บทที่ 5 อาบน้ำกับพี่รอง

ตะวันลับฟ้า

ขณะที่จ้าวซือถง ท่านแม่ทัพรองกำลังเอนหลังแช่น้ำร้อนอยู่ในถังไม้ภายในกระโจมของตน ดวงตาคมหลับพริ้มเพื่อผ่อนคลาย ทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนี้ที่จู่ ๆ เขาก็มีน้องสาวโผล่ขึ้นมาหนึ่งคนเสียอย่างนั้น

หากเสียงโวยวายที่ดังนอกกระโจมทำให้เขาต้องลุกพรวดขึ้นตามสัญชาตญาณ มือเอื้อมไปคว้าผ้าถูตัวมาพันรอบเอวสอบไว้ได้ทันกับที่มีร่างหนึ่งวิ่งพรวดพราดเข้ามาภายในห้องอาบน้ำ โดยมีเสียงบ่าวที่ไม่กล้าวิ่งตามเข้ามาอยู่ด้านนอก

“ คุณหนูเจ้าคะ ออกมาเถอะเจ้าค่ะ ”

“ ไม่ออก พวกพี่บังคับข้า เอาอะไรไม่รู้มาถูตัวข้า ข้าเจ็บไปหมดแล้ว พี่รอง ช่วยข้าด้วยเจ้าค่ะ ”

แล้วร่างนั้นก็พุ่งเข้ามาหาเขาพลางกอดเอาไว้แน่น

รองแม่ทัพมึนงงกับสถานการณ์นั้นมากแต่ก็ยังยกแขนขึ้นโอบรัดร่างของผู้ที่จู่ ๆ ก็กลายมาเป็น ‘ น้องเล็ก ’ ของตน

“ เกิดอะไรขึ้น”

“ ก็พวกพี่สาวนั่นน่ะสิเจ้าคะ บอกว่าจะอาบน้ำให้ข้า แล้วก็เอาอะไรไม่รู้มาถูตัวข้าแรง ๆ ข้าไม่ชอบเลย ”

“ พวกข้าแค่จะขัดตัวให้คุณหนูน่ะเจ้าค่ะท่านรองแม่ทัพ เพราะนางไปวิ่งเล่นเปื้อนดินเปื้อนโคลนมาที่ธารน้ำ ”

นางผู้หนึ่งที่อยู่ด้านนอกขยายความให้ฟัง

“ แต่พี่สาวพวกนั้นทำข้าแรง ข้าเจ็บ พี่รองอาบน้ำให้ข้าได้ไหมเจ้าคะ ” คนที่ได้ชื่อว่าน้องเล็กออดอ้อนพลางเบียดกายเข้าไปกอดพี่ชายแน่น ๆ รองแม่ทัพหนุ่มกระอักกระอ่วน

“ มันจะดีเหรอน้องเล็ก ”

“ ดีสิเจ้าคะ นะนะ ข้าไม่อยากให้พี่สาวพวกนั้นอาบน้ำให้เลย มันเจ็บ พี่รองใจดี พี่รองไม่ทำข้าเจ็บหรอก ”

“ เดี๋ยวพี่กำชับพวกนางให้ว่าให้ทำเบา ๆ ”

“ ไม่เอา ข้าอยากอาบน้ำกับพี่รองของข้า นะเจ้าคะพี่รอง ข้าสัญญาว่าจะกวนท่านแค่วันนี้ พรุ่งนี้ข้าจะเป็นเด็กดีอาบน้ำเอง ไม่มากวนพี่รองอีก ” นางออดอ้อน ท่านรองแม่ทัพมุ่นคิ้วนิด ๆ อย่างลำบากใจ

แม้สติปัญญานางจะเท่ากับเด็กเล็ก แต่กายนางเป็นสาวงามสะพรั่ง มันไม่ควรด้วยประการทั้งปวง

แต่นางคิดว่าตัวเองเป็นน้องสาวของเจ้านะ เป็นน้องเล็กของพี่รอง แล้วใครกันล่ะที่ทำให้นางล้มหัวกระแทกจนต้องสูญเสียความทรงจำเช่นนี้

ชดใช้มันเสีย !

