2

มารดาของเธอชอบชลธารมากเพราะมีน้ำใจ จึงฝากฝังเธอเอาไว้ให้ชลธารช่วยดูแล มีกับข้าวหรือขนมอะไรก็จะทำให้เขากินทุกวันเหมือนเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน

“แล้วหัวเราไปโดนอะไรมาล่ะนั่นนูนเขียวเชียว”

“ผมตัดหญ้าในสนามน่ะครับ หินเลยกระเด็นใส่” เขาโกหกคำโต

“คิกๆ” เสียงหัวเราะของแก้มใสดังขึ้นเมื่อได้ยินประโยคนั้นของชลธาร

“หัวเราะอะไรของเรา” อนงค์หันไปทำตาดุใส่บุตรสาวที่หัวเราะคิกคักท่าทีไม่เรียบร้อย นั่นทำให้แก้มใสถึงกับหัวหด ในขณะที่ชลธรอมยิ้ม เธอเลยหน้างอใส่เขา

ชายหนุ่มยกมือไหว้ว่าที่แม่ยายในอนาคต ก่อนจะเปิดประตูให้เด็กสาวขึ้นไปนั่งบนรถ หลังจากที่เธอยกมือไหว้บุพการีเรียบร้อยแล้ว

“ทำหน้างอทำไม” ชลธารเอ่ยถาม แต่เขากลับอมยิ้ม มองแก้มป่องๆ ของสาวน้อยแล้วอยากจะหอมสักฟอดสองฟอด แต่เขาเห็นว่าเธอไม่ได้รัดเข็มขัดนิรภัย จึงเป็นโอกาสดีที่เขาจะได้หอมแก้มเธอ

“อุ๊ย!!!” เธออุทานเมื่อแก้มสาวโดนหอมแรงๆ ในขณะที่เขาขยับมารัดเข็มขัดนิรภัยให้

“แก้มหอมดีนะ”

“ตาแก่ฉวยโอกาส” เธอค้อนเขาก่อนจะทำปากยื่น

“ฉันฉวยโอกาสตรงไหน แค่จะรัดเข็มขัดนิรภัยให้เท่านั้น ยายเด็กไม่รู้จักระวังความปลอดภัย”

“ท่านประธานก็กรุณาขับรถให้มันช้าๆ หน่อยสิคะ จะได้ไม่เกิดอันตราย” เธอเรียกเขาเหมือนพนักงานคนอื่นๆ ในบริษัทที่ให้เกียรติเรียกเขาแบบนี้ แต่เรียกเวลาอยากประชดเขาเท่านั้นนะ

“ฉันระมัดระวังในการขับรถเสมอ แต่ก็ต้องปลอดภัยไว้ก่อน” เขาเริ่มขับรถออกไปจากหมู่บ้านอย่างไม่รีบร้อน

“ชิ!” เธอย่นจมูกใส่เขา พอไปถึงที่ทำงานเธอก็ได้รับหน้าที่ให้เป็นแม่สื่อของบรรดาสาวๆ ในบริษัทจนหืดขึ้นคอ

ชลธารเป็นหนุ่มเนื้อหอมที่สาวๆ หมายปอง ใครอยากฝากอะไรไปให้เขาแม้แต่อาหารกลางวันก็ต้องผ่านเธอ เพราะคนในบริษัทเข้าใจว่าเธอมีศักดิ์เป็นหลานของเขา

“มีคนฝากมาให้” เธอยื่นกล่องข้าวน่ารักให้เขาในตอนกลางวัน ผู้หญิงที่ชอบเขาก็นะ ทำอาหารตกแต่งมาสวยงามจนไม่กล้ากิน ที่เธอรู้เพราะแอบเปิดกล่องข้าวของเขาดูนั่นแหละ บางวันเป็นข้าวกล่องน่ารัก แต่ส่วนใหญ่เป็นเมนูเส้นที่เธอนั้นชอบกินเสียเหลือเกิน

“เบื่อจริงพวกเนื้อหอม มีสาวๆ เอาปิ่นโตสีชมพูมาให้ นึกว่าเป็นตุ๊ด”

“ด้านในเป็นอะไรเหรอ” เขาเอ่ยถาม

“ข้าวผัดสมุนไพรเพื่อสุขภาพน่ะค่ะ แต่งมายังกับจะเอาไปให้เด็กกิน น่ารักเกิ๊น”

