บทที่ 7 นางนกต่อ (1) NC

บทที่ 7 นางนกต่อ (1) NC

เสียงกระเส่าพร้อมลมหายใจร้อนที่รดลงตรงซอกคอขาวของแคลร์ทำเอาเธอขนลุกเกรียว แต่ไม่ทันที่เธอจะพูดอะไรออกไป ฝ่ามือหนาของอองรีก็ฉวยคว้าเข้าที่ข้อมือเล็กแล้วลากจูงเธอไปยังห้องน้ำ ที่อยู่ภายในห้องนอนหรูที่อยู่ถัดจากห้องนี้ทันที

“เดี๋ยวสิ ปล่อยนะ”

เสียงเธอดังขึ้นพร้อมพยายามดึงแขนของตัวเองออก แต่สองขาที่ไม่รู้เรี่ยวแรงเริ่มหายไปตอนไหน กลับเดินตามเขาไปอย่างง่ายดายซะงั้น

ปึง!

ทันทีที่บานประตูห้องน้ำถูกปิดลง เขาก็ปล่อยแขนเธอเป็นอิสระ หญิงสาวรีบหมุนตัวหลบสายตาของเขาด้วยความเขินอาย

“ฉันทำข้อนี้ไม่ได้หรอก ให้ทำอย่างอื่นเถอะนะ”

“หึ อย่างอื่นเธอได้ทำแน่ แต่ข้อนี้ถ้าเธอไม่ทำ พรุ่งนี้ฉันจะเริ่มตัดน้ำ ตัดไฟที่โบสถ์ทันที”

อองรีทำทีพูดขู่ เพราะมันได้ผลเสมอ

‘อากาศหนาวแบบนี้ ถ้าไม่มีไฟฟ้าพวกเด็ก ๆ และแม่ชีแย่แน่ นี่เขาจะชั่วช้าไม่ละอายต่อบาปได้ถึงเพียงนี้เชียวหรือ นายควรตกนรก อองรี...’

เสียงของหัวเข็มขัดที่กระทบกันดังขึ้นจากด้านหลังของแคลร์ ไม่นานเสื้อผ้าของเขาก็ถูกถอดออกจนหมด ก่อนมันจะถูกโยนไปกองอยู่มุมห้อง

ไม่หันไปมองก็รู้ว่าเขาคงเปลือยกายล่อนจ้อน

ซู่สสส์

เสียงของน้ำจากก๊อกดังไหลแรง ก่อนที่ร่างหนาจะก้าวลงไปแช่ตัวในอ่างจากุชชี่

“มาเริ่มทำตามข้อตกลงได้แล้ว ถ้าอีกสิบวินาทีเธอไม่เดินมาที่ฉัน เธอได้ถูกฉันจับกดตรงบานประตูนั่นแน่ แคลร์”

รีบ ๆ ทำให้มันจบ ๆ จะได้กลับออกไปสักที

ร่างเล็กค่อย ๆ หมุนตัวหันกลับไป เธอเบนหน้าไปทิศทางอื่น ก่อนจะเดินกอดอกตัวเองไปทางชายหนุ่มที่แช่ตัวรออยู่

ความเขินอายที่มีก่อนหน้าเริ่มหายไป ร่างกายกลับร้อนรุ่มแปลก ๆ

ว๊ายยย

ตูม!

อองรีที่เริ่มหงุดหงิด งุ่นง่านจนแทบทนไม่ไหว ลุกขึ้นคว้าร่างของหญิงสาวลงมาในอ่างน้ำขนาดใหญ่

“ไอ้บ้า นี่แกจะทำอะไรน่ะ มันเจ็บนะ”

เพี๊ยะ!

แคลร์ถลึงตาใส่ พร้อมฟาดฝ่ามือไปที่ไหล่หนาของคนตรงหน้าอย่างลืมตัว อองรีใช้สองแขนของตัวเองโอบเอวคนตัวเล็กพร้อมยกสะโพกเธอให้ลอยก่อนจะรั้งเธอขึ้นนั่งคร่อมทับหน้าขาแกร่งของตนเอง

“ปล่อยนะ”

“อย่าสะดีดสะดิ้งให้มาก ฉันเบื่อเล่นกับเธอแล้ว ที่ถ่วงเวลาค่อนคืน กะจะกวาดเงินฉันให้เรียบ แล้วหาจังหวะชิ่งหนีสินะ แผนนี้ไว้ใช้กับเหยื่อคนอื่นเถอะนะ”

มือหนาขยำเข้าที่สะโพกงอนพร้อมดันเข้าหา สู้แรงของคนตัวเล็กที่พยายามดันตัวเองออก

“แกเป็นคนเสนอเล่นเกมโง่ ๆ นั่นเอง จะมาโทษกันได้ไง นั่น นั่นอะไรน่ะ..”

