ตอน 2

ลลิดาเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำโรงพยาบาล ก้าวออกไปด้วยมาดสาวสวยโฉบเฉี่ยว ที่ใครต่อใครเดินผ่านเป็นต้องเหลียวหลัง ทึ่งในความสวย ทรวงทรงดีเอวบาง ก้นงอน หน้าท้องแบนราบ ไหล่ตึงหลังตรง หน้าอกพอดี ซุกซ่อนอยู่ในเสื้อผ้าแบรนด์หรู ของที่สตีฟจัดการส่งมาให้ การทำงานครั้งนี้ต้องใช้ของดี เพื่อยกระดับตัวเอง ให้ดูเป็นคุณหนูฐานะดี เตะตาเป็นที่สนใจของผู้ชายสังคมหรู

มือเนียนนุ่มล้วงหยิบแว่นตาอันใหญ่ สวมบนใบหน้าปิดบังซ่อนเร้นจากสายตาผู้คน กระเป๋าคล้องแขนแบรนด์ดัง ก้าวเดินด้วยท่วงท่าสง่างาม

“เอาวะ รีบทำงานรีบจบ จะได้เป็นอิสระ” หลังจากแอบดูลาดเลาอยู่สักพัก เป้าหมายของเธอก็เดินมากับคนของเขา หญิงสาวเดินเร่งรีบผ่านประตูเข้าไป

“อุ้ย !!” กระเป๋าคล้องแขนหล่น ร่างบอบบางชนกับใครบางคน

“เป็นยังไงบ้างครับ” ทันทีที่สมิธ พอล ภควัต เงยหน้าขึ้น เห็นคนที่ตัวเองเดินชน ตรงปากประตู ใบหน้าคมเข้มหยุดชะงัก ดวงตาเข้มเจือด้วยความดุกร้าว จ้องมองดวงหน้าสวยเฉี่ยว ด้วยความตกตะลึง ผู้หญิงคนนี้สวยมากไม่ใช่สวยหวานหากแต่สวยเฉี่ยว สวยจนเขารู้สึกอะไรตื่นตะลึง บางส่วนแผ่ขยายโดยไม่สามารถระงับให้มันอยู่นิ่งได้ เป้ากางเกงคับแน่นจากการพองขยายของบางสิ่ง

“ฉันขอโทษด้วยนะคะ พอดีรีบไปหน่อย นัดคุยงานเอาไว้ ขอโทษจริงๆ ค่ะ” หญิงสาวกล่าวขอโทษอย่างสำนึกผิด

“ผมเองครับเดินไม่ดี คุณเจ็บตรงไหนไหม” เอ่ยถามเสียงทุ้มด้วยความเป็นห่วง ดวงตาจับจ้องอยู่แต่ดวงหน้าสวยเฉี่ยว ไม่วางตาจะวางลงได้อย่างไร ความสวยของเธอดึงดูดจิตใจและความแข็ง ที่กักเก็บไว้อย่างมิดชิด และดูเหมือนมันอยากออกมาโลดเล่นจนปวดหนึบ

“อุ้ย...สายแล้วค่ะ ฉันต้องรีบไป” ลลิดายกข้อมือดูนาฬิกา ทำทีร้อนรนต้องรีบไปตามนัด ก่อนไปแอบทำของบางอย่างหล่นไว้ ราวกับสาวอ่อยหนุ่มด้วยการทำผ้าเช็ดหน้าตก ร่างบอบบางเดินทิ้งสะโพกงอน จากไปด้วยใบหน้ากระหยิ่ม ในที่สุดปลากินเหยื่อ

“บอสครับ” เอกมือขวาอารักษ์ขาความปลอดภัย ก้มลงหยิบบางอย่างขึ้นมาส่งให้เจ้านาย

“แอนนี่ ชลวี” ในกระดาษใบเล็กที่เอกเก็บมายื่นให้ ปรากฏชื่อพร้อมเบอร์โทรศัพท์ “ชื่อเธอ” เขาท่องชื่อที่เห็นบนนามบัตรอยู่ในใจ เก็บใส่กระเป๋าเสื้อสูท ชายหนุ่มลูกครึ่งไทยอิตาลี รูปร่างสูงใหญ่คลี่ยิ้มหล่อเข้ม มองหญิงสาวที่ก้าวเดินไปด้วยความเร่งรีบ ก้นงอนยักย้ายราวจะยั่วตัณหาผู้ชายให้หลอมละลาย

“ใจเต้นแรงชะมัด” อย่าให้เจออีกทีนะแอนนี่ รับรองเธอไม่รอดมือฉันแน่ เธอสวยมาก ตัวหอมกระตุ้นต่อมความอยาก สมิธยกมือขึ้นดมจุดที่ชนกับเธอ

หลังจากเจรจาธุรกิจกับลูกค้า สมิธเดินทางไปต่อกับลูกค้าอีกราย นัดไม่ค่อยซีเรียสมาก แค่ไปร่วมดื่ม และตีกอล์ฟเชื่อสัมพันธ์อันดีต่อกันเท่านั้น ขณะเดินสนทนาอยู่กับลูกค้า สายตาเฉียบคม ที่มองคนแค่ครั้งสองครั้ง สามารถจำได้แม่นยำ ทันใดนั้นจึงเหลือบเห็นสาวสวยรูปร่างดี กลิ่นกระตุ้นหัวใจคนนั้น ใช่ต้องใช่เธอ เขามั่นใจ หญิงสาววาดวงสวิงหวดลูกกอร์ฟอยู่ตรงสนามซ้อมพัตต์กอล์ฟ

