ตอนที่ 11 ฉันเกลียดผู้หญิงแพศยาคนนั้น
ราชันย์เมื่อนั่งครุ่นคิดกับตัวเองสักพักใหญ่ก็เริ่มเครียดแล้วอยากหาที่ระบายเมื่อมองไปยังนาฬิกาจึงได้โทรหาแก๊งค์เพื่อนๆ ของเขาทันที
" ไอ้บูมวันนี้มึงว่างเปล่าวะชวนเพื่อนๆ ไปแฮงค์เอาค์กันหน่อยดิ "
" ได้ดิ เดี๋ยวกูจะเป็นคนโทรชวนไอ้พวกนั้นเองไปกี่โมงวะ "
" กูจะออกไปตอนนี้แหละ ตอนนี้ก็สองทุ่มกว่าพอดี เดี๋ยวกูไปเปิดโต๊ะรอ แล้วก็นั่งดื่มรอไปเลยแล้วกัน "
" เออๆ ไว้เจอกัน กูก็กำลังจะออกไปแล้วเนี่ย อย่าเพิ่งรีบเมาก่อนกูล่ะ "
" เออ กูไม่รับปาก กูไปถึงก่อนกูก็จะแดกก่อน ถ้าพวกมึงมาช้าเมากันทีหลังเลยละกัน "
" ไอ้นี่... "
ธันวาคาดโทษเพื่อนไว้เพียงเท่านั้นแล้วก็วางสายไปจากนั้นก็รีบต่อสายหาเพื่อนๆ ในแก๊งค์ที่เหลือทันทีเพื่อออกไปปลดปล่อยกันในยามค่ำคืนนี้
หลังจากวางสายไป ราชันย์ก็รีบไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วออกจากคฤหาสน์หลังใหญ่เพื่อเดินทางไปยังผับหรูใจกลางเมือง ซึ่งผับแห่งนี้เขาก็มีหุ้นส่วนอยู่ด้วยเพราะเขาหุ้นกับเพื่อนทั้งสี่คนรวมกับเขาเป็นห้าคนในการเปิดผับ แล้วผับแห่งนี้ก็มีผู้คนมาใช้บริการมากมายทั้งเหล่าบรรดาไฮโซและคนธรรมดา พวกเขาสร้างเอาไว้หลายชั้นไว้สำหรับผู้คนในหลากหลายระดับและหลากหลายอารมณ์ในการมาดื่มดั่มกับบรรยากาศที่นี่ เรียกได้ว่ารายได้ต่อปีที่พวกเขาได้รับนั้นมหาศาลเลยทีเดียวเพราะนักท่องราตรีที่นี่พร้อมจ่ายไม่อั้นอยู่แล้วเมื่อเดินเข้ามาในนี้ "
ผับ X
ราชันย์นั่งดื่มเครื่องดื่มดีกรีแรงอยู่สักพักใหญ่จนเห็นเพื่อนทุกคนที่เดินเข้ามาพร้อมกันแล้วนั่งลงข้างๆ เขา
" นั่งดื่มคนเดียวเดี๋ยวก็เมาตายหรอกมึง "
ไททัลเอ่ยแซว
" คนอย่างกูมันตายยากอยู่แล้ว ขนาดอยากตายยังไม่ได้ตายเลย "
ราชันย์กล่าวประชดชีวิตออกไป
" อะไรของมึงให้นี่ไหนบอกว่าจะตัดใจแล้วไงวะ มึง move on เป็นวงกลมเลยนี่หว่า "
โอเชี่ยนอดเอ่ยแซวไม่ได้
" เอาสาวๆ ไหมวะ "
โอเชี่ยนยังพูดต่อ
" เอาดิ รอไร มาขนาดนี้คืนนี้กูต้องได้กลับบ้านสักคนสองคนละวะ "
บูมเอ่ย
จากนั้นพวกเขาก็เรียกสาวๆ มาบริการ บริการแบบทุกระดับประทับใจรวมถึงตัวราชันย์เองก็มีสาวสวยนั่งข้างกายเช่นกัน แต่สำหรับเขาตอนนี้เขาไม่ได้มีอารมณ์ที่จะทำอะไรทั้งนั้นเลยได้แต่ให้เธอนั่งอยู่ข้างๆ อยู่แบบนั้นโดยไม่ได้แตะต้องเนื้อตัวเธอเลยแม้แต่นิดเดียว
" กูว่าโลกแม่งกลมว่ะ กูว่าจะไม่ได้เจอหน้ากับผู้หญิงคนนั้นอีกแล้วแต่มึงรู้ไหมว่าสุดท้ายแล้วกูก็ต้องไปเจอเขาอยู่ดี "
