ฮันนี่เมียร่วมรัก : EP.6 FIRST NIGHT WITH YOU

ร้านข้าวต้มรอบดึก

"จริง ๆ ไอก็ชอบอาหารข้างทางนะ เพราะบางร้านก็อร่อยกว่าอาหารในร้านอาหารหรู ๆ บางที่ซะอีก" บราวน์พูดขึ้นพร้อมกับมองไปรอบ ๆ ร้านด้วยท่าทางตื่นเต้น

"เคยกินด้วยเหรอคะ?" ฮันนี่ถามอย่างประหลาดใจ

"เคยสิ พวกเพื่อน ๆ ที่คณะชอบพาไปตระเวนกินน่ะ"

"ไว้คราวหน้าไอพายูไปลองแถว ๆ สามย่าน เสาชิงช้า ท่าเตียน เยาวราช หัวลำโพง ท่าพระ วงเวียนใหญ่ และก็โชคชัย 4 ร้านเด็ด ๆ ทั้งนั้นเลยนะ" บราวน์ชวนหญิงสาวตรงหน้าคุยเพื่อสร้างความคุ้นเคยกับเธอมากขึ้น และก็เพื่อทำให้เธอลืม ๆ เรื่องที่เพื่อนสนิทของเขาพูดไปเมื่อสักครู่

"เออ อืม.....ฟังดูน่าสนใจดีนะ" ฮันนี่ฝืนยิ้มพูดตอบกลับไปอย่างประชด

เพราะถ้าการที่เธอเลือกเข้าหาเขาก็เพื่ออัปเกรดตัวเอง เธอย่อมต้องคาดหวังอาหารแพง ๆ ร้านหรู ๆ มากกว่าอาหารข้างทางแบบนี้อยู่แล้ว

"ยูไม่ชอบเหรอ?" บราวน์เห็นฮันนี่เงียบไป ก็เลยถามขึ้นพร้อมกับลูบแก้มของเธอเบา ๆ

"ไม่ชอบค่ะ" ฮันนี่เลือกที่จะตอบกลับไปตามตรง

"งั้นครั้งหน้าให้ยูเลือกร้านอาหารแล้วกันนะ" บราวน์รีบพูดเสริมก่อนจะหยิบจานช้อน มาเช็ดด้วยกระดาษทิชชูและวางลงตรงหน้าเธอ

"สำหรับไอตอนนี้ กินอะไรก็อร่อยทั้งนั้น...แค่ได้กินกับยูก็พอ" เพลย์บอยหนุ่มไม่ลืมที่จะหยอดคำ

หวาน ๆ ใส่เธอไปเรื่อย ๆ

"เหอะ ๆ ยูก็พูดแบบนี้กับทุกคนนั่นแหละ" ฮันนี่แค่นเสียงหัวเราะและเอ่ยตอบไปทันควัน

"..ก็จริง" ร่างสูงอมยิ้มเล็กน้อย พร้อมกับยักไหล่และเบะปากด้วยท่าทียียวน

"แต่รู้สึกจริง ๆ กับคนนี้คนเดียวเลย..สาบาน" ร่างสูงชูสามนิ้วขึ้นพร้อมกับกะพริบตาถี่ ๆ

"เมนูอาหารมาแล้วจ้าพ่อหนุ่ม" แม่ค้าเดินตรงเข้ามาพร้อมกับเสิร์ฟน้ำให้ทั้งคู่

ทั้งสองคนรับเมนูอาหารมาอ่านดูไปเรื่อย ๆ ฮันนี่เองก็รู้สึกแสบท้องไม่ต่างกัน เพราะตั้งแต่เช้าเธอเองก็ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยเช่นกัน

"ข้าวต้มบาทเดียวเองเหรอครับป้า?" บราวน์เอ่ยถามแม่ค้าด้วยใบหน้ายิ้ม ๆ

"ใช่จ้ะ พ่อรูปหล่อข้าวต้มน่ะบาทเดียว แต่กับแกล้มเนี่ยหลายบาท" แม่ค้าก็เอ่ยตอบเขากลับไปอย่างอารมณ์ดี เมื่อเห็นว่าบราวน์ดูขี้เล่น

"โอเค..งั้นเอามาทุกเมนูเลยครับป้า" บราวน์ปิดเมนูอาหาร ก่อนจะยื่นคืนให้กับแม่ค้าไปทันที

"โอ้โฮ จะกินหมดเหรอพ่อหนุ่ม" ป้าคนขายถึงกับยิ้มไม่หุบเลยเมื่อได้ยินแบบนั้น

"ผมอยากลองกินฝีมือป้าทุกเมนูเลย เอามาเถอะครับ" บราวน์ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงจริงจัง

