ทัณฑ์สายน้ำผึ้ง ซีรีส์ชุดวิวาห์อ้อนรัก ลำดับที่๒

๑

ภรรยาที่ไม่รัก

ตาเรียวรีเฉียบคมของคนที่เพิ่งจะก้าวเข้าห้องมา กวาดมองร่างของใครบางคนที่กำลังนอนหลับปุ๋ยอยู่บนเตียงกว้างของตัวเองอย่างงุนงง แม้ว่าเขาจะมาค้างที่บ้านไม่บ่อยนักแต่ห้องนี้ก็ไม่เคยถูกยกให้ใคร ร่างสูงพาตัวเองเข้าไปใกล้แล้วทรุดตัวนั่งข้างเตียงเพื่อมองหน้าคนบุกรุกให้ชัดกว่าเดิม ก่อนที่คิ้วเข้มจะขมวดมุ่น ตามมาด้วยรอยยิ้มหยามหยันที่ผุดพรายขึ้นบนเรียวปากหยักได้รูป

...นึกว่าใคร ที่แท้ก็เด็กที่ดูเหมือนจะเรียบร้อยคนนี้นี่เอง…

เขาจำเธอได้ดี เพราะวันนี้มองหน้าแทบจะทั้งวันในฐานะเพื่อนเจ้าสาว ครั้งแรกก็แค่มองผ่านๆ ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก เด็กวัยนี้ไม่ใช่สเป็กของเขาอยู่แล้ว ทว่าดูเหมือนหลานสาวของเขาจะอยากให้เขารู้จักเป็นพิเศษ แล้วไหนจะเพื่อนสาวคนสนิทที่สะกิดให้มองอยู่หลายครั้งหลายครา

มือใหญ่เอื้อมไปเขย่าต้นแขนกลมกลึงเพื่อปลุกเธอให้ตื่น เขาไม่ชอบผู้หญิงที่ทำตัวไร้ค่า มานอนแบให้ท่าผู้ชายถึงเตียงแบบนี้ จอมทัพยอมรับว่าค่อนข้างผิดหวังกับผู้หญิงคนนี้ ท่าทีภายนอกของเธอดูเหมือนจะเรียบร้อยกว่าเพื่อนวัยเดียวกัน สายตาดูตื่นๆ และมีแววขี้อายเจืออยู่ แต่ไม่คิดเลยว่าจะใจกล้าบ้าบิ่นถึงขนาดมานอนรอเขาบนเตียงแบบนี้

“เธอ...เธอ...ตื่น”

จอมทัพทั้งเรียกทั้งเขย่า แต่เจ้าตัวก็แค่ขยับและพลิกตัวหันกลับมา จากนั้นก็หลับต่อ เขาได้กลิ่นแอลกอฮอล์เจือมากับลมหายใจของเธอ จึงถอนหายใจแรงๆ พร้อมทั้งส่ายหัวอย่างระอา พลางคิดว่าหรือคืนนี้ต้องยกเตียงให้เธอ แล้วตัวเขากลับไปนอนที่คอนโดมิเนียมของตัวเอง หากใจหนึ่งก็ค้านว่า ทำไมจะต้องขับรถให้เหนื่อย นี่มันเตียงของเขา ผู้หญิงคนนี้ต่างหากที่ต้องระเห็จตัวเองออกไป

เจ้าของห้องเลิกปลุกแล้วลุกไปคว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำ เขาจะให้โอกาสผู้หญิงที่เมามายไม่ได้สติคนนี้นอนต่อสักพัก หลังจากอาบน้ำเสร็จ เขาจะปลุกเธออย่างจริงจังอีกที คราวนี้ถ้ายังไม่ตื่นเขาจะอุ้มแล้วโยนออกไปจากห้อง และจะจัดการสั่งสอนให้เข็ดหลาบและให้รักศักดิ์ศรีตัวเองเสียบ้าง

