เริ่มต้นเรื่องราว

นันทิดาสาวน้อยบ้านรวยเธอใช้ชีวิตอย่างเจ้าหญิงเพราะเธอแทบไม่ต้องทำงานอะไรเลยก็มีเงินใช้ไปจนถึงขาติหน้าเธอเป็นคนสดใสคิดบวกเสมอเป็นคนที่แสนดีคนหนึ่งก็ว่าได้ตอนนี้เธอมีอายุครบ30ปีพ่อของเธอได้จัดแจงหาคู่หมั้นไว้ให้เธอพ่อคิดว่าเธอต้องมีครอบครัวได้แล้วเขาจะให้เธอรับตำแหน่งผู้บริหารบริษัทเป็นคนต่อไปเพื่อที่จะไม่ให้คณะกรรมการและผู้ถือหุ้นของบริษัทคัดค้านพ่อเลยให้เขาหมั้นหมายกับคนในบริษัทที่ทำหน้าที่เป็นรองประธานบริษัทเขามีหุ่นในบริษัทที่แทบจะเยอะกว่ากรรมการทุกคนพ่อเธอเลยคิดว่าเขาน่าจะช่วยเธอได้ พ่อเอ็นดูเขามากเพราะพ่อเคยช่วยครอบครัวเขาไว้และรับเขามาทำงานด้วยพ่อของเธอคิดว่าเขาคงจะซื่อสัตย์และยอมทำตามคำขอของพ่อได้และวันดูตัวก็มาถึงพ่อได้ให้นันทิดาหรือดามาที่บริษัทเพื่อที่จะมาแนะนำให้ได้รู้จักก่อนที่จะหมั้นหมายกัน

"พ่อเรียกดามาที่บริษัททำไมค่ะ มีอะไรรึเปล่า"เธอถามด้วยความสงสัย

"พ่อมีคนที่จะแนะนำให้รู้จักพ่อปรึกษากับแม่แล้วว่าจะให้ดาหมั้นหมายกับคชา ลูกพ่อจะรู้จักใช่มั้ย"

"รู้สิค่ะ พี่คชาที่ชอบไปบ้านเราบ่อยๆทำไมพ่อต้องให้ดาแต่งงานออกจากบ้านไปใช้ชีวิตละค่ะ พ่อไม่รักดาแล้วหรอ?" ด้วยความที่บ้านของเธอรวย เธอเลยคิดว่าทำไมต้องแต่งงานด้วย

"พ่ออยากให้ลูกมารับตำแหน่งในบริษัทอยากให้ลูกมาทำงานลูกต้องหาคนมาหนุนหลังให้ลูกก่อน คชาเขาช่วยลูกได้ เพราะพ่อรักและหวังดีกับลูกพ่อถึงต้องทำอย่างนี้ลูกพอเข้าใจพ่อใช่มั้ย"แม้ดาพึ่งเจอคชาไม่กี่ครั้งที่บ้านถึงเจอแค่เพียงผ่านๆ เธอมองคชาเป็นผู้ชายที่หล่อเหลาภูมิฐานหน้าตาดีพอสมควรถ้าพ่อให้เธอหมั้นหมายกับเขาเธอคงขัดใจคำสั่งพ่อไม่ได้

ก๊อกๆ''' เสียงเคาะประตูที่ดังมาจากข้างนอก

"คุณคชามาแล้วค่ะ ให้เข้ามาเลยมั้ยคะ?" เลขาหน้าห้องพ่อเข้ามาบอก

"เชิญเขาเข้ามาได้"

"ท่านมีอะไรถึงเรียกพบผมครับ"คชาที่นอบน้อมท่อมตนเมื่ออยู่ตรงหน้าพ่อ

"คชา นั่งก่อนสิ นี่ลูกสาวฉันชื่อ นันทิดา ที่ฉันเคยเล่าให้ฟังที่จะให้หมั้นหมายกับนาย ส่วนนี่คชารู้จักพี่เขาไว้สิ" นันทิดาทำหน้าอายๆถึงเธอจะอายุ30ปีแล้วแต่เธอไม่เคยมีคนรักเลยเพราะด้วยทางบ้านส่งเธอเรียนตั้งแต่เธอจำความได้ เธอเลยเอาแต่สนใจการเรียนจนตอนนี้เธอจบ ป.เอกแล้วเธอขอเวลาพ่อเธอพักผ่อนหลังเรียนจบ ทำให้เธอไม่มีเวลาไปมีแฟนเลย

"สวัสดีค่ะยินที่ได้รู้จักนะคะ เรียกดาเฉยๆก็ได้นะคะ"

"สวัสดีครับผมคชา ยินดีที่ได้รู้จักนะครับคุณดา"

"พวกเธอสองคนพากันไปกินข้าวแนะนำตัวทำตัวให้คุ้นเคยกันเอาไว้สิ อีก1เดือนพวกเธอสองคนก็จะได้แต่งงานกันแล้ว ฉันจองร้านอาหารไว้แล้วเดี๋ยวให้เลขาส่งไปให้ว่าร้านไหน"

