ตอนที่ 5 เจอหน้าก็ไม่ถูกชะตา

รถยนต์แล่นมาได้สักครู่ พัชรินทร์ก็เห็นแสงไฟ แต่ก็ไม่กล้าซักถามใดๆ นอกจากจ้องมองไปยังกลุ่มดวงไฟสีแดงส้มเบื้องหน้าที่รถกำลังเคลื่อนตัวเข้าไปหามัน แล้วอีก 5 นาทีต่อมารถจิ๊บก็แล่นเข้าไปจอดที่ด้านหน้ากองไฟกองใหญ่ซึ่งมีผู้คนต่างวัยเกือบ 20 คนนั่งล้อมวงกันอยู่

“คืนนี้เราจะพักกันที่นี่ การเดินทางท่ามกลางความมืดในทะเลทรายมันอันตราย และคนของผมก็เหนื่อยมามากแล้ว” ชายหนุ่มร่างสูงหันมาบอกเสียงแข็ง

“แล้วที่นี่มันที่ไหน” สาวไทยขมวดคิ้วก่อนจะหันไปมองรอบๆ อีกครั้ง

“ชนเผ่าทะเลทราย จะต้องให้ผมอธิบายต่อไหมว่ามันแปลว่าอะไร”

“ไม่ต้อง ฉันไม่ใช่คนโง่ แล้วก่อนมาที่นี่ฉันก็ศึกษาเรื่องราวของประเทศคุณมามากพอสมควร” พัชรินทร์ตวัดค้อนให้อย่างหมั่นไส้ เธอรู้สึกไม่ถูกชะตากับผู้ชายคนนี้เลย อยากรู้จริงๆ ว่าเวลาเขาถอดไอ้พวกผ้าคลุมหน้านั้นออกจะหน้าตาหน้าเกลียดแค่ไหน คงจะผมยาว หนวดยาว หน้าตาดุดันหน้ากลัวเหมือนๆ กับพวกผู้ชายอาหรับที่เธอเคยเห็นมา

“ดีแล้ว ผมจะได้ไม่ต้องเมื่อยปาก!” นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มวาวโรจน์ขึ้นเมื่ออีกฝ่ายเสียงแข็งใส่ ก่อนจะก้าวลงจากรถแล้วกระแทกประตูปิดอย่างแรง เล่นเอากนกเนตรกับบงกชสะดุ้งเฮือกด้วยความกลัว

“แกหุบปากเน่าๆ ของแกไปเลยนะนังพัช พวกฉันยังไม่อยากตายเพราะปากเสียๆ ของแก!” กนกเนตรหันมาตะคอกใส่หญิงสาว ก่อนจะค่อยๆ ก้าวลงจากรถอย่างระแวดระวังเมื่อชายชุดดำที่ทำหน้าที่คนขับเมื่อครู่เดินมาเปิดประตูให้

พัชรินทร์ก้าวตามลงมาพร้อมกับกวาดสายตามองไปรอบๆ อย่างรวดเร็ว แสงจากกองไฟและคบไฟตามจุดต่างๆ ทำให้เห็นเต็นท์หลังใหญ่หลายหลังตั้งเรียงกันอยู่ จากนั้นเธอก็เบนสายตามาหยุดอยู่ที่ชายชุดดำร่างสูง ซึ่งตอนนี้มีผู้คนมายืนรุมล้อมและดูท่าทางของทุกคนจะนบนอบต่อผู้ชายคนนี้เป็นพิเศษ คงจะมีอำนาจมากทีเดียว

“เราจะนอนกับดินกับทรายจริงๆ เหรอเนี่ยเนตร ไหนจะยุงอีกล่ะ ผิวฉันยิ่งแพ้ง่ายอยู่นะ” บงกชโอดครวญพร้อมกับมองสภาพตรงหน้าอย่างแหยงๆ

“โอ้ย! ฉันก็เหมือนกับเธอนั่นแหล่ะ อย่าบ่นมากได้ไหม” กนกเนตรลูบแขนตัวเอง ก่อนจะหันมาเท้าเอวตะคอกใส่พัชรินทร์ “เป็นเพราะแกแท้ๆ นังพัช ถ้าแกไม่อ้อนพ่อฉันมาที่นี่ พวกฉันก็คงจะไม่ต้องมาลำบากลำบนแบบนี้!”

