-02- ไม่พอใจ

เมลินดาเป็นเพียงหลานสาวของแม่นมที่เสียชีวิตไปแล้ว โชคดีที่คุณหญิงวิชุดามอบโอกาสให้เธอได้เรียนหนังสือและส่งเสียเลี้ยงดูจนถึงทุกวันนี้ ทว่าคุณชายใหญ่ของบ้านอย่างเบนจามินใช้บุญคุณที่ครอบครัวเขาชุบเลี้ยงเธอมาข่มขู่และให้เธอตอบแทนด้วยการเป็นนางบำเรอกามให้เขาอย่างเช่นทุกวันนี้ แม้จะต้องเจ็บปวดกับการกระทำเขามาแค่ไหนก็ต้องอดทนเพราะคำว่าหนี้บุญคุณ ...

_______________________

-02- ไม่พอใจ

"ลินดาเดี๋ยววันนี้พี่แวะไปส่งที่มหา'ลัยเองไม่ต้องนั่งรถเมล์ไปหรอก" เวคินทร์หันไปบอกเมลินดาที่กำลังช่วยสาวใช้เสิร์ฟอาหารเช้า

"ไม่เป็นไรค่ะคุณเวคินทร์ลินดานั่งรถเมล์ไปเองดีกว่าค่ะ"

"พี่แวะไปทำธุระแถวนั้นพอดีไม่ต้องเกรงใจหรอก"

"ให้ตาเคนไปส่งเถอะลินดา" คุณหญิงวิชุดาบอกเด็กในปกครองอย่างเอ็นดู

"ก็ได้ค่ะคุณหญิง"

เคร้ง!

"ผมอิ่มแล้ว ขอตัวไปทำงานก่อนครับแม่" เบนจามินลุกขึ้นออกจากโต๊ะอาหารด้วยความไม่พอใจ เขาไม่ชอบให้นางบำเรอไปยุ่งวุ่นวายกับน้องชายอย่างเวคินทร์มากนัก บอกไม่รู้จักจำเห็นทีคืนนี้ต้องลงโทษสักหน่อยแล้ว

"ลินดาใกล้เรียนจบแล้วไปทำงานกับพี่ไหม" เวคินทร์ถามเมลินดาขณะขับรถ

"ลินดาอยากลองหางานดูก่อนค่ะ หากไปทำงานกับคุณเวคินทร์กลัวคนจะหาว่าเป็นเด็กเส้น"

"ใครจะกล้าว่าเดี๋ยวพี่จัดการให้เอง"

"ไม่ดีมั้งคะคุณเวคินทร์เป็นถึงรองประธานคนอื่นจะมองไม่ดีค่ะ" เมลินดาตอบอย่างเกรงใจ เธอรู้ว่าคุณชายเล็กเป็นคนจิตใจดี คอยช่วยเหลือเธอเสมอ แตกต่างจากคุณชายใหญ่ลิบลับ

ไม่นานรถคันหรูก็มาจอดหน้าตึกคณะของหญิงสาว นักศึกษาหันมามองอย่างให้ความสนใจจนเมลินดารู้สึกเกร็งๆกับบรรยากาศรอบข้าง

"ขอบคุณคุณเวคินทร์มากนะคะที่ให้ลินดาติดรถมาด้วย"

"ไม่เป็นไรๆ พี่บอกลินดาแล้วว่ายินดีช่วยเสมอไง" เวคินทร์เอ็นดูเมลินดาเหมือนน้องสาวเขาจึงคอยช่วยเหลือเธออยู่เสมอ

วันนี้ท่านประธานหนุ่มหล่อลูกครึ่งเอเชีย - ยุโรปมาทำงานด้วยสีหน้าบึ้งตึงจนพนักงานขนลุกเกรียว ทุกคนที่นี่รู้กิตติศัพท์ของเจ้านายหนุ่มเป็นอย่างดีว่าเป็นคนอารมณ์ร้อนและเด็ดขาด หากใครทำงานผิดพลาดมักจะไม่มีโอกาสเป็นครั้งที่สองให้แก้ตัว ทุกคนจึงก้มหน้าก้มตาทำงานที่ได้รับมอบหมายอย่างสุดความสามารถ

ตั้งแต่บิดาชาวฝรั่งเศสจากไปด้วยอุบัติเหตุเครื่องบินตกเบนจามินก็เข้ามาดำรงตำแหน่งประธานห้างสรรพสินค้าชั้นนำที่มีสาขาอยู่ทั่วโลก โดยมีเวคินทร์ผู้เป็นน้องชายเข้ามาเป็นรองประธานเช่นกัน

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"ท่านประธานคะ คุณเรยามาขอพบค่ะ" เปมิกาเลขาสาววัยสี่สิบปีเข้ามาแจ้งให้เจ้านายหนุ่มทราบ

"มาทำไมอีกวะ" เสียงทุ้มสบถอย่างเบื่อหน่าย แต่ก็พยักหน้าอนุญาตให้เข้าพบ

"สวัสดีค่ะคุณเบนจามิน เรยามาชวนไปทานอาหารเที่ยงด้วยกันค่ะ" น้ำเสียงหวานหยดย้อยที่ไม่เป็นธรรมชาติไม่ได้ทำให้เบนจามินให้ความสนใจแม้แต่น้อย

"ผมมีงานต้องทำครับ คุณเรยามาขอพบผมมีธุระอะไรรึเปล่า" เบนจามินถามอย่างคนมีมารยาทแต่เป็นการบอกเป็นนัยๆว่าถ้าไม่มีธุระก็เชิญออกไป

"เอ่อ คือเรยามาทำธุระที่นี่พอดีค่ะเลยแวะมาชวนคุณเบนจามินไปทานอาหารด้วยกันสักมื้อ" หญิงสาวยังคงไม่ละความพยายาม ตอนนี้ธุรกิจของครอบครัวเธอกำลังตกที่นั่งลำบาก หากได้เบนจามินคอยเกื้อหนุนจะเป็นผลดี

"ผมคงไม่สะดวกครับ หากไม่มีอะไรผมขอทำงานต่อนะครับ" เป็นการปฏิเสธแบบถนอมน้ำใจมากที่สุดของเบนจามินแล้ว เขารู้ถึงเจตนาของหญิงสาวว่าต้องการผลประโยชน์จากเขา และแน่นอนว่าคนอย่างเบนจามิน แม็กซ์เวิร์ดไม่ได้โง่ขนาดที่จะหลงภาพลักษณ์ที่สวยหรูเพียงแค่นี้แน่นอน

"ค่ะ งั้นไว้โอกาสหน้านะคะ"

เบนจามินถอนหายใจหนักๆอย่างเบื่อหน่าย เขาขึ้นแท่นนักธุรกิจหนุ่มไฟแรง กำลังเป็นที่จับตามองของสื่อและสังคม มีหญิงสาวมากมายที่ยอมทอดกายหวังจะมาเป็นสะใภ้ของแม็กซ์เวิร์ดแต่ก็ต้องผิดหวังเนื่องจากเขาไม่ใช่ผู้ชายที่จะกินไม่เลือก เบนจามินไม่เคยกินของนอกบ้านมานานแล้ว เพราะทุกวันนี้เขามีนางบำเรอตัวน้อยคอยบริการอย่างเต็มอิ่มอยู่แทบทุกคืน

_______________________