ราชันย์พูดพร้อมกับกระดกเหล้าเข้าปากรวดเดียวจนหมดแก้ว
" ใครวะ คุณชนิดาของมึงน่ะหรอ มึงไปเจอกันที่ไหนแล้วอะไรยังไงวะมึงเล่ามาเลยนะ "
ไททัลที่สงสัยอยู่ก็อยากหายข้องใจด้วยเหมือนกัน
" ป๊ากูกำลังจะขยายกิจการจะไปเทคโอเวอร์ธุรกิจของเจ้านึง "
" อย่าบอกนะว่า??? "
โอเชี่ยนที่กำลังลุ้น
" เออ...แคร์เป็นลูกสาวของเจ้าของบริษัทนั้น "
ราชันย์บอกความจริงกับเพื่อนให้ได้รับรู้
" เชี่ยย!! "
ไททัลสบถ
" แล้วมึงคิดจะทำอะไรต่อไปวะ ผู้หญิงที่ทำกับมึงถึงขนาดนี้มึงยังจะรักเธอลงอยู่หรอไปตามง้อเธอหรือว่ายังไง? "
บูมเอ่ยถาม
" คนอย่างกูเดินหน้าแล้วไม่มีทางถอยหลังกลับ เธอเลือกที่จะเดินออกไปจากชีวิตกูเอง เธอทิ้งให้กูต้องนั่งเจ็บปวดอยู่คนเดียวตั้งหลายวันโดยที่เธอกลับมามีความสุขอยู่กับผู้ชายคนอื่น มึงคิดว่ากูจะเอาเธอลงอย่างนั้นหรอ กูเกลียดผู้หญิงแพศยาคนนั้น กูจะไม่มีทางญาติดีกับเธอเด็ดขาด "
ราชันย์พูดอย่างคนที่ตายด้านกับความรักไปแล้ว เพราะในตอนนี้เขารู้สึกแบบนั้นจริงๆ ทั้งรักทั้งเกลียด ทั้งโมโห ปะปนกันเต็มไปหมด
" ถ้ามึงเกลียดเธอถึงขนาดนี้แล้ว มึงจะทำงานร่วมกับเธอได้หรอ ไหนบอกว่าจะไปเทคโอเวอร์บริษัทเขา หรือว่ามึงจะไล่เขาออกแล้วมึงจะบริหารคนเดียว "
โอเชี่ยนที่ลอบมองสายตาของเพื่อนสนิทก็เห็นถึงแววตาวาวโรจน์แสดงความโกรธและโมโหออกมาอย่างเห็นได้ชัดทำให้เขารู้สึกกลัวแทนหญิงสาวคนนั้นขึ้นมาแล้วสิ
" กูไม่มีทางปล่อยให้ผู้หญิงคนนั้นเสวยสุขได้เด็ดขาด เธอเลือกที่จะหนีกูไป เธอก็ต้องหนีให้พ้นแต่ในเมื่อหนีและไม่พ้นก็ต้องรับผลกรรมที่จะตามมา กูจะไม่มีทางปล่อยให้เธอได้มีความสุขแน่ต่อให้เธอจะหนีไปหมั้นหรือจะแต่งงานกับใครกูก็จะตามราวีเธอไม่ให้ได้มีความสุข "
เขาพูดด้วยสายตาที่โมโหและท่าทางจริงจังจนเพื่อนถึงกับมองหน้ากันแล้วเสียวสันหลังแทนชนิดา
" มึงจะทำอะไรน้องเขา น้องเขาเป็นผู้หญิงนะเว้ย มึงก็อ่อนโยนกับผู้หญิงบ้างก็ได้อย่างน้อยๆ มึงพวกมึงก็เคยรักกัน "
ไททัลเอ่ยปรามเพื่อน
" ผู้หญิงแล้วไงวะ ผู้หญิงตัวเล็กๆแบบนั้นแหละฤทธิ์เยอะจะตายไป มึงไม่เป็นกูมึงไม่รู้หรอก แล้วผู้หญิงคนนั้นจะได้รู้ว่าคนอย่างกูถ้าได้ร้ายแล้วน่ากลัวขนาดไหน "
" ยังไงมึงก็อย่าลงไม้ลงมือทำร้ายน้องเขานะเว้ย กูละกลัวใจมึงจริงๆเลย มึงยิ่งโมโหแรงอยู่ "
ไททัลเอ่ยขึ้นอีก
" กูไม่เคยลงไม้ลงมือกับผู้หญิงแต่ถ้าผู้หญิงด้วยกันเป็นคนทำก็ไม่แน่ หึ!! "
" มึงนี่!!! เชื่อเขาเลย มึงพูดแบบนี้แสดงว่ามึงมีแผนการในใจไว้แล้วใช่ไหม "
" แน่นอน กูจะทำให้เธอจำกูไปจนวันตาย "