บทที่ 1.1 สี่พี่น้อง 

บทที่ 1.1 สี่พี่น้อง 

กลางฤดูร้อนอันแสนอบอ้าว เหงื่อที่เริ่มไหลซึมไปตามง่ามนิ้วเล็กเรียว ก่อความชื้นขึ้นอยู่กลางฝ่ามือที่กำลังอุ้มประกบปืนเอาไว้อย่างเหนียวแน่น ใบหน้าเล็กรูปไข่เอียงทำมุมองศาเล็กน้อย ดวงตาคมหวานของเธอเพ่งมองไปที่เป้าซึ่งอยู่ห่างไกลออกไปด้วยการใช้สายตาเพียงข้างเดียว

“ตั้งสมาธิหน่อย กางขาออกอีก ไหล่ยังสั่นอยู่เลย ขืนยืนสั่นเป็นลูกนกแบบนี้จะโดนปืนถีบเอานะ”

คนตัวเล็กกว่ายังคงจ้องไปยังเป้า ซึ่งมีระยะห่างประมาณร้อยเมตร เสียงที่เตือนสติคอยเร่งเร้าให้หญิงสาวมีความกระตือรือร้น เพื่อไม่ให้เบี่ยงเบนสมาธิไปทิศทางอื่น

แต่จะมีใครล่วงรู้ว่าไอ้เรื่องปลายดินกลิ่นปืน มันใช่เรื่องราวของหญิงสาวที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะเสียเมื่อไหร่ แองเจล่า หยวน… นึกเข่นเขี้ยวพี่ชายในใจ

“อย่าดุนักจะได้ไหม? ดุหนูมาก ๆ เดี๋ยวก็หันกระบอกปืนไปทางนั้นเสียเลย”

เสียงผิวปากจากผู้เป็นพี่ชายยังคงยียวนกวนประสาทเธอได้ทุกครั้ง

“ถ้าแกคิดจะยิงฉันนะนังหนู มันยังเร็วไปสิบปี!!”

“หึ แต่ตอนนี้หนูก็ถือปืนไว้ในมือแล้วนะ ถ้าพี่ยังไม่เลิกแหย่ รับรองได้เลย…ว่าหนูจะเปลี่ยนเป้าทันที”

น้องสาวเพียงคนเดียวของ..เจสัน นอกจากเธอจะถูกถ่ายทอดความเจ้าอารมณ์จากผู้เป็นมารดา ความสวยของเธอ ที่ได้รับเป็นมรดกตกทอดทางพันธุกรรม ก็ยังไม่มีใครสามารถลบล้างคำว่าสวยเลิศในจักรวาลของ

องค์หญิงน้อยนี้ได้ ทั้งที่อีกไม่กี่วันข้างหน้าองค์หญิงน้อยของบ้าน ก็กำลังจะจบการศึกษาประกาศนียบัตรวิชาชีพแล้ว แต่บรรดาเหล่าพี่ชายกลับไม่มีใครใส่ใจ แถมยังอวดดีลากเธอออกมาจากเตียงเพื่อมายืนฝึกยิงปืนที่นี่

“มีใครเคยรับรู้บ้างไหม ว่าของพวกนี้มันเป็นของแสลงสำหรับสุภาพสตรีอย่างหนู และรู้บ้างหรือเปล่าว่าสุภาพสตรีอย่างหนูจะต้องได้รับการปกป้องคุ้มครอง ไม่ใช่ต้องมายืมจังก้าในท่าทุเรศแบบนี้ มันดูไม่สมเป็นกุลสตรีเลยสักนิด แล้วแบบนี้หนูจะขายออกได้ยังไง”

“ขายออก? นี่ยัยหนูเธอพูดเรื่องจริงหรือว่ากำลังอำพวกเราอยู่กันแน่ อย่าว่าแต่พวกเราเลยขนาดแด๊ดยังไม่คิดว่าแกจะขายออก ให้ตายสิพูดออกมาได้ยังไง!!” พี่ชายคนรอง..อเล็กซ์..เอ่ยออกมาพร้อมกับหัวเราะลั่น

“เฮ้ย..พี่ก็พูดแรงไป อย่าพูดแบบนั้นสิน้องจะเสียใจเอา แต่…ต้องพูดว่า..ชาตินี้ทั้งชาติก็ไม่มีผู้ชายคนไหนใจกล้าพอฝ่าด่านพวกพี่ ๆ มาแจกขนมจีบแกหรอก เพราะฉะนั้นแองจี้น้อยของพวกเราต้องอยู่กับพวกเราตลอดไป ฮ่า ๆ ๆ”

“หุบปากของนายไปเลยนะ..อองรี (ฝาแฝดกับแองเจล่า) ถ้าฉันไม่คิดว่านายเป็นฝาแฝดของฉันแล้วล่ะก็ ฉันจะใช้ปืนกระบอกนี้ไล่ยิงนายให้หางจุกตูดให้ดู” แม่แองจี้น้อยหันไปตวาดใส่แฝดพี่อย่างอองรี

ได้ยินพวกน้อง ๆ กำลังขึ้นเสียงใส่กัน พี่ใหญ่อย่างเจสันจึงไม่ค่อยจะสบอารมณ์สักเท่าไหร่นัก เขาเดินอ้อมมาทางด้านหลังของเรือนร่างบอบบาง ก่อนจะใช้หัวเข่าแทรกเข้าไปกลางระหว่างขาทางด้านหลัง แล้วใช้หัวเข่าแกว่งแยกเรียวขาของน้องสาวออกจากกัน

“ถ้ายังเตือนแล้วไม่ทำ ต่อไปจะใช้เก้าอี้มาดามกลางก้นของแกนะแองจี้ พี่บอกว่าจะโดนปืนถีบไม่ฟังหรือยังไง”