ยี่สิบนาทีผ่านไป ร่างสูงออกมาจากห้องน้ำโดยยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้า บนร่างกำยำตอนนี้มีเพียงผ้าเช็ดตัวพันเอวสอบอยู่ผืนเดียวเท่านั้น จอมทัพสาวเท้ายาวๆ ตรงมายังเตียง เพื่อจะจัดการเรื่องปัญหากวนใจให้เรียบร้อยเสียที แต่แล้วผู้หญิงที่อยู่บนเตียงก็ทำเอาเขาหัวเสียยิ่งกว่าเดิม ผ้าห่มที่เขาห่มให้ก่อนจะไปอาบน้ำตอนนี้ร่นไปอยู่ที่เท้าของเธอ ส่วนชุดราตรีกองอยู่ข้างเตียง แม่ตัวดีจึงอยู่ในสภาพเกือบเปลือยเปล่า มีเพียงบราเซียร์ไร้สายและกางเกงชิ้นน้อยปกปิดร่างกายเอาไว้เท่านั้น

...นึกว่าเมา ที่แท้ก็มารยาหญิงนั่นเอง พอเขาไม่สนถึงกับลงทุนถอดเสื้อผ้ายั่วเลยทีเดียว…

แม้จะยอมรับว่าร่างขาวอรชรนั้นยวนอารมณ์ไม่น้อย แต่จอมทัพก็ไม่ยอมหวั่นไหว เขาปรี่เข้าไปยังเตียง สอดมือเข้าใต้ร่างเล็ก ตั้งใจจะอุ้มแล้วโยนออกไปนอกห้องอย่างที่คิดเอาไว้แต่แรก ทว่าทันทีที่ได้แตะ ความเนียนละมุนและกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่กรุ่นอยู่ทั่วร่างของหญิงสาวก็ทำให้เขาถูกคุกคามด้วยความร้อนรุ่มอย่างกะทันหันทันที

“พี่คะทิปค่ะ...”

เสียงใสพึมพำออกมาเบาๆ ทำให้จอมทัพเหยียดยิ้มหยันอย่างนึกดูแคลนยิ่งกว่าเดิม ผู้หญิงคนนี้กำลังเอาตัวเข้าแลกเงินแน่ๆ ถึงได้ละเมอเพ้อพกถึงทิปขนาดนี้ ถ้าอย่างนั้นเขาก็ไม่จำเป็นต้องข่มกลั้นอารมณ์ใดๆ อีก ในเมื่อเธอเสนอให้ เขาก็แค่สนองตอบ และหลังจากอะไรๆ กันเสร็จก็จ่ายเงินพร้อมทิปตามที่เธอเรียกร้อง จากนั้นก็ทางใครทางมัน

ความคิดนั้นทำให้มือใหญ่ที่กำลังจะอุ้มร่างบางเปลี่ยนเป็นกอดกระชับแทนและปลดเปลื้องอาภรณ์ออกจากร่างอรชรแทน เมื่อผู้หญิงหิวเงินเปลือยเปล่าทั้งหมด เขาก็ก้มลงประทับจุมพิตที่เรียวปากที่เคลือบด้วยลิปกลอสสีชมพูใส แล้วก็ไม่ผิดไปจากที่คาดเลยสักนิด เพราะเธอจูบตอบอย่างเร่าร้อนเต็มอารมณ์ทีเดียว แม้เขาจะรู้สึกว่าเธอเงอะงะเหมือนกับไม่เคยอยู่บ้าง แต่นั่นคงเป็นเพียงหนึ่งในมารยาหญิงที่ใช้มัดใจคู่นอนเท่านั้นเอง