“คุณจะมาโทษฉันได้ยังไง ในเมื่อพวกคุณตามฉันมาเองนะคะ” พัชรินทร์เองก็เริ่มรำคาญสองสาวขึ้นมาเหมือนกันที่อะไรๆ ก็โทษแต่เธอ เธอเองก็ทั้งเหนื่อย ทั้งหวาดผวาและหวาดกลัวเหมือนกัน

“แก...แกกล้าเถียง...” กนกเนตรยังพูดไม่ทันจบก็ต้องรีบหุบปากเงียบไปเพราะเหลือบไปเห็นร่างสูงของชายชุดดำเดินเข้ามาพอดี

“เดี๋ยวคนของผมจะพาพวกคุณไปพักผ่อน” เจ้าชายอิมรานรับสั่งขึ้นเป็นภาษาอังกฤษ ก่อนจะหันมาสบสายพระเนตรกับหญิงสาวในชุดยีนสีกรมท่า ซึ่งอีกฝ่ายก็จ้องตอบอย่างไม่ยอมหลบสายตา จึงพระสรวลในลำพระศอ แล้วรับสั่งต่อ

“ดูท่าทางคุณจะไม่กลัวผมเลยนะ” พระองค์ไม่เคยพบผู้หญิงที่กล้าจ้องตาผู้ชายอย่างท้าทายแบบนี้มาก่อน เจ้าหล่อนคงจะจัดเจนเรื่องผู้ชายมามากถึงได้ไม่เกรงกลัวพระองค์เลย

“ฉันจะต้องกลัวทำไม ในเมื่อคุณบอกฉันเองว่ามาช่วยพวกเรา หรือว่าไม่ใช่” หญิงสาวเลิกคิ้วขึ้นสูง

“ผมจะบอกอะไรคุณเอาไว้สักอย่างนะ...ที่นี่ไม่ใช่บ้านเมืองของคุณ อย่าไว้ใจอะไรหรือไว้ใจใครง่ายๆ จำเอาไว้” มุมโอษฐ์ใต้ผ้าคลุมกระตุกขึ้น

“พาพวกเธอไปได้แล้ว ฉันยังไม่อยากฆ่าผู้หญิง!” ก่อนจะพยักพระพักตร์ให้ซิยาดแล้วแกล้งรับสั่ง

สุรเสียงเหี้ยม พัชรินทร์เม้มปากแน่น ส่วนกนกเนตรกับบงกชก็ผวาเข้ากอดกัน ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้

“ครับ” องครักษ์หนุ่มลอบอมยิ้มค้อมศีรษะลงแล้วเดินนำสาวเอเชียทั้งสามไปยังกระโจมด้านหลัง พัชรินทร์หันมามองค้อนอีกฝ่ายตาขวางก่อนจะเดินสะบัดสะโพกตามชายชุดดำอีกคนไป

เมื่ออยู่ท่ามกลางคนนอกหรือคนแปลกหน้า เจ้าชายอิมรานจะให้เหล่าทหารรวมไปถึงผู้ติดตามทั้งหลายใช้คำสามัญกับพระองค์ เพื่อปิดบังฐานะและเพื่อความปลอดภัยในพระชนม์ชีพด้วย

แสงอาทิตย์ยามเช้าที่สาดส่องผ่านผ้ากั้นหน้ากระโจมที่พักทำให้พัชรินทร์ค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้น เมื่อคืนกว่าที่เธอจะข่มใจให้นอนหลับได้ก็หลายชั่วโมงเหมือนกัน คงเป็นเพราะความแปลกที่ ความหวาดระแวงและความหวาดกลัวที่เพิ่งผ่านมาสดร้อนๆ จากการฆ่ากันตายนั่นเอง

“คุณเนตร คุณบัว ตื่นเถอะค่ะสว่างแล้ว” หญิงสาวหันมามองสองสาวที่ยังคงนอนหลับปุ๋ยอยู่ข้างๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปเขย่าแขนเบาๆ แต่เธอก็ต้องนิ่วหน้าเมื่อตัวของกนกเนตรร้อนผ่าว

“คุณเนตร! คุณเนตรค่ะ!” พัชรินทร์รีบขยับหันมาจับเนื้อตัวของหญิงสาวคลำไปมา ขณะที่บงกชกำลังงัวเงียตื่นขึ้น

“เกิดอะไรขึ้นอีกย่ะ” เธอยกมือขยี้ตาพร้อมกับร้องถามด้วยน้ำเสียงเหมือนรำคาญใจ

“คุณเนตรค่ะ คุณเนตรตัวร้อนจี้เลย” คำตอบของพัชรินทร์ทำให้บงกชแทบตาสว่าง แล้วรีบเข้ามาดูเพื่อนกินเพื่อนกันอย่างรวดเร็ว

“แล้วจะทำยังไงล่ะ! ยัยเนตรจะตายไหมเนี่ย อย่าเพิ่งตายนะเนตร! ฉันบอกเธอแล้วว่าอย่ามา ที่นี่มันบ้านป่าเมืองเถื่อน เธอก็ไม่เชื่อฉัน!” บงกชสีหน้าซีดเผือดด้วยความหวาดกลัวพร้อมกับโวยวายลั่นกระโจม ทำให้คนที่กำลังจะเดินมาดูทั้งสามสาวต้องวิ่งพรวดเข้ามาในกระโจม

“เกิดอะไรขึ้น!”

