4

กนิษฐาตกใจไม่แพ้ฌอร์น อาจมากกว่าด้วยซ้ำ ยิ่งคำท้ายประโยคยิ่งทำให้แรงหึงทบทวี มีความอิจฉาริษยาร่วมด้วย ความรู้สึกแน่นในจิตใจมาก เธอเป็นคนรักณัฐกิตต์มาหนึ่งปีสามเดือน คนทั่วประเทศรู้เรื่องนี้ ทว่าเขาไม่เคยเรียกเธอว่าที่รักเลยสักครั้ง ตามสัญชาตญาณบอกว่า ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ ไม่ธรรมดา

ทั้งหมดเดินไปยังห้องกินข้าว บนโต๊ะมีสำรับอาหารสามอย่าง มีจานข้าวของแต่ละคน ซึ่งคนที่ตักข้าวใส่จานให้คือปรินดา ทำหน้าที่สาวใช้โดยอีกสองคนไม่สงสัยว่า เธอมีอีกตำแหน่งหนึ่งในบ้านหลังนี้

ณัฐกิตต์เจริญอาหารมากที่สุด ยิ่งรู้ว่าคนทำคือใคร เขากินไปชมไปไม่ขาดปาก กินข้าวเบิ้ลสองชาม ส่วนอีกสองคนกินค่อนข้างฝืดคอ ฌอร์นซ่อนความไม่พอใจกับคำชม และคำเล่าเรื่องในอดีตถึงความสนิทสนมระหว่างณัฐกิตต์กับปรินดา จนเขาคิดว่า หากปรินดาไม่ตามครอบครัวไปอังกฤษ ป่านนี้ณัฐกิตต์อาจได้ครองคู่กับปรินดา ยามนึกคิดเช่นนี้ ฌอร์นเผลอกำช้อนกับส้อมแน่น

ไม่เอ่ยถึงกนิษฐาคงไม่ได้ ความหึงหวง ไม่พอใจก่อนหน้านี้มีมากอยู่แล้ว เวลานี้ถมทับหนาหลายชั้น เธอกินอาหารไทยกับคนรักหลายครั้ง แต่ไม่เคยสั่งอาหารที่มีกะทิเป็นส่วนผสม เพราะคนรักไม่ชอบ แต่ก็ไม่ห้ามหากจะสั่งอาหารที่ทำจากะทิ ก็แค่เขาไม่กิน ทว่ามื้อนี้คนรักกลับกินแกงเขียวหวานเนื้ออย่างเอร็ดอร่อย กินราวกับว่าโปรดปรานอาหารชามนี้มาก อดคิดไม่ได้ว่าปรินดามีอิทธิพลกับณัฐกิตต์ ไม่เช่นนั้นคงไม่ชื่นชมอาหารเมนูนี้ และกินเยอะที่สุด

ความเป็นนักแสดงมืออาชีพ กนิษฐาเก็บความรู้สึกทั้งหมดไว้อย่างดีเยี่ยม ไหลไปตามน้ำกล่าวชื่นชมอาหาร และกินข้าวเกือบหมดจาน

หลังจากอาหารมื้อนี้ผ่านพ้นไป กนิษฐาขอตัวกลับบ้านก่อน ให้เหตุผลว่าพรุ่งนี้มีงานตอนเช้าต้องตื่นตั้งแต่ตีสี่เพื่อเดินทางไปชลบุรี คืนนี้จึงอยากพักผ่อนให้เต็มที่ ฌอร์นไม่ได้รั้งไว้ สั่งให้พงษ์คนขับรถที่บ้านไปส่งดาราสาว เพราะณัฐกิตต์ต้องอยู่พูดคุยเรื่องงานสำคัญ จึงไปส่งเธอที่บ้านไม่ได้

การพูดคุยระหว่างฌอร์นกับณัฐกิตต์เริ่มขึ้นในห้องทำงาน เริ่มแรกณัฐกิตต์พูดเรื่องโครงการที่เสนอกับฌอร์นไปเมื่อสองเดือนก่อน คุยกันสักฌอร์นเข้าประเด็นสำคัญที่ชักชวนณัฐกิตต์มาบ้านตน และตกลงบางอย่างกับณัฐกิตต์

คนอย่างฌอร์นอยากได้อะไร หรือปรารถนาในตัวใคร เขาต้องได้...

23.00 น.

