บทที่ 2

“ไอ้ดาวรอฉันด้วยดิวะ ฉันยิ่งขาสั้น ๆ อยู่” จันทร์เจ้ารีบส่งเสียงร้องบอกเมื่อปลาดาวไม่มีทีท่าว่าจะหยุดวิ่ง

นี่เธอออกตัววิ่งมานานแล้วนะยังตามปลาดาวไม่ทันเลย ไม่ได้แข่งวิ่งโอลิมปิกสักหน่อย ทำไมต้องวิ่งเร็วด้วยก็ไม่รู้ ไม่เห็นใจคนขาสั้นที่เร่งวิ่งตามมาเอาซะเลย

“แล้วแกจะตามฉันมาทำไมจันทร์เจ้า ตอนนี้ฉันอยากอยู่คนเดียวสักพัก”

“ฉันก็เป็นห่วงแกนะสิ นี่มันก็มืดแล้วกลับโรงแรมกันเถอะนะ” จันทร์เจ้าที่เห็นว่าเพื่อนหยุดวิ่งแล้วหันมาพูดกับตนแบบนั้น ก็ถอนหายใจก่อนจะบอกออกไป

จะให้เธอปล่อยเพื่อนไว้คนเดียวได้ยังไง ปลาดาวเวลาโกรธหรือเสียใจยิ่งชอบหายตัวไปอยู่เงียบ ๆ คนเดียวอยู่เรื่อย นั่นทำให้เพื่อนในกลุ่มค่อนข้างเป็นห่วงอย่างมาก แล้วยิ่งวันนี้มีเรื่องกระทบกระเทือนจิตใจด้วยแล้ว ถ้าเธอไปตามมาแล้วปลาดาวคิดทำอะไรบ้า ๆ ขึ้นมาก็แย่น่ะสิ ด้านมารินยังมีกอหญ้าอยู่ยังไงก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นแน่ เธอถึงได้ตัดใจวิ่งมาเพื่ออยู่เป็นเพื่อนกับปลาดาวแทน ที่ตอนนี้ดูท่าจะบอบช้ำทางใจที่สุด

ปลาดาวได้ยินจันทร์เจ้าพูดออกมาแบบนั้นก็ระบายยิ้มบาง ๆ รู้สึกอบอุ่นในหัวใจที่อย่างน้อยเพื่อนคนนี้ก็อยู่ข้าง ๆ เธอ หญิงสาวจึงได้แต่ตอบจันทร์เจ้ากลับไปว่าไม่ต้องเป็นห่วง ถึงยังไงเธอคงตัดใจได้ไวแน่ จันทร์เจ้าที่ได้ยินแบบนั้นก็เอ่ยปากตอบว่าจะเลี้ยงเหล้าปลอบใจ สุดท้ายสองสาวจึงไปนั่งอยู่ที่บาร์กันเพียงสองคน

บีชบาร์

บีชบาร์ คือบาร์ขนาดใหญ่ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของโรงแรมที่แก๊งรวมดาวพักอยู่ เป็นสถานที่ท่องเที่ยวกลางคืน ที่เหล่าผีเสื้อราตรีมักออกมาโยกย้ายส่ายสะโพกกัน

หญิงสาวสองคนนั่งอยู่ที่โต๊ะมุมหนึ่งของร้านที่ไม่เป็นที่สะดุดตานัก ถึงจะบอกว่าไม่เป็นที่สะดุดตาก็คงไม่ได้ แม้โต๊ะที่หญิงสาวเลือกนั่งจะเป็นมุมอับ แต่หน้าตาและความสวยของคนทั้งสองก็เรียกเหล่าหมู่มวลภมรเข้ามาหาได้ไม่ยาก

จันทร์เจ้าได้แต่ส่งสายตาไม่เป็นมิตรให้กับผู้ชายเหล่านั้นทั้งยังกล่าวปฏิเสธไปโดยที่อีกฝ่ายยังไม่ทันจะได้อ้าปากพูด ด้วยถ้อยคำที่ใครได้ยินก็ต่างคิดเช่นเดียวกันว่าอยากจะสั่งสอนหญิงสาวตรงหน้าให้สิ้นฤทธิ์ ที่พวกเขารู้สึกเช่นนั้นก็คงไม่แปลก แล้วจะไม่ให้พวกเขารู้สึกอย่างนั้นได้อย่างไรในเมื่อเธอพูดว่า

‘มารยาทรู้จักไหม นั่งมุมอับขนาดนี้ยังจะหน้าด้านเข้ามาทักอีก ออกไปเลยนะ ไม่ต้องชวน ไม่ต้องจีบ น่ารำคาญ’