“คุณเนตรตัวร้อน ไม่รู้เป็นอะไร!” พัชรินทร์หันมาตอบแล้วก็หันไปสนใจร่างบางที่นอนแน่นิ่งไม่ไหวติ่งตรงหน้าอย่างใจคอไม่ดี ถ้ากนกเนตรเป็นอะไรไป เธอคงจะมองหน้าบิดาบุญธรรมไม่ได้อีกต่อไป เพราะเธอไม่สามารถดูแลบุตรสาวของผู้มีพระคุณได้

เจ้าชายอิมรานเสด็จมาประทับนั่งลงข้างๆ แล้วใช้พระหัตถ์แตะลงบนหน้าผาก ก่อนจะมาเปิดเปลือกตาของหญิงสาวดูแล้วก็ทรงนิ่วพระพักตร์ จากนั้นก็เลิกผ้าห่มขนสัตว์ออกจากร่างบางและทรงทอดพระเนตรอย่างละเอียด

“แมงป่องไฟ!” ทรงหันมารับสั่งกับพัชรินทร์ก่อนจะแตะพระหัตถ์ลงบนรอยเขียวคล้ำที่ข้อเท้าด้านซ้ายของสาวไทยซึ่งมีรูเล็กๆ คล้ายกับรอยเข็มแทง

“แล้วคุณเนตรจะเป็นอะไรมากไหม” น้ำเสียงของหญิงสาวสั่นเครือ บ่งบอกถึงความห่วงใย ในขณะที่บงกชนั่งมองอยู่เงียบๆ ด้วยหัวใจที่หวาดกลัว

“แมงป่องไฟมีพิษทำลายระบบประสาทและการไหลเวียนของเลือด ต้องรีบลดไข้โดยด่วน ไม่งั้นไม่รอดแน่ แต่ถือว่าโชคยังดีที่เพื่อนของคุณเพิ่งจะโดนกัดได้ไม่นานยังพอยื้อชีวิตได้” ราชนิกุลหนุ่มรับสั่งสุร

เสียงเข้ม ก่อนจะหันไปรับสั่งกับองครักษ์หนุ่มเป็นภาษาพื้นเมือง จากนั้นฝ่ายลูกน้องก็ค้อมศีรษะลงแล้วรีบวิ่งออกไป

ต่อมาไม่ถึง 2 นาที เขาก็กลับเข้ามาพร้อมกับกระเป๋าปฐมพยาบาลสีดำ องครักษ์หนุ่มรีบเปิดกระเป๋าแล้วหยิบมีดหมอผ่าตัดออกมาเช็ดแอลกอฮอล์ ก่อนจะส่งให้เจ้านายหนุ่ม

“นานคุณจะทำอะไร!” พัชรินทร์มองอย่างสงสัยแล้วร้องถามอย่างตกใจเมื่อชายร่างสูงกำลังจรดปลายมีดลงบนรอยแผล

“ต้องเปิดปากแผลให้กว้างจะได้เอาเกล็ดด่างทับทิมใส่เพื่อขับพิษ ไม่ต้องกลัวหรอกว่าผมจะฆ่าเพื่อนคุณ” ทรงหันมานิ่วพระพักตร์ใส่ ก่อนจะหันมากรีดมีดลงตรงที่ปากแผล เลือดสีดำไหลออกมา ทรงใช้ผ้าซับเลือดออกแล้วเทน้ำด่างทับทิมรดลงไปบนแผล และใช้เกล็ดด่างทับทิม 2-3 เกล็ดใส่ลงไปบนแผลแล้วพันผ้าทับ จากนั้นก็ฉีดยาลดไข้ให้พร้อมกับหันมาสั่งกำชับสาวไทยที่นั่งมองอยู่ข้างๆ

“ต้องเช็ดตัวจนกว่าไข้จะลด แต่รับรองได้ว่าอีกไม่กี่ชั่วโมงเพื่อนเธอฟื้นแน่ๆ”

“ค่ะ” พัชรินทร์รับคำเสียงอ่อย เธอยังไม่ค่อยวางใจจนกว่ากนกเนตรจะลืมตาขึ้นมาเสียก่อน