"คุณพ่อคะไม่เร็วเกินไปหรอคะ? ดายังไม่ทันได้รู้จักดูใจกับพี่คชาเลย"

"ก็นี่ไงเธอก็ไปทำความรู้จักเข้าสิเวลาไม่เคยคอยใครหรอกนะพ่ออยากให้ลูกมาทำงานเร็วๆ พ่ออยากพักผ่อนแล้ว ไปกันได้แล้วฝากน้องด้วยนะคชา"พ่อหันไปบอกคชาที่ได้แต่ทำหน้าจำยอมพ่อทุกอย่าง

"ครับผมจะดูแลคุณดาให้ดี"

"คุณ อะไรกัน เรียกน้องสิจะได้คุ้นกันเร็วๆ"

"ได้ครับ เชิญครับน้องดา" ดาที่ได้แต่ยืนเขินอายทำตัวไม่ถูกจนคชาเดินมาเอาแขนของเธอคล้องแขนเขา

"งั้นขอตัวก่อนนะครับ"

"ดาขอตัวก่อนนะค่ะคุณพ่อ "

ทั้งสองได้พากันไปทีร้านอาหารที่พ่อเขาจองไว้ให้ ทั้งสองคนได้แนะนำตัวและพูดประวัติต่างๆนาๆให้กันฟังยิ่งพูดดายิ่งประทับใจในตัวคชามากขึ้นในความสุภาพของเขา จากนั้นมาทั้งสองคนก็นัดมาหาสู่กันจนแทบครบเวลา1เดือนดาเริ่มมีใจให้คชาเพิ่มขึ้นทุกวันในความดีของเขาที่เขามีต่อเธอความสม่ำเสมอที่มารับมาส่งเธอเวลาที่นัดกันเขาไม่เคยทำให้เธอรู้สึกอึดอัดเลยเวลาอยู่กับเขาเธอรู้สึกสบายใจทุกครั้ง จนคชาพาดาไปพบแม่ฝั่งของเขาครอบครัวคชาเหลือเพียงเขากับแม่เพราะพ่อของเขาชีวิตเนื่องมาจากความเคลียดที่บริษัทล้มละลายพ่อของคชาเลยคิดสั้นฆ่าตัวตายพ่อของดาเป็นเพื่อนรักกับพ่อของคชาเขาเลยรับอุปการะดูแลครอบครัวของคชาส่งเรียนและให้มาทำงานด้วยจนถึงทุกวันนี้แม่ของคชายังดูสาวสวยเพราะเธอไม่ได้ทำงานหลังจากที่มาพบกันยิ่งทำให้ดาประทับใจแม่ของคชาต้อนรับเธอเป็นอย่างดีแม่ของคชาดูรักและเอ็นดูดามากๆ ทั้งสองครอบครัวเข้ากันได้ดีและแล้วก็มาถึงวันแต่งงาน งานแต่งที่จัดอย่างยิ่งใหญ่สมฐานะของฝ่ายหญิงผู้คนมาร่วมยินดีในงานแต่งกันมากมาย ดาเธอคิดว่าวันนี้เธอเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดที่ได้แต่งงานกับคนที่เพียบพร้อมทั้งหน้าที่การงานของคชาเธอมีความสุขมากๆ

"พ่อขอให้ลูกมีความสุขในชีวิตคู่มากๆนะ มีอะไรก็ค่อยๆคุยกัน พ่อฝากน้องด้วยนะ"

"ได้ครับผมสัญญาจะดูแลน้องให้ดีจะรักและทะนุถนอมน้องอย่างดีเลยครับ"

"แม่ขอให้ลูกทั้งสองรักกันยืดยาว มีความรักที่ดีต่อกันไปจนตราบนานเท่านานนะลูก"แม่ของดาอวยพรลูกของเธอ

"ขอบคุณค่ะคุณแม่" ดาบอกแม่พร้อมน้ำตาทีืไหลรินด้วยความยินดี แขกในงานพากันมาร่วมรถน้ำสังข์ให้เจ้าบ่าวเจ้าสาวจนเสร็จงานพิธีทำเอาเธอเหนื่อยมากๆทำใหเธอหลับเป็นตายหลังจากพิธีการเข้าห้องหอ ทำให้คชาได้ออกมาดื่มกับเพื่อนๆของเขาที่มาร่วมยินดี ส่วนเพื่อนๆของดาก็ทยอยกลับกับเพราะพวกเธอรู้ว่าวันนี้เจ้าสาวคงเหนื่อยๆมากๆพวกเธอเลยนัดดาไว้ไปฉลองสละโสดหลังงานแต่งเสร็จ ......

จบตอนที่1แล้ว ฝากติดตามติชมกันได้นะค่ะ คำอาจจะไม่เรียบหรู นิยายอาจไม่สมเหตุสมผมบางตอนขออภัยไว้ ณ .ที่นี้ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ?