บทที่ 10 รายงานผล

เรื่องการสืบเสาะหาความชอบของสามีนั้นไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะภรรยาที่ไหนเพื่อเอาใจสามีก็ต้องทำ นางจึงได้ข้อมูลมาไม่น้อย

เพียงแต่ข้อมูลพวกนั้นดูเหมือนว่าจะไม่เป็นประโยชน์เลยสักนิด

ท่านอ๋องไม่เคยเรียกร้องสิ่งใดเป็นพิเศษ ในจวนไม่เคยมีการละเล่นงิ้วเหมือนจวนอื่น ท่านอ๋องดื่มชาได้ทุกแบบ ท่านอ๋องไม่เคยตำหนิเรื่องอาหารของพ่อครัว ท่านอ๋องใส่อะไรก็ได้ แต่องครักษ์ให้ย้ำว่าเป็นสีดำจึงไม่มีใครรู้ว่าแท้จริงโปรดสีดำหรือไม่ หากจะถามว่าใครใกล้ชิดที่สุดก็คงเป็นองครักษ์ลู่ผู้นั้น

ไอ้หยา เหมือนเขาจะเป็นคนง่าย ๆ มาก คนแบบนี้เดาใจอยากยิ่งนัก นางจะทำยังไงดีล่ะ อะไรก็ไม่โปรดเป็นพิเศษ เช่นนั้นก็ทำไปเรื่อย ๆ แล้วคอยสังเกตเอาแล้วกัน

หลังจากพยายามมาครบหนึ่งเดือน ในที่สุดนางก็ได้รับอนุญาตให้ร่วมโต๊ะกับเขา นั่นเพราะหลังจากเขากินเสร็จ หยางจื่อเหยียนต้องคอยดูว่าเขากินอะไรมากเป็นพิเศษ ด้วยนางทำอาหารเปรี้ยว หวาน มัน เค็ม ของคาว ของหวาน แตกต่างกัน

เมื่อรู้แล้วนางจะคอยจดเอาไว้ และเพราะนางทำแบบนี้นางจึงมีเรื่องรายงานไทเฮาด้วย กระทั่งนางเริ่มรู้แล้วว่าเขาชอบกินสิ่งใด

ท่านอ๋องชอบกินน้ำหวานที่เย็นชื่นใจเพคะ

ท่านอ๋องชอบตื่นเช้าเพคะ

ท่านอ๋องรักสะอาดเพคะ

ท่านอ๋องไม่ค่อยดื่มสุราเพคะ

ท่านอ๋องชอบอ่านหนังสือในห้องหนังสือ แต่ยังไม่รู้ชนิดหนังสือเพคะ

การรายงานของนางราบรื่นมีเรื่องให้รายงาน และเอาตัวรอดไปในวัน ๆ กระทั่งวันหนึ่งไทเฮามีรับสั่งผ่านทางอาหลัวมาว่า

ไม่ต้องส่งเรื่องไร้สาระมา จงค้นหาเรื่องเป็นประโยชน์น่าสงสัยเท่านั้น

หยางจื่อเหยียนร้อง อ้าว ในใจ ไอ้ห่า ก็ไม่บอกแต่แรกเสียเวลาเขียนอยู่ตั้งเป็นเดือน

นอกจากจะสืบเรื่องพวกนี้แล้ว หยางจื่อเหยียนยังแอบสืบเรื่องเมียเก่าของเขาอีกด้วย บ่าวในจวนผู้หนึ่งที่ทำงานในครัวแอบเล่าให้อาหลัวฟัง