มือเล็กหยุดดันอกแกร่งและถามขึ้น เมื่อรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างดุนดันอยู่แถวเนินอูมของตนเอง

“อย่าทำเป็นไม่เคย เธอมันนางนกต่อ ทำงานให้จอร์แดน ทุกครั้งที่มีเจ้าหนี้ไปที่นั่น เธอก็ทำทีออกหน้าช่วย เพื่อให้ไอ้แก่นั่นหนีไป แล้วเธอก็มาตลบหลังเชิดเงินเหยื่ออีกที ร้ายนักนะ รู้ไว้ด้วย..ฉันตามสืบเรื่องเธอมาหมดแล้ว”

“เปล่านะ ฉัน ฉัน...”

“ไม่ยอมรับสินะ ว่าเธอช่วยให้มันหนีไป บอกฉันเร็วเข้า ว่าเธอรู้เห็นกับเรื่องนี้ นี่ยังไม่นับรวมกับเรื่องชั่วอื่นของมันอีก”

สายตาดุกร้าวของอองรีจ้องเข้าไปในนัยน์ตาของแคลร์ที่เริ่มปรือเยิ้มเต็มที่ สลับกับมองหน้าอกอิ่มที่ยกกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงหายใจที่เริ่มถี่รัว

“ฉัน..ฉัน..”

และตอนนี้ร่างเล็กก็เหมือนไม่ใช่คนเดิมอีกต่อไป ราวกับว่าคนตรงหน้าเป็นพวกพ่อมดหมอผี ที่สะกดเธอได้นะจังงัง เหงื่อเม็ดเล็กเริ่มผุดขึ้นรอบกรอบหน้าหวาน ดวงตาฉ่ำหวานเริ่มพร่าจนเห็นร่างซ้อนของคนตรงหน้า มือเล็กที่เคยเอาแต่ผลักดันร่างหนา กลับยกขึ้นโอบรอบคอเหมือนกลัวว่าตัวเองจะจมน้ำหายไปหากปล่อยมือออกจากเขา

แคลร์พยักหน้าให้ในเชิงยอมรับ เมื่อนึกย้อนไปว่า...

‘คุณจอร์แดน จะไปไหนเหรอคะ’

‘อ้าวแคลร์ ไม่เจอเธอตั้งนาน สบายดีนะ พอดีผู้บริจาคหลงทางน่ะ ฉันเลยจะออกไปรับพวกเขา เธอมาก็ดีแล้ว ฝากดูแลข้างในด้วยนะ’

‘ได้ค่ะ เดี๋ยวหนูช่วยทางนี้เอง คุณจอร์แดนไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ’

‘ขอบใจเธอมาก อ่อ..ถ้ามีใครมาถามหาฉัน ช่วยทำเป็นว่าเราไม่เคยเจอกันในวันนี้จะได้ไหม’

แม้ว่าจะไม่เข้าใจเหตุผลของชายแก่ตรงหน้า แต่แคลร์ก็พยักหน้ารับปาก ด้วยมันไม่ใช่เรื่องของเธอ

‘ขอบใจเธอมาก อ่อ..นี่ยาของพ่อเธอ ไหน ๆ ก็เจอเธอแล้วฝากไปให้โจด้วยละกัน’

‘ของพ่อเหรอคะ...มันคือยาอะไรคะ’

‘เอ่อ...แค่ยาแก้ปวดน่ะ พ่อเธอชอบมาบ่นปวดหัวและมาขอยาเราที่โบสถ์บ่อย ๆ คงเพราะจากอาการติดเหล้า บางทีพ่อเธออาจจะเลิกเหล้าได้เร็ว ๆ นี้’

‘ขอบคุณ คุณจอร์แดนมากเลยนะคะที่เมตตากับพ่อของหนู’

“กะไว้แล้วเชียว ว่าเธอต้องโกหก หึ”

แคลร์พยักหน้าให้อีกครั้ง ก่อนจะโน้มหน้าของตัวเองเข้าหาคนตรงหน้า จนหน้าผากทั้งคู่แตะกัน ดวงตาคมของเขากดต่ำลงมองปากอิ่มที่กำลังสั่นระริก

“พร้อมแล้วสินะ..”

“อื้อ...”

เสียงครางต่ำลอดออกมาจากลำคอ หญิงสาวช้อนตาขึ้นสบมองคนตรงหน้า พร้อมเบียดกายเข้าหา อองรีเลื่อนมือจากสะโพกตึงงอนขึ้นมากระตุกตะขอบราเซียก่อนจะดึงมันออกให้พ้นอกหยุ่นคู่สวย

“เธอยังไม่อาบน้ำให้ฉันเลยนะแคลร์”

“งั้น...”

แคลร์ที่พยายามจะผละหน้าผากออก ทว่ามือหนากลับยกขึ้นดันท้ายทอยเธอเข้าหา ริมฝีปากอ่อนนุ่มรู้สึกได้ถึงความแสบเมื่อถูกปากหยักบดจูบอย่างรุนแรง แค่ครู่เดียวร่างกายของเธอก็ตกอยู่ใต้การควบคุมของเขา มือไม้อ่อนหัวใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ

ความรู้สึกสับสนจนแยกไม่ออกว่านี่เรื่องจริงหรือกำลังฝันอยู่

สติส่วนหนึ่งก็อยากจะด่าเขาออกไป แต่อีกความรู้สึกกลับเพลิดเพลินต้องการมันอย่างประหลาด

‘นี่ฉันเป็นอะไรไป...’

