2 เริงรักในรถซูเปอร์คาร์ 1

“ขอบคุณค่ะ สิ่งที่คุณให้จำเป็นสำหรับรังรองมาก อาชีพประชาสัมพันธ์บริษัทโฆษณาจะต้องแต่งตัวดี มีรสนิยม ข้าวของเครื่องใช้ก็ต้องแพงตามไปด้วย ลำพังเงินเดือนรังรองคงไม่พอหรอกค่ะ”

“ผมรู้ไงถึงให้คุณเต็มที่ จะเอาอะไรก็บอกถ้าไม่หนักจนเกินไปผมให้ได้ แต่คุณก็ต้องเต็มที่กับผมเหมือนกันนะ”

“ค่ะ รังรองจะทำงานให้คุ้มกับสิ่งที่คุณให้ เฮ้อ ! รังรองได้แต่สิ่งดี ๆ แต่ก็มีผู้หญิงอีกหลายคนที่สวย แต่ไม่เปิดโอกาสให้ตัวเอง ยอมกินเงินเดือนที่ชักหน้าแทบไม่ถึงหลังอย่างยายนภิส”

“ใครกันนภิส”

จิมมี่ถามพลางขับรถไปส่งหญิงสาวที่คอนโดสุดหรูซึ่งเขาเป็นผู้ออกค่าเช่าให้เดือนละหมื่นกว่าบาท

“ลูกพี่ลูกน้องค่ะเป็นนักโภชนาการ ได้เงินเกือบสองหมื่น รังรองคิดว่าคงไม่พอใช้หรอก แม่นี่สวมเสื้อผ้าไร้ยี่ห้อ กระเป๋ารองเท้าก็ซื้อจากร้านข้างถนน รังรองจะแนะนำผู้ชายดี ๆ ให้ก็ไม่เอา”

“เขาคงชอบชีวิตแบบนั้น ถ้าคุณง่วงหลับไปก่อนเลยนะถึงคอนโดแล้วผมจะปลุก อ้าว ! ที่บ้านโทร. มา ครับ ผมกำลังขับรถอยู่”

เขาสนทนากับโฉมไฉไลผู้เป็นภรรยาที่โทรศัพท์มาถาม แต่รังรองไม่สนใจเพราะยอมรับต่อสภาพของการเป็นนางบำเรอหรือของเล่นไฮโซ แต่เธอหงุดหงิดที่ภรรยาเขาไม่เชื่อใจว่าขับรถ โดยบังคับจิมมี่ให้เปิดเพลงในรถให้ฟังเป็นการพิสูจน์ว่าไม่ได้นอนในห้องกับผู้หญิง

รังรองได้ยินจึงกับบอกกับตัวเองว่าจะหาทางแย่งจิมมี่มาเป็นของเธอให้ได้

นภิศเปิดประตูห้องพักเข้ามาแล้วล้มตัวนอนบนเตียงอย่างสิ้นเรี่ยวแรง พลางนึกถึงเหตุการณ์ที่ช็อกความรู้สึกหลังจากแต่งตัวออกไปทำงานที่โรงแรมในฐานะนักโภชนาการ

ผู้จัดการโรงแรมเรียกเธอไปพบพร้อมกับผู้ร่วมงานทั้งหมด และบอกว่าโรงแรมปิดกิจการเพราะทนรับต่อพิษเศรษฐกิจไม่ไหว

เธอได้รับเงินชดเชย 3 เดือน บัดนี้ยังอยู่ในกระเป๋าถือซึ่งมารดาให้เป็นรางวัลที่เรียนจบมหาวิทยาลัย

‘เรากลายเป็นคนตกงานแล้วหรือนี่ โอ ฝันร้ายที่สุดในรอบยี่สิบสี่ปี เราเพิ่งทำงานได้แค่สองปีเอง’

เธอกลายเป็นคนตกงานไปโดยปริยาย ซึ่งมีแต่ความกังวลเพราะการใช้ชีวิตอยู่ในเมืองหลวงเพียงลำพังจะต้องดิ้นรนเพื่อความอยู่รอด

กลับบ้านสิ !

