EP.5 | ระวังเสือขย้ำ

วิญญาณของฉันได้หลุดออกจากร่างแล้วเรียบร้อย

คนชื่อ ธิคุณ ที่ฉันจินตนาการหน้าตาบุคลิกลักษณะมาก่อน เข้าใจว่า เป็นคนอายุเท่าๆกับคุณอารชตที่เป็นเจ้านายของคุณลุงศักดิ์ นึกว่าเขาจะเหมือนๆกัน

นึกว่าจะเป็นคนแก่ มีหนวด น่ากลัวๆ

แต่นี่มัน...

"ธะ...ธิคุณหรอ...ธิคุณ..."

"ใช่ ฉันเอง ที่เธอตามหา"

เขาดันฉันให้ถอยหลังเข้าไปในห้องที่แปะป้ายว่า STAFF ONLY นั่น โดยไม่ได้แตะต้องตัวเลยสักนิด

ฉันหายใจแรง มือสั่น เหงื่อตก รู้สึกชีพจรด้านหลังมันเต้นตุบๆๆๆๆๆๆๆ

"ออกไป"

คำพูดนั่น ทำพนักงานที่อยู่ในห้องนี้ หายไปราวกับไม่เคยมีใครอยู่มาก่อน

"โอ๊ย!!!!"

มือแข็งแรงบีบกรอบหน้าฉันทีเดียวแทบมิดทั้งใบหน้า

"โอ๊ยยย ฉะ...ฉัน...เจ็บ"

"เธอเป็นใคร?

คิดดีๆ ก่อนจะตอบ

ไม่อย่างนั้น อาจไม่ได้พูดอีกเลย"

"ฉัน...ฉันเป็นน้องพี่เมฆา ฉัน...มาตามหาพี่เมฆา"

"หึ....รู้ขนาดว่า ใคร เป็นคนจับมา

ยังเรียกว่ามาตามหาอีกหรอ

ทำไมไม่ไปที่ โกดัง ล่ะ มาที่ร้านทำไม

แท็กซี่ไปไม่ถูกหรอ!?"

"ฉัน...ฉันรู้ว่าเป็นคุณ..."

"รู้ว่าเป็นฉัน เลยยอมขึ้นรถมาด้วยหรอ

เขาไม่บอกหรอว่า รถฉันทะเบียนอะไร"

"ใคร...ไม่มีใครบอก ฉัน...มาเอง"

"อยากจะเข้าถ้ำเสือ ก็ต้องไปฝึกมาให้ดี

ไม่งั้นจะโดนเสือขย้ำ"

ปัง!

"โอ๊ย!!!"

หัวถูกกระแทกกับตู้ล็อคเกอร์ด้านหลัง ฉันไม่ได้ร้องเพราะเจ็บเท่ากับที่ตกใจ ความเป็นผู้หญิง ไม่ได้ช่วยให้คนๆนี้เบามือลงเลยหรอ

ใบหน้าที่เหมือนคนไม่สนใจโลก แววตาเหมือนคนเอาแต่ใจ และไม่มีเมตตา จ้องหน้าฉันเหมือนคิดจะล้วงความจริงอื่นๆออกมา

"เธอรู้ได้ไง...ว่าฉันเป็นคนจับไอ้เมฆามา"

"มีคนเห็น...ฉันรู้เพราะคนที่ร้านเห็น"

ปัง!

เขาจับหัวฉันกระแทกกับล็อคเกอร์ด้วยมือเดียว

ตอนนี้เริ่มรู้สึกมึน เหมือนเลือดไม่ไหลเวียน

อกเคลื่อนขึ้นลงแรงเพราะความพยายามหายใจ

"ใคร....ใคร...ที่รู้จักฉัน มันคือใคร พูดมา"

ฉันจะไม่ยอมปริปากบอกเด็ดขาดที่คุณลุงกับเจ้านายเขายื่นมือมาช่วย คนพวกนั้นไม่ควรต้องมาเดือดร้อนเพราะพวกเรา

"ฉันบอกไม่ได้ ฉันอยากรู้ว่า...พี่ฉันอยู่กับคุณมั้ย"

"หึ...บอกไม่ได้ ก็ไม่เป็นไร

เธออย่าเสียใจที่ตัดโอกาสเดียวที่มีของตัวเองทิ้งไป"

ปัง!

