11 สมภารจะลองกินไก่

ทิวัตถ์พ่นลมหายใจออกทันทีที่ประตูห้องปิดลง การกระทำของแพรรดาวันนี้ไม่ทำให้เขาเริ่มคิดจะเป็นสมภารขึ้นมาแล้วในเมื่อไก่วัดตัวนี้มันน่าอร่อยจนเขาแอบกลืนน้ำลายอย่างไม่รู้ตัว

เขานั่งใช้ความคิดอยู่นานว่าตัวเองจะจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไง ยิ่งตอนนี้เขาเองก็เพิ่งจะโสดแต่ไม่รู้ว่าคนที่อยู่ข้างนอกนั้นจะโสดด้วยหรือเปล่า ถ้าแพรรดายังไม่มีเจ้าของมันก็ไม่ผิดอะไรถ้าเขากับเธอจะสานสัมพันธ์กัน แล้วเวลาเดินทางไปทำงานต่างประเทศหรือต่างจังหวัดมันก็คงไม่ใช่เรื่องน่าเบื่อสำหรับเขาอีกต่อ

ตลอดทั้งวันทิวัตถ์แทบไม่มีสมาธิทำงาน ถึงแม้หญิงสาวจะกลับมาสวมสูททับเกาะอกไปแล้วแต่ภาพที่เห็นเมื่อตอนเช้ามันก็ยังคงติดอยู่ในความทรงจำ

“เย็นนี้กลับพร้อมผมนะ แต่อาจจะช้าหน่อย รีบไปไหนหรือเปล่า” เขาโทรศัพท์มาถามแพรรดาเมื่อใกล้เวลาเลิกงาน

“ไม่ค่ะ รดารอกลับพร้อมท่านรองค่ะ”

หลังเลิกงานท่านรองประธานหนุ่มกับเลขาสาวก็ออกจากบริษัทพร้อมกันในขณะที่พนักงานคนอื่นกลับไปแล้ว เขาแวะส่งเธอที่คอนโดมิเนียมอย่างเคยและทำแบบนี้ทุกวันกระทั่งถึงเย็นวันศุกร์

ขณะที่รถจอดติดไฟแดงอยู่แพรรดาก็ได้รับสายจากเพื่อน จากบทสนทนาที่ได้ยินทำให้ทิวัตถ์จับใจความได้ว่าคืนนี้เธอกับเพื่อนนัดกันไปเที่ยวที่ผับเดิมซึ่งเขาก็เคยเจอเธอที่นั่น

ทิวัตถ์มาถึงผับก่อนแพรรดา เขามองไปที่ประตูทางเข้าเป็นระยะ และหวังว่าเธอคงมากับเพื่อนกลุ่มเดิม แต่เลยเวลาที่เขาได้ยินเธอนัดกับเพื่อนไปแล้วครึ่งชั่วโมงแพรรดาก็ยังไม่เข้ามา

“ถ้าจะตั้งหน้าตั้งตารอเขาขนาดนั้นทำไมโทรไปถามเลยล่ะว่าเขาจะมาไหม” อชิระเห็นท่าทางของเพื่อนก็อดจะแซวไม่ได้

“ถ้าไอ้วัตถ์มันโทรไปถามไก่ก็ตื่นกันพอดีสิ มันเพิ่งบอกว่าแอบฟังเขาคุยโทรศัพท์มา”

“แต่กูว่าป่านนี้เขาคงไม่มาแล้วมั้ง นี่มันก็สี่ทุ่มแล้วนะ”

“นั่นสิ กูว่ามึงมองหาใครสักคนก่อนดีไหม คืนนี้จะได้ไม่เหงา” ทีปกรแนะนำเพราะไม่อยากเห็นเพื่อนเอาแต่นั่งจ้องไปที่ประตู

ทิวัตถ์นั่งเงียบแล้วเขาก็ตาเป็นประกายเมื่อเห็นเลขาสาวของตนเดินเข้ามาด้วยชุดเดรสสีดำสายเดี่ยวความยาวเหนือเขา เผยเรียวขายาวสวย

