พบปะเพื่อน ๆ

"ตื่นแล้วหรอที่รัก"นันทิดาที่นอนอยู่ในอ้อมกอดของคชา

"ดายังไม่อยากตื่นเลยค่ะ ขอนอนต่ออีกสักหน่อยได้มั้ยคะ?เมื่อวานทั้งวันดาเหนื่อยมากเลยเผลอหลับไปขอโทษด้วยนะค่ะที่ทำหน้าที่ภรรยาให้พี่คชาไม่สมบูรณ์ เดี่ยวคืนนี้เรามาเข้าหอกันใหม่นะค่ะ"

"นอนต่อสิพี่รู้ว่าที่รักของพี่เหนื่อย เรายังมีเวลาอีกเยอะอีกสองวันเราจะไปฮันนีมูนกันนะพี่จองโรงแรมไว้เรียบร้อยแล้วถึงเวลานั่นเราค่อยจัดหนักจัดเต็มกันก็ได้นะ เดี๋ยวพี่ขอตัวลุกไปก่อนนะพอดีมีงานที่บริษัทที่ยังทำไม่เสร็จต้องไปเคลียร์ก่อนวันที่เราจะไปเที่ยวกันกลับมาที่รักก็ต้องเก็บของย้ายเข้าบ้านพี่กันอีก ช่วงนี้เหนื่อยหน่อยนะ"

"ไม่เป็นไรคะ ถึงเหนื่อยแต่ดาก็มีความสุข เดินทางดีๆนะค่ะ เดี๋ยวเย็นนี้ดาจะไปทานข้าวกับเพื่อนฉลองสละโสดพี่คชาไปด้วยกันมั้ยค่ะ''

"ไม่ละ พี่อยากให้ที่รักของพี่มีเวลากับเพื่อนๆ เพราะเดี๋ยวต่อจากนี้ดาต้องเข้ามาทำงานจะไม่มีเวลาออกมาพบเพื่อนๆได้บ่อยๆแล้วละ ทานข้าวกับเพื่อนให้อร่อยนะ"

"ค่ะ รักพี่คชานะค่ะ"

"พี่ก็รักที่รักของพี่มากๆนะครับ"ก่อนที่คชาจะเดินออกไปเขาก้มลงมาจูบที่หน้าผากของนันทิดาอย่างอ่อนโยน คชาลุกขึ้นอาบน้ำเตรียมตัวไปที่ทำงานส่วนนันทิดายังนอนต่อเพราะความเพลีย

เมื่อถึงเวลาที่นัดเพื่อนๆนันทิดาเดินตรงไปที่โต๊ะก็พบเพื่อนๆที่นั่งรอเธออยู่ก่อนแล้ว

"แหมๆ เจ้าสาวข้าวใหม่ปลามันคงจะเหนื่อยหน้าดูสินะถึงได้มาสายขนาดนี้เรานัดกันกี่โมงจร๊ะ"เนยเพื่อนหนึ่งในกลุ่มพูดขึ้น

"เธอก็แซวเพื่อนตอนที่เธอแต่งงานใหม่ๆเธอแทบไม่ออกมาเจอเพื่อนเหมือนกันนะ ฮาฮ่าาาา"ฟ้าเพื่อนอีกคนพูดขึ้นเพื่อนๆพากันชอบใจหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน

"พอดีรถติดนะฉันเลทแค่ไม่ถึง10นาทีเลยนะ แล้วสั่งอะไรกันรึยังอยากกินอะไรสั่งกันเต็มเลยนะเดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง"

"พวกเราสั่งไว้รอเธอแล้วละ นั่งลงก่อนสิฉันมีอะไรจะถามมากมายเลย"หนิ่งเพื่อนอีกคนพูดขึ้นเพื่อนคนนี้เป็นคนที่ชอบอยากรู้อยากเห็นเรื่องของทุกคน และรู้จักคนอื่นมากมายพูดชื่อใครขึ้นมาน้อยคนนักที่เธอจะไม่รู้จัก ยิ่งเรื่องชาวบ้านเธอยิ่งชอบ

"มีอะไรหรอ"นันทิดาถามด้วยความสงสัย

"ก็สามีเธอไงเล่าให้ฟังหน่อยสิ เขาดีมั้ย"

"อะไรหมายถึงดีมั้ย"นินทิดาทำหน้างวยงง

"ก็เรื่องนั่นแหละ หน้าตาเขาก็ดี หน้าที่การงานก็ดีเธอโชคดีมากเลยนะที่ได้เขามาเป็นสามี แล้วเรื่องบนเตียงละเขาดีสมหน้าตามั้ย ฮาฮ่า"

