ตอนที่ 2 จดทะเบียน

ตอนที่ 2 จดทะเบียน

นัดทานอาหารวันที่สอง ครอบครัวมั่นคง

วันนี้คุณปู่ธีระ อยากพาหลานชายมาดูบ้านของเจ้าสาวที่ยินยอมพร้อมใจกันจดทะเบียนสมรสในวันนี้ เจอกันเมื่อวานวันนี้จดทะเบียน แม่เจ้าใครเขาจะเชื่อ มีนาแค่อยากเอาชนะผู้ชายคนนั้นที่หยิ่งยโสเหมือนรังเกียจเธอดูถูกเธอ คิดว่าเธอเป็นปลิงสูบเลือดละมั้งและไอ้สายตาดูแคลนคน มีนมองออกทันที เขาไม่พูดแต่เธอก็รู้อยู่เต็มอก

เธอไม่ได้อยากแต่งงานกับเขาสักหน่อยแต่ถูกบังคับเพราะรักคุณปู่มาก และคุณปู่ธีระป่วยเป็นโรคหัวใจคงจะอยู่ได้อีกไม่นาน เธอสงสารคุณปู่ทั้งสอง เหตุผลที่ฟังไม่ขึ้นแต่มีนาเป็นเด็กกตัญญูรู้คุณคน เช่นนั้นจึงเพิงเฉยเรื่องแบบนี้ไม่ได้

ถึงไม่แต่งงานกับเขายังไงปู่ของเธอก็ต้องหาผู้ชายมาแต่งงานกับหลานสาวเช่นเธอแน่นอน เช่นนั้นชิงแต่งก่อนจะเจอคนไม่ดี ผู้ชายคนนี้ดูก็รู้ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิด ไม่อย่างนั้นคงดูแลคุณปู่ที่อายุเจ็ดสิบกว่าปี ได้ดีขนาดนี้หรอกถึงท่านจะนั่งรถเข็นก็ตาม แต่ดูสายตาของทั้งคู่แสดงถึงความห่วงใยกันและกัน มีนชอบสายตาแบบนี้ดูอบอุ่นและกินใจเหลือเกิน

“นี่เธออยากแต่งงานจนตัวสั่นเลยว่างั้น” คำพูดยียวนกวนบาทาที่เขาพูดเมื่อวานหลังจากเขาขอคุยกับเธอสองต่อสอง เขาจงใจใช้คำพูดดูถูกเธอหวังให้เธอเลิกล้มความคิดที่จะแต่งงานกับเขาเสีย แต่มีนามีหรือจะยอม ไม่มีทางซะละเจอคนหล่อแบบนี้ต้องจัดการให้เข็ด

“ก็ไม่ได้อยากแต่งงานจนตัวสั่นหรอกค่ะ แค่อยากอยู่ใกล้คนหล่อแบบคุณกระชุ่มกระชวยหัวใจขึ้นเยอะ” มีนาพูดทีเล่นทีจริงไอ้ความหล่อนั่นกินขาด แต่สายตาของเขานี่สิแทบจะฉีกร่างน้อย ๆ ของเธอเสียเต็มประดา มีนาอยากจะควักลูกตาของเขาจริง ๆ

“ไม่อยาก แล้วพูดทำไมว่าจดทะเบียน ขอบอกเลยว่าเงินสักบาทฉันก็ไม่ให้” เขาว่าอีกนั่น มีนาแสยะยิ้มทันที

“ฉันมีพอค่ะ ไม่ต้องแบมือขอหรอกหาเองได้” มีนหรือจะยอม เธอมีมือมีเท้าทำงานหาเงินได้เยอะอยู่เหมือนกัน ถึงจะแต่งตัวแค่เสื้อยืด กางเกงขาสั้นรองเท้าผ้าใบ กระเป๋าผ้า ที่ดูเหมือนกะโหลกกะลาแต่เงินเก็บไม่น้อยนะขอบอกเลย

“จำเอาไว้ให้ดี เธอและฉันแต่งงานเพราะถูกบังคับดังนั้น เรื่องส่วนตัวของฉัน เธอไม่มีสิทธิ์มาก้าวก่ายหรือออกความเห็น” ธาม ธารา ประธานหนุ่มหล่อขวัญใจสาวน้อยสาวใหญ่ถูกจับแต่งงานกับผู้หญิงที่เขาไม่ได้รัก เรื่องแรกที่เขาไม่อยากให้เธอวุ่นวายคือเรื่องส่วนตัวของเขา

“ค่ะฉันจะจำใส่ใจเอาไว้ อย่าหลงเสน่ห์ฉันก็แล้วกัน” มีนา สาวสวยสดใสพกพาความน่ารักจนใครต่อใครก็เอ่ยปากชม เธอเป็นสาวมาดมั่นเพราะเป็นแมวมองอันดับหนึ่ง

แต่ความซวยจึงบังเกิด เผอิญว่าปู่ของเธอและเขาตกลงให้ สองบ้านนั้นดองกันทั้งคู่จึงต้องทำตามคำขอร้องของคนแก่ที่ป่วยเป็นโรคหัวใจ และคาดว่าจะอยู่ได้อีกไม่นาน

“ฉันนะเหรอจะหลงเสน่ห์เด็กกะโปโลอย่างเธอ ไม่มีทางแน่นอน” ธามมาดมั่นและมั่นใจผู้หญิงอย่างมีนาไม่มีเสน่ห์ให้เขาหลงใหลสักนิด “แบนก็แบนแบบนี้ใครจะหลง” เขาว่าเสริมก่อนที่จะเดินออกไป

