บทที่ 6

“ผมขอตัวก่อนนะ คุณไก่ เออ...ตาเคียวพ่อมีงานจะคุยด้วย ตามไปที่ห้องทำงานนะ”

คมณ์ว่าหลังจากมื้ออาหารเสร็จสิ้นลง ประมุขของบ้านสาระประสิทธิ์เองก็ขี้เกียจจะฟังคนอวดรวยเหมือนกัน เลยแกล้งลากพาบุตรชายที่ทำหน้าอึดอัดเต็มทีแล้วให้เลี่ยงไปด้วยกัน เขารู้ใจของทั้งภรรยาและบุตรชายคนโตดี แต่เลือกที่จะเข้าข้างคณิน เพราะไม่อยากได้ว่าที่ลูกสะใภ้ขี้คุยแบบนราวัลย์

“อ้าว...จะไปก็ไปคนเดียวสิคุณ ลากตาเคียวไปด้วยทำไม”

กัลยาถึงกับหันขวับมาทำเสียงเขียวใส่สามี พลางหันไปยิ้มให้กับแขกทั้งสองคน

“หนูนาน่ามีเรื่องจะปรึกษาพี่เคียวไม่ใช่เหรอจ้ะ เกี่ยวกับธุรกิจอิมพอร์ต เอ๊กซ์พอร์ต พี่เคียวน่ะเก่งมากนะจ๊ะ ดูตลาดทะลุไปเลย”

“ผมก็คล่องนะครับคุณแม่ คุณนาน่าคุยกับผมก็ได้ คุณพ่อจะคุยธุระเรื่องงานกับพี่เคียวคุณแม่อย่ารั้งไว้เลยครับ ผมเองก็ช่วยได้”

คณาอาสาตัวเองแล้วรีบหันมาไล่พี่ชาย สบโอกาสตอนมารดากำลังอ้าปากค้าง

“ไปสิพี่เคียว ไม่อยากของหวานไม่ใช่เหรอ วันนี้ของหวานเป็นไอศกรีมกะทิ ทั้งพี่กับพ่อไม่ชอบกันทั้งคู่ ไปคุยงานกันเถอะครับ”

“ตาเคน”

มารดาแอบถลึงตาใส่ เมื่อบุตรชายคนโตและสามีหายไปจากโต๊ะอาหารเสียแล้ว หากแต่คณากลับทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ว่าตัวเองทำอะไรผิด เขาหันไปชวนนราวัลย์คุยจ้อเสียเลย

“ว่าไปสิครับน้องนาน่า ต้องการปรึกษาเรื่องอะไรเอ่ย? พี่ช่วยได้นะครับ อ้อ...แต้วภรรยาพี่เองก็เป็นอาจารย์สอนศิลปะนะครับ ลูกศิษย์ศิลปินระดับประเทศเหมือนกัน เราคงคุยกันได้คล่องกว่าที่น้องนาน่าอยากจะคุยกับพี่ชายพี่เยอะเลย”

................................................................................................................................................................

“หึ หึ หน้ามุ่ยเลยนะตาเคียว”

คมณ์กระเซ้าบุตรชายเมื่ออยู่กันแค่สองคนแล้ว คณินส่ายหน้าช้าๆ พลางถอนใจ ยิ่งทำให้บิดาหัวเราะมากขึ้น เขาตบบ่าลูกชายเบาๆ ก่อนจะทรุดลงนั่งที่โซฟาตัวข้างๆ สองพ่อลูกนั่งคุยกันบนโซฟาตัวนุ่มในห้องทำงานของคมณ์ ที่เขาปิดล็อคเสียเลยกันคนอื่นโดยเฉพาะภรรยาของเขา ถ้าเกิดนางอยากจะลากคณินกลับไปอีกรอบ

“คุณแม่น่ะสิครับ เฮ้อ...”

เขาเอนหลังลงกับโซฟาแล้วก็ถอนใจออกมาอีกรอบ คมณ์อมยิ้มแล้วส่ายหน้าบ้างกับความเจ้ากี้เจ้าการของภรรยา

“ปล่อยเขาเถอะ แม่เราน่ะ เดี๋ยวเบื่อก็เลิก”

“สามคนในหนึ่งอาทิตย์นี่นะครับคุณพ่อ ผมว่าคงไม่เลิกง่ายๆ หรอกครับ” คณินบ่น ทำเอาบิดาหัวเราะอย่างถูกใจ

“เราก็หาแฟนสักคนสิ ตาเคียว แม่เราจะได้เลิกยุ่งวุ่นวาย เอาอย่างตาเคนมัน มีเมียไปเสียแล้วแม่เราก็เลิกเคี่ยวเข็ญ แม้ตอนแรกจะไม่ค่อยชอบหน้าแม่แต้วนัก เกี่ยงว่าจนก็เถอะ แต่นานไปแม่เราก็ทำใจได้ ตอนนี้ก็อ่อนให้สะใภ้มากแล้ว พ่อน่ะยังไงก็ได้ ขอให้ลูกของพ่อรักเสียอย่าง พ่อไม่ว่ากัน”

“ผมยังไม่อยากมีครอบครัวนะครับพ่อ” คณินว่า

“ก็คงต้องทนรำคาญแม่เราต่อไปล่ะ จนกว่าแม่เราจะเบื่อ หรือว่าเราจะถูกใจสาวที่แม่เราหาให้สักคน”

