ฮันนี่เมียร่วมรัก : EP.10 BEAR BROWN

ต๊อก ต๊อก ต๊อก..รองเท้าส้นแหลมเดินต่อไปด้วยความมั่นใจ และไม่แคร์สายตาของใครทั้งสิ้น เธอยังคงก้าวขาเดินต่อไปด้วยความมั่นใจ

จนกระทั่งในจังหวะที่เธอกำลังจะเดินสวนทางกับพวกรุ่นพี่ผู้ชายกลุ่มใหญ่ ทุกคนก็หันมามองทางเธอและยิ้มกรุ้มกริ่มอย่างไม่ต้องบอกเลยว่า พวกเขากำลังคิดและจินตนาการถึงเธอในรูปแบบไหน..

ซึ่งผู้ชายที่เดินรั้งท้ายก็คือแบร์บราวน์ ผู้ชายที่เธอเพิ่งจะมีอะไรด้วยไปหมาด ๆ แบร์บราวน์ยืนคุยโทรศัพท์ไปก็พ่นควันบุหรี่ไปด้วยใบหน้าเครียด ๆ ก่อนที่เขาจะเดินผ่านเธอไปราวกับเธอเป็นเพียงอากาศธาตุเท่านั้น

"…" ฮันนี่กำสายโซ่กระเป๋าสะพายของเธอแน่น ก่อนจะย่างเท้าเชิดหน้าและเดินต่อไปโดยไม่สนใจเขาเช่นกัน

แต่แล้วจู่ ๆ ก็มีรุ่นพี่ผู้ชายปี 3 คนหนึ่งที่นั่งอยู่ตรงโซนม้าหินอ่อน เมื่อเขาเห็นฮันนี่เดินเข้ามาใกล้ ๆ เขาก็รีบเดินตรงเข้ามาขวางทางเธอเอาไว้ทันที พร้อมทั้งยังกางแขนกั้นไม่ให้เธอเดินผ่านไปขึ้นตึกเรียนอีกต่างหาก

"ที่นี่ตึก BBA หรือสวรรค์ชั้น 7 กันนะ..ถึงได้มีนางฟ้ามาเรียนด้วย" รุ่นพี่คนนั้นเอ่ยแซวเธอทันที

ดูเหมือนว่าเขาคงจะนั่งเล็งเธอมาสักพักแล้ว พอสบโอกาสก็รีบเดินเข้ามาจีบเธอเลย

ฟุ่บ! สาวสวยปัดมือที่เขากางออกจนเกือบจะโดนหน้าอกของเธอออก ด้วยท่าทีไม่ค่อยพอใจ

"มีแต่คนตายไม่ใช่เหรอ...ที่จะได้ไปสวรรค์" ฮันนี่เอ่ยตอบกลับไปด้วยใบหน้าที่เย่อหยิ่ง

"จริง ๆ ก็ไม่ต้องถึงตายหรอกครับคนสวย" ร่างสูงล้วงกระเป๋ากางเกงพร้อมกับเก๊กหน้าหล่อใส่เธออย่างวางมาด

"เพราะถ้าเรายอมไปกับพี่...เดี๋ยวพี่จะพาไปขึ้นสวรรค์เอง" เขาหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมายื่นให้เธอด้วยความมั่นหน้า

"…." ร่างบางกดสายตามองต่ำไปที่โทรศัพท์ของเขา พร้อมกับถอนหายใจออกมาให้อีกฝ่ายรู้ว่าเธอรู้สึกรำคาญเขาอยู่

"พี่ว่าเราสองคนน่าจะเข้ากันได้ดีเลยนะ" เขายังคงพูดจาแทะโลมเธอไปเรื่อย ๆ พร้อมกับค่อย ๆ เนียนมองไปยังหน้าอกคัพ C ตรงหน้าก่อนจะลอบกลืนน้ำลายอีกครั้ง

"ลิเกมาก!" เธอสบถออกมาเบา ๆ

แม้ว่าตามจริงหน้าตาของเขาก็ไม่ได้แย่มาก แต่คำพูดคำจานี่สิ..นึกว่าคุยอยู่กับพระเอกลิเกซึ่งฮันนี่ทำได้แค่หัวเราะดัง ๆ ภายในใจเพียงเท่านั้น

"พี่แค่หยอกเล่นเฉย ๆ น่ะ" เมื่อรุ่นพี่เห็นว่าฮันนี่ดูเหมือนจะไม่เล่นด้วยเขาก็รีบเปลี่ยนท่าที