ร่างสูงสง่าหล่อฟ้าประทานยืนนิ่งชะงัก ก้าวขาไม่ออก ลืมไปเลยว่าตนกำลังคุยอะไรค้างอยู่กับลูกค้า ชายหนุ่มยืนค้างอยู่หลายวินาที

“คุณสมิธครับ คุณสมิธ” ลูกค้าเรียกอยู่หลายครั้ง หนุ่มหล่อยังนิ่งเฉยสายตามองไปเบื้องหน้า ซึ่งลูกค้าและลูกน้องไม่ทราบว่ามองหาใคร

“บอสครับ มิสเตอร์หยางเรียกครับ” ลูกน้องสะกิดเรียกเจ้านาย

“อ้อ...อ๋อ ครับ เชิญครับเชิญ” ความรู้สึกนักธุรกิจหนุ่มกลับมา จึงหันมาทางลูกค้าพาไปโต๊ะที่จองไว้ ยังไม่วายแอบเหลือบมองผู้หญิง ที่กำลังพัตต์กอล์ฟไม่ละสายตา

ลลิดาวางไม้กอล์ฟ เดินไปเข้าห้องน้ำ ต้องเดินผ่านโต๊ะของสมิธ ฉวยผ้าเช็ดเหงื่อติดไปด้วย จังหวะก้าวเดินผ้าขนหนูพลันหลุดมือ ร่างบอบบางในชุดกีฬา ย่อตัวลงเก็บผ้าเช็ดเหงื่อผืนนั้น

สมิธมองตามก้นงอน กับท่วงท่าก้มเก็บผ้า เวร...เอ้ย ! สายตาปะทะกับหน้าอกคู่สวย ผ่านเสื้อโปโลสีขาว ปลดกระดุมสองเม็ด เห็นชัดเต็มสองตาว่าหน้าอกเธอสวยนูนเด่นมาก เขารู้สึกแข็งปวดหนึบอยู่ในเป้า หญิงสาวเก็บผ้าแล้วเดินเลยไปเข้าห้องน้ำ ทำทีไม่ได้ใส่ใจใครเป็นพิเศษ

“ผมขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับคุณหยาง” เขาขอตัวกับลูกค้าชาวจีน

เหยื่อติดเป็ดแล้ว ลลิดาเดินทิ้งสะโพก นวยนาดเข้าห้องน้ำ ทำทีทำธุระไม่รีบเร่ง เพื่อรอเวลา ยกข้อมือขึ้นดูเวลา จึงได้เดินออกราวกับไม่มีอะไรทั้งนั้น

ร่างสูงใหญ่ก้าวมาขวางเธอ ตรงหน้าห้องน้ำหญิง ลลิดาทำทีเบี่ยงตัวหลบ ไม่ได้ใส่ใจผู้ชายตัวสูงใหญ่

“แอนนี่ ชลวี” เขาเอ่ยชื่อที่เห็นในนามบัตร

“คุณรู้จักชื่อฉัน” ร่างเพียวบางสัดส่วนยวนตาชะงัก ถอยกลับมาถามชายตัวสูงใหญ่

ฉับไวที่เธอหันมาทางเขา มือใหญ่ดันหัวไหล่ เจ้าของร่างสวยสมส่วนเข้าไปในห้องน้ำหญิง

“จะทำอะไร” ลลิดาตกใจกับท่าทางคุกคามชายตัวใหญ่ “คุณเข้ามาห้องน้ำหญิงไม่ได้นะ” ความหวาดหวั่นก่อเกิด ไม่คิดว่าเขาจะคุกคามร้ายกาจถึงเพียงนี้

สมิธล็อกประตูทันที ห้ามใครก็ตามเข้ามาในห้องนี้ “ผมสมิธ พอล ภควัต” ถือโอกาสแนะนำตัวกับสาวสวย

“เราเคยเจอกันด้วยหรือคะ” ลลิดาทำทีจำเขาไม่ได้ ทั้งที่ออกจะโดดเด่นกว่าผู้ชายทุกคนในสายตาเธอ

“เมื่อเช้าเราเพิ่งเจอกันนะแอนนี่” เขาลากเสียงเข้มไม่ต่างกับดวงตา ที่สามารถละลายหัวใจผู้หญิง ทำให้เพศตรงข้ามร้อนรนได้ง่ายดาย

“เมื่อเช้า ?” พริตตี้สาวทำทีเป็นนิ่งคิด “อ้อ...ที่หน้าประตู” สตีฟไม่เห็นมีสัญญาณเตือนว่าอีตาสมิธ รุกหนักน่ากลัวขนาดนี้ จังหวะที่คุยกับเขา พลันดวงตาก้มมองต่ำ พระเจ้า ! สิ่งที่เธอเห็นปะทะกับสายตาหวาดหวั่น อยู่กลางกายสูงใหญ่ ทำให้ลลิดาถึงกับขนลุเกรียว เก็บอาการตกใจเอาไว้ภายใต้ใบหน้าสวยเฉี่ยว ได้แต่สงบอารมณ์ไว้ อย่าสั่นซี้ยายดา หญิงสาวบอกตัวเองอยู่ในใจ อาการของเธออาจจะทำให้งานใหญ่เสีย แล้วเธอก็จะชวดเงินก้อนใหญ่