“สวยชะมัดเลยว่ะ ยิ่งใส่สีดำยิ่งสวยถ้าไม่ติดว่ากำลังจะแต่งงานกูคงลงไปชวนคุยแล้ว”

“กูว่าเลขามึงสวยกว่าเรนนี่เยอะเลยว่ะ ดูท่าจะไม่ช้ำเท่าไหร่ ถ้ามึงสนใจก็ลุยเลย”

“มึงก็ยุมันไม่เข้าเรื่องนะไอ้ไนท์ แม่มันยิ่งห้ามอยู่” ทีปกรท้วงเพื่อน

“มึงไม่รู้นิสัยมันหรือไงล่ะอิฐ คนอย่างไอ้วัตถ์ยิ่งแม่ห้ามมันยิ่งทำ”

“เออ จริงสิ กูลืมไปเลย ถ้างั้นกูว่าน้องเลขาคนนี้คงไม่รอด ว่าแต่จะคบกันได้นานไหมเท่านั้นแหละ”

“พนันกันไหมล่ะ” ดนัยหันมาชวนหันมาชวนเพื่อน

“กูว่าไม่เกินสามเดือน” ทีปกรพูดคนแรก

“แต่กูว่าน่าจะนานกว่านั้นนะ อย่างเรนนี่ก็ตั้งครึ่งปีมึงล่ะไนท์คิดว่านานเท่าไหร่” อชิระหันมาถามเจ้าของผับที่เป็นคนเสนอเรื่องพนัน

“กูว่าคนนี้นาน ถ้าเลิกกันก่อนหกเดือนพวกมึงมากินฟรีที่ร้านกูได้ปีหนึ่งเลย”

“มึงก็พูดไปเรื่อย ไอ้วัตถ์มันยังไม่ได้จีบน้องเขาด้วยซ้ำ จะจีบเขาติดหรือเปล่าก็ยังไม่รู้เลย”

“พวกมึงดูสนุกมันมากนะ” ทิวัตถ์ที่นั่งเงียบอยู่นานพูดขึ้น แม้สายตาจะจับจ้องอยู่ที่แพรรดาแต่หูเขาก็ฟังว่าเพื่อนของเขาพูดเรื่องอะไรกันบ้าง

ทั้งสี่คนหยุดคุยกันและมองไปทางแพรรดาซึ่งหญิงสาวกำลังนั่งคุยกับเพื่อนอย่างสนุกสนาน แต่ไม่นานนักเพื่อนของเธอก็กลับออกไป หญิงสาวจึงย้ายมานั่งที่เคาน์เตอร์บาร์ตามลำพัง

“อยู่คนเดียวว่ะวัตถ์ ลงไปเลยไหม”

“ยังก่อน” ทิวัตถ์นั่งมองอย่างใจเย็น เขาแอบมองเธออยู่ด้านบนแบบนี้จึงพอจะเห็นว่าชุดที่เธอใส่นอกจากจะสั้นและรัดรูปจนเห็นไปทุกสัดส่วนแล้ว ด้านหลังยังเปลือยลงไปจนเกือบจะถึงสะโพกกลมกลึง ขนาดมองไกลๆ ยังเห็นว่าเซ็กซี่มาแล้วคนที่อยู่ใกล้พวกนั้นก็คงมองกันเพลินตา

แล้วสาวสวยก็นั่งคนเดียวไม่นานเพราะพอเพื่อนเธอกลับไปไม่ถึงสิบนาทีที่ว่างข้างๆ ก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามานั่งด้วย

“ขอนั่งด้วยคนนะคุณรดา”

หญิงสาวรีบหันมาตามเสียงแล้วเธอก็ยิ้มเพราะจำได้ว่าเขาคือคุณหมอหนุ่มที่เคยเจอกันที่ร้านกาแฟ

“บังเอิญจังเลยนะคะที่เจอคุณหมอที่นี่”

“ครับ มันบังเอิญมาก ผมไม่คิดเลยว่าเราจะได้เจอกันอีก” หลังจากเจอกันวันนั้นเขาก็โทรหาเธอเพื่อนัดออกมาดื่มกาแฟด้วยกันแต่หญิงสาวก็ปฏิเสธด้วยเหตุผลที่ว่าตนเองเพิ่งเริ่มงานใหม่และมีอะไรที่ต้องทำอีกมาก