"แต่พี่อยากรู้จักน้องฮันนี่มากขึ้นจริง ๆ นะครับ" เขายัดโทรศัพท์ของตัวเองใส่มือของเธอ

"คืนนี้เราไปรับประทานดินเนอร์บนโรงแรม Kingston กันไหม? วิวดี ๆ อาหารแพง ๆ ไวน์รสชาติถูกคอ น่าจะ เหมาะกับสาวสวยอย่างฮันนี่ที่สุดเลยนะ" รุ่นพี่ตรงหน้าทำสายตาอ้อน ๆ พร้อมกับฉวยโอกาสกุมมือของเธอเอาไว้แน่น เพื่อโชว์เพื่อน ๆ ที่นั่งเชียร์อยู่ที่ม้าหินอ่อนไม่ไกลมากนัก

สายตาสุดเซ็กซี่เริ่มประเมินการแต่งตัวของคนตรงหน้าเล็กน้อย ทั้งนาฬิกา หัวเข็มขัด รองเท้า และรวมไปถึงกลิ่นน้ำหอมที่เขาใช้..ซึ่งเธอก็ทำได้แค่แสยะยิ้มตอบกลับไปเพียงเท่านั้น

"พี่ขอเบอร์เราหน่อยได้ไหม?" เขาลูบหลังฝ่ามือของเธอแบบเนียน ๆ สัมผัสผิวกายที่นุ่มละมุนของเธอแล้วก็อดที่จะจินตนาการไปต่าง ๆ นานา ไม่ได้เลย..

"43!" เสียงของใครบางคนตะโกนดังลั่นมาแต่ไกล

ฟุ่บ! ฝ่ามือของเธอถูกกระชากออกจากรุ่นพี่คนนั้นทันที

"เบอร์รองเท้าผัวน้องเขา!" ร่างสูงเดินตรงเข้ามาแทรกตรงกลาง พร้อมกับกระแทกไหล่ของอีกฝ่ายอย่างแรงจนเขาเซเกือบจะล้มไป

"เฮ้ย! อะไรของมึงวะ?" รุ่นพี่ที่เข้ามาจีบฮันนี่โวยวายลั่นทันที

"หรือมึงอยากจะมีเรื่องกับกู?" รุ่นพี่หันกลับมาตะคอกใส่หน้า พร้อมกับกระชากคอเสื้อผู้ชายที่สูงกว่าเขาอย่างโกรธจัดที่ถูกหักหน้าต่อหน้าหญิง

"เออ กูอยากมี!" ร่างสูงที่ยืนอยู่ตรงหน้าของฮันนี่ตอบกลับไปทันทีอย่างไม่กลัว

"อะ..ไอ้..บราวน์.." รุ่นพี่คนนั้นชะงักไปทันที เมื่อเห็นว่าคนที่ตัวเองกำลังจะมีเรื่องด้วยคือแบร์บราวน์

ฟุ่บ! บราวน์ผลักอกของคนตรงหน้าอย่างแรง ทำให้มือของเขาหลุดจากคอเสื้อเชิ้ตของบราวน์ในทันที

ฮันนี่เองก็ตกใจไม่แพ้กันเลย เพราะเธอไม่คิดว่าบราวน์จะเดินย้อนกลับมาหา

ทุกสายตารอบ ๆ ตัวหันมามองทางเขา เธอ และรุ่นพี่คนนั้นเป็นตาเดียว คำพูดของบราวน์ทำเอาทุกคนเริ่มซุบซิบนินทาเรื่องของเธอกันหมด

ฮันนี่กดเบอร์โทรของเธอใส่โทรศัพท์ของรุ่นพี่ผู้ชายคนนั้น ก่อนดันตัวบราวน์ให้หลบทางเธอเล็กน้อย พร้อมกับส่งโทรศัพท์คืนให้กับรุ่นพี่คนนั้นต่อหน้าของบราวน์

"เรื่องร้านอาหารเนี่ย..ขอเลือกเองทีหลังก็แล้วกันนะ" เธอเปลี่ยนสีหน้าและโทนเสียงที่ใช้พูดกับรุ่นพี่คนนั้นทันที

"ยูงอนอะไรไอรึเปล่าอะ?" บราวน์เอ่ยถามไปอย่างแผ่วเบา

"คืนนี้โทรมานะ" ฮันนี่เมินใส่บราวน์และหันไปพูดกับรุ่นพี่ตรงหน้าแทน

"ได้เลยครับ...เราอยากไปร้านไหนก็ได้ทั้งนั้น" ชายคนนั้นเอื้อมมือไปรับโทรศัพท์คืนด้วยการจับที่มือของเธออย่างตั้งใจ