หญิงสาวหลับตาแน่น ปล่อยให้สติล่องลอยราวอยู่ในดินแดนแห่งฝัน ขณะที่ร่างกายก็ปล่อยให้เขากระทำอย่างไม่คิดขัดขืน ลมหายใจอุ่นเป่ารดไปทั่วซอกคอขาวขณะที่ปากบางของอองรีขบเม้มไปทั่ว

“หย่ะ อย่า..”

“อย่า..หรืออยากกันแน่”

ปากเล็กร้องห้ามไม่เป็นภาษา ช่างสวนทางกับร่างกายเสียจริง เมื่อสะโพกสวยกลับเริ่มร่อนส่ายบดบี้ดุ้นร้อนที่ผงาดอยู่ตรงกลางหว่างขาของเธอ

หญิงสาวแอ่นตัวเงยหน้าขึ้น เพื่อให้อองรีโน้มหน้าลงมาพรมจูบลำคอระหงได้ถนัด เพียงแค่นั้นเสียงครางหวานก็เริ่มเปล่งให้ได้ยิน

“ครางเพราะ ๆ บางทีฉันอาจจะใจดีจ่ายเพิ่มตามที่เธอขอ”

ปลายลิ้นสากร้อนลากเลียลงมาจากลำคอ ลงมาถึงร่องอก จากนั้นก็ค่อยเลียวนรอบ ๆยอดถัน ร่างบางแอ่นเด้งยกขึ้นเมื่อริมฝีปากของชายหนุ่มงับดูดลงมา

“อา อย่านะ ทำแบบนี้ไม่ได้นะ”

สติที่หลงเหลืออยู่น้อยนิด ยังพอระลึกได้ว่านี่ไม่ใช่สิ่งที่ควรเกิดขึ้น

“เธอรับเงินของฉันไปแล้ว และก่อนเกมจะเริ่มเธอก็รู้อยู่แล้วว่าหากเธอแพ้ เธอจะต้องย่อยยับแค่ไหน และอย่าลืมสิเธอเต็มใจตามฉันกลับมาเอง”

แคลร์ไม่ได้เข้าใจทั้งหมดที่อองรีพูด ขณะที่ดวงตาหวานฉ่ำปรือมองคนที่กำลังง่วนอยู่กับเต้าอวบของเธอ ทันใดนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นและใช้สองแขนสอดเข้าไปใต้ข้อพับขาทั้งสองข้างของหญิงสาว จากนั้นก็ชันตัวลุกขึ้นยืนและก้าวออกจากอ่างน้ำไป

อองรีอุ้มกระเตงหญิงสาวกลับเข้ามาในห้องนอน ก่อนจะค่อย ๆ ประคองร่างเล็กให้นอนลง และคร่อมตัวทาบทับลงมาทันที สัมผัสทุกอย่างมันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว มือหนาข้างหนึ่งของเขาเลื่อนลงมาเกี่ยวขอบกางเกงในตัวจิ๋ว เสื้อผ้าชิ้นสุดท้ายออกจากตัวของแคลร์อย่างรวดเร็ว

อองรีชันตัวห่างออกเล็กน้อย เพื่อใช้สายตาสำรวจร่างหวานอย่างละเอียดอีกครั้ง จากนั้นเขาก็สอดมือเข้าใต้โคนขาอ่อนของเธอ ร่างกายที่ร้อนผ่าวของแคลร์เริ่มตอบสนองเขา เธอยินยอมแยกถ่างหว่างขาอย่างง่ายดาย เพื่อให้ปลายนิ้วเรียวของชายหนุ่มสอดเข้ามาในร่องแคบที่ยังปิดสนิท

หญิงสาวแหงนหน้าขึ้นเผลอร้องครางออกมาเสียงหลง

“อ๊า”

“ครางแบบนั้นแหละ ให้ตายเถอะ เธอนี่เซ็กซี่เป็นบ้า”

อองรีชะงักนิ้วเรียวเล็กน้อย เมื่อรับรู้ความจริงบางอย่าง

“มิน่าถึงกล้าเรียกเงินฉันจนแทบจะล่มจม ซิงนี่หว่า งั้นวันนี้ฉันจะปราณีเธอสักวัน”

เขาถอนนิ้วออก ยกขึ้นดูดเลียความหวานที่ติดปลายนิ้วมา จากนั้นก็เลื่อนมือไปประคองความเป็นชายของตัวเองที่กำลังผงาดรอ เขาชักรูดปลุกเร้ามันอยู่สองสามที ก่อนจะจับมันจ่อและถูรูดขึ้นลงตามร่องเสียวของคนตัวเล็กที่เริ่มมีน้ำหวานสีใสเปรอะซึมออกมา ขณะที่ร่างเล็กก็เริ่มบิดเร่า