4.บังเอิญเจอ

ตอนที่ 4.บังเอิญเจอ

22.54 น.

@GB Club

เสียงเพลงดังกระหึ่มไปทั่วคลับสุดหรูใจกลางเมือง เจนนิสตกใจอยู่ไม่น้อยที่เพื่อนรักอย่างลูกน้ำพาเธอมาเลี้ยงเหล้าถึงที่นี่ คลับหรูมีโซนบาร์และโซนเก้าอี้นั่งแลดูสะอาดสะอ้าน แถมลูกค้าแต่ละคนก็แต่งตัวดูดีมีภูมิฐาน คงเป็นร้านที่คัดกระเป๋าเงินลูกค้าจริงๆ

“อ่า ขมอะ เหล้าแพงๆนี่มันก็ไม่ได้ต่างอะไรมากเลยนะเว้ย” เสียงลูกน้ำที่เริ่มเมาได้ที่เอ่ยขึ้นมาส่งผลให้เจนนิสต้องหันไปมอง

“หึ หน้าแดงอะไรเบอร์นั้น” เลขาสาวเอ่ยเเซวเพื่อนสนิท ก่อนจะยกแก้วเหล้าของตัวเองขึ้นมาดื่มบ้าง

“มาร้านแพงๆ ก็กินให้มันคุ้มสิ แกรู้ปะ ฉันทำงานมาทั้งปีเพื่อโบนัสอย่างเดียวเลยนะ” เสียงลูกน้ำบ่นเรื่องงาน แต่เจนนิสก็ชินไปซะเเล้ว ตั้งแต่มาถึงเธอก็นั่งฟังแต่ยัยนี่บ่นอย่างเดียว

“งั้นคืนนี้ไม่เมาไม่กลับนะ”

“ช่ายย ชนนน~”

อึก อึก

“อื้อ แล้วงานใหม่เป็นไงบ้าง ระดับSPP เงินเดือนไม่ใช่น้อยๆเลยนะ” ลูกน้ำหันมาสนใจเรื่องของเพื่อนรักบ้าง เพราะสนิทกันอยู่สองคน จึงไม่แปลกที่จะรู้เรื่องของกันและกันเป็นอย่างดี

“ก็ดีนะ เจ้านายใจดี บริษัทสอนงานละเอียนทุกขั้นตอนเลย”

“เออ ดีแล้วล่ะ ไว้เราเก็บเงินไปขึ้นเรือสำราญกันบ้างดีปะ เผื่อจะได้หนุ่มโสดกลับมาสักคน” คนเริ่มเมาเอ่ยออกมา

“หึ เพ้อเจ้อ”

“อะไรอะ บนเรือสำราญมีแต่คนรวยๆไปเที่ยวไง แกนี่นะ ไม่เข้าใจเอาซะเลย” ลูกน้ำบ่นเจนนิสอย่างไม่จริงจังนัก แม้อายุของพวกเธอจะเข้าใกล้เลขสามขึ้นมาทุกที แต่สองสาวกลับโสดสนิท ไม่คิดมีแฟน

“เดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ ปวดฉี่อะ” เจนนิสไม่ได้ตอบกลับเพื่อน เพราะรู้สึกปวดอยากเข้าห้องน้ำกระทันหัน

“อ่าๆๆ ไปเถอะ ฉันรอนี่แหละ ไม่น่าจะเดินไหวอะ อิอิ”

เจนนิสส่ายหัวเบาๆให้กับคนเมาที่เริ่มเอ่ยแซวตัวเอง ก่อนที่ร่างบางสมส่วนจะลุกขึ้นเดินไปเข้าห้องน้ำตามที่ตัวเองปราถนา

ใช้เวลาไม่ถึงห้านาที หญิงสาวก็ทำธุระส่วนตัวเสร็จ ในระหว่างทางเดินกลับมายังโต๊ะของเธอ ดวงตากลมโตกลับหันไปพบเข้ากับหลังแกร่งที่ตัวเองรู้สึกคุ้นเคยนั่งอยู่บริเวณบาร์ พร้อมกับแก้วค็อกเทลที่เรียงรายอยู่ตรงหน้าของผู้ชายคนนั้น

เจนนิสหยุดชะงัก พินิจพิจารณาอย่างถี่ถ้วน แม้จะเห็นแค่เพียงครึ่งหน้า แต่หญิงสาวก็สามารถจำได้ในทันทีว่าเจ้าของใบหน้าหล่อนั่นคือการันต์ เจ้านายหนุ่มของเธอ

เขามาดื่มคนเดียวงั้นเหรอ….

