11 มารคอหอย (1)

ในขณะที่มาเรียกำลังจะกระดกเหล้าเข้าปากตามคำสั่งของท่านประธานชาคริต ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ของมาเรียก็ดังขึ้นจึงทำให้มาเรียวางแก้วเหล้าแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู หญิงสาวได้แต่แอบถอนหายใจเพราะคนที่โทรมาก็คือแม่ของท่านประธานนั่นเอง

"ได้ตัวช่วยแล้ว"

มาเรียคิดในใจ

"ขอรับโทรศัพท์ก่อนนะคะท่านประธาน...คุณแม่ของท่านประธานโทรมาค่ะ"

มาเรียบอกกับท่านประธาน ชาคริตได้แต่ถอนหายใจยาวยาวด้วยความหงุดหงิด

ติ๊ด....มาเรียกดรับโทรศัพท์

"สวัสดีค่ะคุณท่าน"

"มาเรียตอนนี้เธออยู่ที่ไหน ?

เสียงของคุณหญิงรัชนีดังมาตามสายโทรศัพท์

"ตอนนี้ดิฉันกำลังมาทำงานให้ท่านประธานอยู่ที่เซฟเฮาส์ของท่านประธานค่ะ...คุณท่านมีอะไรให้ดิฉันรับใช้เหรอคะ"

"ดีถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวฉันจะไปหาเธอกับลูกชายฉันที่เซฟเฮาส์ตอนนี้เลย...ฝากบอกชาคริตด้วยนะให้อยู่ที่เซฟเฮาส์ห้ามไปไหน ฉันกำลังไปหา"

"ค่ะคุณท่าน...ดิฉันจะเรียนท่านประธานให้ค่ะ"

"ดีมาก"

หลังจากที่มาเรียวางสายโทรศัพท์ก็หันหน้ามาบอกท่านประธานทันที

"ท่านประธานคะตอนนี้คุณท่านกำลังมาหาท่านประธานที่เซฟเฮาส์นะคะ"

มาเรียรายงานท่านประธาน

"คุณแม่จะมาทำไม ? ท่านได้บอกเธอไว้ไหม ?

"คุณท่านไม่ได้บอกค่ะ...คุณท่านแค่บอกว่าจะมาหาท่านประธานและดิฉันค่ะ"

"คุณแม่จะมาเรื่องอะไรนะ ?

ชาคริตพูดกับตัวเองเบาเบา

"ท่านประธานยังต้องการให้ดิฉันดื่มวิสกี้เป็นเพื่อนท่านประธานอีกไหมคะ"

มาเรียลอบอมยิ้ม

"ไม่ต้องละ...เดี๋ยวฉันจะไปอาบน้ำจะได้รอต้อนรับคุณแม่ด้วย...เธอเก็บกวาดตรงนี้ให้สะอาดเรียบร้อยด้วยล่ะ !

ท่านประธานหันมาสั่งมาเรีย

"ค่ะท่านประธาน"

ตอนนี้มาเรียอมยิ้มอมชอบใจใหญ่เพราะตัวเองไม่ต้องดื่มแอลกอฮอล์แล้ว

"โอ้ยรอดไป...โชคดีนะที่คุณท่านมาขัดจังหวะได้ทันพอดี คริๆ"

มาเรียรอบถอนหายใจและพูดคนเดียวในขณะที่ท่านประธานชาคริตกำลังเดินขึ้นชั้นสองไปอาบน้ำเตรียมตัวต้อนรับผู้เป็นแม่ที่กำลังเดินทางมาหาลูกชายในไม่ช้า

40 นาทีต่อมา...รถยนต์คันงาม ก็ได้มาจอดเทียบที่เซฟเฮาส์ของท่านประธาน

เมื่อรถยนต์ของคุณหญิงรัชนีจอดสนิทบอดี้การ์ดของท่านประธานก็ได้เปิดประตูรถยนต์ให้กับผู้มาเยือน มาเรียเห็นว่าแม่ของท่านประธานมาถึงแล้วจึงเดินมาหาท่านและออกมาต้อนรับทำตามหน้าที่

"สวัสดีค่ะคุณท่าน"

"สวัสดีจ้ะหนูมาเรีย...ลูกชายฉันอยู่ไหนจ๊ะ"

เมื่อมาถึงบ้านลูกชายก็ถามหาเจ้าของบ้านทันที

"ท่านประธานกำลังอาบน้ำอยู่ด้านบนค่ะเดี๋ยวท่านประธานก็คงจะลงมานะคะ...ท่านกำลังเร่งอยู่ค่ะ "

"ถ้าอย่างนั้นฉันไปรอลูกชายของฉันที่ห้องรับแขกก็แล้วกัน...แล้วเธอก็ตามมาด้วยนะเพราะว่าฉันมีอะไรอยากจะถามเธอหน่อยเกี่ยวกับลูกชายของฉัน !