และก็อีกหลายคำที่หลุดออกจากปากสวยของเธอ ด้านคนที่ได้ยินคำพูดนี้ก็ได้แต่ถอยกลับไปคนแล้วคนเล่า ทั้งก่อนจากยังมองใบหน้าของจันทร์เจ้าอีกครั้งก่อนจะหลุดคำพูดที่ทำให้หญิงสาวอดรู้สึกหัวร้อนไม่ได้

‘หน้าตารึก็สวยดี ไม่น่าปากเสียเลย’ หลายครั้งที่ได้ยินคำพูดนี้ จันทร์เจ้าแม่สาวสุดแสบก็แทบถลาไปซัดหน้าคนพูดเข้าให้สักหลายที ติดก็แต่เพื่อนสาวคนสนิทอย่างปลาดาวที่คอยห้ามปรามไว้

“เบา ๆ ก็ได้แก นี่อะไรพอมาถึงก็กระดกเลย” จันทร์เจ้าเอ่ยเตือนเพื่อน ทั้งยังมองด้วยความเป็นห่วง

จะไม่ให้เอ่ยห้ามยังไงไหว ก็แม่เจ้าประคุณเล่นดื่มเอา ๆ ตั้งแต่มาถึงด้วยเครื่องดื่มสุดโปรดอย่าง Long Island ที่เจ้าตัวชื่นชอบ จนตอนนี้ใบหน้าของเพื่อนสนิทคนนี้แดงก่ำบ่งบอกความเมาอย่างเห็นได้ชัด

“จะทำไมล่ะ ก็ฉันอยากจะเมานี่”

‘ฟังซะที่ไหน’ จันทร์เจ้าส่ายหัวไปมาพูดในใจด้วยความปลดปลง ก่อนจะปรายสายตาไปบนโต๊ะของพวกเธออีกครั้ง กวาดสายตามองบรรดาแก้วเหล้าและเครื่องดื่มที่ถูกสั่งมาแล้วก็ได้แต่ทอดถอนใจให้กับตัวเอง

‘เงินฉันทั้งนั้น รถ คอนโดฯ ยังผ่อนไม่หมด ยังจะกล้าพูดว่าเลี้ยงอีกนะ จันทร์เจ้านะจันทร์เจ้า! พูดออกไปได้ยังไงเนี่ย ฮือ... เงินฉัน เงินที่รัก’

ประโยคดังกล่าว เป็นประโยคที่หญิงสาวพูดในใจกับตัวเองเท่านั้น ไม่ได้พูดให้อีกคนได้ยิน ในเมื่อออกปากพูดออกไปแล้วว่าจะเลี้ยงเธอก็จะเลี้ยง คนอย่างจันทร์เจ้าพูดคำไหนคำนั้น ไม่มีวันคืนคำหรอก เพียงแต่ว่าพอมองรายการเครื่องดื่มที่สั่งมาแล้วมันก็อดไม่ได้ที่จะเจ็บปวดและเสียดายเงินที่ต้องถูกควักจ่ายออกไป

“แกนั่งรอฉันอยู่ตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำแป๊บหนึ่ง ปวดฉี่ว่ะ” หลังจากที่ดื่มแอลกอฮอล์เข้าไปในร่างกายหลายแก้ว ผลข้างเคียงของคนดื่มเครื่องดื่มก็เริ่มออกฤทธิ์ ตอนนี้จันทร์เจ้าปวดฉี่มากและต้องการเข้าห้องน้ำที่สุด เท่านั้นยังไม่พอ ใบหน้าของเธอยังเห่อร้อนและรู้สึกตึง ๆ จากแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไป หลังจากบอกเพื่อนและเห็นเพื่อนรับปากดีแล้วว่าจะไม่ไปไหน เธอจึงได้ลุกออกจากโต๊ะและตรงไปเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวทันที

“อืม... คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง ไปแค่แป๊บเดียวเท่านั้น ลมทะเลปะทะหน้าสักหน่อยเราน่าจะสดชื่นขึ้น กลับมาไอ้ดาวคงไม่ไปไหน” หลังจากเข้าห้องน้ำเสร็จ จันทร์เจ้าก็อยากไปเดินรับลมทะเล เพื่อที่ร่างกายจะได้สดชื่นปัดเป่าความร้อนแรงของแอลกอฮอล์ออกไป เธอเดินออกมามองไปยังจุดที่ปลาดาวนั่งอยู่เพียงเล็กน้อย แล้วตัดใจออกไปเดินรับลมที่ชายหาดแทน