หลังจากที่คุณป้าแกเดินไปแล้ว ฮันนี่ก็ถอนหายใจออกมาเบา ๆ

"ไอว่าอย่ากินเยอะเลยนะ... เดี๋ยวยูก็ท้องเสียหรอก" ฮันนี่พูดพร้อมกับมองไปรอบ ๆ ร้านอย่างไม่ค่อยประทับใจเท่าไรนัก

"ร้านนี้ก็ดูสะอาดดีนะ" บราวน์พูดพร้อมกับเปิดขวดน้ำและยื่นให้เธอ

"กินน้ำก่อน จะได้ล้างปากสักหน่อย" เขาพูดขึ้นเพราะยังจำภาพที่เธอกลืนกินท่อนรักของเขาได้ไม่ลืมเลย

"…." ฮันนี่หลบสายตาทันทีเธอพอรู้ว่าเขาสื่อถึงอะไร จึงรีบกระดกน้ำดื่มเข้าไปจนเกือบครึ่งขวด โดยที่ไม่ได้พูดหรือตอบอะไรเขากลับไปแม้สักคำ

หลังจากอาหารมาเสิร์ฟจนเต็มล้นโต๊ะ บราวน์ก็ไม่ลืมที่จะตักใส่ถ้วยข้าวต้มให้ฮันนี่ก่อน

"กินเยอะ ๆ นะ..จะได้มีแรง " เขาพูดพร้อมกับเอียงคอมองเธอไปก็ยิ้มไป

"ยูก็รีบกินสิ มัวแต่มองไออยู่ได้!" คนที่ถูกมองก็บ่นไปอย่างรู้สึกอย่างไรชอบกล ที่ถูกเขาจ้องมองอยู่ตลอดเวลา

"ก็เวลากินไป นั่งมองหน้ายูไปมันอร่อยดีอะ" บราวน์ตอบก่อนจะกินข้าวต้มไปยิ้มไป

ฮันนี่กินไปก็เงยหน้าสู้สายตากับบราวน์กลับไปเช่นกัน

ในสายตาเธอแล้วบราวน์ดูไม่เข้ากับร้านอาหารข้างทางแบบนี้เอาเสียเลยจริง ๆ ทั้งหน้าตาหล่อ ๆ ทั้งการแต่งตัว นาฬิกาข้อมือที่สวมใส่อยู่ก็เรือนละหลายล้านแล้ว ไหนจะรถหรูที่ขับมาจอดเทียบหน้าร้านอีก

"ไม่คิดเลยนะว่ายู..จะติดดินมากขนาดนี้" ฮันนี่พูดไปพร้อมกับมองที่นาฬิกาข้อมือเรือนหรูของเขา กับข้าวต้มรอบดึกมื้อถูก ๆ ตรงหน้า

"ตอนเด็ก ๆ ไอชอบลงพื้นที่หาเสียงกับพ่อบ่อย ๆ นะ ...ตามชุมชน ตามต่างจังหวัดและเรื่องนอนกลางดินกินกลางทรายเนี่ยถือเป็นเรื่องปกติมากเลยนะสำหรับไอ" บราวน์ตอบกลับเธอไปตามตรงอย่างไม่ได้ปิดบังอะไร

"แล้วตอนเด็ก ๆ ยูเป็นยังไงอะ?" เขาพยายามชวนเธอคุยไปเรื่อย ๆ เพื่อไม่ให้เธอรู้สึกอึดอัดและผ่อนคลายมากขึ้นในเวลาที่อยู่กันสองต่อสอง

"ตอนเด็ก ๆ ไอต้องแต่งตัวสวย ๆ ทุกวันเพื่อไปเข้างานสังคมกับพ่อ" ฮันนี่วางช้อนลงพร้อมกับนึกไปถึงช่วงชีวิตของเธอในวัยเด็ก

"ไปแทบทุกคืนเลยนะ ...บางคืนไอเคยร้องไห้งอแงไม่อยากไป เพราะติดดูการ์ตูน พ่อเขาก็จะ..." เธอเล่าให้เขาฟังด้วยใบหน้าที่ดูเศร้า ๆ ก่อนจะหยุดชะงักไปกลางคัน

"ก็จะบ่น ๆ น่ะ" เธอรีบพูดตัดบทจบไปทันที เมื่อเห็นว่าบราวน์กำลังตั้งใจรับฟังเรื่องราวของเธออยู่พอดี

"ก็มีลูกสาวทั้งสวยทั้งน่ารักขนาดนี้ คุณพ่อของก็คงอยากจะอวดเพื่อน ๆ น่ะสิ" ร่างสูงเอื้อมมือมาเช็ดคราบมัน ๆ ที่มุมปากให้เธอ ก่อนจะดูดปลายนิ้วที่เปื้อนจากริมฝีปากของคนตรงหน้า