ประตูห้องนอนปรินดาเปิดออก ร่างสูงใหญ่เดินเข้ามาในห้อง ฌอร์นไม่เห็นปรินดานอนบนเตียง แต่ได้ยินเสียงในห้องน้ำ เขาถอดชุดคลุมออกจากตัว เปิดเผยร่างเปล่าเปลือยอันสมบูรณ์ด้วยหมัดกล้าม ก่อนก้าวขึ้นไปนอนรอเธอบนเตียง โดยไม่คิดเลื่อนผ้าห่มมาปิดของรักของหวง

ปกติแล้วปรินดาอาบน้ำราวๆ สองถึงสามทุ่ม แต่ที่อาบน้ำช้าเพราะหญิงสาวโทรศัพท์คุยกับนรวิชญ์ น้องชายฌอร์น ที่โทรมาคุยถามสารทุกข์สุกดิบตามประสาคนสนิทสนมกัน กว่าจะวางสายก็ปาไปเกือบห้าทุ่ม หลังจากวางสายจึงลุกขึ้นไปอาบน้ำ

“ทำไมวันนี้อาบน้ำช้า” ฌอร์นรู้ชีวิตประจำวันปรินดาดี เขาเอ่ยถามเสียงเรียบ มองร่างสาวที่สวมผ้าขนหนูผืนเดียวนิ่ง ทว่าภายในร่างกายเริ่มร้อน

“คุยกับพี่รอนนี่ค่ะ คุยกันนานไปหน่อยเลยอาบน้ำดึกค่ะ”

ปรินดาตอบ ย่างเท้ามาหาร่างสูงใหญ่กึ่งนั่งกึ่งนอนบนเตียง เธอทรุดตัวลงนั่งใกล้เขาเพราะรู้ดีว่า ฌอร์นเข้ามาในห้องนี้ทำไม และเมื่อเธอนั่ง มือแข็งแรงทำงาน ปลดปมผ้าขนหนูที่ขยับไปกองตรงเอว เคล้นดอกบัวพอดีมือ สายตามองปรินดา

“ไม่เกินวันสองวันนี้จะมีคนมาอยู่ที่นี่” ฌอร์นพูด ขยับตัวให้อยู่ในท่านั่ง โอบกอดร่างกึ่งเปลือย “รู้ไหมว่าใครจะมาอยู่ในบ้านหลังนี้”

“ไม่รู้ค่ะ” ปรินดาตอบตามจริง เขายังไม่ตอบ คลอเคลียจมูกตรงซอกคอระหง เรื่อยขึ้นมาถึงพวงแก้ม จบลงตรงริมฝีปากคนในอ้อมแขน มอบจุมพิตอันเร่าร้อนให้เธอ ร่างสาวอ่อนระทวยหลับตาพริ้ม จากประสบการณ์ เริ่มแรกอ่อนหวานและอ่อนโยนก็จริง ทว่าต่อจากนี้ไปคือความรุนแรงที่บางครั้ง ปรินดาแทบรับไม่ไหว

“คนที่มาอยู่ที่นี่คือ พายไง เธอจะมาอยู่ในฐานะผู้หญิงของฉัน”

หัวใจปรินดาหล่นวูบ เจ็บเหมือนคนพูดนำของแหลมคมทิ่มตำ แต่ก็รู้ว่า ตัวเองไม่มีสิทธิ์ในตัวฌอร์น เขาจะพาใครเข้ามาในชีวิตย่อมได้ และก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาทำเช่นนี้ด้วย ทว่าก็อดสงสัยและมีคำถามไม่ได้ว่า กนิษฐาเป็นคนรักของณัฐกิตต์ ดาราสาวมีเจ้าของ แล้วจะมาอยู่กับฌอร์นได้อย่างไร เธออยากถามแต่ก็ไม่กล้า เขาว่าอย่างไรก็ตามนั้น

“ค่ะ พรุ่งนี้แอลทำความสะอาดห้องรับรองให้ค่ะ” ปรินดารู้หน้าที่

“ไม่ต้อง เพราะพายจะอยู่ห้องเดียวกับฉัน” คนรับรู้อึ้งไปชั่วขณะหนึ่ง ห้องนอนส่วนตัวฌอร์นเสมือนห้องต้องห้ามสำหรับผู้หญิงที่เขาเลี้ยงไว้ หรือเป็นผู้หญิงชั่วคราว เธอเหล่านั้นจะอยู่อีกห้องหนึ่ง หากฌอร์นต้องการก็จะไปหาที่ห้องเอง ไม่เคยมีสักคนที่ร่วมห้องนอนเดียวกับเขา นั่นทำให้ปรินดารู้สึกได้ว่า กนิษฐาคือคนพิเศษ ใจสาวเศร้าหนักมากขึ้น “แล้วเธอก็ย้ายลงไปอยู่ห้องคนใช้ ห้ามบอกพายเด็ดขาดว่าเธอเป็นอะไรกับฉัน เธอเป็นแค่คนรับใช้ของฉันเท่านั้น”

มือดั่งครีมเหล็กบีบแก้มทั้งสองข้าง ปรินดาเจ็บร้าวไปทั่วแก้ม พยักหน้าเป็นคำตอบ เขาสั่งอย่างไรเธอก็ต้องทำตามนั้น ไม่มีข้อโต้แย้งหรือคำถาม