ทาสรัก - 2 งี่เง่า....

หลังจากมีอะไรกันเสร็จพี่ลีโอก็ออกไปสูบบุหรี่ที่นอกระเบียงห้อง ส่วนฉันก็หอบเสื้อผ้าไปใส่ในห้องน้ำให้เรียบร้อย

“ขะ เข้ามาทำไมคะ พายยังแต่งตัวไม่เสร็จเลยนะ” ฉันสะดุ้งเฮือกเมื่อเห็นพี่ลีโอเดินเข้ามาในห้องน้ำ ตรงกลางลำตัวมีผ้าขนหนูพันรอบเอวอยู่

“จะอาบน้ำ” พี่ลีโอตอบเสียงเย็นๆ ได้ยินแบบนั้นฉันเลยรีบแต่งตัวให้เร็วๆ แล้วเดินออกจากห้องน้ำ เพราะกลัวว่าถ้าทำอะไรชักช้าพี่ลีโอจะหงุดหงิดเอา

ฉันมานั่งรอพี่ลีโอที่โซฟาตัวใหญ่กลางห้อง นั่งเล่นมือถือรอสักประมาณสามสิบนาทีได้พี่ลีโอจึงเดินออกมา เขาสวมใส่กางเกงยีนขาดตรงเข่า และใส่เสื้อยืดสีดำทับด้วยแจ็คเก็ตหนัง มันดูหล่อ ดูเท่ เป็นผู้ชายที่มีเสน่ห์ดึงดูดมากๆ

“มองอะไร ?” ฉันสะดุ้งเมื่อโดนคนตรงหน้าท้วง เพราะเมื่อกี้ฉันเผลอมองพี่ลีโอไปซะนานเลย

“ปะ เปล่าค่ะ เอ่อ พี่ลีโอจะไปไหนหรอคะ”

“คลับ”

“คลับไหนหรอคะ”

“ทำไมฉันต้องบอกเธอ ?”

“ค่ะ พายไม่อยากรู้แล้วก็ได้” ฉันก้มหน้าลงเพราะรู้สึกผิดที่ไปก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวของพี่ลีโอแบบนั้น

“ลุกขึ้น ฉันจะไปส่ง”

ฉันรีบลุกขึ้นเดินตามหลังพี่ลีโอออกไปจากห้อง และลงไปขึ้นรถ จากนั้นพี่ลีโอก็มาส่งฉันที่หอพักแล้วก็ขับรถออกไปเลย

เฮ้อ!! ทำไมมันต้องรู้สึกเจ็บตลอดเวลาแบบนี้ด้วยนะ

ฉันเดินไปซื้อข้าวต้มตรงข้ามหอพัก จะเอาไปให้น้ำหวานน่ะ เพราะเธอป่วยอยู่ ฉัน ซีน น้ำหวาน เราเช่าห้องอยู่ที่หอเดียวกัน ห้องซีนกับน้ำหวานจะอยู่ชั้นล่างส่วนห้องฉันอยู่ชั้นบน

หลังจากเอาข้าวต้มไปให้น้ำหวานแล้วฉันก็เดินขึ้นห้องของตัวเอง ห้องฉันเป็นห้องธรรมดาๆ ไม่มีแอร์ ไม่มีตู้เย็น ไม่มีเครื่องปรับน้ำอุ่น ค่าเช่าเดือนละสองพันห้ารวมค่าน้ำค่าไฟก็เกือบๆ สามพันแน่ะ แต่ค่าเช่าทั้งหมดฉันจ่ายเอง ไม่ได้เดือนร้อนคนในครอบครัว

ฉันทำงานที่ร้านคอฟฟี่ ทำหลังจากเลิกเรียนเป็นแผนกล้างอุปกรณ์น่ะ แต่วันนี้เป็นวันหยุดของฉัน

ตอนนี้หัวใจของฉันมันร้อนรุ่มแปลกๆ พอรู้ว่าพี่ลีโอจะไปเที่ยวคลับ มันก็ทำให้จิตใจของฉันไม่อยู่กับเนื้อกับตัว มันอยากจะแอบตามไปดู อยากรู้ว่าพี่ลีได้ยุ่งกับผู้หญิงคนไหนหรือเปล่า แต่ฉันก็ไม่มีสิทธิ์ เฮ้อ!! ลืมไปแล้วหรอยัยพาย ที่พี่ลีโอพูดเอาไว้

แต่ถึงจะเตือนตัวเองแล้ว หักห้ามใจก็แล้ว สุดท้ายฉันก็มายืนที่หน้าคลับแห่งหนึ่ง ฉันมากับซีน กว่าจะอ้อนให้ซีนพามาได้

“แกไม่รู้ว่าพี่ลีโอไปคลับไหน แล้วเราจะหาเจอได้ยังไงยัยพาย ที่นี่มันกรุงเทพนะ”