แม่ของท่านประธานบอกกับมาเรียแล้วคุณหญิงรัชนีก็เดินนำไปทันทีโดยมีมาเรียเดินตาม

เมื่อเดินมาถึงห้องรับแขกคุณหญิงรัชนีก็ไม่รอช้ารีบสอบถามเลขาสาวของลูกชายทันที

"มานั่งใกล้ใกล้ฉันนี่สิมาเรีย "

คุณหญิงรัชนีบอกกับเลขาสาว มาเรียจึงลุกจากโซฟาอีกด้านมันนั่งโซฟาเดียวกันกับคุณหญิงรัชนี

"ค่ะคุณท่านมีอะไรจะสอบถามดิฉันเหรอคะ ?

มาเรียถามอย่างนอบน้อม

"ฉันอยากจะถามว่าวันนี้เธอได้ไปซื้อชุดเครื่องเพชรมูลค่าหลายสิบล้านจริงหรือไม่ !?

คุณหญิงรัชนีถามเลขาของลูกชาย ทันทีด้วยความสงสัยอยากรู้

"ใช่ค่ะ...เนื่องจากว่าดิฉันซื้อชุดเครื่องเพชรชุดเล็กไปให้กับคุณเบนล่าดาราสาวสวยที่กำลังแสดงละครโด่งดังอยู่ในขณะนี้ค่ะ...แล้วท่านประธานเกิดความไม่พอใจ โดยท่านประธานบอกว่าชุดเครื่องเพชรที่ดิฉันซื้อให้กับคุณเบนล่าเล็กเกินไปค่ะท่านประธานก็เลยบอกให้มาเรียไปซื้อมาให้กับคุณเบนล่าเธอใหม่ค่ะ"

มาเรียรายงานไปตามความจริว

"นี่แสดงว่าฉันกำลังจะได้รับข่าวดีใช่ไหมมาเรีย ^_^

ตอนนี้คุณหญิง รัชนีกำลังดีอกดีใจเมื่อรู้ว่าลูกชายของตัวเองเอาใจใส่ดาราสาวสวยคนนี้เป็นพิเศษ

"ก็น่าจะอย่างนั้นนะคะคุณท่าน...ดิฉันก็ไม่กล้าสอบถามท่านประธานหรอกค่ะ...ดิฉันก็แค่มีหน้าที่ทำตามที่ท่านประธานสั่งก็แค่นั้นเองค่ะ"

"แล้วมีอะไรมากกว่านี้ไหม ?

"ท่านประธานกับคุณเบนล่าก็ไปดินเนอร์กันปกตินะคะ แล้วดิฉันก็ซื้อช่อดอกไม้ให้ค่ะตามที่ท่านประธานสั่งและก็ชุดเครื่องเพชร 50 ล้านบาทค่ะ"

"โอ้โหถ้าลูกชายฉันทุ่มทุนสร้างขนาดนี้แสดงว่าดาราสาวที่ชื่อเบนล่าคงจะเป็นคน พิเศษของลูกชายฉันจริงๆนะสิมาเรีย"

ตอนนี้คุณหญิงรัชนียิ้มปลื้มอย่างมีความสุขที่สุดเมื่อรู้ว่าลูกชายของตัวเองกำลังจะเริ่มต้นปลูกต้นรักกับดาราสาวสวย

"ยินดีด้วยนะคะคุณท่านกำลังจะได้ลูกสะใภ้สมใจแล้วค่ะ"

มาเรียสำทับหญิงสาวพูดออกไปทั้งที่ด้านในจิตใจรู้สึกขัดใจเป็นอย่างมาก

"เอ๊ะทำไมเราต้องรู้สึกเจ็บแปล๊บด้วยนะก็แค่วันไหนสแตนป่ะทำไมเราต้องรู้สึกเจ็บนิดนิดด้วยนะเมื่อพูดถึงคู่รักของท่านประธาน"

มาเรียได้แต่คิดในใจ แล้วหญิงสาวก็รีบสลัดความคิดที่ไม่ดีนี้ออกไป

"จำเอาไว้นะมาเรียเธอเป็นแค่คู่นอนวันไนท์สแตนด์จบแล้วแยกย้ายอย่าคิดอะไรให้มันมากเพ้อเจ้อจำเอาไว้อดทนอีกไม่นานผ่านการทดลองงานทำงานที่นี่สามปีก็ไปสมัครงานที่อื่นได้สบายแล้ว ฮึบ !

