ทัณฑ์ร้าย : EP 9 ถูกทิ้งข้างทาง

บทที่ 9

"จะแต่งงานอยู่แล้วยังจะไปกับผู้ชายคนอื่นเธอนี่มัน..."

"มันไม่ใช่แบบนั้นนะคะเฮีย"

"มันจะไม่ใช่แบบนั้นได้ยังไงถ้าฉันไม่วนกลับไป เธอก็คงไปไหนต่อไหนกันแล้วหรือไม่ก็พากันเข้าโรงแรมแถวนี้ก็ได้"

เธอโกรธที่เขาพูดดูถูกตัวเองยกมือข้างขวาจะตบหน้าของเขา แต่หยุดชะงักและเอามือลงถ้าเธออารมณ์ร้อนและวู่วามทำร้าย เขาก็คงยิ่งทำให้เขาเกลียดเธอมากกว่าเดิมเธอจึงใช้แต่ความเงียบ

"ทำไมพูดแค่นี้รับไม่ได้" ในแววตาและสีหน้าของเขาที่จ้องมองเธอนั้นมี แต่ความไม่พอใจไม่ว่าทำอะไรเธอก็ดูผิดทุกอย่างในสายตาของเขา

"ครืด!!" ในขณะที่เขากำลังขับรถออกด้วยความเร็ว เขารีบชะลอรถ เมื่อสายเข้าหน้าจอขนาดสี่เหลี่ยมที่ติดอยู่ที่รถนั้นโชว์เป็นเบอร์ของหม่ามี๊เขา

"ฮัลโหลครับ"

"ตอนนี้อยู่กับน้องคณินใช่ไหมเฮียเดย์"

"ครับ"

"พาน้องมาทานข้าวที่บ้านนะวันนี้หม่ามี๊ทำกับข้าวหลายอย่างเลย"

"คณินไม่สะดวกครับหม่ามี๊ พอดีว่าน้องจะต้องไปติวหนังสือกับเพื่อน" คณินเธออยากไปแต่ถูกเขาปฏิเสธแทน

"มี๊ขอคุยกับน้องหน่อยได้ไหม"

"บอกกับหม่ามี๊ไปสิว่าไปติวหนังสือ" เขาจับต้นแขนของเธอดึงเข้าไปหาเขาแล้วกระซิบเข้าที่ข้างหูบังคับให้คณินพูดโกหกแม่ของเขา

"ค่ะมี๊หนูขอโทษนะคะวันนี้หนูมีติวหนังสือจริงๆ" เธอยอมที่จะโกหกตามที่เขาต้องการ ต่อให้เธอไม่สบายใจและอยากไปก็ต้องปฏิเสธ

"หึ! อย่าคิดว่าการที่เธอทำตามฉันทุกอย่างฉันจะเห็นใจและคิดอะไรกับเธอจำเอาไว้ ต่อให้เรามีอะไรกันฉันก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอ เธอก็เหมือนของตาeของฉันที่ฉันจะเอาตอนไหนก็ได้" คำพูดสารพัดที่เขาพยายามทำให้เธอรู้สึกไม่ดีและเป็นคำพูดบั่นทอนจิตใจเขาต้องการให้เธอออกจากชีวิตของเขา แต่คณินเป็นคนที่อดทนเก่งและใจเย็นพอ เธอมุ่งมั่นที่จะทำในสิ่งที่เธอพูดไว้ให้สำเร็จสักวันเขาต้องหวนกลับมารักเธอและเห็นค่าในความดีของเธออย่างแน่นอน

"ลงไปได้แล้วเรียกแท็กซี่กลับเอาก็แล้วกันฉันไม่มีเวลาไปส่งใคร" จากที่ชะลอรถเขาจึงเหยียบเบรคจอดกะทันหันและเอ่ยไล่ให้เธอลงจากรถของเขา

"บอกให้ลงไปไง" เธอสะดุ้งเล็กน้อยก่อนที่จะรีบลงมายืนอยู่บนฟุตบาท

"สักวันเฮียจะรักผู้หญิงคนนี้" เธอยังมีความมุ่งมั่นเต็มร้อยยังไม่ท้อกับความรักที่เธอต้องการจากเขา

