ทาสรัก - 4 ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย !

ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วเริ่มเช็ดตัวให้พี่ลีโอ เริ่มจากตรงที่เขาจับมือฉันไปวางแต่ก็ไม่ใช่ว่าเช็ดตรงความเป็นชายของพี่ลีโอนะ แค่...เอ่อ แค่เช็ดอยู่ใกล้ๆ

ทันทีที่ฉันถูผ้าหมาดๆ ไปมา ท่อนเอ็นของพี่ลีโอมันก็ตั้งชันขึ้นมาซะดื้อๆ จนฉันต้องรีลดึงมือของตัวเองกลับ

“ทำต่อสิ” พี่ลีโอจับมือฉันเพื่อให้ไปวางที่เดิม แต่ฉันเกร็งมือเเาไว้ไม่ยอม

“ทะ ทำไมต้องแข็งแบบนั้นด้วยคะ” ฉันเม้มปากแน่นไม่รู้ว่าตัวเองถามบ้าอะไรออกไปน่าอับอายที่สุดเลยพายเอ้ย!!

“มันคงดีใจที่เจอเธอ”

“พะ พูดบ้าอะไรคะ พะ พายไม่เช็ดตัวให้พี่แล้ว” ฉันลุกขึ้นเพราะพี่ลีโอพูดอะไรก็ไม่รู้ ทำฉันอายจนหน้าแดงหมดแล้ว แต่ยังไม่ได้เดินไปไหนพี่ลีโอก็คว้ามาจับแขนฉันแล้วกระตุก ฉันไม่ทันระวังเลยล้มไปใส่ตัวของพี่ลีโออย่างไม่ตั้งใจ

ใบหน้าของฉันและพี่ลีโออยู่ใกล้กันมากๆ ใกล้ชนิดที่ว่ารับรู้ได้ถึงลมหายใจของอีกฝ่าย

“จะไปไหน ?” ในเวลาพูดริมฝีปากของพี่ลีโอก็จะเสียดสีกับริมฝีปากของฉันไปด้วย การที่พี่ลีโอทำแบบนี้มันทำให้หัวใจดวงน้อยๆ ของฉันเต้นรัว

“พายจะไปทำข้าวต้มมาให้...” ฉันหลุบตาลงต่ำไม่กล้ามองหน้าของพี่ลีโอตรงๆ

“ทำอย่างอื่นให้ฉันดีกว่า” พูดจบพี่ลีโอก็ปล่อยให้ฉันเป็นอิสระ แต่เขาก็ยังไม่ยอมดึงผ้าห่มคลุมท่อนล่างที่กำลังเปลือยเปล่าของตัวเองสักที

“ค่ะ พะ...พี่ลีโอจะกินอะไรคะพายจะทำให้”

“ขึ้นมาตรงนี้หน่อย” คำพูดนี้มันทำให้ใจฉันหวิวๆ ไปชั่วขณะ พี่ลีโอเอามือของฉันไปจับท่อนเอ็นของตัวเองก่อนจะเอามือหนาของตัวเองมาลูบไล้ที่ขาของฉัน

“ตะ แต่พี่ลีโอป่วยอยู่นะคะพายว่า....”

“แล้วยังไงเธอเป็นคนทำไม่ใช่ฉัน ขึ้นมา!!” เสียงของพี่ลีโอเริ่มจะหงุดหงิดเมื่อฉันไม่ยอมทำตามที่เขาสั่ง

“ไม่ได้ค่ะ เอาไว้พี่ลีโอหายป่วยก่อน...”

“งั้นเธอก็กลับไปซะ ฉันจะโทรตามให้ผู้หญิงคนอื่นมาทำแทนเธอเอง !!”

คำพูดของพี่ลีโอมันเหมือนมีมีดมาปักอยู่ตรงกลางหัวใจ มันทั้งจุกจนน้ำตาคลอ

“ทำไมพูดแบบนี้ละคะ...”

“อะไรที่เธอทำไม่ได้ ให้คนอื่นทำแทนฉันผิดตรงไหน ?” พี่ลีโอเหลือบมองฉันด้วยแววตาที่เย็นชา “เธอปฏิเสธเอง”

“เดี๋ยวพายไปทำข้าวต้มมาให้กินดีกว่าค่ะ” ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะเดินออกไปที่ครัว

คอนโดของพี่ลีโอเป็นห้องขนาดใหญ่มีทุกอย่างครบ ต่างจากห้องฉันราวฟ้ากับเหว

ฉันเตรียมของสำหรับทำข้าวต้มให้พี่ลีโอ ป่านนี้ก็คงจะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟแล้วที่ฉันขัดใจ ปกติพี่ลีโอไม่ใช่คนหื่นกามอะไร แต่ไม่รู้ว่าตอนป่วยทำไมถึงได้มีความต้องการแบบนี้ก็ไม่รู้

ในระหว่างที่กำลังต้มข้ามต้มอยู่ จู่ๆ ฉันก็ได้ยินเสียงออดหน้าห้องมันดังขึ้น ไม่รู้ว่าใครมาและฉันก็ไม่กล้าไปเปิด เพราะกลัวจะเจอดุถ้ามีคนอื่นมาเห็นฉันอยู่ในห้องพี่ลีโอแบบนี้

แต่เสียงออดหน้าห้องก็ดังขึ้นมาไม่ยอมหยุด ทำให้ฉันต้องเดินออกจากห้องครัวไปหยุดที่หน้าประตูห้องแล้วส่องตาแมวดูว่าใครกันที่เป็นคนมาหาพี่ลีโอ

หน้าห้องคือผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่าเธอเป็นใครเหมือนกัน มันทำให้ฉันนึกย้อนไปถึงคำพูดของพี่ลีโอก่อนหน้านี้ ขะ เขาเรียกผู้หญิงคนอื่นมาจริงๆ งั้นหรอ แปลว่าเขาไม่ได้มีแค่ฉันใช่มั้ย....

ฉันไม่ได้เปิดประตูให้ผู้หญิงคนนั้นเข้ามาด้านใน แต่เลือกที่จะเดินไปหาพี่ในห้องนอนแทน

“ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วยคะ !!” ฉันยอมรับว่าโกรธถึงแม้จะไม่มีสิทธิ์ขนาดนั้น แต่ฉันก็ห้ามอารมณ์ตัวเองไม่ได้จริงๆ

พี่ลีโอนอนเล่นโทรศัพท์อยู่และทำเหมือนไม่ได้ยินที่ฉันพูดเลยสักนิด

“พี่ลีโอคะ พายพูดกับพี่อยู่นะ !!”

พี่ลีโอเงยหน้าขึ้นมามองฉันแว่บหนึ่ง แต่ก็ไม่พูดอะไรและหันกลับไปเล่นโทรศัพท์เหมือนเดิม

“ไปเปิดประตู” ในที่สุดพี่ลีโอก็ยอมพูดสักที

“ไม่ค่ะ !!”