“แอบเปิดดูเหรอ”

“อุ๊บ! ปะ... เปล่าเสียหน่อย ก็... ก็คนฝากบอกมาน่ะ” เธอยกมือขึ้นอุดปากตัวเอง ที่เผลอตัวให้เขาจับได้ว่าเธอแอบเปิดดูด้านใน

“เด็กเลี้ยงแกะ”

“แอบเปิดดูก็ได้ ก็แค่อยากรู้ว่าสาวๆ ทำมื้อกลางวันมาให้ท่านประธานเป็นอะไรเท่านั้น เพิ่งรู้ว่ารสนิยมของท่านประธานเป็นแบบนี้ ฮ่า ฮ่า ฮ่า” เอาจริงๆ เธอก็นึกขำกับข้าวที่สาวๆ ในบริษัททำมาให้ชลธาร

“มากินด้วยกันสิ”

“ชิ! ไม่เอาหรอกค่ะ เดี๋ยวเป็นคอหอยพอกตาย เขาทำมาให้ท่านประธานกินนะคะ ไม่ใช่ทำมาให้หนูกิน ว้าย!” เธอมัวแต่จีบปากจีบคอต่อล้อต่อเถียงกับเขา มือหนาจึงดึงเธอเข้าไปหา ก่อนจะกดให้นั่งลงบนตักอุ่นๆ

“นี่ปล่อยนะคะ อีตาอาบ้า” เธอดิ้นอึกอัก หน้าแดงเมื่อบั้นท้ายงอนงามเสียดสีกับอะไรสักอย่างที่แข็งเป็นลำอยู่ตรงหว่างขาของเขา ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าอะไร เธอหน้าร้อนเห่อหนักขึ้นกว่าเดิมเมื่อนึกจินตนาการได้ว่ามันคืออะไร

“คนลามก”

“ลามกตรงไหน”

“ก็ไอ้นั่นกำลัง อ๊าย... พูดแล้วกระดากปาก” เธอไม่กล้าพูดแต่หน้าแดงหนักขึ้นกว่าเก่า

“ยายเด็กลามก” เขาบีบจมูกเล็ก ๆ ของเธอ กอดเอวบางเอาไว้ไม่ให้เธอลุกหนีไปไหนได้

“จู่ๆ มาหาว่าแก้มลามกได้ยังไง” เธอทำหน้างอใส่

“ไม่ลามกก็ไม่ลามก เห้อ... ไม่อยากจะพูด” เขาแกล้งถอนใจขณะว่า

“พูดมาเลยค่ะ”

“มากินข้าวกันดีกว่า” เขาเปลี่ยนเรื่อง กักกอดเธอเอาไว้ ก่อนจะใช้อีกมือเปิดปิ่นโตสีหวานออกจากเถา มันไม่ได้มีปิ่นโตเถาเดียว แต่มีหลายเถาเพราะใครๆ ก็อยากฝากของกินอร่อยๆ มาอ่อยชลธารกันทั้งนั้น

“อยากกินอะไรเอาสิ กินด้วยกันไม่ต้องไปซื้อกินหรอก” เขากระซิบบอกด้วยน้ำเสียงเอ็นดู ลมหายใจร้อนๆ ของเขาทำให้เธอต้องย่นคอหนี รู้สึกจั๊กจี้และเขินอายอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

“จะให้กินก็กินค่ะ แต่ให้แก้มไปนั่งเก้าอี้เถอะค่ะ นั่งอยู่บนตักแบบนี้จะไปกินถนัดได้ยังไงกัน”

“นั่งกันแบบนี้แหละอุ่นดี และฉันก็ถนัดด้วย เธอก็แค่ตักกับข้าวมาป้อนให้เขา แล้วก็บอกว่า... ท่านประธานคะ ท่านประธานขา อ้าปากสิคะ เดี๋ยวแก้มจะป้อนเองค่ะ”

“ยี้... ไม่เอาหรอกค่ะ อาเหมือนตาแก่ลามกเลย” เธอทำปากยื่นใส่เขา

“งั้นชิมนี่สิ ของโปรดแก้มไม่ใช่เหรอ” เขาป้อนก๋วยเตี๋ยวผัดซีอิ๋วมาตรงหน้าของเธอ