บทที่2.เริ่มแผนการ.....

เสียงของพุฒิพัฒน์ตะโกนบอก เขากำลังนอนแช่อยู่ในอ่างน้ำวน พร้อมกับละเลียดชิมไวน์รสกลมกล่อม

“ค่า...เพลานึกว่าคุณหลับเสียอีกดาร์ลิ่ง!!”

เพลาพิลาศชะอ้อนเสียงหวาน หล่อนเดินทิ้งสะโพก นวยนาดเข้าไปในห้องน้ำกว้าง พร้อมกับส่งยิ้มหวานจ๋อยให้ชายหนุ่มเจ้าของห้อง ผู้ชายที่เธอหวังจะจับ...ให้อยู่มือ

“ไงคะ เดินจนเมื่อยไหมล่ะ ได้ชุดสวยๆ มาเยอะไหม หรือว่ายังอยากไปอีก”

แก้วไวน์ในมือยกชูขึ้น เขายิ้มจนตาปิด เมื่อใบหน้าอวบอูมมีแต่ก้อนเนื้อส่วนเกิน

“พอได้ค่ะ..แค่แสนกว่าๆ ขนหน้าแข็งคุณพุฒิไม่ร่วงหรอกค่ะ ไม่มีอะไรมากหรอก แค่เสื้อผ้า4-5 ชุด กับรองเท้า”

หญิงสาวเดินไปทิ้งสะโพกนั่งบนขอบอ่าง ไล้มือแตะผิวน้ำอุ่นๆ พร้อมกับส่งสายตายั่วเย้า ชายหนุ่มไปด้วย

“สำหรับคุณนะเพลา ผมทุ่มหมดตัว”

คำพูดเป็นเพียงลมปากที่พ่นออกมา ไม่มีใครรู้จนกว่าจะพิสูจน์ความจริงในใจได้ มันจึงไม่แปลกหากผู้ชายจะใช้คำพูดสวยหรูเหลานั้น โปรยหว่าน เพื่อให้ได้ในสิ่งที่ตัวเองหวัง คำพูดพวกนี้ไร้ความจริงใจ มีแค่คำลวง

“จริงเหรอคะ? เพลาดีใจนะคะนี่ เพลามีค่าขนาดนั้นเชียว”

หญิงสาวยิ้มตาเชื่อม ลากปลายนิ้วไล้ผิวน้ำ และขยับเข้าใกล้พุฒิพัฒน์มากขึ้น หนุ่มใหญ่มองตามปลายนิ้วเรียวสวยเขาเอื้อมมือลูบไล้เรียวแขนเกลี้ยงเกลา พร้อมกับกระตุกมุมปากแย้มยิ้ม ‘ผู้หญิง’ พุฒิพัฒน์ไม่ใช่ไก่อ่อนเขารู้ว่าเพลาพิลาศต้องการอะไร เพราะผู้หญิงส่วนใหญ่เข้าหาเขา ไม่หวัง ‘เงิน’ ก็ ‘ชื่อเสียง’

“คุณสวยมากเพลา...และจะสวยกว่านี้ ถ้าจะสลัดชุดรกๆ นี่ออกจากตัว”

เป็นคำเชิญชวนแบบเปิดเปลือย ‘ไก่เห็นตีนงู งูเห็นนมไก่’ ต่างคนต่างรู้ใจซึ่งกันและกัน มีผลประโยชน์ต้องกัน

หญิงสาวยิ้มเยือน หล่อนค่อยๆ ยืดตัวยืนตรง มือเรียวค่อยๆ ร่นชุดเดรสบางเบาบนร่างกายออกไปช้าๆ เจตนาคือ ต้องการปลุกไฟสวาทของหนุ่มใหญ่ให้ลุกโพลงขึ้นมากกว่าเก่า เรื่องบนเตียง หรือในที่ลับตา เพลาพิลาศถนัดนัก หล่อนสลัดภาพผู้หญิงแสนดีในสายตาคนอื่น กลายเป็นนางยั่ว และพร้อมที่จะเป็นโสเภณี หากคนที่หล่อนหลับนอนต้องการ