“แมงป่องไฟ ถือว่าเป็นสัตว์ที่มีพิษร้ายแรงมาก มันชอบหากินตอนกลางคืน มันอาจจะติดอยู่ตามเสื้อผ้าของพวกเธอเมื่อคืนนี้ก็ได้ เอาเป็นว่าเดี๋ยวผมจะให้คนของผมมาคอยดูแลเพื่อนของคุณเอง ส่วนพวกคุณสองคนก็ไปอาบน้ำล้างหน้าล้างตาเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะดีกว่า เผื่อไอ้เจ้าแมงป่องมันจะแอบซ่อนอยู่ตามเสื้อผ้าของพวกคุณ มันจะได้หนีไป” เจ้าชายหนุ่มพระสรวลในลำพระศอพร้อมกับประทับยืนขึ้น เมื่อเห็นหญิงสาวทั้งสองรีบลุกขึ้นสลัดเสื้อผ้าของตนเองอย่างหวาดระแวง

แล้วในขณะนั้นเองก็มีชายชุดดำอีกคนเดินถือกระเป๋าเดินทางทั้งสามใบเข้ามาวางในกระโจม เจ้าชายอิมรานหันไปพยักพระพักตร์เป็นเชิงขอบใจ ก่อนจะหันกลับมาทางสาวไทย

“กระเป๋าเสื้อผ้าของพวกคุณ คนของผมเก็บมาให้ เดี๋ยวจะมีผู้หญิงมาพาพวกคุณไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วก็จะพาไปทานอาหารเช้า เราคงต้องพักที่นี่อีกสักคืน เพราะท่าทางเพื่อนของคุณจะเดินทางไม่ไหวแน่ๆ” ทรงหันไปทอดพระเนตรร่างบางที่นอนอยู่บนผ้าขนสัตว์อีกครั้ง การเดินทางกลับไปยังแคมป์ของพระองค์ต้องใช้เวลาเป็นครึ่งค่อนวัน แถมเส้นทางก็ไม่ได้ราบเรียบเหมือนกับถนนในเมือง อาจจะกระทบ

กระเทือนต่อร่างกายที่บอบบางของสาวเอเชียคนนี้ก็ได้ พระองค์จึงเสี่ยงเดินทางต่อไปไม่ได้

“ไชโย! ไชโย!” เสียงโห่ร้องที่ดังมาจากทางลานกว้างเมื่อคืนทำให้พัชรินทร์ซึ่งเสร็จสิ้นจากกิจวัตรส่วนตัวแล้วต้องหยุดชะงักเท้าลงพร้อมกับขมวดคิ้วมองไปอย่างสงสัย

“เสียงดังอะไรกันอ่ะ” บงกชเองก็แปลกใจไม่แพ้กันจึงหันมามองหน้าพัชรินทร์ หญิงสาวส่ายหน้าไปมาเป็นเชิงบอกว่าไม่รู้ ทำให้อีกฝ่ายมองค้อนอย่างไม่พอใจ

“นี่หล่อน เขาทำอะไรกัน” เธอจึงหันมาถามหญิงสาวชาวอาหรับเป็นภาษาอังกฤษ แต่อีกฝ่ายก็ทำตาใสไม่เข้าใจในภาษาที่อีกฝ่ายพูด ทำให้บงกชยิ่งหงุดหงิด “วุ้ย! โง่จริงๆ ภาษาอังกฤษก็ไม่รู้!” พูดจบเธอก็สะบัดหน้าเดินไปทางต้นเสียง

“คุณบัว! เฮ้อ...” พัชรินทร์จะร้องห้ามแต่ก็ไม่ทัน จึงต้องรีบสาวเท้าตามร่างบางไป โดยมีสาวอาหรับวิ่งตามมาติดๆ

“ว้าย! ผู้ชายหล่อๆ ทั้งนั้นเลย โดยเฉพาะคนนั้นน่ะ ทั้งหล่อ ทั้งเข้ม กล้ามเป็นมัดๆ น่ากินจริงๆ ตรงสเป็กที่สุดเลย ไม่คิดเลยนะว่าผู้ชายอาหรับที่หล่อๆ ก็มีด้วย” บงกชเอ่ยออกมาราวกับคนละเมอเมื่อเดินแทรกฝูงชนเข้าไปยืนที่ด้านหน้าสุด

พัชรินทร์มองตามเสียงวิพากษ์วิจารณ์ของบงกชไปก็พบว่ามีผู้ชายตัวใหญ่คนหนึ่ง ดูสง่างามและหล่อเหลามากกว่าคนอื่น ผิวสีแทนราวกับทองแดง กล้ามเนื้อเป็นมัดๆ บ่งบอกถึงการดูแลรักษาตัวเองเป็นอย่างดี เรียกได้ว่าดูโดดเด่นมากที่สุดในกลุ่มก็ว่าได้ และสำหรับหญิงสาวแล้วนี่เป็นครั้งแรกในชีวิตจริงๆ ที่เห็นผู้ชายถอดเสื้ออวดกล้ามเล่นกีฬากลางแจ้ง ทั้งๆ ที่แสงแดดเริ่มร้อนระอุ