นันทิดาได้แต่ยิ้มออกมาอย่างเขินอายเพราะเธอก็ยังไม่เคยเธอจะไปรู้ได้ยังไง

"ยายบ้าถามเรื่องอะไรไม่ถาม พอดีเมื่อวานเข้าห้องหอเสร็จฉันเหนื่อยมากเลยเผลอหลับไปเลยไม่มีอะไรเกิดขึ้นนะ"

"โห้ยยย!!! ยายดาเธอนี่มันสุดยอดมากไม่มีใครเขาหลับลงหรอกนะในวันเข้าห้องหอนะ"ฟ้าโพร่งพูดขึ้นมา

"ก็ฉันเหนื่อยจริงๆนี่หน่า เราหยุดพูดเรื่องนี้เถอะเรื่องน่าอายอย่างนี้ใครเขาพูดกัน"นันทิดาเธอไม่รู้จะพูดอย่างไรต่อเธอไม่มีประสบการณ์ด้านนี้เลย

"ก็ได้ๆ แล้วเธอจะได้ฮันนีมูนกันที่ไหนหรอ???'

''ไม่รู้เหมือนกันพอดีพี่คชาเขาเป็นคนจองนะ "

"เธอนี่ดีจังมีสามีที่เพรียบพร้อมดูฉันสิ อะไรก็ฉันจัดการทุกอย่างทุกวันนี้ฉันแทบจะเป็นหัวหน้าครอบครัวแล้วละ พูดแล้วเซ็ง กินข้าวกันเถอะเดี๋ยวกินไม่อร่อย"เนยพูดเพราะชีวิตหลังแต่งงนของเธอมันแย่จนเธอจะเลิกกับสามีครั้งแล้วครั้งเล่าแต่เธอมีลูกด้วยกันทำให้เธอเลิกกะสามีไม่ได้เธอไม่อยากให้ลูกไม่มีพ่อ

เพื่อนๆของนันทิดากันทานข้าวพุดคุยสารทุกข์สุขดิบของแต่ละคนให้กันฟังยิ่งทำให้นันทิดารู้สึกว่าเธอโชคดีที่พี่คชาของเธอเป็นคนดีและรักเธอมากเสมอต้นเสมอปลายพอสาวๆทานข้าวกันอิ่มแล้วต่างพากันแยกย้ายกันกลับบ้าน

เมื่อนันทิดามาถึงบ้านก็พบว่าสามีของเธอยังไม่กลับเข้ามาเธอเลยเดินไปหาคุณแม่ที่ห้อง

"แม่คะ ดาขอเข้าไปนะค่ะ."

"เข้ามาสิ"

"แม่ทำอะไรอยู่ค่ะ นี่เก็บเสื้อผ้าจะไปที่นั่นอีกแล้วใช่มั้ยคะ ครั้งนี้แม่จะไปกี่วัน ดาไม่ได้เข้าไปนานมากเลยทั้งที่ก่อนวันแต่งน่าจะแวะเข้าไปแท้ๆ."นันทิดาทำน่าเศร้าๆ

"แม่กำลังเก็บผ้าไปที่นั่นแหละจร๊ะ ไม่เป็นไรหรอกลูก ลูกก็ยุ่งๆเดี๋ยวแม่จะบอกให้นะ .''

"หนูไม่ได้ไปส่งนะคะหนูต้องไปฮันนีมูน กลับมาก็ต้องย้ายของเข้าไปอยู่ที่บ้านของพี่คชา ดาคงคิดถึงคุณแม่กับคุณพ่อมากแน่ๆเลย คุณแม่ต้องดูแลต้องเองดีๆนะคะ เดี๋ยวดาจะเข้ามาเที่ยวหาคุณแม่บ่อยๆ "นันทิดาโผล่เข้ามากอดแม่ สักพักเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น

ก๊อกๆ'''

"คุณหนูค่ะ สามีคุณหนูมาแล้วคะ" ป้าแมวแม่บ้านที่เลี้ยงนันทิดามาแต่ตัวเล็กๆจนนันทิดาเติบโตเป็นสาว

"ขอบคุณค่ะ ป้าแมว เดี๋ยวดาออกไปนะค่ะ คุณแม่ดาขอตัวก่อนนะคะ"

"ได้จร้ะ ไปดูแลพี่เขาทำหน้าที่ภรรยาให้ดีนะลูก" แม่พร่ำสอนลูกสาวของเขา