ตอนที่ 16 ป่าเถื่อนที่สุดNC+++

ราชันย์อุ้มเธอออกมาจากคาเฟ่แล้วเดินไปยังลานจอดรถซึ่งมีรถสปอร์ตคันหรูของเขาจอดรออยู่ก่อนแล้วพร้อมกับบอดี้การ์ดสองคน

" วันนี้กูจะขับรถไปเอง พวกมึงกลับไปได้แล้ว "

บอดี้การ์ดโค้งคำนับให้เขาแล้วออกไปจากตรงนั้น หลังจากนั้นเขาก็จับคนตัวเล็กยัดเข้าไปในรถสปอร์ตคันหรูของเขา 

" คุณ แต่ว่าฉันเอารถมานะคะ คุณไม่จำเป็นที่จะต้องไปส่งก็ได้ "

" แล้วคุณขับรถได้หรอ เท้าเจ็บขนาดนั้น "

ที่เขาพูดก็ถูก เธอจะขับได้ยังไงเจ็บแบบนี้

" เดี๋ยวฉันให้คนขับรถที่บ้านมารับก็ได้ค่ะ คงไม่รบกวนคุณหรอก เปิดประตูให้ด้วยค่ะฉันจะลง " 

" อย่าขัดใจผมชนิดา เพราะผมจะไม่รับประกันความปลอดภัยของคุณ " 

คนตัวเล็กได้แต่นั่งนิ่ง เมื่อไหร่ที่เขาพูดชื่อจริงของเธอขึ้นมาเป็นอันรู้กันว่าเขากำลังโมโหซึ่งไม่เป็นการดีแน่ที่เธอจะไปแหย่รังแตนในตอนนี้ จึงได้แต่นั่งนิ่งๆ แล้วเขาก็ขับรถออกไปโดยที่ไม่พูดอะไรกับเธอเลยสักคำ แล้วก็ไม่ถามทางไปบ้านของเธอด้วย จนตอนนี้รถสปอร์ตคันหรูได้วิ่งมาหยุดอยู่ที่คอนโดมิเนียมสุดหรูแห่งหนึ่ง

" คุณพาฉันมาที่นี่ทำไมคะ และที่นี่ที่ไหนบ้านฉันไม่ได้อยู่ทางนี้นะคะ " 

" แล้วใครบอกว่าผมจะไปส่งคุณที่บ้านหรอ " 

" อ้าว!! หมายความว่ายังไง งั้นก็แสดงว่าคุณต้องการให้ฉันกลับเองใช่ไหม " 

คนตัวเล็กที่เปิดประตูออกไปแล้วกำลังจะก้าวลงรถ แต่ก็ต้องหยุดชะงักอีกครั้งด้วยคำพูดของเขา 

" ผมแค่ต้องการจะพาคุณไปทำแผลที่ห้องของผมก็เท่านั้น ถ้าไม่รีบทำแผลเดี๋ยวก็ได้เป็นบาดทะยักตายพอดี " 

" ช่างฉันเถอะค่ะ ฉันไม่ไป ฉันจะกลับบ้านขอตัวนะคะ " 

" อย่าดื้อได้ไหม " 

ราชันย์ลงจากรถสปอร์ตแล้วดิ่งตรงเข้ามาอุ้มเธอไว้แนบอก เดินขึ้นไปยังห้องพักทันทีระหว่างทางที่เดินพวกพนักงานที่ทำงานอยู่หน้าเคาน์เตอร์ต่างซุบซิบนินทาแปลกใจว่าผู้หญิงคนนี้คือใคร เนื่องด้วยไม่เคยเห็นหน้าและไม่เคยเห็นเจ้านายหนุ่มพาผู้หญิงขึ้นห้องเลยสักครั้งนับตั้งแต่เขามาพักที่นี่ ใช่แล้วที่นี่คือโรงแรมในเครือของบริษัทเขาเอง ราชันย์ที่อุ้มเธอขึ้นไปบนห้องแม้จะดูเหมือนเขาบังคับเธอขนาดไหนแต่ก็ยังไม่มีพนักงานคนไหนกล้าที่จะเอ่ยทัดทานเขาเพราะกลัวจะตกงาน

ภายในห้องชุดสุดหรูบนคอนโดตึกสี่สิบชั้นที่มองออกไปข้างนอกเห็นวิวทิวทัศน์ทั่วเมือง มองบรรยากาศโดยรอบได้สามร้อยหกสิบองศา ตอนนี้ราชันย์พาชนิดามานั่งอยู่ตรงโซฟาห้องรับแขกจากนั้นเขาก็ไปหยิบชุดทำแผลแล้วมานั่งลงทำแผลให้เธออย่างอ่อนโยน โดยไม่พูดอะไรออกมาสักคำ จนคนตัวเล็กเองรู้สึกอึดอัด 