เจนนิสไม่รอช้าที่จะสาวเท้าเข้าไปทักทายการันต์ ประธานหนุ่มที่เป็นเจ้านายของเธอตามนิสัยส่วนตัวที่เป็นคนอัธยาศัยดีอยู่แล้ว

“สวัสดีค่ะคุณการันต์”

ใบหน้าหล่อค่อยๆหันไปมองเจ้าของน้ำเสียงสดใสที่กำลังยืนยิ้มให้เขาอยู่ ร่างสูงชะงักไปเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าคนที่เดินเข้ามาทักเขาคือลูกน้องในที่ทำงาน เขาไม่คิดว่าจะได้เจอคนรู้จักที่นี่

“อืม เธอก็มาดื่มที่นี่งั้นเหรอ” การันต์ตอบกลับไปตามมารยาท

จริงๆเขาเองก็ไม่ใช่คนที่ชอบดื่มมากมายอะไร เพียงเเต่วันนี้มีบางอย่างรบกวนจิตใจของเขามากเกินไป ชายหนุ่มจึงไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจมาที่นี่

“ค่ะ คุณกันต์มาคนเดียวเหรอคะ?”

“ใช่ ฉันมาคนเดียว”

“สนใจไปนั่งด้วยกันไหมคะ เจนมากับเพื่อนแค่สองคน” เจนนิสเอ่ยชวนแบบไม่ต้องคิด

“ไม่เป็นไร เชิญเธอตามสบาย” ร่างสูงตอบกลับ เขาชอบนั่งชิวๆคนเดียวมากกว่า

“อ่อ โอเคค่ะ งั้นเจนขอตัวก่อนนะคะ” เมื่อเห็นว่าเขาอาจจะอยากอยู่คนเดียว เพราะท่าทางของการันต์ในวันนี้ดูแปลกไปจริงๆ เหมือนเขามีเรื่องทุกข์อยู่ในใจ

“ครับ”

หญิงสาวคลี่ยิ้มให้เขาบางๆก่อนจะเดินออกมาจากบริเวณนั้น เกือบทำตัวให้เขารำคาญไปแล้วไหมล่ะ

“ไปไหนมานาน” เมื่อมาถึงโต๊ะ เสียงคางยานของลูกน้ำก็ดังขึ้น แม้จะชินชากับความขี้เมาของเพื่อนมาตั้งแต่สมัยมหาลัย แต่พอได้มาอยู่ในสถานการณ์จริงเธอกลับขำไม่ออก

ไม่รู้ไปอดอยากปากแห้งมาจากไหน ถึงได้กินดุขนาดนี้!

“เข้าห้องน้ำไง แกไหวปะเนี้ยยย” เจนนิสอดที่จะถามออกมาไม่ได้จริงๆ เพราะตอนนี้ลูกน้ำนั่งพิงไปหลังไปกับโซฟาหรูเป็นที่เรียบร้อยแล้ว นั่นแปลง่าเพื่อนของเธอ…..นั่งตัวตรงไม่ได้แล้ว

“อ่าา แค่นี้ทามอารายฉันไม่ด้ายยหรอกก”

หญิงสาวได้แต่นั่งมองเพื่อนไปอย่างปลงๆ ก่อนที่ลูกน้ำจะพาเธอลุกขึ้นเต้น โยกย้ายไปตามเสียงเพลงคลาสสิค ตอนนี้เจนนิสเองก็เริ่มที่จะกรึ่มเหมือนกัน

สองชั่วโมงผ่านไป….