คมณ์อมยิ้ม เมื่อมองใบหน้าเครียดๆ ของบุตรชาย ดูเหมือนว่าคณินจะหวงความโสดไว้อย่างเหนียวแน่น และไม่อยากจะเริ่มต้นชีวิตครอบครัวอย่างที่เจ้าตัวว่า แต่เขาเองก็ห้ามภรรยาไม่ได้เสียด้วยสิ

“เมื่อไหร่จะเบื่อล่ะครับ คุณพ่อ ผมจะบ้าตายอยู่แล้วนะครับ”

คณินกุมขมับ คมณ์ถึงกับส่ายหน้าแล้วตบบ่าบุตรชายอีกรอบอย่างปลอบๆ ก่อนจะพูดทีเล่นทีจริงว่า

“อย่างที่บอก ถ้าไม่อยากทนรำคาญก็หาแฟนสักคนสิเคียว หึ หึ เอาแบบหลอกๆ ก่อนก็ได้ แม่เราจะได้เลิกวุ่นวายชั่วคราว ให้ตาเคนมันช่วยหาอีกคนสิ น้องชายเราน่ะ รู้จักคนเยอะ กะล่อนๆ แบบนั้นคงจะช่วยเราได้เยอะเลย”

คณินนิ่งเงียบไป เขาเม้มริมฝีปาก แฟนหลอกๆ อย่างนั้นหรือ ขนาดแฟนจริงๆ เขายังไม่มีเวลาจะไปหา แล้วแฟนหลอกๆ เขาจะไปหาที่ไหนได้ล่ะ เฮ้อ...คงต้องทนให้มารดาเจ้ากี้เจ้าการไปอีกสักพัก จนกว่าเจ้าตัวจะเบื่อเสียแล้วกระมัง

.................

อลิสาถอนใจเมื่ออ่านนิยายที่พลอยพิมพ์ส่งมาให้จบลง หัวคิ้วของเธอขมวดเข้าหากันเลยทีเดียว ไอ้สนุกไหมมันก็สนุกอยู่หรอกนะ แต่ถ้าจะให้เธอเขียนนี่สิ เธอจะเริ่มต้นอย่างไรดีหนอ นิยายสองเรื่องที่พลอยพิมพ์ส่งมาให้ เรื่องหนึ่งเป็นแนวชายรักชาย ส่วนอีกเรื่องเป็นแนวหญิงรักหญิง อลิสากำลังเครียดอยู่ว่าเธอจะทำพล็อตเรื่องอย่างไรกันหนอ ท่าทางจะลำบาก เอ...เธอจะปรึกษาใครกันดีนะ

หญิงสาวปิดหน้าจอ และเอนพิงกับพนักเก้าอี้พลางถอนหายใจ วันนี้เธอก็ไม่ได้ออกไปทานข้าวกลางวัน เพราะอยากอ่านนิยายให้เสร็จ เพื่อจะได้ลงมือทำงานของตัวเองบ้าง เงินหนึ่งหมื่นห้าพันบาทที่บรรณาธิการเสนอให้ เหมือนเป็นแรงบันดาลใจชั้นดีให้กับอลิสา แถมยังเป็นแรงผลักดันให้เธอเครียดเสียอีกด้วย อลิสามองนาฬิกาที่บอกเวลาเกือบบ่ายโมงแล้ว มีเวลาอีกสิบนาที เธอจึงกดโทรศัพท์หาที่ปรึกษาของตัวเองทันที เพราะไม่เห็นว่าพลอยพิมพ์ออนเอ็ม

“จ้า” เสียงงัวเงียทำให้อลิสาเกรงใจ เธออ้ำอึ้งไปเล็กน้อย จนปลายสายต้องขานซ้ำอีกรอบ เหมือนจะรู้ใจเธอนัก

“แป้งเหรอ มีอะไรจ๊ะ พลอยตื่นแล้ว”

“คือว่า เราอยากจะปรึกษาพลอย เกี่ยวกับพล็อตเรื่องน่ะจ้ะ”

“อืม ว่าไปสิ”

พลอยพิมพ์ทรงตัวลุกขึ้นนั่ง เธอแอบปิดปากหาวแบบไม่อยากให้ทางโน้นได้ยินนัก เพราะว่าเธอเองก็เพิ่งจะตื่น เมื่อคืนทำงานยาวจนเกือบถึงหกโมงเช้า

“คือว่า เราจะทำแนวไหนดีนะพลอย นิยายแบบนี้ เขียนลำบาก...เรายังไม่ค่อยคุ้น แต่อ่านแล้วก็สนุกดีนะ”

“อืม...นิยายแนววาย มีอยู่สองแบบ เราส่งไปให้แป้งอ่าน หญิงรักหญิง เรียกว่า Yuri ส่วนชายรักชาย เรียก Yaoi ถ้าเกิดว่าแป้งลำบากใจกับฉากเอ่อ...แสดงความรักมาก แป้งก็เอาแบบขำๆ สิ เอามาจากพล็อตใกล้ตัวก็ได้” พลอยพิมพ์เริ่มแนะนำเพื่อนสนิท

“เอ....”