" คุณ ฉันทำเองก็ได้นะคะ คุณอย่าจับเท้าฉันเลยมันสกปรก " 

คนตัวเล็กตั้งท่าจะชักเท้ากลับแต่ก็โดนคนตัวโตดึงไว้ไม่ให้ไปไหนซะก่อน 

" คุณอยู่นิ่งๆได้ไหม ถ้าคุณดิ้นอีกนิดเดียวรับรองว่าผมจะไม่จบแค่ทำแผลให้คุณแน่ " 

คำพูดกับการกระทำของเขาทำให้คนตัวเล็กหวาดหวั่นอยู่ไม่น้อย 

" คุณจะทำอะไรฉัน " 

" หึ!! ผู้หญิงกับผู้ชายอยู่ด้วยกันสองคน คุณคิดว่าผมจะทำอะไรล่ะ "

" คนบ้า อย่ามาทะลึ่งกับฉันนะ "

" ผมยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะคุณ คุณคิดไปถึงไหนแล้วเนี่ย หรือว่าในใจของคุณคิดแต่เรื่องนี้ ฮื้ม!! " 

คนตัวโตยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจที่ไล่ต้อนเธอจนจนมุมได้ ส่วนคนตัวเล็กเองรู้ตัวอีกทีก็เสียท่าเข้าให้แล้ว แต่เรื่องอะไรที่เธอจะยอมล่ะ 

" ฉันก็ยังไม่ได้พูดอะไรออกไปเลยหนิคะไม่พูดก็แปลว่าไม่ได้คิดหรือว่าคุณคิด "

นั่นไงผมว่าแล้วเธอไม่มีทางยอมแพ้ผมง่ายๆหรอก เมื่อผมทำแผลเสร็จพอดีก็ลุกขึ้นพร้อมกับโน้มตัวไปหาเธอ จนแผ่นหลังของเธอแนบชิดไปกลับพนักพิงโซฟาส่วนหน้าของเธอและผมก็อยู่ใกล้กันแค่นิดเดียว ผมไม่รอให้เธอตั้งตัวโน้มลงไปอีกจนจมูกชนกัน 

" กลัวผมหรอ ฮึ่ม!! ไหนๆคุณก็บอกว่าผมคิดทะลึ่งแล้ว งั้นผมก็จะทำให้คุณเห็นเลยแล้วกัน " 

ผมกดริมฝีปากหนาของผมประกบกับริมฝีปากบางทันทีจนเธอตกใจอยู่ไม่น้อย แล้วเอากำปั้นน้อยๆของเธอมาทุบตรงไหล่กว้างของผมอย่างไม่ลดละ แต่แรงเท่ามดไม่ทำให้ผมเจ็บได้หรอก ผมจูบเธอจนพอใจแล้วจึงผละออกมามองหน้าเธออีกครั้ง 

" ปล่อยนะ คนบะ....อื้มมม " 

เธอกำลังจะก่นด่าผม ผมจึงปิดปากเธอด้วยปากของผมอีกครั้งแล้วก็ไม่หยุดเท่านั้นมือหนาล้วงเข้าไปยังเสื้อเชิ้ตที่อยู่ภายใต้สูทรัดรูปตัวสวย จนไปถึงดอกบัวคู่งามพร้อมจับบีบแค้นไปมาอย่างคนคุ้นเคยโดยที่ยังไม่ได้สอดมือเข้าไปกอบกุมภายในบราเซียสีนู๊ดนั้น 

" ชิน อย่าทำแบบนี้ปล่อยแคร์เดี๋ยวนี้นะ แคร์จะกลับบ้านแล้ว ปล่อย อ๊ะ!!! "

เมื่อผมผละริมฝีปากออกมาเพื่อสูดดมไปยังซอกคอหอมกรุ่นของเธอเธอก็พ่นคำด่าใส่ผมทันที นั่นทำให้ผมหงุดหงิดมากยิ่งขึ้น แล้วจัดการกระชากบราเซียออกจากร่างกายของเธอพร้อมกับกระชากเสื้อเชิ้ตตัวสวยออกเช่นกันทำให้ท่อนบนของเธอตอนนี้เปลือยเปล่าต่อสายตาของผม 

" อย่ามองนะคนเลว ทำบ้าอะไร ป่าเถื่อนที่สุด " 

น้ำตาของคนตัวเล็กไหลลงมาอาบแก้มพร้อมกับมือน้อยๆที่ยกขึ้นมาปิดตรงดอกบัวคู่งามนั้นแต่ปิดยังไงก็ไม่มิดอยู่ดี ก็ในเมื่อมันใหญ่โตซะขนาดนั้น 

" ก็จะทบทวนความจำให้กับคุณไง เผื่อว่าคุณจะลืมผัวเก่าคนนี้ไปแล้ว " 

กรี๊ดด...