บทที่6

"แกทำหน้าให้มันดี ๆ หน่อยจะได้ไหม แค่ทำหน้าให้มีดีกว่านี้จะตายหรือยังไง"เสียงหมดอาลัยของเอกรินทร์ดังขึ้นแต่ทว่าธารน้ำเธอยังคงแสดงสีหน้าเรียบนิ่งอยู่ภายในรถซึ่งตอนนี้ทั้งคู่กำลังเดินทางไปพบกับชายหนุ่มที่เอกรินทร์หมายมั่นที่จะให้ลูกสาวคนโตแต่งงานด้วย

"ธารน้ำ"

"ต้องการอะไรอีก แค่หนูยอดแต่งงานกับผู้ชายที่พ่อหามาให้ยังไม่พอใจอีกเหรอ"หญิงสาวในชุดเดรสสีดำเปิดไหล่หันมามองหน้าของบิดาดวงตาสั่นเครือ

"ถ้าแกยังทำหน้าเหมือนคนใกล้จะตายอยู่แบบนี้ก็อย่าหวังว่าคุณอัคนีเขาจะดีใจยอมลดดอกเบี้ยให้ บ้านกับบริษัทของแม่แกได้ถูกยึดไปแน่"

"นี่พ่อยังเห็นว่าหนูเป็นลูกอยู่ไหม"ชายวัยกลางคนมองหน้าลูกสาวเพียงครู่เดียวก่อนจะหันหน้ามองออกไปยังนอกหน้าต่าง

"พรุ่งนี้เตรียมตัวย้ายกลับเข้ามาอยู่ที่บ้าน ฉันไม่ชอบพูดอะไรซ้ำ ๆ หวังว่าแกจะเข้าใจ"

เปลือกตาสวยปิดลงคำพูดของเธอคงไม่สะท้อนเข้าไปถึงหัวใจของคนฟังข้างกาย ทำไมชีวิตของเธอถึงได้มาเจอเรื่องราวอะไรแบบนี้

ครืด

เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นอยู่ในกระเป๋าใบสวยทำให้หญิงสาวต้องเปิดเปลือกตา ใบหน้าสวยของธารน้ำชะงักไปเมื่อเห็นว่าใครเป็นคนโทรเข้ามา

'พระเพลิง'

ริมฝีปากสวยเม้มเข้าหากันจนเป็นเส้นตรง ตั้งแต่วันนั้นพระเพลิงยังคงติดต่อมาหาแต่ทว่าเธอไม่คิดจะกดรับสายเนื่องด้วยเหตุผลอะไรหลายต่อหลายอย่าง

เธอยังไม่พร้อมที่จะฟังเสียงของเขา ยังไม่พร้อมที่จะเห็นหน้าแม้ว่าตอนนี้จะคิดถึงและโหยหาชายหนุ่มมากที่สุด ภาพที่เขาและเพื่อนสนิทนอนกอดกันกลมบนเตียงนอนยังคอยตามหลอกหลอนเธออยู่อย่างนั้น แม้ว่าจะพยายามตัดใจเตือนตัวเองซ้ำ ๆ ว่ารักของเราสองคนมันจบลงไปแล้ว

ติ๊ด

สุดท้ายแล้วเธอก็เลือกที่จะตัดสายแล้วกดปิดเครื่องเมื่อเห็นว่ารถคันหรูของที่บ้านกำลังเลี้ยวเข้ามาจอดภายในร้านอาหารซึ่งเป็นสถานที่ที่ได้นัดกันเอาไว้

"ทำตัวให้มันดี ๆ ล่ะ อย่าคิดที่จะทำอะไรบ้า ๆ อีก"สีหน้าของเธอกลับมาดูดีริมฝีปากมีรอยยิ้มบาง ๆ หลังจากธารน้ำก้าวขาลงมายืน เธอเดินเคียงคู่บิดาเข้าไปภายในร้านอาหารสุดหรูซึ่งตั้งอยู่ใจกลางเมืองหลวง

"สวัสดีค่ะคุณลูกค้า"

"จองเอาไว้ครับชื่อคุณอัคนี"

"เชิญทางนี้เลยค่ะ"ธารน้ำยืนฟังอยู่อย่างเงียบ ๆ ก่อนเธอและบิดาจะเดินตามพนักงานไปยังโต๊ะอาหารซึ่งอยู่ในห้องรับรองแบบเป็นส่วนตัว

"เชิญห้องนี้เลยค่ะ"

"ครับ"เมื่อพนักงานต้อนรับเดินออกไป เอกรินทร์ก็หันหน้ามามองลูกสาวอีกครั้ง

"อย่าทำให้วิญญาณของแม่แกผิดหวังเข้าใจไหม"

"..."

"ฉันถามว่าเข้าใจไหม"

"ค่ะ หนูเข้าใจ"ชายวัยกลางคนยื่นมือไปเปิดประตูทันทีเมื่อได้ยินคำตอบรับ และเมื่อสองพ่อลูกเดินเข้าไปภายในห้องส่วนตัวของร้านอาหารก็ต้องพบกับร่างสูงใหญ่ในเสื้อเชิ้ตสีดำบุคลิกราวกับผู้ดีมีชาติตระกูลกำลังนั่งรออยู่

เสียงประตูที่ถูกเปิดออกดึงดูดความสนใจทำให้'อัคนี'เงยหน้าหันไปมอง ร่างสูงใหญ่หยัดกายลุกขึ้นยืนทันทีเมื่อผู้มาใหม่เดินเข้าไป 

"สวัสดีครับคุณอัคนี ต้องขอโทษด้วยที่ผมมาช้า"