วูบหนึ่งของความคิดที่บอกว่าให้กลับบ้าน ทว่าเธอกลับส่ายหน้าเมื่อนึกถึงสิ่งที่รออยู่เพราะรู้ว่าถ้ากลับบ้าน ชีวิตวัยสาวจะต้องจบลงทันที

นภิสจะถูกจับให้แต่งงานกับลูกของเพื่อนพ่อที่หมั่นเทียวไล้เทียวขื่อทุกครั้งที่รู้ว่าเธอกลับบ้าน

“บ้า ฉันไม่แต่งงานกับนายเบิ้มเหงือกบานนั่นหรอก”

หญิงสาวทำท่าสะบัดตัวเมื่อนึกถึงเบิ้มลูกชาย อบต. แม้ว่าเขารูปร่างหน้าตาดี แต่ทุกครั้งที่ยิ้มเธอจะขนลุกที่เห็นเหงือกมากกว่าฟัน

‘เราจะบอกพี่รังรองหางานให้หรือ คงไม่มีทาง เขาไม่เคยยื่นมือช่วยเหลือใคร นอกจากมาหาเราเพื่ออวดความมั่งมี’

หญิงสาวรู้นิสัยญาติผู้พี่ดีว่าไม่เคยช่วยเหลือใคร เอาตัวรอดแต่เพียงผู้เดียว และชอบอวดตัวเองสวย ร่ำรวย ใช้ของดีราคาแพง

หญิงสาวยังคงเป็นกังวลกับอนาคตของตัวเองว่าจะเป็นอย่างไร ทว่าเสียงเคาะประตูดังติด ๆ กัน เธอลุกขึ้นไปเปิดประตูด้วยอาการเงื่อนหงอย

“สวัสดีค่ะพี่รังรอง”

หญิงสาวแปลกใจที่เห็นรังรองมาหาซึ่งเธอกำลังนึกถึงพอดี

“สวัสดีจ้ะ พี่จะไปงานที่โรงแรมใกล้ๆ แถวนี้ก็เลยแวะมาหานภิส นี่ เธอดูซิว่าพี่สวมชุดนี้สวยไหม”

รังรองหมุนรอบ ๆ ตัว โชว์เดรสรัดรูปสีม่วงอ่อน คอเว้าลึก สั้นเหนือเข่า ซึ่งเน้นรูปร่างเต็มที่ นภิสยิ้มบาง ๆ เพราะกำลังกลุ้มกับสภาพตกงาน

“สวยค่ะ”

“พี่แต่งหน้าโทนนี้ ปากสีลูกพีช ดีไหมจ๊ะ”

“ค่ะ สวยมาก”

“กระเป๋าใบนี้ รุ่นใหม่คุณจิมมี่เพิ่งสั่งโดยตรงจากเมืองนอกมาให้พี่โดยเฉพาะ แล้วนี่สร้อยทองคำขาวจี้เพชรน้ำดีมาก คุณจิมมี่ซื้อให้พี่”

รังรองโชว์เครื่องประดับให้นภิสดูชัด ๆ แล้วพลิกจี้ให้ล้อเล่นกับแสงไฟจนเกิดประกายวูบวาบ ก่อนจะมองนภิสด้วยสายตาหยามเยาะ

“คุณจิมมี่ไฮโซชื่อดังที่ชอบควงดารา นางแบบใช่ไหมคะ”

“ใช่ คนเดียวกันนั่นแหละ แต่เขาไม่จริงใจกับใคร นอกจากพี่คนเดียว”

“เขามีครอบครัวแล้วนี่คะ ได้ข่าวว่าเมียดุมากด้วย”

“โอ๊ย ! พี่ไม่สนใจหรอก พี่เอาแต่เงินกับความสุขเรื่องบนเตียงอย่างเดียว อีกอย่างพี่ก็มีไฮโซหล่อ รวย ตั้งหลายคน นภิสทำไมหน้าเธอเป็นอย่างนั้นล่ะ ดูไม่ค่อยมีความสุข หรือว่าอิจฉาพี่”

“นภิสไม่ได้อิจฉาพี่หรอกค่ะ เพิ่งตกงาน”

“อ้าว ! ตายจริง พี่เสียใจด้วยนะ เอางี้สวย ๆ อย่างนี้ถ้าอยากอยู่สุขสบาย มีเงินใช้ไม่ขาดมือ พี่จะแนะนำคนรวยให้เอาไหม”