“ขอโทษนะครับลูกค้า ผมขออนุญาตสอบถามหน่อยนะครับ ลูกค้ารู้จักกับคุณผู้ชายท่านนั้นไหม ครับ” พนักงานหนุ่มเดินเข้ามาหาเธออย่างสุภาพก่อนจะชี้นิ้วไปบริเวณบาร์น้ำ ที่มีร่างของการันต์นั่งฟุ่บหน้าอยู่

พนักงานคงเห็นตอนเธอเดินไปคุยกับเขา…..ถึงได้เดินมาถาม

“อ๋อ ค่ะ ฉันรู้จักเขาค่ะ” เจนนิสที่เริ่มเมาได้ที่รีบตอบกลับพนักงานไป แต่เธอยังมีสติอยู่นะ

“ตอนนี้ดูเหมือนเขาจะเมามากเลย ยังไงรบกวนคุณช่วยไปส่งเขาหน่อยได้ไหมครับ อีกไม่กี่นาทีร้านจะปิดแล้ว”

“อ่า ค่ะ ได้ค่ะ เดี๋ยวฉันจะไปส่งเขาเอง” เธอตอบรับไป สายตาดันเหลือบไปเห็นเพื่อนสาวที่มีสภาพหนักกว่าตัวเองหลายเท่า

เจนนิสพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ แล้วเธอจะไปส่งการันต์ได้ยังไง ในเมื่อเพื่อนของเธอก็มีสภาพไม่ต่างกัน มือบางเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ของเพื่อนรักมาปลดล็อค เพื่อจะหารายชื่อคนที่พอจะสามารถมารับลูกน้ำกลับบ้านในตอนนี้ได้

เเต่เมื่อเห็นรายชื่อของพี่ชายของเพื่อนรัก สีหน้าของเจนนิสกลับกลับเศร้ามสลดลงไปอย่างเห็นได้ชัด เธอไม่รู้ว่าควรกดโทรหาเขาดีไหม

เพราะพี่ชายของลูกน้ำคือแฟนเก่าของเธอ เขาคนนั้นนิสัยคล้ายๆกับการันต์เลย อบอุ่น อ่อนโยน สุขุมเยือกเย็น เธอคบกับ’ลูกนัท’ พี่ขายของลูกน้ำได้ประมาณสามปี แต่กลับต้องเลิกรากันไปเพราะเขาไปเรียนต่อที่อังกฤษ

‘พี่นัท’ สายเรียกเข้าจากโทรศัพท์ของลูกน้ำ ทำเอาเจนนิสหลุดออกจากภวังค์ เมื่อกี้เธอเผลอ….นึกถึงอดีตอีกแล้ว และที่สำคัญ เขากลับโทรสวนเข้ามาพอดี

ติ๊ด!

( ฮัลโหลน้ำ เราอยู่ไหนพี่เห็นเราลงสตอรี่อยู่ร้านเหล้า คงไม่ได้ไปเมาปลิ้นอยู่ที่ไหนใช่ไหม ) น้ำเสียงคุ้นเคยดังแทรกเข้ามาในหูของเจนนิส

เมื่อก่อนเธอยอมรับว่าเคยคิดถึงเขามากกว่านี้ แต่ตอนนี้ไม่แล้วล่ะ อาจจะมีนึกถึงบ้าง เป็นบางครั้งก็เท่านั้น…..

“สวัสดีค่ะพี่นัท ตอนนี้น้ำเมาไปเรียบร้อยแล้วค่ะ”

( เจน….. ) ปลายสายชะงักไปทันทีที่ได้ยินเสียงเธอ เขาเอง….ก็คงจะจำน้ำเสียงของเธอได้เหมือนกันสินะ

“ค่ะ คือพี่นัทสะดวกมารับน้ำกลับไหมคะ ตอนนี้เราสองคนอยู่ที่ GB Club”

( ได้สิ เรารอพี่อยู่นั่นแหละ เดี๋ยวพี่ออกไป ไม่เกิน 20 นาทีถึง ) ลูกนัทไม่รอช้าที่จะออกมาหาสองสาว

ความรู้สึกของเขาที่มีให้เจนนิส มันยังเต็มเปี่ยมอยู่ในนั้นไม่หายไปใน เหตุผลการเลิกรามันเกิดมาจากเรื่องที่ไม่ร้ายแรง เขาไม่คิดด้วยซ้ำว่าจะมีวันนั้น วันที่ความสัมพันธ์ระยะไกลทำให้คนตัวเล็กบอกเลิกเขาไปและทิ้งทุกอย่างเอาไว้เบื้องหลัง

“ค่ะ”