เพลาพิลาศโชกโชนกับเรื่องใต้สะดือ หล่อนรู้จักปรุงแต่งเรื่องเพศรส และผู้ชายส่วนใหญ่ก็ชื่นชอบ นั่นเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้หล่อนรู้สึกว่าตัวเองมีค่า เป็นที่ปรารถนาของผู้ชาย โดยไม่สำเหนียกสักนิดว่ามันทำให้ตัวเองหมดค่า ลดราคาลง หล่อนคิดไม่เหมือนคนส่วนใหญ่ เพลาพิลาศคิดสวนทางกับคนอื่น...ขอแค่มีเงินทองเพิ่มพูน ใครจะดูแคลนช่าง!! ขอให้หล่อนมีกินมีใช้เป็นพอ

เสียงครางงึมงำ เสียงสูดปากดังแผ่วๆ หลังหญิงสาวเคลื่อนเรือนกายเปล่าเปลือยลงไปในอ่างน้ำอุ่น เธอรู้ดีว่าผู้ชายต้องการอะไร เพลาพิลาศเลยไม่รอช้า หล่อนปฏิบัติการจู่โจม...สร้างความพึงใจให้กับเจ้าของคอนโดสุดหรู

เป็นการเสพสม...ที่คนทั้งคู่พอใจ ชายหนุ่มได้ความอิ่มเอม สมใจ... ส่วนเพลาพิลาศได้เงินเป็นฟ่อนๆ ติดกระเป๋าตอนกลับบ้าน

บทที่3.นางทาส

พราวฟ้าเหลือบมองประตูกระจกใสหน้าคอนโดเป็นรอบที่ร้อย...หญิงสาวยกแก้วกาแฟโบราณที่ซื้อจากรถเข็นหน้าคอนโดขึ้นดูด พร้อมกับผ่อนลมหายใจยาวเหยียด...

ใช่ว่าเธอพอใจกับการประพฤติตัวของพี่สาว แต่พราวฟ้าห้ามได้ที่ไหน มันเป็นความพอใจ ความสมัครใจของตัวเพลาพิลาศเอง...และเธอเป็นแค่ลูกติดบิดา แถมบิดาตัวเองยังลาโลกไปแล้วด้วย เท่ากับตอนนี้อาศัยใบบุญของเพลาพิลาศกับคุณแข่งแข เธอโชคดีตรงที่บิดาสิ้นใจ หลังพราวฟ้าเรียนจบ... ไม่อย่างนั้น เธอคงไม่มีโอกาสได้เรียน หญิงสาวไม่ได้มีอคติกับคุณแข่งแข แต่พราวฟ้ารู้ดีว่าท่านไม่ชอบหน้าเธอเท่าไร อาจจะเป็นเพราะเธอไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไข แถมเวลานี้ยังเป็นภาระให้ท่านดูแลอีก

หญิงสาวถอนใจหลายสิบรอบ น้ำแข็งในแก้วละลายจนเกือบหมด และในที่สุด...เพลาพิลาศก็กลับลงมา

หล่อนเดินฉับๆ ตรงมาหา พร้อมกับแหวเสียงเขียว

“พี่โทร. หาทำไมไม่รับ!! แล้วมาทำบ้าอะไรตรงนี้”

หญิงสาวยิ้มกร่อยๆ รีบยกปลายนิ้วขึ้นปิดปากตัวเอง ส่งสัญญาณให้พี่สาวรู้ตัว

“มีนักข่าวรอที่ลานจอดรถค่ะ พราวเลยมาดักรอพี่เพลาตรงนี้”

หญิงสาวรีบพูด เมื่อเพลาพิลาศลดท่าทีลง พร้อมกับการกวาดตามอง