"แท็กซี่คะ" ไม่รู้ว่าเป็นอะไรแท็กซี่ไม่ยอมรับน้องคณินขึ้นรถ ต่อให้เธอโบกคันที่ว่างแล้วว่างอีกก็ไม่มีใครจอดรับเธอ

ดูเหมือนว่าถ้าเธอยังมัวเรียกรถแท็กซี่อยู่แบบนี้คงจะถึงเย็นกว่าจะได้กลับบ้านหรืออาจจะไม่มีแท็กซี่คันไหนจอดรับเธอเลยก็ได้ เธอจึงโทรหาเพื่อนสนิทมารับ ถ้าจะโทรบอกกับแม่ของเธอให้ส่งรถที่บ้านมารับก็กลัวว่าแม่จะต่อว่าเฮียเดย์ที่ปล่อยเธอกลับบ้านเอง

"เนย!" เนยคือเพื่อนสนิทของเธอที่อยู่มหาลัยซึ่งทั้งสองคนเคยไปบ้านของกันและกันในตอนทำรายงานเนยเป็นผู้หญิงที่สวยและน่ารักไม่แตกต่างจากคณินทั้งสองคนเคมีตรงกันตั้งแต่เข้ามหาลัยและรู้จักกันแรกๆจึงทำให้ทั้งสองคนนั้นเป็นเพื่อนที่สนิทกันมาก

"ทำไมไปอยู่ตรงนี้ล่ะ"

"เอาไว้คณินจะเล่าให้ฟังนะไปเถอะร้อนมากๆเลย" คณินยังไม่เคยบอกใครเรื่องที่ตัวเองนั้นกำลังจะแต่งงานแต่ในวันนี้เธอเล่าให้กับเพื่อนสนิทของเธอฟัง

"แน่ใจแล้วเหรอว่าจะทำแบบนี้กับหัวใจตัวเองซึ่งคนแต่ละคนไม่เหมือนกันนะคณิน หัวใจแต่ละดวงก็ไม่เหมือนกันด้วยเธออาจจะรักเขาแต่เขาไม่ได้มีความรู้สึกอะไรให้กับเธอเลยเท่าที่เธอเล่ามาคือเขาเกลียดเธอด้วยซ้ำอันนี้เราขอพูดตรงๆนะ" น้องเนยเธอพูดในความเป็นจริงแล้วเตือนสติของเพื่อนแต่คณินเธอไม่ถอยและไม่ยอมแพ้

"เชื่อสิว่าคณินทำให้เขารักคณินให้ได้อย่างแน่นอน"

"โอเคอย่างนั้นเนยก็เอาใจช่วยนะมีอะไรก็คุยกับเนยได้ตลอด เฮ้อ~เราเพิ่งรู้จักกันแค่ปีกว่าๆเองนะยังไม่ทันจะได้ไปไหนด้วยกันเลยเธอก็มีสามีซะแล้ว" น้องเนยทำท่าทีถอนหายใจ เหมือนกับว่าเธอกำลังจะเสียเพื่อนสนิทไป

"คณินก็ยังเหมือนเดิมนะมีอะไรก็ปรึกษากันเองได้ตลอด"

"ว่าแต่เฮียเดย์เขาเป็นใครเหรอแล้วหน้าตาเขาเป็นยังไง"

"เขาเป็นลูกเพื่อนสนิทของป๊าแล้วก็หม่ามี้ของเราเอง รู้ป่ะว่าเราแอบรักผู้ชายคนนี้มาตั้งแต่จำความได้ เราก็ใฝ่ฝันว่าเราได้รักกับเขาจริงๆถึงแม้ว่าในตอนนี้มันจะยังไม่เป็นที่เราใฝ่ฝัน"

"สู้ๆนะเพื่อนของเนยทำได้อยู่แล้ว"

"ขอบใจนะแล้วก็ขอบคุณที่มารับ ถ้าคณินโทรให้ที่บ้านมารับป๊ากับหม่ามี๊ก็คงจะรู้เดี๋ยวจะว่าเฮียเดย์เขา"

"ขนาดยังไม่ได้แต่งงานยังปกป้องเขาขนาดนี้ เฮ้อ~เรากลัวเหลือเกินกลัววันที่เธอจะสู้กับความรักไม่ไหว"