"…" บราวน์เลียริมฝีปากตัวเองเล็กน้อย เขายังคงยืนนิ่ง ๆ มองดูการกระทำของฮันนี่โดยไม่ได้ห้ามอะไร

"งั้นขอตัวไปเรียนก่อนแล้วกันนะ" ฮันนี่ยิ้มให้รุ่นพี่ผู้ชายตรงหน้าพร้อมกับจับมือของเขาออกจากมือของตัวเอง โดยไม่ลืมที่จะส่งสายตายั่วยวนไปที่เขาเป็นการทิ้งท้าย

ร่างสูงกัดริมฝีปากตัวเองเล็กน้อย ในจังหวะที่เธอกำลังจะก้าวขาเดินแยกไป ฝ่ามือหนาคว้าเข้าที่ต้นแขนของเธอก่อนจะกระชากร่างบางกลับเข้ามาหาตัว พร้อมกับจับใบหน้าสวย ประกบริมฝีปากจูบเธออย่างดูดดื่ม

ริมฝีปากร้อนกลิ่นบุหรี่เข้ม ๆ กดทับลงบนริมฝีปากสีแดงเข้มของเธอ และบดขยี้จูบดูดดื่มโดยไม่แคร์สายตาของคนนับร้อย ที่ยืนมุงดูเหตุการณ์อยู่ในตอนนี้เลยแม้แต่นิด..

ฮันนี่ยืนแน่นิ่งไปอย่างทำอะไรไม่ถูกเลย นับจากวินาทีที่เขากระชากเธอเข้ามาประกบริมฝีปากจูบ ฝ่ามือหนาลูบที่ใบหน้าและค่อย ๆ ลูบไปจนถึงด้านหลังท้ายทอยอย่างอ่อนละมุน แบร์บราวน์ทำเหมือนกับว่าพวกเขาอยู่กันแค่เพียงสองคน

"You are mine (เธอเป็นของฉัน) " เขาถอยจูบออกเบา ๆ พร้อมกับพูดใส่ใบหน้าสวยของเธอด้วยแววตาที่ดุดัน

"เฮ้ย ๆ น้องเขาเลือกกูแล้วนะเว้ย..นี่มึงกล้าจูบผู้หญิงที่กูกำลังจีบได้ไงวะ!" รุ่นพี่ที่เพิ่งได้เบอร์ของฮันนี่ไป ก็ทักท้วงขึ้นด้วยท่าทีกล้า ๆ กลัว ๆ

"ไส หัว ไป!" บราวน์พูดขึ้นโดยที่ไม่หันไปมองหน้าของมันเลยแม้แต่นิด ซึ่งแม้ว่ารุ่นพี่หนุ่มคนนั้นจะเสียดายของดีตรงหน้ามากแค่ไหน แต่สุดท้ายเขาก็ไม่กล้างัดข้อกับคนอย่างแบร์บราวน์อยู่ดี

"แม่งเอ๊ย!" รุ่นพี่คนนั้นสบถออกมาเบา ๆ ก่อนจะเดินหันหลังกลับไปอย่างหงุดหงิดแต่ก็ทำอะไรไม่ได้

"ยูโกรธไอรึเปล่า?" บราวน์ไม่ได้สนใจเสียงพูดของใคร สายตาของเขายังคงจ้องมองไปที่เธอเพียงผู้เดียว เขาเอ่ยถามฮันนี่ไปด้วยน้ำเสียงที่อ่อนละมุน

"…." หญิงสาวจ้องมองเข้าไปในแววตาของเขาอย่างไม่เข้าใจเลยว่าแท้จริงแล้วบราวน์คิดอะไรอยู่กันแน่

"เปล่า" ฮันนี่ตอบกลับไปอย่างแผ่วเบา

"เราไปหาที่คุยกันหน่อยดีไหม" ร่างสูงโน้มใบหน้าเช็ดคราบน้ำลายของเขาที่เลอะอยู่บนริมฝีปากอวบอิ่มของเธอ

ซึ่งเขาก็ไม่ได้รอฟังคำตอบจากเธอแต่อย่างใด ท่อนแขนแกร่งโอบกอดรอบเอวบางของเธอ ก่อนจะพาเธอเดินผ่านฝูงชนมากมาย เพื่อแยกออกไปคุยต่อแบบสองต่อสอง