“ค่ะ รดาก็ไม่คิดว่าเราจะเจอกัน ขอโทษด้วยนะคะที่ไม่รับนัดคุณหมอและไม่ได้โทรหาเลย รดายุ่งกับงานค่ะ”

“แต่วันนี้ไม่ยุ่งแล้วใช่ไหมครับ ถึงออกมานั่งดื่มได้”

“ก็ยังยุ่งอยู่ค่ะ แต่มันเป็นคืนวันศุกร์ก็เลยอยากออกมาพักผ่อนสมอง”

“ทำงานหนักมาตั้งหลายวัน ออกมาพักสมองบ้างก็ดีเหมือนนะครับ”

“คุณหมอมาที่นี่บ่อยไหมคะ”

“นานๆ ครั้งครับ”

“รดานึกว่าคนเป็นหมอจะไม่ออกมาเที่ยวสถานที่แบบนี้เสียอีกนะคะ”

“ทำงานมันเครียดนี่ครับได้ออกมาเที่ยวบ้างก็ถือเป็นการผ่อนคลาย เอาไว้ถ้าเราเครียด จากงานแล้วนัดกันมาดื่มนะครับ”

“ได้สิคะ ว่าแต่หมอมาเที่ยวคนเดียวเหรอคะ”

“ผมมาคนเดียวครับ รดาล่ะ เมื่อกี้ผมเห็นอยู่กับเพื่อนแล้วพวกเธอไปไหนแล้วล่ะครับ”

“พวกนั้นไปหาเพื่อนที่อยู่ร้านถัดไปค่ะ แต่รดาไม่ค่อยสนิทกับเพื่อนกลุ่มนั้นเลยขอนั่งที่นี่ต่อ” เมื่อครู่เพื่อนของเธอสังเกตแล้วว่าทิวัตถ์กำลังมองลงมาเลยทิ้งให้แพรรดาอยู่คนเดียวเพื่อจะเปิดโอกาสให้เผื่อว่าเขาจะเดินลงมานั่งด้วย

“นับว่าผมโชคดีมากนะครับ ที่คืนนี้ได้นั่งดื่มกับสาวสวยอย่างรดา”

“หมอก็ชมเกินไปค่ะ รดาไม่สวยหรอกนี่ก็ว่าอยากจะทำจมูกอีกหน่อย หมอว่าดีไหมค่ะ”

“ผมว่าแบบนี้ก็สวยอยู่แล้วนะครับ แต่ถ้าอยากจะทำเพิ่มก็แล้วแต่ ขอผมดูจมูกใกล้ๆ ได้ไหมครับ”

“ได้ค่ะ” แพรรดายื่นหน้ามาใกล้คุณหมอหนุ่ม เขายกมือขึ้นมาจับไปที่คางของเธอแล้วจับให้เธอเอียงไปซ้ายขวาเพื่อดูรูปหน้าซึ่งเป็นการกระทำปกติเวลาที่ตรวจคนไข้

“รูปหน้าคุณสวยมาก จมูกก็สวยถ้าเอาตามจริงผมไม่อยากให้ทำเพิ่มเลยนะครับ”

“ถ้าไม่ทำเพิ่มรดาก็อดเป็นคนไข้ของคุณหมอสิคะ”

“ไม่เป็นคนไข้ เราก็เป็นเพื่อนกันได้นี่ครับ”

“ขอบคุณนะคะ สำหรับคำแนะนำ”

การกระทำของทั้งสองคนอยู่ในสายตาของทิวัตถ์ตลอด เขาไม่พอใจเป็นอย่างมากที่เห็นว่าแพรรดาให้ผู้ชายคนอื่นถึงเนื้อถึงตัวขนาดนั้น พอเขาเห็นว่าเธอกำลังเดินออกมาจากหน้าเคาน์เตอร์และกำลังเดินไปทางห้องน้ำ ชายหนุ่มจึงไม่รอช้าที่จะลงไปเจอกับเธอ