-ยี่สิบนาทีต่อมา-

“เอ่อ สะสวัสดีค่ะ” ทันทีที่ได้เห็นอดีตแฟนเก่าของตัวเองเดินลงมาจากรถ จู่ๆเจนนิสก็เกิดอาการทำตัวไม่ถูก

นี่เป็นครั้งแรกตั้งแต่เลิกกันไปเมื่อหลายปีก่อนที่เธอมีโอกาสได้เจอกับเขา ที่ผ่านมาเธอพยายามหลีกเลี่ยงทุกสถานการณ์ได้ดีมาโดยตลอด แต่วันนี้….มันมีเหตุจำเป็นจริงๆ

“สวัสดีครับ เดี๋ยวพี่ช่วยพยุงยัยน้ำนะ” น้ำเสียงอบอุ่นเอ่ยขึ้นก่อนจะเดินเข้ามาช่วยร่างบางลากน้องสาวของตัวเองที่เมามายไม่ได้สติเข้าไปนั่งในรถ

พรึ่บ~

“ทำไมถึงเมาขนาดนี้เนี่ย” หลังจากที่สามารถวางลูกน้ำไว้เบาะข้างคนขับได้สำเร็จ ลูกนัทก็เอ่ยขึ้นมาเบาๆ

“แหะ เห็นบอกว่าเงินโบนัสออกน่ะค่ะ คงเหนื่อยจากงาน” เจนนิสพยายามพูดคุยกับพี่ของเพื่อนออกไปให้เป็นปกติที่สุด

“ขนาดนั้นเลยเหรอ แล้วเรา….กลับยังไง? ให้พี่ไปส่งไหม” นัทหันมาถาม คนตรงหน้าเขายังคงน่ารักและสวยเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนเลย

ความจริงถ้าเขาไม่บังเอิญเห็นในสตอรี่ไอจีของน้องสาวว่ามาดื่มที่นี่กับเจนนิสเขาก็คงไม่ตัดสินใจกดโทรหาลูกน้ำ นัทยังคงหวังมาตลอดว่าเขากับเจนนิสจะสามารถกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ แม้กระทั่งตอนนี้ผ่านไปหลายปีแล้ว แต่เขาก็ไม่เคยมองใครอื่น

“มะไม่เป็นไรค่ะๆ เดี๋ยวเจนมีธุระต้องไปทำต่อ” เจนนิสยกมือขึ้นมาส่ายอย่างไว เธอไม่อยากตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่าอึดอัดสักเท่าไหร่ แถมเจ้านายของเธอก็ยังนอนเมาหลับอยู่ในคลับนั่นอีก

คงปล่อยการันต์เอาไว้แบบนั้นไม่ได้…

“โอเคครับ ไม่เป็นไร งั้นก็กลับดีๆนะ” นัทเลือกที่จะไม่เซ้าซี้อะไรอีกคนอีก ไว้หลังจากนี้เขาค่อยหาโอกาสมาเจอเธอใหม่

“ค่ะ พี่ก็ขับรถดีๆนะคะ” ใสขณะที่ร่างสูงของนัทกำลังจะเปิดประตูฝั่งคนขับ ใบหน้าหล่อกลับหันมาถามบางอย่างกับเธอ

“เจน….”

“…..ที่ผ่านมาสบายดีหรือเปล่า?”

เจนนิสชะงักไปเล็กน้อย น้ำเสียงของเขายังคงฟังดูอาลัยอาวรณ์ต่อเธออยู่ แต่เจนนิสไม่อยากให้เป็นแบบนั้นอีก มีเหตุผลบางอย่างที่ทำให้เธอตัดสินใจเลิกกับนัท เพราะความรู้สึกลึกๆของเธอ มันบอกว่าเขายังไม่ใช่

“ค่ะ เจนสบายดี” หญิงสาวส่งยิ้มให้เขาบางๆก่อนจะตอบ

“อื้ม ไว้เจอกันนะ” เขาพยักหน้าตอบรับ ก่อนจะก้าวขาขึ้นรถไป

ทิ้งเจนนิสเอาไว้ให้คิดตามไปกับคำพูดของเขา ไว้เจอกันอีก ทั้งๆที่ไม่ได้เจอกันนานมากในรอบหลายปี…..เขากำลังคิดจะทำอะไรอยู่กันแน่