EP.3 ทำงานวันแรก (1)

เขามองหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอหญิงสาวคนที่เพิ่งจะเสี่ยงตายด้วยกันเมื่อสักครู่นี้ มีแต่พวกนักแข่งคนอื่น ๆ ที่บาดเจ็บในการแข่งขันที่กำลังนั่งทำแผลกันอยู่เต็มไปหมด

"พอเธอฟื้นได้สติก็รีบวิ่งออกไปเลยค่ะ" พยาบาลสาวหน้าสวยคนเดิมเดินมาหยุดตรงหน้าพร้อมกับอธิบายขึ้นด้วยเสียงอ่อนเสียงหวาน

"เห็นเธอบอกว่ามีธุระด่วนค่ะ"

"แต่เธอไม่มีบาดแผล หรืออาการบาดเจ็บอะไรเลยนะคะ"

"คุณฟาเรนไม่ต้องเป็นห่วงเธอหรอกนะคะ" พยาบาลหน้าสวยพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนหวาน และมองตรงมาที่ร่างสูงตรงหน้าของเธอพร้อมกับยิ้มละมุนให้กับเขาอย่างตั้งใจ

"ฉันไม่ได้เป็นห่วงยัยนั่นสักหน่อย" เขากระตุกยิ้ม ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งเก้าอี้ในเต็นท์ปฐมพยาบาล

ฟาเรนถอดเสื้อออกโชว์เรือนร่างกำยำ รอยสักบนแผ่นอกแกร่ง กล้ามท้องแน่นที่ได้มาจากกีฬาต่อยมวย ซึ่งเป็นงานอดิเรกอันแสนจะโปรดปรานของชายหนุ่มเลือดร้อนคนนี้ ไม่ว่าจะต่อยจริงหรือซ้อม ๆ เขาก็ใส่เต็มที่ไม่เคยมียั้งเลยสักครั้ง

ทั้งรูปร่างและความแข็งแรงกำยำของฟาเรนจึงดึงดูดสายตาของสาว ๆ ได้ไม่ยากเลยสักนิด

"เธอช่วยทำแผลให้ฉันหน่อย" สายตาเจ้าเล่ห์เหลือบมองไปทางหญิงสาวอย่างรู้ดีว่าเธอกำลังแอบมองเขาอยู่ตลอดเวลา

เขาเหยียดยิ้มเพราะรู้อยู่แก่ใจว่า เธอกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่

"ได้เลยค่ะคุณฟาเรน" พยาบาลสาวยิ้มออกมาพร้อมกับรีบหยิบอุปกรณ์ทำแผลมา แอบลอบกลืนน้ำลายเมื่อเห็นเรือนร่างกำยำของชายตรงหน้า

"เดี๋ยวฉันจะทำแผลให้อย่างเบามือที่สุดเลยนะคะ" เธอพูดเชิงขออนุญาตเจ้าตัวไป ก่อนจะเริ่มทำแผลให้กับหนุ่มมาดเท่ตรงหน้าด้วยความระมัดระวัง

"ไม่ต้อง!" ฟาเรนหันไปพูดขึ้นด้วยใบหน้านิ่ง ๆ ก่อนจะดึงฝ่ามือของพยาบาลสาวหน้าหวานคนนั้นมากุมเอาไว้แน่น

เขาบีบแน่นมากจนเธอหน้าเสียเล็กน้อยเพราะเจ็บ แต่เธอก็ยังคงพยายามยิ้มสู้

"ฉันชอบความรุนแรง" ชายหนุ่มกัดริมฝีปากเล็กน้อย พูดพร้อมกับเหลือบมองเรือนร่างของเธออย่างพิจารณา

"เธอทำแรง ๆ เลยก็ได้นะ" เขาพูดก่อนจะปล่อยฝ่ามือของพยาบาลสาวออกช้า ๆ เธอกลืนน้ำลายอย่างใจสั่น ๆ

"ได้ค่ะ" เธอพยักหน้ารับและมองเขาด้วยสายตาที่หลงใหลใบหน้าหล่อเหลา ท่าทางดิบเถื่อน

ทางด้านของน้ำขิง

หลังจากที่เห็นว่าเพื่อนรักอย่างไอรีนหายไปกับแฟนเก่าคนดีคนเดียวคนเดิมของเธอแล้ว เพื่อนรักอย่างน้ำขิงเองก็รู้สึกโล่งใจ

เพราะลึก ๆ แล้ว น้ำขิงก็อยากให้ทั้งคู่ปรับความเข้าใจเข้าหากัน

และเธอก็เชื่อว่าไม่มีใครทนเพื่อนเธอได้ดีเท่าวินด์เซอร์แล้วจริง ๆ บนโลกใบนี้

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่วินด์เซอร์กับไอรีนมีปัญหาและเลิกรากัน มันจึงไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรที่จะปล่อยพวกเขาทั้งคู่เอาไว้ด้วยกันเพื่อปรับความเข้าใจ

-บนแท็กซี่-

"จอดตรงหน้าผับนี้เลยค่ะ" เธอเอ่ยบอกกับคนขับแท็กซี่ ก่อนจะเปิดประตูลงจากรถทันทีที่จ่ายเงินเสร็จสรรพ

เนื่องจากวันนี้เป็นวันแรกที่เธอจะได้เริ่มทำงานในผับแห่งนี้เพื่อหารายได้เสริม เนื่องจากทางบ้านประสบปัญหาทางการเงิน (ค่อนข้างหนัก)

"ทำไมวันนี้มันถึงมีแต่เรื่องซวย ๆ เกิดขึ้นในชีวิตของฉันนะ" น้ำขิงเอ่ยออกไปพร้อมกับถอนหายใจรอบที่ล้านแปด

แต่เธอก็ไม่มีทางเลือกอื่น เพราะงานที่นี่ทั้งเงินดีและไม่กระทบกับเวลาเรียนช่วงเช้าอีกด้วย

แม้ว่าเธอเองจะวิ่งทำงานหนักมากจนแทบไม่มีเวลาอ่านหนังสือเตรียมสอบเลย แต่มันก็จำเป็นที่จะต้องดิ้นรนต่อไปเพื่อความอยู่รอดของตัวเองและคนในครอบครัว

เนื่องจากภาระหนี้สินของที่บ้านที่มีกำหนดจะต้องจ่ายทั้งดอกและต้นภายในสิ้นเดือนนี้ งานเสริมที่มีอยู่มันไม่เพียงพอต่อการชำระหนี้นอกระบบที่พ่อเธอเป็นคนกู้มา ซึ่งดอกเบี้ยมันก็โหดมากและลักษณะการทวงหนี้ก็ป่าเถื่อน แถมคนปล่อยกู้ก็อยู่เหนือกฎหมายอีกซะด้วย

แม้ว่าเธอจะพยายามห้ามปรามพ่อแล้วแต่สุดท้ายมันก็ไร้ประโยชน์

ทุกครั้งที่เจ้าหนี้มันมาทวงเงิน ความซวยก็มักจะตกมาอยู่ที่เธอกับพี่สาวอย่างไม่อาจจะหลีกเลี่ยงต่อชะตากรรมที่เกิดจากผู้เป็นพ่อของตัวเองได้เลย