ตอนที่ 20 คู่ขา vs เมีย

เมื่อซื้อของจนครบหมดทุกอย่างตามที่ต้องการแล้วชนิดาจึงเรียกแท็กซี่กลับบริษัทอีกครั้ง หลังจากกลับมาถึงเธอก็ได้แต่นั่งเหนื่อยหอบอยู่ที่หน้าบริษัทก่อน เธอนั่งลงตรงม้านั่งแล้วถอดรองเท้าผ้าใบเพื่อดูแผลที่เท้าปรากฏว่ามันบวมมากแล้วก็แดงมาก ดูเหมือนว่าอาการจะแย่ลงกว่าเดิมแล้ว เย็นนี้ก็คงไม่พ้นต้องไปโรงพยาบาลแน่ๆ คนตัวเล็กได้แต่ถอนหายใจออกมาซ้ำๆเบื่อหน่ายกับสภาพชีวิตที่ต้องมารับบทเป็นคนใช้ให้เจ้านายทั้งสอง ทั้งที่เธอมีหน้าที่เป็นเลขาหน้าที่หลักคือเรื่องทำเอกสารต่างหากไม่ใช่มาเป็นคนเดินซื้อปาท่องโก๋น้ำเต้าหู้อยู่แบบนี้ 

" เจ็บชะมัด ฉันจะโดนตัดขามั้ยเนี่ย? "

คนตัวเล็กบ่นออกไปแล้วนั่งทำใจสักพักจึงเดินขึ้นไปยังชั้นบน พอถึงแล้วก็รีบเอาโจ๊กไปใส่ชาม น้ำเต้าหู้ใส่แก้วแล้วปลาท่องโก๋จัดวางทุกอย่างใส่ในถาดอย่างดีแล้วเธอก็ไม่ลืมที่จะชงกาแฟร่วมไปด้วย เพราะหากหญิงสาวคนนั้นต้องการกาแฟแล้วล่ะก็ เธอจะต้องวนกลับมาอีกรอบหนึ่ง สู้ทำไปให้เลยดีกว่า จบ จบ

เมื่อเดินมาถึงหน้าห้องก็เคาะประตูและเข้าไปข้างในห้อง เธอพบกับราชันย์ที่นั่งทำงานอยู่เงียบๆพร้อมกับปรียาที่นั่งเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่ที่โซฟาตัวแพงนั่น 

" ขออนุญาตค่ะ โจ๊กปาท่องโก๋แล้วก็น้ำเต้าหู้ของคุณปรียามาเสิร์ฟแล้วค่ะ "

" อุ๊ย! ขอบคุณมากเลยนะคะคุณชนิดา ที่เป็นธุระให้ ลำบากแย่เลยนะคะ "

ปรียาพูดกับคนตัวเล็กแล้วสังเกตุว่าราชันย์ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาจากกองเอกสารเลยแม้แต่น้อย เธอจึงเบะปากใส่คนตัวเล็กไปหนึ่งกรุบ ซึ่งอาการที่เธอแสดงออกมามันทำให้ชนิดาหงุดหงิดเธออุตส่าห์หอบสังขารที่ไม่เต็มร้อยไปซื้อของที่ผู้หญิงคนนี้อยากกิน แต่ผู้หญิงคนนี้กลับตอบแทนเธอด้วยการเบะปากใส่ 

" ไม่เป็นไรค่ะ เชิญทานให้อร่อยนะคะ "

หลังจากที่ชนิดากำลังจะหมุนตัวกลับ แล้วเดินผ่านหน้าของปรียาไปแต่ปรียาดันยื่นเท้าออกมาทำให้ชนิดาสะดุดแล้วล้มลงตรงนั้นอย่างแรง 

" โอ้ย!! "

คนตัวเล็กหันไปมองหน้าปรียาอย่างเอาเรื่อง แล้วตัวปรียาเองก็ทำท่าเยาะเย้ยเธอ ด้วยเสียงร้องของคนตัวเล็กทำให้ราชันย์ลุกขึ้นจากเก้าอี้โดยอัตโนมัติแล้วเดินมาหาเธอ เมื่อเดินมาตรงหน้าเธอแล้วเขาก็นั่งลงพร้อมกับถอดรองเท้าของเธอออก 

" คุณ! ทำอะไรปล่อยก่อนค่ะ "

" ล้มไม่ใช่หรอ? ผมก็จะดูข้อเท้าให้คุณไง "

" ไม่เป็นไรค่ะฉันไม่ได้เจ็บอะไร "

ชนิดาที่จะชักเท้ากลับแต่โดนมือหนากุมข้อเท้าเอาไว้ก่อนและดันไปโดนจุดที่เธอเจ็บ นั่นจึงทำให้เธอร้องออกมาอีกครั้ง 