"คุณแม่ไปหลอกถามอะไรเลขาผมอีกเหรอครับ"

ทันทีที่ลูกชายเดินลงมาจากห้องนอนตัวเองก็แอบต่อว่าผู้เป็นแม่เล็กน้อย

"แม่ไม่ได้หลอกถามอะไรมาเรียเลยนะ แม่ก็แค่ถามบางสิ่งบางอย่างที่มันเกี่ยวกับลูกชายตัวดีของแม่ก็แค่นั้นเอง ถ้าแม่ไม่ถามจากเลขาถ้ารอให้แม่ถามจากลูกชายตัวเองชาตินี้ทั้งชาติแม่คงจะไม่รู้ความจริงความเคลื่อนไหวของลูกแล้วละมั้งก็ มีแต่มาเรียนนี้แหล่ะที่แม่พึ่งพาอาศัยได้บ้างส่วนลูกชายแม่นะชิไม่อยากจะพูด !

ผู้เป็นแม่ พูดแล้วก็ทำหน้างอใส่ลูกชายตัวเอง

"โถ่ ! คุณแม่ครับอย่าพูดแบบนี้สิครับผมเป็นลูกของคุณแม่นะครับ มีอะไรผมจะไม่บอกคุณแม่ได้ยังไงกัน"

ผู้เป็นลูกชายพูดพร้อมกับเดินไปกอดเอวของผู้เป็นแม่อย่างเอาอกเอาใจและหอมแก้มผู้เป็นแม่ฟอร์ดใหญ่

"แก้มคุณแม่ชื่นใจที่สุดเลยครับพ่อกับแม่เสร็จก็มาจุ๊บแม่เลยนะไม่ต้องมาตีเนียนเลยตะกี้ยังว่าแม่อยู่เลย ชิ !!

"ผมไม่ได้ว่าคุณแม่นะคะผมเปล่าเลยผมรักและเคารพคุณแม่ที่สุดเลย ! ครับชาคริตพูดพร้อมกับทำเสียงสูงย่นจมูก

"ที่บอกแม่มาเนี่ยมีเรื่องจริงบ้างหรือเปล่าหลอก...แม่ไม่ใช่ผู้หญิงของลูกนะที่จะคอยมาหลอกแม่และให้กำลังใจแม่แบบเช้าชามเย็นชามแบบนี้ แม่เป็นแม่ของลูกนะ แม่ต้องการความจริงและวันนี้แม่ก็ต้องการถามลูกจริงๆ"

ผู้เป็นแม่เริ่มพูดสีหน้าจริงจังจนตอนนี้มาเรียรู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนเกินในห้องนี้แล้วหญิงสาวจึงขอตัว

"ดิฉันขอตัวก่อนนะคะเชิญคุณท่านและท่านประธานคุยกันตามสบายนะคะเดี๋ยวดิฉันขอรออยู่ด้านนอก นะคะหากคุณท่านและท่านประธานมีอะไรที่จะเรียกใช้ดิฉันดิฉันจะสแตนด์บายรออยู่ด้านนอกนะคะ"

มาเรียบอกอย่างนอบน้อม

"เธอจะไปไหนล่ะมาเรียอยู่ด้วยกันที่นี่แหละ"

เสียงของชาคริตพูดขึ้นขณะที่มาเรียกำลังจะเดินหันหลังออกจากห้องนี้ไป

"เชิญท่านประธานกับคุณท่านดีกว่าค่ะมาเรียเป็นคนนอกถ้าอยู่ด้วยมันดูไม่สมควรและละลาบละล้วงค่ะ"

มาเรียยังคงบอกเสียงเรียบและรักษาระยะห่าง

"ทำไมเรื่องนี้มันจะไม่เกี่ยวกับเธอล่ะ...เรื่องนี้มันเกี่ยวกับเธอโดยตรงต่างหาก!

ท่านประธานพูดน้ำเสียงจริงจังส่วนมาเรียได้แต่ตาเบิกกว้าง