"ไม่เป็นอะไรหรอกครับ ผมเองก็พึ่งจะมาถึงก่อนหน้าของคุณไม่กี่นาที"ชายหนุ่มผู้มีอายุห่างกว่าเธอไม่กี่ปีกล่าวทำทักทายกับบิดาด้วยน้ำเสียงนุ่มลึกดูอ่อนโยนก่อนชายคนนั้นจะหันมามองหน้าสบตากับเธอผ่านเลนส์ของแว่นสายตาซึ่งอยู่บนใบหน้าของเขา

"นี่ ธารน้ำ ลูกสาวคนโตของผมครับ"เอกรินทร์รีบแนะนำลูกสาวของตัวเองให้รู้จักด้วยสีหน้ายิ้มแย้มราวกับยินดีที่ทั้งสองได้มาพบเจอกัน ก่อนจะหันมาส่งเสียงกระซิบกับลูกสาวของตนเอง

"สวัสดีคุณอัคนีเขาสิ"

"สะ...สวัสดีค่ะ"

"สวัสดีครับ"เสียงทุ้มโทนละมุนของฝ่ายตรงข้ามทำเอาหญิงสาวถึงกับก้มหน้า ธารน้ำอดที่จะยอมรับไม่ได้ว่าอัคนีเป็นผู้ชายที่ดูดีมีรูปลักษณ์ใบหน้าที่ดูหล่อแม้แต่แว่นตาบนในหน้าก็มิอาจบดบังความหล่อเหล่าของชายหนุ่มเอาไว้ได้

ชายหนุ่มดูดีทุกระเบียบนิ้วทำเอาผู้หญิงอย่างเธอเองยังรู้สึกเขินอาย ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้ ทั้งหล่อ ทั้งดูดี 

"เชิญนั่งกันก่อนสิครับ"

"ขอบคุณมากครับ"อัคนียิ้มรับก่อนจะเดินไปเลื่อนเก้าอี้ให้กับหญิงสาว ธารน้ำส่งยิ้มบาง ๆ เป็นการขอบคุณไปให้เขา การกระทำของอัคนีทำเอาหญิงสาวเกิดความประหม่าจนไม่กล้าเงยหน้าสบดวงตาคมเข้มคู่นั้นอีก

"เราจะคุยเรื่องธุระสำคัญหรือว่าจะทานอาหารกันก่อนดีครับ"เอกรินทร์ที่แทบจะอดใจไม่ไหวเอ่ยขึ้นหลังจากได้เห็นปฏิกิริยาเล็กอาการเล็กน้อยจากลูกสาว

"ทานอาหารกันก่อนก็ได้ครับ คุณธารน้ำคงหิวแล้ว"

"อะ...เอ่อ"เธอเริ่มทำตัวไม่ถูกเพราะไม่เคยสัมผัสความอ่อนโยนจากผู้ชายคนไหนมาก่อน แม้แต่แฟนเก่าอย่างพระเพลิงแม้จะดูแลเอาใจใส่แต่ก็ไม่เคยอ่อนโยนกับเธอถึงขั้นนี้เลย

"น้ำแล้วแต่คุณอัคนีค่ะ"

ครอก

ชายหนุ่มบุคลิกดูดียิ้มบาง ๆ ออกมาแต่ทว่าธารน้ำกลับอยากจะซุกใบหน้ามุดดินหนีกับเสียงท้องร้องของเธอที่ดังขึ้นมาไม่ดูเวล่ำเวลา

"ถ้าอย่างนั้นเรามาทานอาหารกันก่อนดีกว่านะครับ คุณธารน้ำทานได้ทุกอย่างไม่แพ้อะไรใช่ไหม"

"ค่ะ น้ำทานได้"อัคนียิ้มรับด้วยความเข้าใจก่อนจะทำการกดกริ่งเพื่อเรียกพนักงานให้เข้ามารับออเดอร์อาหาร

"อยากทานอะไรสั่งได้เลยนะครับ"

"ขอบคุณค่ะ"เธอรับออเดอร์มาเปิดอ่านก่อนจะหันไปสั่งอาหารที่ตนเองต้องการ

"อยากทานอะไรเพิ่มอีกหรือเปล่าครับ"อัคนีถามขึ้นด้วยความเอาใจใส่หลังจากมองอาหารในจานของหญิงสาวพร่องไปเกินครึ่ง ซึ่งเธอสั่งอาหารมาเพียงแค่ไม่กี่อย่าง นั่นก็คือสเต๊กปลากับสลัดผักเท่านั้น

"ไม่เป็นอะไรค่ะ น้ำทานแค่นี้ก็อิ่มแล้ว"หญิงสาวในชุดเดรสตัวสวยตอบอีกฝ่ายด้วยความเกรงใจ ปกติแล้วเธอไม่ค่อยชอบทานอาหารในร้านหรู ๆ แบบนี้สักเท่าไหร่ จะไม่สั่งมาทานเลยก็ไม่ได้เพราะไม่อยากสร้างปัญหาจนเกิดเป็นความรำคาญใจกับผู้ชายแต่งตัวดูดีตรงหน้า

"ถ้าอยากทานอะไรเพิ่มก็บอกได้เลยนะครับ ที่นี่เป็นร้านอาหารของครอบครัวผมเอง"

"ขอบคุณนะคะ"ธารน้ำยิ้มให้กับความใจดีของอัคนี เขาดูใจดีเป็นผู้ชายอบอุ่นซึ่งอยู่ในอุดมคติของผู้หญิงหลายต่อหลายคน