เขาผลักหัวฉันกระแทกอีกครั้ง แล้วหันหลังเดินออกไปจากห้อง

ร่างเล็กทรุดฮวบลงอย่างไม่อาจฝืนได้อีกต่อไป ฉันกลัวจนแทบหยุดหายใจ

---------

"มาแล้วครับคุณธิ"

มาเฟียหนุ่มมองดูคลิปจากกล้องวงจรปิดที่เด็กในร้านเอามาให้ เป็นภาพชายคนหนึ่งที่พยายามปิดบังใบหน้ามาส่งหญิงสาวลงจากรถ ห่างจากร้าน SOLAR NIGHT ไป 2 ร้าน

ซึ่งหน้าร้านที่ส่ง ก็เป็นร้านของเขาอีกเช่นกัน

ใครกันที่โง่บรม...และอยากเหยียบหางเขา

"พานังนั่นไปที่โกดัง ไปหาพี่ชายมัน"

---------

@ร้านเหล้าแห่งหนึ่งแถวสีลม

[นาย...เด็กนั่นโดนจับไปแล้ว ผมว่าดูเหมือนจะไม่รอดนะครับ]

"ยังไง"

[ไม่ฉลาดเท่าไร ธิคุณรู้หมดแล้วว่ามีคนส่งมา แต่ยังไม่รู้ว่าเป็นนาย]

"หึ...ยัยเด็กโง่เอ๊ย เสียดายชิบ

ช่างแม่ง จับตาดูไปก่อนอย่าให้มันรู้ แล้วมึงคอยส่งข่าวมา"

[ครับ]

"เรียกไอ้ศักดิ์มา"

รชต พ่อค้ารุ่นเก๋า สั่งบอดี้การ์ดให้ตามลูกน้องที่ทำงานกับเขามาอย่างยาวนาน เรียกมาคุย

"ครับนาย" ชายวัยห้าสิบกว่า เดินเข้ามาพร้อมอาวุธประจำกาย

"ลูกมึงโดนจับไปแล้ว แม่งโง่ชิบหาย เข้าไปโท่งๆ"

"เอ่อ...เจ้าขา...เป็นเด็กซื่อ ลูกจะเป็นอะไรมั้ย นายครับ ผม..." เขาอยากลองขอไปช่วยลูกสักครั้ง

"ไม่ต้อง ลูกมึง ถ้ามันอยากรอด ต้องหาวิธีเอง ถ้ามึงเข้าไป มึงก็ตาย" พ่อค้าวัยกลางคน ไม่อยากเสียลูกน้องฝีมือดีไป

"นายครับ!?"

"มึงไปเตรียมการส่งมอบล็อตต่อไป แล้วอย่าทำให้ผิดพลาด เปลี่ยนเวลาสถานที่ใหม่ด้วย กูไม่ไว้ใจไอ้เมฆา มันอาจพูด"

"ครับนาย"

"ถ้ามึงยึกยัก กูจะเก็บเมียมึงด้วย" เขารู้ว่าถ้าพูดแบบนี้จะกำราบศักดิ์ให้อยู่ในอาณัติได้ทันที

"ครับนาย"

ศักดิ์ ก้มหน้าออกไปจากห้อง ชะตากรรมเขามีเพียงแค่นี้ ยิ่งสู้ เชือกจะยิ่งรัดแน่น เขาจำต้องเลิกกับแม่ของเด็กๆ ที่เขาฝันอยากสร้างครอบครัวด้วย แถมยังต้องลากเมฆามาทำงาน เพื่อรักษาชีวิตเมียไว้

------------

@โกดังท่าเรือตะวันออกของกรุงเทพฯ

ร่างเล็กที่ถูกทำให้สลบ โดนแบกโดยบอดี้การ์ดตัวใหญ่ เธอถูกจับวางกองไว้ที่พื้นกลางลานกว้างนั้น ต่อหน้าพี่ชายที่สลบอยู่ไม่ต่างกัน

ธิคุณ ส่งสัญญาณมือให้ลูกน้อง

ช่วงนี้ เพราะความว่างจัด ทำให้ไม่รู้ว่าจะไปทำอะไรสนุกๆ เพราะหันไปทางไหน ก็มีแต่งานๆๆๆ พอเลิกงาน เขาก็วนมาหาของเล่นใหม่ที่เพิ่งได้

แต่พอวันนี้เจอกับหญิงสาวที่อ้างตัวว่าเป็นน้องไอ้เด็กแว้น เขาเลยว่าน่าสนใจขึ้นมาแล้วล่ะ...