หญิงสาววัยยี่สิบสองลุกขึ้นเก็บเสื้อผ้าที่กองอยู่ข้างเตียงมาสวมด้วยมือไม้ที่สั่นเทา หลังจากถูกพร่าพรหมจรรย์อย่างเร่าร้อนหนักหน่วงในยามที่สติถูกควบคุมด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ ปากอิ่มบวมช้ำไปหมดจากแรงจุมพิตและเพราะเธอกำลังเม้มมันเข้าหากันจนแน่น พยายามจะไม่หันไปมองผู้ชายที่นั่งพิงพนักเตียงอยู่ตอนนี้ แม้เขาจะจ้องมองเธอแบบไม่วางตาก็ตาม

“นั่นเธอจะไปไหน”

เสียงทุ้มถามขึ้นห้วนๆ ห่างเหิน แน่ล่ะก็เธอกับเขาไม่เคยสนิทสนมกันมาก่อน แม้ว่าเมื่อครู่นี้จะเพิ่งผ่านเกมรักสุดเร่าร้อนมาด้วยกันหมาดๆ ก็ตาม

“…”

สายน้ำผึ้งไม่ตอบ เอาแต่ก้มหน้าก้มตาแต่งตัว พอเสร็จก็พรวดพราดไปยังประตูห้อง ทำให้คนที่อยู่บนเตียงต้องรีบคว้าเอาผ้าเช็ดตัวมาพันรอบเอวเอาไว้ลวกๆ ก่อนจะสาวเท้าตามไปทันที

“เดี๋ยวก่อนสิ!”

จอมทัพเรียกไว้พลางคว้าต้นแขนกลมกลึงของเธอเอาไว้ เธอจะหนีเขาไปดื้อๆ กลางดึกแบบนี้ได้ยังไง อย่างน้อยก็ควรจะรับค่าตัวก่อน เขาขี้เกียจจะตามไปจ่ายทีหลัง ก็ยอมรับล่ะว่าเมื่อครู่นี้ทั้งแปลกใจทั้งสุขใจไม่น้อย เมื่อรู้ว่าเธอยังบริสุทธิ์ เขายังจำตอนที่เธอหวีดร้อง ช่วงที่เขาล่วงล้ำผ่านเยื่อบางๆ นั้นได้ดี เสียงของเธอทั้งน่าฟังและน่าสงสารมากเหลือเกิน เขาจึงไม่ลังเลที่จะก้มลงไปจูบปากอิ่มอย่างอ่อนโยนเพื่อพาเธอก้าวข้ามผ่านมันไป ก่อนที่ทุกอย่างจะจบลงด้วยความเร่าร้อนสุขสม เรียกได้ว่าวินวินทั้งคู่

“ปล่อยหยีค่ะอา”

สายน้ำผึ้งสะบัดแขนออกเต็มแรงจนหลุดจากการเกาะกุมของเขา ก่อนจะวิ่งไปยังประตูต่ออย่างรวดเร็ว ความรีบร้อนทำให้ชนกับโต๊ะที่วางอยู่ใกล้ๆ จนแจกันราคาแพงที่ตั้งอยู่บนโต๊ะตกลงกระแทกพื้นแตกกระจาย แต่เธอก็ไม่สนเพราะสิ่งที่ต้องการมากที่สุดในตอนนี้ คือหนีไปให้พ้นจากความอับอาย

“บ้าชิบ!” จอมทัพสบถอย่างหัวเสียเมื่อร่างบางเปิดประตูและวิ่งออกไป ทำให้เขาต้องสาวเท้าตามอีก เหมือนกำลังเล่นเกมแมวไล่จับหนูอยู่ก็ไม่ปาน

เสียงแจกันที่ตกกระแทกพื้นเมื่อครู่นี้ ทำให้อันดามันกับภีมภัทรซึ่งยังไม่ได้นอนตามประสาคู่บ่าวสาวที่เพิ่งถูกส่งตัวเข้าหอต้องเปิดประตูห้องออกมาดู ทั้งคู่ใช้ห้องของภีมภัทรซึ่งอยู่ติดกับห้องของจอมทัพเป็นห้องหอ เพราะห้องนั้นใหญ่กว่าห้องเก่าของอันดามันเกือบเท่าตัว