เสียงในหัวของเขาทะเลาะกันไปมา

“ นะเจ้าคะพี่รองของน้องเล็ก ”

นางเงยหน้าขึ้นทำตาแป๋วออดอ้อน นั่นทำให้รองแม่ทัพหนุ่มตัดสินใจได้ทันที

“ พวกเจ้ากลับไปก่อน ทางนี้ข้าจัดการเอง ” สั่งออกไปเสียงเข้ม บ่าวรับใช้ที่อยู่ด้านนอกรับคำสั้น ๆ

“ เจ้าค่ะ ”

“ พี่รองใจดีที่สุด ข้ารักพี่รองที่สุดเลยเจ้าค่ะ ”

น้องเล็กยิ้มตาหยีเมื่อได้ดั่งใจต้องการ นางผละออกจากกายกำยำแล้วปลดเสื้อคลุมออก ซึ่งเขาพึ่งจะเห็นว่านางเพียงใช้มันคลุมตัวลวก ๆ แล้ววิ่งหนีออกมาเท่านั้น ไม่รู้เลยว่าที่วิ่งมาจะมีทหารด้านนอกเห็นกันบ้างหรือไม่ และเขาไม่มีเวลาหาคำตอบนั้นให้ตัวเองเพราะเรือนร่างเปลือยเปล่าขาวอวบล่อนจ้อนอยู่เบื้องหน้า

“ แช่น้ำดีกว่า ” นางว่าหน้าตาเฉยราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อนก้าวลงในถังไม้ที่เขาแช่อยู่ก่อนหน้านี้

ท่านรองแม่ทัพตัวแข็งทื่อ ไม่รู้จะทำเช่นไรกับสถานการณ์ตรงหน้าดี

ความเป็นบุรุษรูปงามกำยำอีกทั้งมียศมีตำแหน่ง ทำให้มีสาวงามผ่านเข้ามาไม่น้อย และเขาคิดว่าเขามีความต้านทานต่อความยั่วยวนของอิสตรีได้มากพอ

หากสาวงามตรงหน้าที่พึ่งรู้จักกันไม่เท่าไหร่กลับอยู่ในฐานะน้องสาวที่เขาแตะต้องไม่ได้ ศีลธรรมอันดีบอกเขาว่าห้ามคิด ห้ามรู้สึก

แต่ร่างกายของชายฉกรรจ์มันไม่ได้เชื่อฟังเช่นนั้น ทันทีที่เห็นความขาวอวบ ทรวดทรงยวนเย้าที่สองเต้ากลมกลึง ยอดอกสีอิงเถาชี้ชูชันที่เบื้องหน้า เอวคอดเว้าแล้วผายออกเป็นสะโพกอวบใหญ่ ตรงกลางระหว่างขานางที่ขณะนี้นั่งหันหน้าถ่างขาเล็กน้อยมาทางเขา มีเนินอูมอวบราวหลังเต่าเบียดชิด พาให้คิดซุกซนตามประสาชายว่ามันคงไม่เคยมีใครล่วงล้ำย่างกรายเข้าไปในพูอูมนั้น หากเขาได้ลิ้มลองสอดใส่เล่า...

“ พี่รอง ลงมาแช่น้ำด้วยกันสิเจ้าคะ ”

เสียงใสร้องเรียกทำให้เขาหลุดจากภวังค์ รองแม่ทัพโคลงศีรษะแล้วพรูลมหายใจออกมาหมายบรรเทาความร้อนในกายให้เบาลง

“ ไม่ล่ะ พี่อาบเสร็จแล้ว ”

“ ลงมาเป็นเพื่อนน้องนิดหนึ่งสิเจ้าคะ ”

“ อ่างมันเล็ก ลงไปสองคนพร้อมกันไม่ได้หรอก ”

เขาบอกปัด

“ ได้สิ เดี๋ยวข้านั่งตักท่าน นะเจ้าคะ ลงมาด้วยกัน ” นางไม่พูดเปล่าแต่กลับยืนขึ้นแล้วเดินมาจับแขนเขาพลางดึงกลับไปที่อ่างไม้ด้วยกัน

ลูกกระเดือกใหญ่เลื่อนลึกเมื่อเห็นสะโพกอวบใหญ่จากทางด้านหลัง ผิวขาวราวหิมะของนางพาให้คิดไปไกลว่าอยากจะทำรอยจ้ำแดงให้เกลื่อนผิวเหลือเกิน

เขาเดินตามนางแล้วก้าวลงถังไม้ราวไร้สติ ขณะที่นางเอื้อมมือมาจะกระตุกผ้าถูตัวที่รัดเอวสอบเอาไว้หลวม ๆ มือแข็งแรงของเขาก็คว้าเอาไว้ได้ทัน

“ ไม่ต้อง ”

“ ทำไมล่ะเจ้าคะ เดี๋ยวผ้าก็เปียกหมด ”

“ เปียกก็ไม่เห็นเป็นไร ”

“ เถอะน่า ไม่ต้องถอดหรอก พี่ไม่อยากให้เจ้าเห็น... ” แล้วคำพูดที่เหลือก็ถูกกลืนไว้ตรงนั้นไม่ได้ต่อจนจบประโยค

...พี่ไม่อยากให้เจ้าเห็นแก่นกายชายที่ผงาดง้ำแข็งโด่ มันเหยียดขยายจนกระทั่งดันผ้าออกมาจนตุงโด่ง และมันก็ไม่พลาดไปจากสายตาเด็กที่กำลังอยู่ในวัยช่างสงสัยในร่างสาวแรกรุ่นเช่นนาง