น้ำเย็น 2 ถัง ถูกสาดใส่เด็กสองคน

สะดุ้งขึ้นมาอย่างคนจมน้ำ แล้วโผล่ขึ้นมาหายใจ

เมฆา ที่ได้สติก่อน ค่อยๆ ยันตัวลุกขึ้นมาอย่างทรมานเพราะความเจ็บปวดจากร่างกายที่ช้ำใน

สายตาเล็กหรี่มองอีกร่าง ที่ผมเผ้าปิดหน้าตา เนื้อตัวเปียกปอนไม่ต่างกัน

เพียงใบหน้าเรียวสวยนั้นปัดเส้นผมให้พ้นสายตา เธอลูบน้ำออกจากขอบตาด้วยฝ่ามือเล็ก

"เจ้าขา!!!!!!"

"มึง!!! มึงจับน้องกูมาทำไม!!!!"

เขาตะโกนลั่นอย่างไม่มีแว้บที่คิดคำนวณอะไร ธิคุณจึงเข้าใจทันทีว่านี่คือของจริง

"พี่!!!" หญิงสาวที่ได้ยินเสียงพี่ชาย เธอตั้งท่าจะลุกขึ้นวิ่งไปหา แต่โดนกระชากแขนไว้ โดยบอดี้การ์ดตัวใหญ่

"จุ๊ๆๆๆๆ อย่าใส่ร้าย

กูแค่พาเด็กมาส่งให้

เห็นบอกว่าจะมารับมึงไง"

"ไอ้สัส มึงทำอะไรน้องกู"

"พี่ๆๆๆ ฮือออออ"

ร่างบางร้องไห้ใหญ่โต เธอสงสารพี่ชายจับใจที่เห็นเขาบาดเจ็บ เนื้อตัวช้ำไปหมด

"เอาไงดีเมฆา ปกติถ้ามีผู้หญิงเข้ามาในแก๊ง พวกนายต้อนรับยังไงล่ะ พอดีอยากรู้ว่าเด็กแว้นเขาทำกันยังไง"

"มึง!!! มึงอย่ายุ่งกับน้องกู กู...จะฆ่ามึง!!!"

"จะฆ่ากูหรอ"

ปั่กๆๆๆ

เขาตบหน้าเมฆาด้วยมือซ้ายขวารัวไปมา

กรี๊ด!!!!!

"อย่าทำพี่!!!!!"

"ฮืออออ พี่ๆๆๆ อย่าทำพี่เมฆา...."

"มึงอย่าทำอะไรน้องกู"

"มึงมีอะไรจะบอกกูมั้ยเมฆา น้องมึงน่าจะเป็นสายลับสินะ ไม่น่าจะเป็นคนธรรมดา ขนาดไม่รู้เรื่องอะไร ยังมีออเดอร์สั่งเก็บชื่อกูได้เลย ต้องมีสังกัด...ใหญ่โต..."

"ไม่มี น้องกูไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น มึงอยากรู้อะไร ถามกู"

"มึงมีอะไรที่กูจะอยากได้เล่า ถึงกูจะกินได้หมด...แต่ถ้าตรงหน้ามีให้เลือก เป็นมึงจะเบือนหน้าหนีหรอวะ....ดูสิ...เขาแต่งตัวมาขนาดนี้"

นิ้วหยาบแข็งกร้าน กรีดลงบนใบหน้าสวย ลากลงมายันซอกคอ จนถึงเนินอกขาว

"อย่า....อย่าทำอะไรน้องกู...เจ้าขาไม่รู้เรื่องอะไร...พวกกูไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น"

"เมฆา มึงรู้มั้ยว่า มีคนพยายามทำเรื่องเล็ก ให้เป็นเรื่องใหญ่....มึงว่าใครวะ ช่วยบอกกูหน่อยซิ"

"ไม่มีทั้งนั้น" เมฆารู้ว่านี่คือการเขียนเสือให้วัวกลัวแน่นอน เพราะเขาไม่รู้ว่าใครเป็นคนทำใช่มั้ย เลยเอาน้องสาวมาขู่

"ก็ดี...เดี๋ยวกูไปถามน้องมึงเอง"

"มึง...อย่า...อย่าทำน้องกู...."

"หมดโอกาสแล้วเมฆา

เฮ้ยยยย กูนึกได้แล้ว

อัจฉริยะชิบหาย

กูให้ไอ้เพ้งเป็นคนรีดข้อมูลดีมั้ย ไอ้สัสนั่นคิดจะทำร้ายแฟนพี่กู มึงก็เล่นงานพี่กู งั้นกูว่า กูจับคู่ให้ใหม่ดีกว่า

กูคือกามเทพ

พวกมึง ไปเอาไอ้เพ้งมา

แล้วเรามาดูหนังติดหน้าจอกันเว้ยพวก"

ธิคุณหัวเราะลั่น ลูกน้องรีบไปลากอีกคนที่ถูกจับขังอยู่ในห้องด้านหลัง