บทที่ 11

“เอาไว้กอหญ้าจะบอกพี่แล้วกันนะคะ” คนขี้เกรงใจอย่างกอหญ้าปฏิเสธใครไม่เก่ง ต่อให้ไม่อยากอยู่ใกล้ ๆ ผู้ชายที่มั่นใจแล้วว่าเจ้าชู้ แต่ก็ยังตัดรอนได้ไม่เต็มปาก ต้องแบ่งรับแบ่งสู้กันอยู่ดี

“เรื่องพรุ่งนี้เอาไว้ทีหลัง กอหญ้าไปเดินเล่นเป็นเพื่อนพี่ก่อนนะ บอกตรง ๆ เลยว่าพี่ยังตกใจเรื่องแฟนของน้องมินนี่เขาไม่หาย” การที่พายุพูดเรื่องนี้สบาย ๆ ราวกับไม่ใช่เรื่องสลักสำคัญ ทำให้คนฟังหลุดความในใจออกมาทันที

“กอหญ้าก็ตกใจค่ะ นึกไม่ถึงว่าพี่พายุจะเจ้าชู้หนัก ชวนกอหญ้าดินเนอร์เมื่อเช้า ตะวันยังไม่ทันจะตกดินก็ควงแฟนคนอื่นมาดื่มด้วยซะแล้ว” กอหญ้ามั่นใจว่าเขาคงไม่ได้แค่คิดจะดื่มอย่างเดียวแน่ ๆ หูตาแพรวพราวขนาดนั้นมันต้องมีเรื่องกิจกรรมเข้าจังหวะมาเกี่ยวข้องอยู่แล้ว

“ก็กอหญ้าบอกว่าติดงาน แล้วจะให้พี่ทำยังไงล่ะ นี่พี่ย้ายมาที่ไทยตัวคนเดียวก็อยากจะมีเพื่อนคุยบ้าง ในเมื่อน้องไม่ว่าง พี่คุยกับคนอื่นก็ไม่ได้ผิดอะไรนี่ครับ” พายุยื่นหน้าเข้ามาใกล้ รอฟังคำตอบของอีกฝ่ายที่เหมือนจะถูกใบ้รับประทานไปแล้ว

“กอหญ้าคงผิดเองที่มองโลกในแง่ดีเกินไป วิ่งเล่นอยู่ในทุ่งลาเวนเดอร์จนลืมทางออก ยังไงก็ขอให้พี่พายุมีความสุขกับวันหยุดที่เหลือนะคะ” เธอขอตัวกลับไปทำงาน พร้อมกับสบถในใจว่าทริปนี่มันแย่ที่สุดตั้งแต่ที่เคยออกทริปกับเพื่อนมา ฟองคลื่นมีธุรกิจของพ่อแม่ให้ช่วยยังพอจะเข้าใจได้ แต่สามสาวที่เหลือหายไปไหน กอหญ้าให้คำตอบตัวเองไม่ได้จริง ๆ

แต่ก็ใช่ว่าเธอจะอยากเจอเพื่อนตอนนี้หรอกนะ การถูกทิ้งไว้แบบนี้มันก็ดีเหมือนกัน งานที่ค้างอยู่ก็จะได้เคลียร์ เตรียมตัวต้อนรับเจ้านายมาเฟียที่ส่งเมลมาคอมเพลนงานของเธอได้เรื่อย ๆ ราวกับที่บ้านใช้อินเทอร์เน็ตฟรี

“พี่มีไวน์อีกสองขวดอยู่ในห้อง เปลี่ยนใจอยากดื่มด้วยกันก็ทักมานะครับ คืนนี่พี่คงไม่ได้ไปไหนแล้ว”

เขาพูดเสียงดังฟังชัด ไม่ได้อายบาร์เทนเดอร์พี่ภูที่กำลังหยิบของคืนให้เลยสักนิด แถมยังทำตาเจ้าชู้ใส่เหมือนคนไม่เคยเกือบจะถูกกระทืบเมื่อสักยี่สิบนาทีที่ผ่านมา

ผู้ชายอะไรมั่นหน้าจริง ๆ!

“ไอ้น้ำกะทิ น้ำสับปะรดนี่อะไรยังไงกันแน่นะ” ความสงสัยทำให้กอหญ้าเปิดไลน์แอปพลิเคชันและพรมนิ้วมือเรียวสวยส่งคำถามถึงสาว ๆ ในกลุ่มทันทีที่หลุดพ้นจากการเกาะแกะของไอ้พี่พายุหมุนฤดูร้อน

?กอหญ้า? : ก๊อก ก๊อก กอหญ้ามีคำถามค่า

?จันทร์เจ้า : ว่าจะใด๋ค๊า

?Fong? : แอบเห็นคนเดินชมวิวกับหนุ่ม กิ๊สสสสส

MaRinn ?? : หนุ่มไหน กอหญ้ามีหนุ่ม?

?จันทร์เจ้า : ใครเดินอะไรยังไง!

?กอหญ้า? : ฉันบอกผู้ชายว่าชอบดื่มพินา โคลาดา เพราะชอบกลิ่นกะทิกับสับปะรด แล้วเขาหาว่าอ่อย มันอ่อยยังไงวะ

?จันทร์เจ้า : … แก เดี๋ยวฉันคอลไปนะ

?Fong? : เอามือทาบอก

MaRinn ?? : ฝากด้วยนะจันทร์เจ้า ฝากให้ความรู้นางที

?กอหญ้า? : อะไรของพวกแกเนี่ย!

จันทร์เจ้าโทร. หาเพื่อนผู้ไม่เคยจะรู้อะไรเลยหลังจากนั้นไม่ถึงนาที ทว่าเสียงดังฉะฉานสไตล์ไกด์สาวคนเก่งวันนี้กลับดังแค่เพียงกระซิบ ราวกับมีใครกำลังนั่งฟังอยู่ข้าง ๆ

คนรอคำตอบตั้งใจจะถามสวนว่าไม่สบายหรือเปล่า แต่ประโยคเด็ดที่ได้ยินจากปลายสายทำให้ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ใบหน้าซับสีแดงระเรื่อแทบจะในทันที

“น้ำกะทินั่นหมายถึง…&@# ส่วนน้ำสับปะรดน่ะ เขาว่ากันว่ากินแล้วน้ำกะทิมันจะหวาน ซึ่งอันนี้ฉันก็แค่เคยอ่านมา ไม่ได้รู้หรอกนะว่ามันจริงหรือไม่จริง ยังไงแกลองไปกูเกิลดูก็แล้วกันนะ”

“พินา โคลาดาของฉัน…”

กอหญ้ายิ้มค้าง จากนี้คงต้องเปลี่ยนเครื่องดื่มที่ชอบหรือไม่ก็เลิกดื่มแอลกอฮอล์ไปเลยน่าจะดีที่สุด

“แกไม่ต้องคิดมากนะ เขาคงพอจะรู้แล้วแหละว่าแกอินโนเซนต์ ยังไงจะไปไหนกับใครก็ดูแลตัวเองด้วยนะ”

“จริงสิ พรุ่งนี้ฉันอยากไปเที่ยวตามเกาะ เห็นในโบชัวร์บอกว่ามีพวกวันเดย์ทริป แกมีเจ้าไหนแนะนำหรือเปล่า”

“นี่แกไม่ดูพยากรณ์อากาศอีกแล้วนะ พรุ่งนี้อะฝนตกแน่ ๆ ฉันว่าแกควรจะหาแท็กซี่ไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์เปลือกหอยภูเก็ตนะ เผื่อจะได้ไอเดียกลับไปปั่นงานบ้าง”