" โอ้ย!! "

" ไหนบอกว่าไม่เป็นไร ผมจับแค่นี้ทำไมต้องร้องเสียงหลงด้วย "

คนตัวเล็กหลบตามองต่ำ เพราะตอนนี้เธอเจ็บมากแล้วก็เหนื่อยมากด้วย เธอยังไม่ได้นอนตั้งแต่เมื่อคืน แล้วเช้านี้ก็ต้องตะลอนไปถึงไหนต่อไหนอีก เสร็จแล้วยังต้องมาโดนปรียาแกล้งขัดขาให้ล้มอีก

ราชันย์เมื่อเขาถอดรองเท้าผ้าใบของคนตัวเล็กออก เขาจึงได้เห็นว่าเท้าของเธอบวมมากและเหมือนเลือดไปกองอยู่ที่เท้าเธอทั้งหมด เพราะมันแดงมากจนน่ากลัว เขาถึงกับตกใจไม่คิดว่าอาการเธอจะหนักขนาดนี้ คิดแบบนั้นก็อดสงสารคนตัวเล็กไม่ได้ 

" ผมจะพาคุณไปโรงพยาบาล "

" ไม่ต้องค่ะ ฉันไปเองได้ไม่รบกวนหรอกค่ะ "

" อย่ามาทำอวดเก่ง "

" ฉันไม่ได้อวดเก่งแต่ฉันไปเองได้จริงๆค่ะคุณไปดูแลแฟนของคุณเถอะ ถ้าคุณมัวแต่มาสนใจฉันอยู่แบบนี้ เดี๋ยวแฟนของคุณจะไม่พอใจเอานะคะ "

คนตัวเล็กพูดประชดเขาด้วยความไม่พอใจ เธอรู้สึกน้อยใจไปหมด ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน 

ปรียาที่เห็นท่าทางของราชันย์ที่ดูเป็นห่วงชนิดาจนเกินคำว่าเจ้านายกับลูกน้อง จึงหาทางกีดกันไม่ให้สองคนนี้ได้อยู่ด้วยกันตามลำพัง

" คุณราชันย์คะ ปรียาว่าปล่อยให้คุณชนิดาไปเองเถอะค่ะ เธอบอกว่าเธอไหวเราก็ไม่ควรไปขัดใจเธอนะคะ "

" ผมขอความเห็นจากคุณหรอ? "

ปรียาเมื่อโดนสวนกลับแบบนั้นก็หน้าชา หน้าแตกแบบหมอไม่รับเย็บ 

" คุณ! คุณพูดจากับแฟนคุณแบบนี้ไม่ดีเลยนะคะ "

ชนิดาเอ่ยเตือนสติเพราะคนเป็นแฟนกันไม่ควรพูดแบบนี้และเธอก็ไม่อยากเป็นต้นเหตุให้เขาทั้งสองคนก็ต้องมาทะเลาะกัน 

ราชันย์เมื่อนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้เขาสวมบทบาทเป็นแฟนกับปรียาอยู่จึงได้สติขึ้นมา แล้วเล่นละครกับปรียาต่อไปให้สมจริง

" ผมขอโทษนะครับปรียา ผมไม่ได้ตั้งใจจะว่าคุณนะ " 

" ปรียาเข้าใจค่ะ " 

" ส่วนคุณ ผมอนุญาตให้คุณไปโรงพยาบาลได้ เดี๋ยวผมจะให้ลีโอกับปีเตอร์บอดี้การ์ดส่วนตัวของผมไปด้วย " 

" ไม่เป็นไรค่ะ ฉันมีคนที่จะพาไปโรงพยาบาลอยู่แล้ว " 

คนตัวเล็กพูดออกไปเพื่อตัดปัญหา เพราะเห็นปรียาที่อยู่ข้างหลังราชันย์กำลังจ้องมองเธออย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อเสียให้ได้

" ใครที่จะเป็นคนพาคุณไปโรงพยาบาล คนอื่นเขาก็ทำงานกันหมด ผมก็ไม่เห็นว่าจะมีใครว่างพาไปสักคน นอกจากบอดี้การ์ดส่วนตัวของผม " 

ราชันย์ยังพยายามที่จะให้เธอไปกับบอดี้การ์ดส่วนตัวของเขา เพราะเขาเป็นห่วงเธออย่างน้อยๆเขาก็ยังพอจะได้ถามไถ่อาการของเธอผ่านทางลูกน้องของเขาเป็นระยะ แต่ถ้าหากว่าเธอไปเองเขาจะไม่มีทางรู้เลยว่าเธอเป็นตายร้ายดียังไง

" คู่หมั้นฉันเองค่ะ "