“อื้อ ถ้าไม่เจอเราก็กลับกัน”

“ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้วแหละ เฮ้อ!! ความรักมันทำให้แกเป็นได้ขนาดนี้เลยหรอเนี่ย พายนะพาย”

ถึงซีนจะเอาแต่พูดบ่น แต่ก็ยังใจดีพาฉันเข้าออกคลับที่อยู่ในละแวกนี้จนเกือบจะทั่ว แต่ก็ไม่เจอพี่ลีโอ คงจะมาเสียเที่ยว นี่มันก็ดึกแล้วด้วย

“ซีนเรากลับกันเถอะ”

“อื้อๆ”

ฉันเดินผ่านหน้าคลับใหญ่แห่งหนึ่ง ด้านหน้าจะเป็นที่สำหรับเอาไว้นั่งสูบบุหรี่ส่วนมากก็จะมีแต่ผู้ชาย แล้วฉันก็เหลือบไปเห็นพี่กันพอดี เลยรีบเดินหนี

พี่กันคือรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัย เขาชอบตามฉัน พูดง่ายๆ คือจีบ แต่ฉันว่าพี่เขาดูน่ากลัวๆ ไม่น่าเข้าใกล้ยังไงก็ไม่รู้

“น้องพาย มาเที่ยวหรอครับ” ยังไม่ทันที่จะเดินพ้นหน้าคลับ พี่กันโผล่มาดักหน้าฉันกับซีนเอาไว้ แถมยังมองด้วยสายตาหื่นกามอีกต่างหาก

“เรากำลังจะกลับแล้วค่ะ” ซีนตอบก่อนจะรีบดึงฉันให้เดินเลี่ยงไปอีกทาง

“เดี๋ยวพี่ไปส่งก็ได้”

“ไม่เป็นไรค่ะ พายกลับกับเพื่อน” ฉันตอบ

“จะเล่นตัวไปถึงไหนครับน้อง” พี่กันเหมือนจะเริ่มหงุดหงิดที่ฉันปฏิเสธเขามาตลอด

“ผู้หญิงไม่ชอบ มึงดูไม่ออกหรอวะ” จู่ๆ ก็มีเสียงทุ้มเข้มดังขึ้นมาจากด้านข้างของฉัน

ตึกตัก ! ตึกตัก ! ใจมันเต้นรัวโดยที่ฉันยังไม่ได้หันไปมองว่าเป็นใคร แต่ฉันก็จำเสียงนี้ได้ดี ‘พี่ลีโอ’

พี่ลีโอเดินมาหยุดตรงหน้าฉันสายตาเย็นยะเยือกมองฉันก่อนที่จะหันไปประจันหน้ากับพี่กัน

“มึงเสือกทำไมวะ !!” พี่กันถามพี่ลีโออย่างหาเรื่อง

“มึงมีปัญหา ?” พี่ลีกดเสียงต่ำถามพี่กัน

“ถ้ากูมีปัญหามึงจะ....” (ผลัก ปัก) พี่กันยังพูดไม่ทันจบ พี่ลีโอก็ซัดหมัดใส่หน้าพี่กันจนหงายท้องไปเลย

จากนั้นพี่ลีโอก็หมุนตัวกลับมาจ้องฉันตาเขม่งก่อนจะจูงมือฉันออกไปจากตรงนี้ โดยมีซีนตามมาติดๆ

เมื่อเดินมาถึงมุมลับตาคนพี่ลีโอก็สะบัดแขนฉันแรงๆ รู้สึกเหมือนแขนมันจะหลุดออกจากบ่าเลย

“พี่ลีโอทำแบบนี้พายมันเจ็บนะคะ” ซีนรีบมาประคองฉันไว้

“เธอตามฉันมาทำไม ?” คำพูดของซีนไม่ได้ดึงความสนใจจากพี่ลีโอได้เลย ตอนนี้เขากำลังโกรธฉันอยู่

“เอ่อคือพาย....”

“อย่าทำตัวงี่เง่า ฉันไม่ชอบ”

“.....”

“กลับไปซะ อย่าให้ฉันเห็นว่าเธอทำตัวงี่เง่าแบบนี้อีก !!”

พูดจบพี่ลีโอก็เดินกลับไปที่คลับ ฉันได้แต่มองแผ่นหลังของพี่ลีโอไปจนลับตาด้วยความรู้สึกที่มันจุกแน่นในอก

“แกชอบแบบนี้จริงๆ หรอพาย” ซีนถามแล้วถอนหายใจออกมา

จะให้ตอบอีกกี่ครั้งความรู้สึกของฉันมันก็ยังเหมือนเดิม ฉันรักพี่ลีโอ เขาคือรักแรก คือผู้ชายคนแรก ฉันรักพี่ลีโอมากจริงๆ