“ตาถั่วจริง ๆ แบนที่ไหนกันออกจะใหญ่ ตาบ้าเอ๊ยเดี๋ยวคอยดูแม่แล้วก็แล้วกันรับรองจะโงหัวไม่ขึ้น” มีน คิดแผนกำราบสามีในอนาคตให้อยู่หมัด ไม่อย่างนั้นพี่ ๆ นายแบบ นางแบบที่เรื่องมากทั้งหลายที่ลืมกำพืดของตัวเอง เธอจะปราบอยู่ได้ยังไง งานหมู ๆ แบบนี้ มีนาสบายหายห่วง

“มีน วันนี้เข้าครัวเองทำอะไรรับแขกเหรอเนี่ยหอมจัง” เมษา พี่สาวพูดขึ้น เพราะเดินเข้ามาในบ้านก็ได้กลิ่นกับข้าวหอมฉุยไปถึงข้างนอก

“อ๋อ ไข่ลูกเขย ต้อนรับว่าที่ลูกเขย ของพ่ออ่ะ พี่เม” มีนา ยิ้มแย้มก่อนลงมือเคี่ยวน้ำราดให้ดูเหนียวเล็กน้อยส่งกลิ่นหอมยั่วน้ำลายพี่สาวได้ดี

“อืม ดีนะไข่ลูกเขย ตานั่นคงจะหัวร้อนแน่ ๆ ว่าแต่ดูท่าจะร้ายไม่เบานะนั่น” เมษา พูดขึ้น เพราะดูท่าทางเขาแล้วเอาเรื่องใช้ได้

“ร้อนไม่กลัวอยู่แล้ว มีนาซะอย่างจัดการได้สบายหายห่วง” มีนา มาดมั่นในตัวเองสูง

“พี่ออกไปรอข้างนอกนะ กลิ่นติดเสื้อผ้าหมดแล้ว แล้วมีนอย่าลืมอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าละไม่งั้นเขาจะว่าเอาได้” เมษาพูดขึ้น เพราะน้องสาวชอบแต่งตัวสบาย ๆ กระโปรงมักไม่ใส่เป็นสาวห้าว มันก็ดูเท่อยู่หรอก แต่ก็ต้องดูหวานบ้างเพื่อให้สามีมองว่าเป็นผู้หญิงไม่ใช่ทอม

“เอ่อ รู้แล้วน่า ออกไปรอข้างนอกเลยไป๋” มีนาจิจ๊ะใส่พี่สาวเล็กน้อย เรื่องชุดจะใส่แบบนี้แหละแกล้งไอ้ขี้เก๊กนั่นสักหน่อย

รถยนต์สีดำคันหรูหราราคาหลายสิบล้านขับเข้ามาจอดเทียบท่าที่หน้าบ้าน หลังไม่ได้ใหญ่โตนักเป็นบ้านปูนสองชั้น สี่ห้องนอน ห้องนั่งเล่น ห้องครัว ห้องโถง และห้องรับประทานอาหาร ข้างๆ บ้านจะเป็นสวนที่ปลูกผักสวนครัวเอาไว้

“เชิญ ๆ มาเข้าไปข้างในบ้านก่อน” คุณปู่ของมีนายิ้มหน้าบานเมื่อเพื่อนสนิทดูว่าอาการจะดีขึ้น คงจะได้กำลังใจดีแน่ ๆ

“หนูมีนละ ทำอะไรอยู่” คำแรกที่คุณปู่ธีระถามก็คือถามหาหลานสะใภ้

“รายนั้นเข้าครัวทำกับข้าวอร่อยนะขอบอกเลย ว่าง ๆ มีนจะเข้าครัวทำให้ตลอดนั่นแหละ” ปู่ก้อง พูดขึ้นหลานสาวทำกับข้าวอร่อยมาก ทำทีไรเขาเจริญอาหารตลอด

“ดี ๆ ว่าแต่เจ้าหน้าที่มาหรือยังละ” ธีระเอ่ยถามก้องเพื่อนสนิท ที่เป็นเพื่อนกันมาไม่ต่ำกว่าห้าสิบปี

“เพิ่งมาถึงเมื่อกี้” ก้องภพพูดกับเพื่อนสนิท

“เดี๋ยวเซนต์ก่อนค่อยทานข้าวนะตาธาม” ธีระเอ่ยขึ้น สีหน้าก็ดูมีชีวิตชีวามากทีเดียว

“ครับคุณปู่” ธาม ตอบรับอย่างว่าง่าย เข็นรถของคุณปู่เข้าไปด้านใน เขาได้กลิ่นอาหารก็ชวนให้หิวข้าวทันที เขายังไม่ได้กินอะไรรองท้องเพราะต้องเร่งเคลียร์เอกสารทั้งหลายที่คั่งข้างเมื่อวานก็จนดึกดื่น เช้าก็ตื่นแต่เช้าเร่งเคลียร์เอกสารอีก

“เม ไปเรียกน้องมาเซนต์เอกสารก่อนเร็ว ๆ” ก้องภพเรียกหลานสาวคนโตให้ไปตามหลานสาวคนเล็กที่ง่วนอยู่ในครัว

“ค่ะคุณปู่” เมษา ตอบรับแล้วเดินตัวปลิวเข้าไปในครัว