หลังจากที่รับประทานอาหารกันเสร็จ บราวน์ก็ลุกเดินไปจ่ายเงินพร้อมกับพูดคุยกับแม่ค้าด้วยท่าทีเป็นกันเองแบบสุด ๆ

"...พ่อน่ะเหรอ.." ฮันนี่เอ่ยขึ้นเบา ๆ เมื่อนึกไปถึงพ่อของเธอ

สายตาของเธอค่อย ๆ มองตรงไปที่เป้าหมายตรงหน้าอีกครั้ง เพราะเขาคือตัวเลือกที่ดีที่สุดในตอนนี้แล้วจริง ๆ

"กลับกันเถอะ" บราวน์เดินมาตามฮันนี่ พร้อมกับเดินไปเปิดประตูรถให้เธอด้วย

ฮันนี่มองการกระทำของเขา อย่างชั่งใจในหลาย ๆ เรื่อง เธอรู้ว่าเขาอันตราย แต่ทำไมเธอถึงอยากจะลองเสี่ยงดูไม่รู้ มันเป็นความท้าทายที่น่าสนุกดีเหมือนกัน

บนรถ

ตลอดทางที่ขับเลี้ยวเข้ามาในลานจอดของคอนโดฮันนี่ มือข้างหนึ่งก็จับพวงมาลัย อีกข้างก็นั่งลูบต้นขาของเธอมาตลอดทาง ซึ่งหญิงสาวก็นั่งนิ่ง ๆ ไม่ได้ว่าอะไร

แม้ว่าทุกครั้งที่ขึ้นลูกระนาดมือของเขาก็จะถลำเข้าไปใต้กระโปรงของเธอลึกมากขึ้น ๆ จนไปถึงใจกลางจุดสงวนของเธออย่างตั้งใจ

"ขอบคุณที่มาส่งนะ" ฮันนี่ปลดเข็มขัดนิรภัยออกก่อนจะจับฝ่ามือหนา ๆ ของเขาออกไปจากใต้กระโปรงนักศึกษาของตัวเองช้า ๆ

"..เอ่อ.." บราวน์กัดริมฝีปากเล็กน้อย เหมือนเขาอยากจะพูดอะไรกับเธอ

ฮันนี่จับที่เปิดประตูรถก่อนจะสูดลมหายใจลึก ๆ อีกครั้งและตัดสินใจหันหน้ากลับไปหาเพลย์บอยที่อันตรายคนเดิมอีกครั้ง

"พี่บราวน์...เปลี่ยนหลอดไฟเป็นไหม?" เธอหันไปสบสายตาของเขา พร้อมกับเอ่ยถามไปด้วยน้ำเสียง

แผ่ว ๆ

"เป็นสิครับ...อยากให้พี่ ขึ้นไปช่วยเปลี่ยนให้ยูไหม?" เขายิ้มออกมาทันที พร้อมกับตอบกลับเธอไปด้วยน้ำเสียงอ่อนละมุน

"..รบกวนทีค่ะ" ฮันนี่นิ่งอยู่สักพักก่อนจะพยักหน้าตอบกลับไป

"เป็นแฟนกัน..เรื่องแค่นี้จะรบกวนได้ยังไง?" บราวน์พูดขึ้นพร้อมกับเอื้อมมือไปกระชากประตูเปิดออกให้เธอ

เมื่อร่างบางก้าวลงไปจากรถหรูของเขาแล้ว คนเจ้าเล่ห์ก็กระตุกยิ้มมุมปากขึ้นมาทันที

"นึกว่าจะยากกว่านี้ ที่แท้..ก็ง่ายดีนิ" เขามองไปที่เรือนร่างของเธอไม่ละสายตาไปทางอื่นเลย ทั้งสะโพกที่กลมสวย ทั้งเอวที่คอดกิ่ว ไหนจะหน้าอกที่ใหญ่พอดีกับฝ่ามือ

" และคนอย่างบราวน์ ไม่เคยพลาดกินของดี ๆ และต้องกินก่อนคนอื่นเสมอ!" บราวน์เหยียดยิ้มก่อนจะรีบลงจากรถและเดินตามไปโอบเอวของเธอมาแนบกาย โดยไม่สนใจสายตาของใคร ๆ แถวนั้นเลยสักนิด

มันก็เหมือนกับที่ไอ้รันเวย์มันบอก ตอนนี้ผู้ชายเกือบจะทั้งมหาวิทยาลัย ใคร ๆ ก็อยากนอนกับเธอคนนี้กันทั้งนั้นด้วยความที่เธอเป็นรุ่นน้องปีหนึ่งหน้าใส ๆ และยังเป็นถึงดาวมหาวิทยาลัยคนล่าสุด...ใครปล่อยให้โอกาสหลุดไปคงโง่มากจริง ๆ