บทที่ 5.2 จูบแรก

บทที่ 5.2 จูบแรก

มันชวนให้คลอฟท์ยิ่งรู้สึกหมั่นไส้ ชายหนุ่มย่อตัวคุกเข่าลงและโน้มตัวเข้าไปใกล้พร้อมกับใช้แขนทั้งสองข้างยันเข้าไปที่ประตู กั้นขวางขังร่างของหญิงสาวเอาไว้ตรงกลาง เขาใช้สายตามองไปที่หญิงสาวอวดดีตรงหน้าราวกับสัตว์ร้ายที่จ้องจะกินเหยื่อ

“พูดแบบนี้หรือว่าที่บ้านรวยล้นฟ้า จะเอาแบบนี้ก็ได้นะ ฉันจะเอาเธอจนหนำใจแล้วค่อยไปเรียกค่าไถ่มาชดใช้ค่ากางเกงยีนละกัน อืมม แบบนี้ก็ไม่เลว เข้าท่าแฮะ”

“เอ่อ…ฉันก็พูดไปเรื่อย ใครมันจะไปมีเงินเยอะขนาดนั้น เอางี้ละกัน กางเกงยีนฉันจะซักคืนให้ก็ได้ อยู่ไหนล่ะ..มาสิจะซักให้” เมื่อต้องเอาที่บ้านมาเอี่ยว แองจี้ก็ยอมอ่อนข้อลงหน่อยนึง

“โยนทิ้งไปแล้ว!!”

“ได้ยังไงกัน ก็ไหนว่าราคาเป็นล้าน”

“ก็จมอ้วกขนาดนั้น ใครมันจะไปทนใส่ได้ ต่อให้ซักแล้วไง ทั้งภาพทั้งกลิ่นมันติดตาติดจมูกฉันขนาดนั้น ใครมันจะไปใส่ลง”

คลอฟท์ทำทีขยะแขยงเมื่อนึกถึงมัน จนคนที่พยายามใจดีสู้เสือก็รู้สึกหมั่นไส้กับท่าทีความเยอะของคนตรงหน้าเหลือเกิน

“แล้วทีนี้จะเอายังไง ขอวิธีที่ทำให้หมดหนี้เร็ว ๆ หน่อย ฉันไม่ได้อยากจะอยู่ที่นี่นานนักหรอก อีกอย่าง…” หญิงสาวชายหางตามอง

“ทำไมวะ อย่ามาใช้สายตาแบบนั้นกับฉัน จะพูดอะไรก็พูด”

“ใครมันจะไปทนอยู่กับไอ้พวกสกปรก หยาบคาย ป่าเถื่อนแบบนี้ได้ แค่คิดก็สะอิดสะเอียนจะแย่อยู่แล้ว”

“เบอร์ตองเล้าไหนวะ โคตรเรื่องมาก แถมเสือกเลือกแขกซะด้วย หึ!!”

แองเจล่าถึงกับถลึงตามองแรงใส่ ชายหนุ่มลดแขนลงพร้อมกับมองด้วยสายตาที่หญิงสาวเองก็เดาไม่ออกว่าเขาจะมาไม้ไหนอีก

“เสียเวลานานละ ไหนขอลองหน่อยสิ ว่าเด็ดแค่ไหนไอ้เบอร์ตอง!!”

“อะ อะไรนะ”

“จูบ!!.. ไหนลองจูบดูก่อน ว่ามันจะพอตั้งราคาได้แบบไหน ถ้ามันห่วยก็จะยิงทิ้งตรงนี้ซะจะได้จบเรื่อง แต่ถ้ามันดีก็ค่อยมาพูดเรื่องค่างวดผ่อนหนี้กัน”

หญิงสาวรีบยกมือทั้งสองข้างขึ้นปิดปากตัวเอง ก่อนที่แก้มจะขึ้นสีเรื่อลามไปถึงกกหูด้วยความเขินอาย เกิดมาแค่เรื่องมองผู้ชายยังโดนพวกพี่ชายรุมซะน่วม แต่มาตอนนี้กลับจะต้องมาขายจูบแลกหนี้เพื่อเอาตัวรอดใครรู้เข้าเธอจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน

“มันไม่มีวิธีอื่นแล้วหรือยังไง”

“ก็เป็นอีตัว..จะให้เอาอะไรมาแลกหนี้ก็ต้องเอาที่เธอมีสิ หรือจะไปทำงานขัดห้องน้ำของออฟฟิศข้างล่างก็ได้นะ เผื่อพวกลูกน้องฉันตัวไหนที่มันเปลี่ยว ๆ จะได้ขัดเธอฟรี ๆ …..”

คลอฟท์หยุดคำพูดไว้แค่นั้น และนั่นยิ่งเลวร้ายไปใหญ่! เมื่อหมดหนทางจะหนีไปจากที่นี่ อีกทั้งจำต้องปิดบังสถานะของตัวเอง ในเมื่ออีกฝ่ายเข้าใจว่าเป็นผู้หญิงอย่างว่า ก็มีแต่จะต้องแสดงละครให้สมบทบาท เผื่อจะยังพอมีทางรอด

หญิงสาวขยับตัวเข้าไปใกล้คนเถื่อนพร้อมทำท่าหลับตาแล้วยื่นหน้าเข้าหาเงอะงะ ทั้งห้องเงียบลงจนเธอได้ยินเสียงหัวใจตัวเอง ที่กำลังเต้นแรงเหมือนว่ามันจะหลุดออกมาข้างนอก ความรู้สึกตื่นเต้นระคนหวาดกลัว ไม่รู้ว่าจะออกหัวหรือก้อย แต่ก็หลับหูหลับตายื่นหน้าไปเพื่อจะให้เขาจูบ

แต่แล้วเธอก็ต้องรีบเบิกตาโพลง เมื่อมือหนาของคนตรงหน้าเข้าคว้าที่ต้นแขนเรียวพร้อมฉุดกระชากลากถูให้เธอลุกขึ้นจากพื้นก่อนจะจับเธอโยนขึ้นเตียงไป แองเจล่ากรีดร้องเสียงหลงอีกทั้งโกรธที่ถูกกระทำเยี่ยงสิ่งของไร้ค่า

“เจ็บนะ ไอ้บ้า!!…แก..”

แต่ยังไม่ทันที่จะได้ด่าจบประโยค ฝ่ามือกว้างของคลอฟท์ก็สอดเข้าใต้ท้ายทอยของแองจี้และบังคับให้แหงนขึ้น พร้อมกับริมฝีปากบางได้รูปของเขาที่กดลงมาประทับบนริมฝีปากนุ่มอย่างรวดเร็ว เสี้ยวนาทีเดียวที่แองจี้รับรู้ได้ถึงความอุ่นที่กำลังแผ่อยู่บริเวณริมฝีปาก ไออุ่นซึ่งถูกถ่ายทอดจากโพรงปากของอีกฝ่ายเข้ามา เธอรู้เพียงแค่หัวใจมันกำลังเต้นแรงและดังจนกลบเสียงลมหายใจของตัวเอง

และยังไม่ทันที่จะได้ลิ้มรสหรือสัมผัสอะไรไปมากกว่านั้น ชายหนุ่มก็สะบัดปากออกอย่างรวดเร็ว พร้อมกับสบถออกมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดโมโหปนรำคาญ

“อีตัวอะไรวะ แค่จูบก็ยังไม่เป็น!!”