรวจเอกมาซอกโดอยู่ ด้านตำรวจร่างหมีใหญ่ยศสารวัตร ก็พยุงตัวลุกขึ้นและมองหน้าคนที่พึ่งช่วยชีวิตตนไว้ 

"ซูโฮ เหรอ...."

+++++++++++

พันตำรวจเอกมาซอกโดเดิมทีเป็นเด็กกำพร้า ถูกพ่อแม่นำมาทิ้งไว้ที่หน้าสำนักงานตำรวจประจำเมืองโซดอร์ เขต A-03 ทารกน้อยถูกนำไปอยู่บ้านเด็กกำพร้าทันที และเพราะบ้านเด็กกำพร้าถูกบริหารโดยรัฐบาล เขาจึงได้สัญชาติฟรอนเทียร์ในทันที อายุได้สามขวบก็ได้ครอบครัวพลเรือนรับอุปาระ คังฮงแด มีอาชีพเป็นคนขับรถส่งอาหารให้กับกองทัพ โจจีเฮ ภรรยาของคังฮงแดเปิดร้านอาหาร ซึ่งถือว่าเป็นอาหารที่กองทัพต้องการมาก สองสามีภรรยามีลูกสาวหนึ่งคน คังจีวอน พันตำรวจเอกมาซอกโดรักและดูแลคังจีวอนเหมือนน้องสาวแท้ ๆ 

กาลเวลาผ่านไปเขาตัดสินใจมาอยู่เป็นตำรวจมือปราบ ด้วยรูปร่างสูงใหญ่กำยำและมีพละกำลังแข็งแรง ส่งให้เขากลายเป็นแถวหน้าของมือปราบได้ไม่ยากเย็น ในวันที่เขาได้เลื่อนยศเป็นนายร้อย คังฮงแดพ่อบุญธรรมเสียชีวิตก่อนวันแต่งงานของคังจีวอน ส่วนโจจีเฮก็มีปัญหาด้านสุขภาพ เขาจึงทำหน้าที่ส่งเจ้าสาวให้กับเจ้าบ่าวซึ่งเป็นชาวฟรอนเทียร์เช่นกัน

และคังจีวอนก็ให้กำเนิดหลานชายแก่เขาถึงสามคน โดยหนึ่งในสามกำลังยืนอยู่เบื้องหน้าของพันตำรวจมาซอกโด

"ลุง อย่าพึ่งหลับ งานยังไม่เสร็จ" ปาร์คซูโฮพูดโดยยังมองพวกศัตรูอยู่ 

พันตำรวจเอกมาซอกโดลุกขึ้นทันควับ แม้จะรู้สึกเจ็บแปลบตามร่างกาย แต่เขาเลือกกัดฟันทนเพราะไม่อยากเสียหน้า นึกแปลกใจที่หลานชายคนรองจะโผล่มาที่นี้ เนื่องจากคังจีวอนส่งข่าวมาว่าปาร์คซูโฮกลับมาบ้านแล้ว 

"แกควรอยู่บ้านนี่ ซูโฮ" พันตำรวจเอกมาซอกโดถาม "มาที่นี้ทำไม" 

"อ้าว ลุง หลานอุตส่าห์มาช่วย คำขอบคุณยังไม่มี ยังมีหน้ามาไล่อีก" 

"เออ ขอบใจ" 

สองลุงหลานยืนเคียงข้างกันโดยมีศัตรูรุมล้อม ส่วนอัศวินดำก็ลุกขึ้นมาได้อย่างทุลักทุเล มือที่โดนหมัดของปาร์คซูโฮยังคงสั่นไม่หยุด กล้ามเนื้อชาไปทั้งแขน นาทีนั้นอัศวินดำรู้เลยว่าทหารที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่ศัตรูที่จะจัดการง่าย สองสมุนเข้ามาหาอัศวินดำ แต่มันสะบัดแขนทิ้งราวกับไม่ต้องการความช่วยเหลือ ฝั่งไอ้เจก็สั่งให้ลูกน้องทั้งหมดจัดการพันตำรวจเอกมาซอกโดและปาร์คซูโฮทันที

+++++++++