"สู้ไม่ไหวก็ต้องให้ไหวซึ่งเราไม่ถอยอย่างแน่นอนเนยเองก็รู้นี่ถ้าเราอยากได้อะไรเราต้องได้"

"อะๆเเม่คนเก่ง ทำได้ก็ทำได้"

ในเมื่อออกมากับเพื่อนแล้วคณินก็เลยชวนเพื่อนไปซื้อรายงานที่ทั้งสองคนต้องทำงานกลุ่มร่วมกันที่ห้างเธอโทรบอกกับแม่ของเธอแล้วและแม่ของเธอก็อนุญาต เขาเอ่ยถามถึงเฮียเดย์น้องคณินก็เอ่ยรับแทนว่าตัวเองนั้นต้องการมาซื้อของกับเพื่อนไม่ได้บอกความจริงว่าเขาทิ้งให้เธอเดินกลับ

"อลิส" ในขณะที่เธอกำลังเลือกซื้อของทำรายงานเธอมองไปเห็นอลิสน้องสาวของเฮียเดย์ที่กำลังเดินเลือกซื้อของอยู่ในโซนเดียวกันคณินจึงเอ่ยเรียกอลิส อลิสมองหน้าคณินเธอหันหลังเตรียมที่จะเดินหนี

"อ้าวอลิสเดี๋ยวสิ"

"อย่ามายุ่ง" คณินเธอไม่เข้าใจว่าทำไมอลิสน้องสาวของเฮียเดย์ถึงไม่ชอบเธอเห็นหน้าทีไรไม่เคยเอ่ยทัก ได้ยินในครั้งนี้อลิสเดินหนีเธอจึงรีบวิ่งมาขวางหน้าเอาไว้

"อลิสเป็นอะไรเหรอทำไมถึงไม่อยากคุยกับเรา"

"เกลียดเธอไงชัดหรือยัง เฮีย..โอ้ยย"

คำพูดที่ตอบกลับของอลิสคือเป็นคำพูดที่ทำให้เธองงว่าทำไมอยู่ๆเธอถึงถูกเกลียดแต่ที่งงไปมากกว่านั้นอลิส เธอล้มลงตรงหน้าของคณินทำท่าทีเหมือนถูกผลัก

"นี่มันเกิดอะไรขึ้น!!" เสียงดังที่พูดขึ้นนั้นเป็นเสียงผู้ชายและเธอก็จำได้ดีว่าเสียงนี้เป็นของใคร เฮียเดย์เขารีบวิ่งมาโอบกอดน้องสาวตัวเองพยุงขึ้น

"ว่าที่คู่หมั้นของเฮียคงจะไม่ชอบอลิสมั้งคะ"

เธอพูดใส่ร้ายให้คณินเป็นคนผิดในสายตาของพี่ชายตัวเองก่อนที่จะผลักพี่ชายออกแล้วเดินหนีออกมา

"เธอทำบ้าอะไร ถ้าน้องสาวของฉันเป็นอะไรเธอโดนดีแน่" เฮียเดย์โมโหใส่เธอและยังชี้หน้าเธอต่อว่าถ้าน้องสาวของเขาเป็นอะไรเขาจะทำโทษเธอ

"คณินผู้ชายคนนี้เหรอที่เธอกำลังจะแต่งงานด้วย" น้องเนยเดินมาจับไหล่ของเพื่อน เธอเห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้นและรู้สึกสงสารคณิน

"ฮึ๊ก"

"ดูท่าแล้วทั้งสองคนนี้ไม่ใช่พี่น้องที่แท้จริงใช่ไหม" น้องเนยพูดในความคิดของตนเองเอ่ยถามคณินและได้คำตอบคือการพยักหน้า

"ว่าแล้วท่าทางแบบนี้หึงพี่ชายอย่างแน่นอน"

"เนยพูดอะไรแบบนั้นเขาเป็นพี่น้องกันนะ"

"เชื่อเถอะมองแว๊บเดียวก็รู้แล้วว่ายายอลิสน้องสาวของเขานั้นร้ายน่าดู"

"เราไปเลือกซื้อของกันเถอะคณินอยากกลับบ้านแล้ว"